(Clubblad 1) maart 2008 - Watersport Vereniging Scharendijke

De Garnaal, Het verhaal
Naast maatjesharing en Zeeuwse mosselen heeft de Nederlandse visserij nog
een uitgesproken specialiteit in huis:
De Hollandse Garnaal
Officieel wordt deze garnaal de Noordzee garnaal of grijze garnaal genoemd.
In het Latijn aangeduid met de naam ‘Crangon crangon’. De Noordzee garnaal
behoort tot de familie van de Crangonidae, oftewel de zandgarnalen. Een
familie van vrij kleine, tamelijk somber gekleurde garnalen uit koude tot
gematigde streken van in hoofdzaak het Noordelijke halfrond. Wereldwijd
zijn er ongeveer 1.950 verschillende garnalenfamilies te onderscheiden, waarvan
er 300 ten behoeve van de consumptie geëxploiteerd worden. De Noordzee
garnaal wordt vooral in Noordwest-Europa intensief bevist en met een jaarlijkse
aanvoer van 25 tot 35.000 ton behoort hij tot de top tien van de commercieel
belangrijkste garnaalsoorten. De gemiddelde lengte van de Noordzee
garnalen is 5 tot 7 centimeter; ze hebben een doorschijnend lichaam, grijsbruin
van kleur. De garnalen kunnen drie tot vijf jaar oud worden.
Noordzee garnalen verschillen niet alleen in kleur en grootte
van de andere soorten die in de viswinkel worden aangeboden.
Er is ook een duidelijk verschil in smaak en prijs. De
smaak van de buitenlandse ‘roze’ garnalen is minder uitgesproken.
Door hun kleine formaat zijn de Noordzee garnalen moeilijk te pellen.
Het intensieve pelwerk heeft uiteraard invloed op de prijs. De Noordzee
garnaal wordt vooral aangetroffen op zand en zand-slikbodems, ze komen
voor langs de kusten van geheel West-Europa en de Middellandse zee, in
ondiepe kustwateren. Voor Nederland zijn de Waddenzee en de Zeeuwse kustwateren
de belangrijkste vangstgebieden.
‘s Zomers dichtbij de kust, waar de zon het water op temperatuur heeft gebracht.
In de wintermaanden verder de zee in, in gebieden die nog niet zijn afgekoeld.
Overdag graaft de garnaal zich in, alleen de ogen en antennes steken uit het
zand. ‘s Nachts krijgen ze een donkere schutkleur en gaan ze op zoek naar voedsel
(algen, slakjes en allerlei plantaardig voedsel). De wijfjes leggen twee á drie
keer per jaar enkele duizenden eitjes, deze dragen ze gedurende een paar maanden
mee aan het achterlijf. Garnalen worden het hele jaar door gevangen, met
duidelijke pieken in april/mei en in de herfstmaanden. De garnalenstand verschilt
van jaar tot jaar en soms ook van seizoen tot seizoen. Die variatie kan
zowel een natuurlijke als een menselijke oorzaak (overbevissing) hebben. Ook
speelt de aanwezigheid van predactoren (zoals kabeljauw, wijting en schar), de
watertemperatuur en het voedselaanbod mee.
21