Bijlage 4 - Waardebepaling bloot eigendom

aanloop naar de beëindiging een belangrijke rol spelen. Indien de bloot eigenaar niet
voldoende duidelijk heeft gemaakt dat hij het tekortschieten als ernstig beschouwde,
en/of de erfpachter geen, althans onvoldoende tijd heeft geboden om het
tekortschieten te beëindigen, zal minder snel worden aangenomen dat sprake is van
een ernstige mate van tekortschieten.
46. Een andere factor die van belang kan zijn, is in hoeverre de verplichting die door de
erfpachter niet wordt nagekomen, een kernbepaling is binnen de erfpachtverhouding.
Op grond van het hierboven reeds genoemde arrest van het Hof ’s-Gravenhage van 15
juni 2006, LJN: AX9126 kan worden aangenomen dat de schending van een bepaalde
verplichting als des te ernstiger wordt aangemerkt, naarmate die verplichting van
groter belang is.
47. Partijen kunnen er uiteraard voor kiezen om de erfpachtovereenkomst reeds op te
nemen wat als een “ernstig tekortschieten” als bedoeld in artikel 5:87 lid 2 BW zal
worden aangemerkt. Daardoor kunnen partijen benadrukken dat een bepaalde
verplichting als wezenlijk onderdeel van de erfpachtverhouding wordt aangemerkt en
dat een schending daarvan mitsdien als ernstiger wordt aangemerkt dan schendingen
van minder wezenlijke verplichtingen. Dit neemt niet weg dat het uiteindelijk aan de
rechter is om uit te maken of sprake is van een ernstige mate van tekortschieten.
48. Voor het aannemen dat sprake is van een ernstige mate van tekortschieten is niet
vereist dat de erfpachter toerekenbaar tekortschiet. In dit kader kan worden verwezen
naar de parlementaire geschiedenis bij het artikel, alsmede naar een artikel van C.G.
Breedveld-De Voogt. De verwijtbaarheid van het tekortschieten kan echter wel een rol
spelen bij de beoordeling van de ernst van de tekortkoming, zoals uit een drietal
vonnissen van de Rechtbank Rotterdam kan worden afgeleid (Rechtbank Rotterdam 28
november 2007, WR 2008, 27; Rechtbank Rotterdam 12 januari 2011, LJN: BP7004 en
Rechtbank Rotterdam 7 september 2011, LJN: BS8898).
IV.iii Overgangsrecht
Zie MvA II, Parl. Gesch. Boek 5, p. 331
Zie ook C.G. Breedveld-De Voogd, “Is opzeggen van de erfpacht door de
eigenaar om andere redenen dan wegens wanprestatie van de erfpachter
volgens artikel 5:87 mogelijk?”, WPNR 1992/6034, p. 90.
49. Ten aanzien van het overgangsrecht verdient het volgende punt enige aandacht. Zoals
hierboven reeds aangestipt, bepaalt artikel 166 Ow dat op een erfpacht, aangevangen
voor het tijdstip van het in werking treden van het nieuwe recht op 1 januari 1992,
artikel 766 jo. artikel 783 BW (oud) van toepassing blijft. Deze bepaling beschermt de
eigenaar, wiens wettelijke bevoegdheid tot opzeggen na 30 jaren vervalt, terwijl hij
zich mogelijkerwijs bij de akte geen opzeggingsrecht heeft voorbehouden en evenmin
Pagina 15 van 23