Verslag OB Tine Baelmans.pdf - LOKO

LOKO
OPEN BUREAU TINE BAELMANS
22 APRIL 2013 – 20U – AULA MAX WEBER
OB TINE BAELMANS
Verslag: Anneke Salden
1 Vraagstelling LOKO
Wat is uw persoonlijke ambitie om rector te worden?
Om waar te maken wat de voorbij jaren maar partieel is gelukt: van de universiteit een
krachtigere universiteit te maken door meer eenheid te brengen. Indien ik niet gekozen
wordt om dat waar te maken, ga ik terug naar mijn onderwijs en onderzoek: dat zijn twee
dingen die ik enorm graag doe.
Waarin bent u verschillend van de andere kandidaten?
Het verschil is dat ik altijd met beide voeten in de universiteit heb gestaan, op het vlak
van onderwijs, onderzoek, en beleid; na twee jaar doceren was ik al programmadirecteur.
Ik heb samen met mijn doctoraatsstudenten een heel netwerk uitgebouwd binnen het
onderzoek. Ik ben ook anders als mens: mijn type leiderschap wordt misschien niet als
leiderschap ervaren, maar is eerder een transformationeel leiderschap: mensen
mobiliseren, een draagvlak creëren, beslist en daadkrachtig optreden. Ik wil ervoor waken
dat de implementatie in de geest van wat we beslist hebben ook daadwerkelijk gebeurd.
Een derde punt is mijn eerlijkheid, openheid en integriteit: ik wil consequent zijn, dingen
doorvoeren in overleg met alle perspectieven. Ik hou van discussie, debat, en wil zo naar
nieuwe inzichten gaan.
Wat zijn volgens u de sterktes en de zwaktes van het vorige beleid? Wat zou u
anders gedaan hebben?
Sterke punten: de academische vrijheid is scherper gesteld. Dat staat voor het
onafhankelijk kunnen werken van een universiteit, los van staat en Kerk. De essentie is
het kunnen loskomen van het kortetermijndenken. Dat is slechts partieel waargemaakt.
Het beleid is moeten meegaan in trends: de evolutie van de bamastructuur, die al 12 jaar
aan de gang was, moest afgewerkt worden; er is de diplomaruimte, de integratie. Het
was vier jaar hard werk, het was een hele opgave om er zonder kleerscheuren door te
raken; dat vind ik echt een sterk punt. Zo ver staan we nu al.
Zwakke punten: door een heel aantal trends (de integratie, de bamastructuur, het
meegaan in het onderzoek - ook al is er getracht iets te doen tegen het puur
kwantitatieve) is het niet gelukt om het geheel tot eenheid te brengen. Er was wel de
aandacht en de wil, maar geen tijd. Als ploeg, in teamwerk, was het moeilijk hanteerbaar
omdat mensen te veel op zichzelf hebben moeten werken; bij Onderwijs en
VERSLAG OPEN BUREAU 1

Studentenbeleid was er misschien wel een goede samenwerking. In globaliteit was dat er
echter te weinig: daarom is er nu nood aan een focus op de maatschappij,
multidisciplinariteit en interdisciplinariteit, dat te weinig aan bod is gekomen.
In welke mate zal uw rectorschap een continuering of verandering zijn van uw
vicerectorschap? Koppel er goede en slechte punten aan.
Ziet u internationaal beleid centraal of decentraal?
Duidelijk decentraal: de internationaliseringssterkte ligt in de disciplines. Het feit dat niet
alle universiteiten comprehensive universities zijn betekent dat je decentraal moet
werken.
Welke concrete initiatieven wil u nemen om zowel de zwakkere als de sterkere
studenten te ondersteunen en te motiveren op studievlak?
Voor beide groepen: vernieuwingsprojecten binnen het onderwijs. Ik denk aan flexibiliteit
in werkvormen: hoorcolleges op een gepaste manier als interactiemoment, met coaching;
ook in grote groepen studenten toch aanzetten tot groepswerk, met een meer
afwisselende houding. Nu is het te veel een series van lessen. Voor de zwakke studenten:
betere begeleiding en een coachingstraject in het eerste jaar; ev via e-tools om bij te
scholen. Voor sterke studenten: honourstrajecten over de universiteit heen. Een
honourbachelor zie ik als iets waarin je je eigen discipline kunt ontplooien, in de diepte;
met daarnaast 30 studiepunten van een honourtraject, dat zich over de disciplines
uitstrekt, in de breedte, met thema’s zoals multiculturaliteit, ecologie, enzovoort.
Welke initiatieven kan de universiteit nemen om minderheidsgroepen beter te
bereiken en naar de universiteit te halen?
We moeten blijven investeren in die minderheidsgroepen. Ik denk vooral aan allochtonen,
want de groep studenten met een functiebeperking is nauwelijks nog een
minderheidsgroep te noemen. Allochtone studenten zien we minder, daarom moeten we
vooral naar die gemeenschap blijven gaan, met onze studenten, door rolmodellen te
ontwikkelen. Ook moeten we een oriënteringstraject aanbieden. Het moet geen nefaste
ervaring in het eerste jaar zijn, we moeten eventueel stappen nemen tijdens het laatste
jaar secundair om die oriëntering te doen. Ik ook eventueel aan een overgangsjaar om
beroeps-technisch secundair onderwijs de kans te geven om zich voor te bereiden op het
academische. Is dat dan geen studieverlenging? Voor hen met andere vaardige uit hun
technische opleiding is dat op papier misschien duidelijker dan een informele
studieverlenging, of zelfs het niet bereiken van het diploma, wat we nu zien. Een jaar
voorbereiding is een positieve ervaring, ten opzichte van een jaar verliezen.
Hoe denkt u de verwachte toename aan studenten goed aan te pakken? Vooral
dan met betrekking tot de huidige collegecultuur, en alternatieven daarvoor?
Er is goed nieuws: we zijn gedaald in studentenaantallen, want de demografie gaat erop
achteruit. We moeten niet blijven inzetten op meer en meer studenten, maar de
oriëntering moet trachten mensen op hun juiste plaats te krijgen. We kunnen nog iets
meer democratiseren, maar ook iets meer negatieve ervaringen vermijden door een
betere oriëntering; dat is dus een even-operatie. Bij de internationale studenten zou ik
pleiten voor niet méér studenten, maar sterker geselecteerd. We moeten blijven
investeren in auditoria, maar ook in leeromgevingen die complementair gebruikt kunnen
worden. In plaats van 13 lessen aan een stuk ben ik ervan overtuigd dat een systeem met
meer afwisseling werkt, door 4 lessen te geven, en tussenin te werken in kleinere
VERSLAG OPEN BUREAU 2

groepen, samen met de assistenten. We hebben vooral nood aan meer leerruimten en
samenwerkingsruimten.
Hoe gaat u om met de toenemende druk op de sociale voorzieningen? Waar
zitten eventueel uw prioriteiten?
Belangrijk is het feit dat we nieuwe financiële middelen hebben gekregen. We zitten in
een groeipad: We hebben tot 100 000 euro per jaar recurrent bijgekregen, oftewel een
stijging van 10% van overheidswege terwijl de regering aan het besparen is. Waar
moeten we dat aan besteden? Vooral aan het welzijn van de studenten. Er is de uitbouw
van goed sociaal zorgnet: hen kunnen mobiliseren; meer zorgend en coachend met hen
omgaan, zodat stress opgevangen kan worden. Wat de Alma betreft moeten we
prijsstijgingen vermijden door kostenbesparend te werken. We zijn daar op de goede weg:
de acties die we ondernemen lijken eindelijk een kentering te brengen. Huisvesting zit op
het goede spoor: de prijs naar beneden laten blijft de hoofdboodschap. Over het
cursusmateriaal: daar zou ik ooit graag eens een echte oplossing voor vinden, en die
moeten we zoeken in een overleg tussen de kringen en Acco.
Vindt u het feit dat er elk jaar meer studenten zijn een positieve evolutie,
binnen de stad Leuven? Hoe moeten we die stijging aanpakken binnen de
stadsring en daarbuiten?
Net zoals de rectorsverkiezingen hebben we ook de burgemeestersverkiezingen niet in de
hand. Hou ouder de verkozen persoon, hoe groter de afstand tot de studentenpopulatie.
Dat zie je ook in de stad. De oplossing daarvoor is: heel duidelijke taal spreken. Personeel
en studenten hebben alles samen een groot aandeel in de economie. We moeten
proberen om samen met de stad te bepleiten iets te doen aan de relatieve bijkomende
last. Je hebt infrastructuur nodig als er studenten bijkomen. De kuststeden hebben een
toeristentoeslag, in dat opzicht is eventueel ook een studententoeslag bepleitbaar. Het
voorstel voor stemrecht voor studenten was uiteindelijk ook een goede piste, maar
politiek gezien is dat geen haalbare kaart. De inspraak in het stadsgebeuren moet op een
sterkere manier gebeuren dan nu met wat overlegjes hier en daar.
Wat denkt u dat de invloed van de verhoogde studentenaantallen zal zijn op de
slaagpercentages en de kwaliteit van de opleidingen?
Geen, volgens mij. Ik heb mijn eigen cijfers in het oog gehouden er is geen enkele stijging
noch daling van de slaagcijfers. Wat mij betreft blijven we gaan voor kwaliteit; daarom is
oriëntering ook zo belangrijk.
Zijn verhoogde inschrijvingsgelden voor u een optie? Wat zijn de voorwaarden?
Ik vond het dermate een evidentie dat de vraag niet over Vlaamse studenten kon gaan:
dat zit niet in ons socialezekerheidssysteem. Vorming is essentieel in onze staat. Wat met
de omringende landen: daar is het inschrijvingsgeld wel verhoogd? Wat mij betreft heeft
men binnen Europa half werk gedaan. Er mag geen onderscheid gemaakt worden tussen
burgers, maar toch is het systeem in elk land anders. Voor de niet-EU-landen - niet de
studenten vanuit de ontwikkelingslanden, dat is een andere maatschappelijke categorie -
maar bijvoorbeeld Amerikaanse studenten: ik zie niet in waarom hun inschrijving vanuit
het Vlaamse belastingsgeld moet komen. Daar kunnen we wel kijken naar de kostprijs;
dat is zeker de discussie waard.
VERSLAG OPEN BUREAU 3

Hoe maak je studenten betrokken leden van de academische gemeenschap?
(toegepast op integrerende studenten, en op de betrokkenheid bij de algemene
gemeenschap)
Alle studenten? Ik denk dat dat kan door meer te werken aan een systeem waarin een
docent al zijn studenten en medewerkers - assistenten, postdoc’s, doctoraatsstudenten,
bachelorstudenten - tracht te betrekken bij het leren in de universiteit en bij het
onderzoek. Ook moeten we streven naar een betrokkenheid in opstaan en je mening
durven zeggen. We moeten studenten zelf onderzoek laten uitvoeren. Als zo veel mensen
bijvoorbeeld een app proberen te ontwikkelen, waarom doen wij dat dan niet
projectmatig? Zo kunnen we studenten zich laten ontplooien in een professionele
omgeving. Binnen de universiteit zijn er zo een heel aantal mogelijkheden vindbaar. Er is
bijvoorbeeld PAL, waarbij we als universiteit veel dichter betrokken kunnen zijn; nu is het
een initiatief van de studenten. Ook het aspect van de repetitoren moet als een good
practice worden: hoe mensen met elkaar omgaan en hoe de discussie daarbij gevoed kan
worden. Daar is wel een mind shift voor nodig. Wat het feestvieren betreft is er voldoende
ontmoetingsruimte nodig, en het is nodig om meer gebouwen open te stellen, ook ’s
avonds buiten de kantooruren. De integrerende studenten moet je in de eerste plaats nog
mee mobiliseren, maar de visie geldt voor alle studenten onverkort.
Hoe denkt u onderwijsinnovatie te realiseren zolang de perceptie leeft dat de
onderwijsopdracht een last is, of zolang excellent onderwijs niet gewaardeerd
wordt?
Door dat mee op de kaart te zetten, wat betekent: mensen meer waarderen. In het
verleden waren er al pogingen daartoe. Het gaat niet om het resultaat, niet om de
docentenevaluatie want dat is maar een klein stukje; het gaat eerder om de inzet. Ik vind
het belangrijk dat ze in een collegiale setting worden opgenomen, waar er ook reviews
zijn: groepjes van docenten die elkaar evalueren. Eventueel kan dat ook samen met
externe mensen van andere faculteiten. Een andere manier om onderwijs en onderzoek
evenwaardig te maken, is door verantwoordelijkheid te leggen bij de
onderzoekseenheden die een eigen discipline hebben. Ze hebben hun onderzoek, ze
hebben de taak om het onderwijs te verzorgen vanuit hun expertise, en ze staan in voor
de dienstverlening. Meestal heb je een hele equipe binnen een discipline; die moet je dan
ook allemaal gezamenlijk voor die opdracht stellen. Proffen staan dan afwisselend in voor
een vak, in rotatie van onderwijs. Het gaat erom hoe excellent je bent in al die domeinen
wanneer je geëvalueerd wordt. Nu is dat nog veel meer geïndividualiseerd. We werken
volgens een outputgedreven mechanisme, wat echt niet beter is voor de kwaliteit van het
onderzoek.
Het ruimteallocatiemodel, is dat een goede zaak voor de kringen of niet? En
hoe evolueert de uitvoering van de nota?
De nota is een goede zaak. Het is een document dat je moet gebruiken als kring omdat
het je recht van spreken geeft. Bij een investering moet er gekeken worden naar
bijkomende ruimte. We staan nu nog niet ver genoeg: het is slechts een eerste
verkenning. Studenten moeten ergens kunnen zitten, eten, discussiëren… in een
ontmoetingsruimte. Jullie moeten die nota goed achter de hand houden; speel die uit,
gebruik die dingen. Het zijn de handvatten die ik de studenten heb willen aanreiken, maar
blijf niet zitten wachten. Probeer zelf mee het beleid te maken.
Bent u tevreden over het communicatiebeleid van de KU Leuven naar
instromende studenten toe?
VERSLAG OPEN BUREAU 4

Op dit ogenblik is er een goed communicatie omwille van de integratie. Het is
voornamelijk een mix tussen proberen om de studenten een boodschap mee te geven,
hen te oriënteren; en hen aan te aanspreken. Qua rekrutering denk ik dat het heel goed
is, maar misschien is het goed om daar ook de input van de jeugd (eerste- en
tweedejaars) bij te betrekken, om te weten: wat spreekt jongeren aan?
De beleidsberichten interesseren menig student geen bal. Hoe kunnen we dan
wel het beleid naar de studenten brengen?
Door selectief te zijn, enerzijds, en dingen naar voren te brengen die de studenten
aanbelangen; en anderzijds door andere media te gebruiken. Oproepen tot participatie
kunnen bijvoorbeeld verspreid worden via docenten in de les. De contacten tussen docent
en studenten kunnen veel meer informatieve, betrokken waarde hebben, dan nu via mail.
Wat is het ideale aantal vicerectoren/GeBuleden?
Als we niet te centraliserend denken: het huidige aantal; maar dan zeker niet met
dezelfde invulling. Het gerucht werd opgevangen om Onderwijs en Studentenbeleid te
herleiden tot één vicerector: die tweedeling zou ik zeker bewaren. Je kunt je eventueel
welde vraag stellen of het nodig is om internationalisering als een afzonderlijke
vicerector moeten houden. We kunnen beter inzetten op andere aspecten, zoals het
realiseren van cultuuromslag; internationalisering kan daar dan als tweede portefeuille
bij. Dat moet hoe dan ook heel doordacht gekozen worden.
Bent u voorstander van een brede bachelor, en hoe moet dat curriculum er dan
uit zien?
Ja, maar. Ik wil geen algemene brede bachelor, eerder een aantal disciplines
samenbrengen en studenten de kans geven om daarna door te groeien. Eén
universiteitsbrede bachelor geeft te weinig verdieping. Zelfs een tweejarige master is
veel te kort om die verdieping dan nog te realiseren. De kwaliteit van onze afstuderenden
wordt momenteel enorm gewaardeerd in het buitenland. De diepte naast de breedte
moet echt wel gerealiseerd blijven.
Hoe zouden de fakbars zich moeten organiseren?
Via de kringen. Het zijn ontmoetingsruimten die inherent samengaan met de kringen.
Aparte vzw’s kunnen, maar de link met de kringen moet er zijn. Het sociale aspect is
enorm belangrijk; er is te weinig ruimte voor de vele studenten, en we moeten daarvoor
blijven pleiten.
Welke rol moet de KU Leuven daarin spelen?
In overleg: het kan niet de bedoeling zijn dat we daar dingen gaan opleggen. De rol die
we kunnen spelen is die van facilitator, proberen om bij stad achter dat fakbarstatuut te
staan, in het fakbarcharter, zodanig dat er andere wetmatigheden gelden dan voor de
horeca.
Meer studenten een buitenlandse ervaring laten opdoen: wat vindt u, en hoe
kunnen we dat bereiken?
De internationaliseringsvoorstellen van het internationaal beleid zijn de moeite waard om
mee te nemen, zijnde gestructureerde uitwisselingen; niet universiteitsbreed, maar per
discipline kan dat goed uitgewerkt worden. Het gaat om gerichte uitwisselingen met
klasseüniversiteiten, met een exchange in twee richtingen, op basis van een wederzijdse
VERSLAG OPEN BUREAU 5

interesse in uitwissselingen. Het financiële aspect hoeft niet altijd een drempel te zijn. We
moeten een sociaal beleid voeren: we moeten de internationale en de Vlaamse studenten
samenbrengen in het onderwijs. Dat kan alleen maar als de selectie beter wordt. We
moeten systematiseren; mensen die naar hier komen moeten weten in wat voor systeem
ze stappen.
Wat vindt u van de verhouding onderwijs en onderzoek in de allocatie van
middelen, en de allocatie fundamenteel versus gericht onderzoek?
De basisallocatie gaat volgens de 55-45%-regel. Op zich is dat niet zo verkeerd in
proporties, ware het niet dat de tweede, derde en vierde geldstroom, die op
projectmatige basis worden bekomen, meespelen in het verhaal en we het hele pakket
moeten bekijken. Hoe kunnen we stimuleren dat projecten binnengehaald worden? Met
concurrentie wordt geen slag binnengehaald. We moeten vooral kijken naar hoe je in het
totale pakket aan geldstromen verschuivingen teweeg kan brengen, zodanig dat het
onderwijs in bepaalde disciplines ook voldoende aan bod komt. Ten tweede is er ook, met
een oproep naar de studenten, het feit om te kijken naar een goed doordacht
opleidingsaanbod. De rationalisering van het opleidingsaanbod is echt nodig. Volgens de
globale statistieken hebben we opleidingen voor gemiddeld vijf studenten. Er zijn dus
heel veel OPO’s naargelang het aantal studenten. We moeten goede keuzes maken in de
keuzepakketten, in de manier waarop we opleidingen structureren; dat moet geen ad hoc
cherry picking zijn. Dan wordt immers de hele organisatie bemoeilijkt. Hoe mooier en
properder de vormgeving, hoe meer aandacht voor de dingen die je doet. Ook daar is het
principe: geen kwantiteit, maar kwaliteit.
Over de allocaties wat betreft fundamenteel versus gericht onderzoek: daar gaat het om
de incenties vanuit het IWT. Dat zijn politieke beslissingen. We moeten ernaar blijven
streven om dat fundamenteel onderzoek via de FWO-kanalen een plaats te geven. Dat
moet ook weerspiegelen wat wij willen realiseren. Niet alle onderzoek is onmiddellijk
valoriseerbaar, en mag niet gestimuleerd worden vanuit dat valorisatiedenken. Politiek
valt er dus nog heel wat te bewijzen. Eerst moeten we aantonen dat niet de
kortetermijnperspectieven zich weerspiegelen in financiering, ten voordele van de
langetermijnperspectieven.
Noem een zaak die u absoluut wil verwezenlijken als rector. Met andere
woorden, wat is uw absolute topprioriteit?
Dat in elke vergadering aan deze universiteit een goede mix van mensen aanwezig is, en
dat minstens de helft van de tijd gespendeerd wordt aan inhoudelijke kwesties.
Hoe staat u tegenover genderquota?
Ik ben tegen opgelegde quota. Uit de literatuur weten we dat maximum 2/3 van één
geslacht verbetering kan brengen, dus daar ben ik wel voor als streefcijfer; maar we
moeten dat zelf kunnen realiseren, zonder quota op te leggen. Hoe kunnen we dan
concreet vrouwen betrekken? Net zoals ik mannen wil betrekken: in het algemeen zullen
er meer gegadigden zijn om te participeren in vergaderingen, wanneer er inspraak en
inhoudelijkheid is. Hoe kun je mannen, respectievelijk vrouwen stimuleren indien hun
aandeel schaars is? Je moet kijken naar de pool waaruit je moet rekruteren: stel dat je
10% gewoon hoogleraren hebt om in een beoordelingscommissie te zitten. Je kunt dan de
diversiteit in de andere richting gebruiken, door toe te laten dat docenten of hoogleraren
mee in die beoordelingscommissies komen. Dan heb je een grotere rekruteringspool. Je
kunt ook zeggen: die rekruteringspool is niet zo dat we aan een representativiteit van 2/3
komen, we gaan over tot externe rekrutering. Wanneer minder mensen aanwezig zijn in
VERSLAG OPEN BUREAU 6

een kleinere pool vind ik dat een erg goede reden om te zeggen: met de huidige
reglementen kunnen we het streefcijfer niet halen, dus we moeten iets doen aan die
huidige reglementen. Het is het lot van de minderheid om als rolmodel te functioneren,
ten koste van de eigen ambitie die je hebt, om meer tijd te spenderen aan onderzoek. Als
vrouw spring je meer in het oog om bepaalde functies op te nemen, en dan moet je dat
ook doen om een rolmodel te geven. Rolmodellen schijnen te helpen, dat is ook bewezen
in de literatuur.
Welke plaats zal religie innemen binnen uw rectorschap?
Religie is eenduidig verbonden met identiteit. Levensbeschouwing is iets dat elke student
moet ontplooien, of het nu katholiek is, met christelijke waarden, of atheïstisch. Ze
moeten vooral niet een geen-houding hebben, geen waardekaart ontwikkelen, geen
mening erover hebben; dat vind ik veel erger. Wat mezelf betreft: ik draag die christelijke
waarden zeer hoog in het vaandel, en andere waarden zoals eerlijkheid en
medemenselijkheid heb ik ook getaxeerd. Verder ben ik zeer tolerant naar anderen.
Hoe kan multidisciplinariteit echt tot uiting komen, en welke rol kunnen
grensdisciplines daarin spelen?
Enerzijds moet je vanuit het eindthema terugkijken naar de eenheden, en anderzijds
moet je vanuit de eenheden stimulans bieden om die multidisciplinariteit vorm te geven.
Je geeft bijvoorbeeld incentives voor de onderzoekstoekenningen: waar je nu als
onderzoeker slechts in één bepaald type van onderzoek kan stappen, beperkt dat wat je
zou kunnen doen in het interdisciplinaire We moeten alle belemmeringen trachten uit het
systeem te halen. Dat moet niet enkel papier zo zijn, maar er moeten effectief resultaten
voor komen. Er is de tweeledigheid: je moet het niet alleen top-down stimuleren; dan ben
je verkeerd bezig. Concrete dingen die ik voor ogen heb: je kunt een aantal platformen
creëren, bijeenkomsten; maar ook een goede databank waarop je kan met welke thema’s
anderen bezig zijn. Op dit moment op de website van de KU Leuven is dat een probleem,
want je vindt je partners niet. We hebben goede zoekmachines nodig, maar we moeten
mensen ook regelmatig samenbrengen, zorgen voor interacties.
Aan onze universiteit is LRD een geoliede machine die de valorisatie van ons
onderzoek coördineert. Hoe kunnen spin-offs bijdragen tot goed onderwijs en
welke opportuniteiten bieden zij daar?
In het algemeen zou ik de rol van de industrie willen inzetten voor stages en
onderzoeksmogelijkheden. Zeker bij spin-offs is de combinatie van entrepreneurships en
onderzoek heel uitdagend. We moeten het niet laten meegelden in de vormgeving van
het onderwijs an sich; dat zijn twee aparte zaken; maar als ontplooiingsplaats gelden ze
zeer zeker.
Welke maatschappelijke rol vervult de KU Leuven onvoldoende en hoe te
verbeteren?
Multidisciplinariteit, werken op grote thema’s: dat gebeurt te weinig. Het echte
onderzoek, over de disciplines heen, met een langetermijnvisie ontbreekt. Het
klimaatneutraal programma bijvoorbeeld, dat opgesteld is tegen 2030: we hebben daar
geen stappenplan voor, om daar onderzoeksmatig in te stappen. Sommige groepen staat
interdisciplinair wel goed; maar het globale beeld kan sterker.
Hoe ziet u de verhouding met andere universiteiten in Vlaanderen? Waar is er
ruimte voor samenwerking, waar kunnen we beter concurreren?
VERSLAG OPEN BUREAU 7

Voor de meeste dingen kunnen we best wel samenwerken, om van elkaar te leren. Een
concurrentiemodel is niet op z’n plaats: we zijn te klein binnen Vlaanderen om alles in
concurrentie te doen. Samenwerken is de beste manier om het kortetermijndenken te
doorbreken. Dat staat hoger op de agenda dan het verdelen van de taart: alle
universiteiten doen hun best, krijgen een bepaalde reputatie en een studentenpubliek. De
verschuivingen zijn daar lang niet zo groot; ik denk dat we daar geen risico lopen wat
betreft concurrentie.
Als studenten hebben we medebestuur. Waar is dat een meerwaarde en waar
niet?
Vanuit een principe dat je één universitaire gemeenschap bent, is dat overal een
meerwaarde; tenzij je dat ziet als een macht, dat is natuurlijk niet goed. Ik vind dat
studenten overal bij betrokken moeten zijn, omdat het perspectief van de student
verrijkend is.
In welke mate wil u zelf het beheersmatige aspect van de universiteit in
handen nemen?
Ik wil vooral discussiëren over de structuur, en hoe je die structuur inhoud geeft.
Daarnaast zou ik het graag hebben over inhoudelijk aspecten: naar alle vergaderingen
toe vragen stellen en richtlijnen geven om die cultuuromslag te maken. Dat wil ik samen
met mijn ploeg doen, als primus inter pares, waarbij alle perspectieven aan bod kunnen
komen, dus ook die van de studenten.
Wat zijn de sterktes van uw tegenkandidaten? Welk punt wilt u overnemen?
Bart De Moor is een aangename man die een politiek netwerk heeft en op die manier veel
mensen kan aanspreken. Karen Maex is een zeer gedreven iemand, die haar dossiers
goed behartigt en daar enorm mee vooruit wil gaan; zij heeft de ambitie om de dingen
goed te doen. Rik Torfs heeft de gave van het spreken op zijn manier; zelfs iets
provocerend, maar dat is misschien ook ergens een voordeel.
Ik zou hun verfrissende ideeën overnemen. Rik Torfs heeft bijvoorbeeld zijn visie op
externe leden in de beoordelingscommissies: waarom niet? Voor de rest behandelen we
grotendeels dezelfde pijnpunten in onze programma’s, dus dan hou ik het liever bij mijn
eigen stijl.
Hoe ziet u de verhouding tussen de verschillende groepen evolueren, ook op
vlak van de studenten?
De groepen hebben elk hun organisatiestructuur die dient om het geheel beheersbaar te
maken, maar die wat mij betreft ook heel licht moet zijn. We moeten geen muren
bouwen; bij de groepen moeten de juiste beslissingsbevoegdheden gelegd worden. Bij
bepaalde discussies, over wie er nu precies een bepaald profiel mag uitschrijven, zouden
die structuren ervoor zorgen dat de discussie niet gevoerd hoeft te worden, maar dat dat
een gezamenlijke beslissing is. Bij de situatie van de studenten: het tegenhouden van een
aantal opleidingen in het grensgebied wordt nu door het allocatiemodel en de structuren
tegengewerkt. Er zijn opleidingen waar keuzepakketten niet worden gerealiseerd, omdat
de allocatie daarop inspeelt. Zulke dingen moeten gedetecteerd en onderuitgehaald
worden. Studenten kunnen gerust uit verschillende disciplines samenkomen. Uiteindelijk
begint multidisciplinariteit in de studententijd.
Hoe wil u flexibilisering aanpakken, en wat zijn de implicaties voor de
studenten?
VERSLAG OPEN BUREAU 8

Flexibilisering is sowieso proces dat opgestart is; vier jaar geleden werd de diplomaruimte
ingevoerd. Dat was nog maar een eerste stap. Wat ons nu te doen staat, is het normale
kwaliteitszorggebeuren. Het systeem heeft een tijdje gelopen: we moeten kijken wat er
aan de hand is, evaluerend; van daaruit moeten we overgaan tot acties, dingen
aanpassen; checken, en opnieuw tot aanpassingen komen. Mijn suggesties in dat verband
zijn bijvoorbeeld dat we de onzekerheid bij studenten in het eerste jaar moeten proberen
te reduceren; we moeten bediscussiëren of studenten die twee toleranties kunnen
inzetten, en verder geen onvoldoendes hebben, in de septemberzittijd kunnen zeggen om
hen gewoon door te laten zonder die vakken mee te moeten nemen. Het zou voor de
studenten heel wat comfortabeler zijn om de beslissing zo vroeg niet te nemen. Er zijn
hoe dan ook nog struikelvakken, zoals statistiek; indien dat een probleem, moeten de
andere terug hernomen kunnen worden; maar op dit moment is dat nog heel erg moeilijk,
het is veel handmatig werk. Dat moet dan normale werkwijze zijn.
Waar staat de KU Leuven volgens u als ze zich moet meten binnen Europa/de
wereld, en waar staat ze op vlak van haar onderwijs?
Als je dat wilt meten heb je heel wat verschillende rankings. In de globale beeld zit het
onderwijs mee erin, en daar staan we vrij goed, net onder de Angelsaksische universiteit.
Op een wereldschaal zitten we tussen de 50 en 100, en dat is vooral gemeten op
onderzoek.
Welke ruimte ziet u nog voor het dossier van de tweejarige master, en hoe wilt
u dat aanpakken?
We moeten vooral kijken naar de inkanteling van de lerarenopleiding. Daar zijn heel wat
bondgenoten te vinden in de universiteiten. Het is een typisch agendapunt: we moeten
tussen de universiteiten proberen om een goede oplossing uit te dokteren. Het
wegwerken van de verdeeldheid leidt tot goede oplossing. Die inkanteling
lerarenopleiding is niet eens zo’n probleem voor de regering, want de slo’s worden nu ook
al apart betaald.
Wat vindt u van het huidige semestersysteem en de examenvorm die daar mee
gepaard gaat?
Ik denk dat we dat echt in vraag moeten stellen. Het semestersysteem op zich is oké,
maar examens op het einde kun je in vraag stellen. Indien je dat vervangt door blokken
van telkens vier weken met een examen op het einde, vind ik dat ook geen beter
systeem; dat is alleen maar slechter. Als het betekent dat we het semester in zijn geheel
gebruiken, en de blokken en examens te laten vervagen, ben ik er wel voor; om dan te
werken een systeem van inzet, met permanente evaluatie, een continue belasting en
leerproces.
Moeten we vasthouden aan de inhoud van het vak RZL, of de boel omgooien?
Wat mij betreft graag een keuze, een verbreding, zodanig dat je verschillende dingen
kunnen kiezen, zodat je meer feedback krijgt van wat de student nodig heeft om zijn
eigen identiteit, beschouwing te ontwikkelen.
Stad en universiteit: welke banden hebben ze, wat moeten ze samen doen, wat
wil u veranderen aan de positie van de KUL binnen Leuven, en welke rol speelt
de student hier in?
Beide hebben hun rol te spelen; bij de universiteit en het stadsbestuur gaat het vooral
over ruimtelijke ontwikkelingsplannen; dan moet er toch meer overleg kunnen zijn rond
VERSLAG OPEN BUREAU 9

studenten, samen met hen, over hun bevolking, stad en universiteit, en hoe die drie
samen kunnen gaan. Over de ontwikkeling van Leuven in zijn spin-offgebieden, al haar
campussen: ik denk dat dat vrij goed verloopt; maar het leven van student en burger is
veel moeilijker: het zou goed zijn als daar meer gewicht in de schaal van de stad kwam.
Verschillende schepenen kunnen dan rond de tafel zitten met studenten en het
universiteitsbestuur; dus niet enkel een vicerector Studentenbeleid.
Hoe wilt u ook in het onderwijs het maatschappelijk belang meer meegeven?
POC’s moeten kijken hoe docenten in de leerlijnen bepaalde aspecten mee oppakken. Ik
denk aan de wetenschap integriteit, sociale evoluties in de wereld multiculturaliteit… In
hoeverre geven we daar, op welke manier, vorm aan in het curriculum? Daar wordt op dit
ogenblik nooit over gepraat. Het moet geen vak op zich worden, maar in een aantal
lessen kan daar echt wel aandacht aan besteed worden. Je hebt bijvoorbeeld het besef
hoe wetenschap in de maatschappij misbruikt kan worden, het besef dat de dingen die
we creëren aanleiding kunnen geven tot oorlogsdoeleinden: dat is belangrijk om mee te
geven. Ook kunnen we studies meegeven over de ICT-ontwikkeling en de
maatschappelijke impact daarvan, in eerder technologische richtingen. Het gaat vooral
over het grotere maatschappelijke resultaat van de deeldiscipline waar je deel van
uitmaakt.
Er zijn heel wat beslissingen die nu nog genomen moeten worden, in het
laatste jaar voor de integratie. Wat moet er volgens u volgend jaar nog beslist
worden aangaande de integratie?
Financieel zijn we nog heel erg onduidelijk. Daar moeten we dringend werk van maken:
de personeelsverdelingen zijn er wel, maar nog niet in detail. Wat betreft de studenten,
de studentenadministratie, onderwijs…: die lopen door zoals altijd. Wel moeten we
serieus kijken naar het kwaliteitszorgsysteem.
Is het de moeite waard om bepaalde opleidingen die weinig studenten
aantrekken naar één bepaalde universiteit in Vlaanderen te verhuizen?
Ja en neen. De KU Leuven moet een multidisciplinaire universiteit blijven want dat is de
sterkte van het geheel; de taart verdelen zou ik betreuren. De kracht van de brede
universiteit mogen we niet verloren laten gaan. We kunnen wel rationaliseren binnen
Vlaanderen, maar dan niet binnen Leuven. Wat wel kan, is onze specialisaties binnen de
disciplines beter afspreken.
Getrapt of algemeen stemrecht bij de rectorsverkiezingen?
Algemeen, op één voorwaarde: dat je de studenten betrokken krijgt, en dat is nu niet het
geval.
De integrerende opleidingen lijken met een imagoprobleem te kampen. Er
wordt bijvoorbeeld gezegd dat ze niet kwaliteitsvol genoeg zouden zijn.
Onderschrijft u die mening, en indien ja, hoe zou u dat imagoprobleem dan
aanpakken?
De kwaliteit van de opleidingen moet niet in vraag worden gesteld; wat wel zeker zo is, is
dat de academische connotatie van onderzoek daar veel minder ontwikkeld is. Vandaar
het academiseringsproces om de kwaliteit hoog te houden: het is heel belangrijk dat
docenten zich gaan academiseren in de discipline zelf. Ze moeten geen
tweederangsafkooksel worden van de Leuvense onderzoekseenheden. Op dit ogenblik
enten mensen zich heel erg op de bestaande departementen. Men verwacht nu een
VERSLAG OPEN BUREAU 10

doctoraat voor al die disciplines; om én die profilering én die kwaliteit gezamenlijk vorm
te geven staan de jonge mensen daar voor een ongelooflijke opdracht. De contacten met
docenten uit het verleden en de contacten met industriële partners zijn heel belangrijk. Ik
vind het kort door de bocht om te denken dat de combinatie van theorie en prakrijk
minder kwaliteitsvol zou zijn. Ik ben er heel erg voor om die eigenheid te bewaren.
Bent u voorstander van het behoud van de eigenheid van alle integrerende
opleidingen, of bent u eerder voor een uniforme opleiding op de campussen?
De finaliteit van de opleidingen moet gegarandeerd blijven, en het academisch onderzoek
moet erop geënt worden.
Er wordt soms beweerd dat u een status-quo bent: mensen zien u als een
verderzetting van het huidige beleid. Ziet u dat als een troef, of niet?
Ik zie dat niet als een troef, maar ook niet als een nadeel; na vier jaar staan we heir weer
op een scharnierpunt. In de toekomst zul je dingen toch wel anders aanpakken, omdat je
met een nieuwe fase begint. Je hebt iets afgewerkt, en nu gaan we naar een volgend
systeem. Ik zie dat niet als een status quo, maar als een evolutie in een visie die de
afgelopen vier jaar misschien minder aanwezig was. Nu kies je toch in een bepaalde
richting; die keuze is toch wel heel erg verschillend afhankelijk van wie je kiest als rector.
De analyse is misschien wel dezelfde, maar de synthese en de weg naar de toekomst is
toch wel heel erg verschillend.
2 Vragen uit het publiek
Hoe denkt u over Toledo?
Zelf heb ik alleen maar de ervaring als docent; als jullie hebben daar een probleem
hebben, is dat belangrijk om er iets aan te doen. Ik vind het veel te makkelijk om er iets
op te posten; ik heb een hekel aan al het studiemateriaal dat er misschien nodeloos wordt
opgezet op het laatste moment. Elke docent gebruikt Toledo op een andere manier, en als
student is het niet eenvoudig om je weg daarin te vinden. Indien je het hebt over het hele
ICT-ondersteuningssysteem, kom ik terug bij mijn voorstel om ons op twee niveaus te
laten werken. Enerzijds moeten we proberen de noden te detecteren, als die naar boven
komen; voor zover ik weet zit er momenteel nergens enige student in de beslissingsketen
van ICT. Anderzijds wil ik een projectmatige aanpak lanceren en alle technologische
ontwikkelaars mee laten werken in die evolutie.
Wat vindt u van weblectures?
Het opnemen van lessen vind ik prima, zolang de docent daarvan op de hoogte is, en
indien de opname voor eigen gebruik is bedoeld, en niet om via Youtube te verspreiden.
Ik hoop dat een docent studenten kan stimuleren om naar interactiemomenten te komen,
zodanig dat een hoorcollege toch nog steeds een meerwaarde heeft op puur een
weblecture. De vormgeving van de lesinteractie is primair. Als weblectures
ondersteunend kunnen zijn, is dat prima.
Over oriënteringsproeven en ijkingstoetsen: is het een goed plan om
studiepunten toe te kennen bij het slagen voor een ijkingstoets?
Als dat de enige denkbare incentive is om het verplicht te maken, is dat misschien een
mogelijke tussenstap, maar uiteindelijk ben ik daar minder van overtuigd. Een ijkingstoets
heeft een ander doel dan een examen. In het onderwerp zijn daar een aantal dingen door
VERSLAG OPEN BUREAU 11

elkaar gegooid. Een onderwerp is altijd gericht op het bereiken van een bepaald doel.
Credits toekennen heeft te maken met een verworven vaardigheid, een leerinhoud; een
ijkingstoets dient om studenten te oriënteren, te positioneren en hen eventueel
bijkomende tools aan te reiken om precies die vaardigheid te ontwikkelen. Nu is het
toekennen van credits een soort van nepmethode om ervoor te zorgen dat studenten ook
geëngageerd meedoen.
De buspas staat op de helling. Wat denkt u daarover, en welke rol moeten de
studenten in die discussie spelen?
Studenten hebben in het verleden zeker een rol daarin gespeeld. We zijn gedwongen door
de budgetproblemen van de stad; dat is wel in meerdere steden zo. Dat was de
aanleiding, en de oorzaak om te gaan naar een voorstel van een beperkte bijdrage. Als
vicerector heb ik ervoor gepleit dat de KU Leuven dezelfde investering terug moet doen
voor de mobiliteit van de studenten. Inspraak van de studenten komt ook daarbij. Het
GeBu en LOKO kunnen daar ook zeker hun inbreng hebben als dat niet werkbaar is; maar
op dit moment moet er zeker iets gebeuren, omdat we maar met de helft van het budget
zitten.
Zijn de stad en de KU Leuven niet bang dat de Lijn die diensten niet meer zal
willen aanbieden?
Het zou goed zijn om een aantal mobiliteitsopties uit te proberen binnen de stad. Met een
mobiliteitsenquête kan er eventueel gekeken worden in welke richting we verder kunnen
gaan.
Is een optie met een beperkt aantal ritten overwogen? Waarom is een optie
met een kost van 20 euro beter?
Ik denk niet dat alle alternatieven zo breed zijn overwogen. We willen mensen laten
nadenken over welke routine ze zullen aannemen in het gebruiken van fiets of bus. De
keuze is er dan voor niet te veel administratie: in het begin van het jaar neem je een
keuze. Met jullie inbreng kunnen we dat altijd nog herbekijken. Het is een moeilijk dossier
omdat je aan tafel moet zitten met de hogescholen, de universiteit, de lijn en de stad.
We weten nog niet waar het vrijgekomen geld naartoe gaat; bovendien weten
we volgende week veel meer, uit de resultaten van een onderzoek dat al lange
tijd loopt. Waarom valt de beslissing dan morgen?
We hebben wel participatie nodig; ik denk dat het legitiem is om een week uitstel te
vragen en de consequenties daarvan te bekijken. Het is zo dat we tegen volgend
academiejaar een oplossing nodig hebben; het vergt dus wel enige spoed. De vraag is
welke alternatieven er op korte termijn nog vindbaar zijn.
U stelt dat interdisciplinariteit goed is, maar dat we aan de andere kant ook
moeten rationaliseren. In de realiteit zie je dat er bij sommige opleidingen toch
gepusht wordt om niet te breed uit te gaan in de keuzemogelijkheden, zeker in
opleidingen met weinig studenten.
Dat is een terecht spanningsveld dat we moeten onderkennen. Die breedte moet heel
goed bekeken worden: wetenschappen heeft nood aan die bepaalde verbreding,
musicologie heeft daarentegen nood aan een andere verbreding. Dan moet je toch kijken
of er geen gemeenschappelijke noemer is. Je moet niet proberen om die verbreding te
enten op de disciplinegerichtheid zelf.
Vindt u het een goed plan om OPO’s die aan andere faculteiten bestaan, op te
nemen?
VERSLAG OPEN BUREAU 12

Als het een verbredend OPO is ergens anders, als de voorkennis dezelfde is, dan vind ik
dat oké; indien de voorkennis te veel verschilt is, dan is dat problematisch. Ikzelf geef op
die manier les aan de bio-ingenieurs: het verschil in voorkennis, oriëntering en leeftijd is
er. Het is misschien niet de perfect match, maar mensen leren zo mee denken, terug
verbreden, terug komen tot de basis. Dat type van verbreding kan dus volgens mij, maar
het mag geen cherry picking worden.
Vindt u de inbedding van de SLO in de tweejarige master een goede manier om
meer studenten in die lerarenopleiding aan trekken?
Naast het inbedden heb je ook altijd de disciplinaire research; die twee opties moet je
naast elkaar laten bestaan, zodat de student een heel bewuste keuze kan maken. Bij de
lerarenopleiding is er dan een verbredend pakket naar het pedagogische toe, en
anderzijds is er verdieping mogelijk wat de research betreft.
Momenteel bestaat er een spanningsveld tussen het secundair onderwijs en
hoger onderwijs over wie er waarvoor verantwoordelijk is als het op oriëntering
aankomt. Denkt u dat de universiteit en zelfs het hele
hogeronderwijslandschap proactiever naar het secundair onderwijs toe moeten
optreden? Moeten ze intensiever samenwerken?
Voor de oriëntering is het belangrijk om mee richting geven in het secundair onderwijs. Er
is een verkruimeldheid tussen de verschillende scholen, en ze presteren ook verschillend.
Er is een verschil in slaagkansen afhankelijk van welke school je komt. De differentiatie
ligt niet zozeer in de leerinhouden en eindtermen, maar eerder op de verschillende
aanpakken in verschillende scholen. Wat de oriëntering zelf betreft moeten we met de
secundaire scholen rond de tafel zitten. Het hoger onderwijs is enorm veranderd:
sommige scholen zijn mee, andere zijn dat helemaal niet, bijvoorbeeld wat de
bamastructuur betreft. Het discours rond de oriëntering inbedden in het secundair
onderwijs is essentieel, om de link te kunnen maken naar het hoger onderwijs. Het is niet
goed dat het oriënteringsbeleid blijft staan op het scharnier, aan het einde van het
secundair onderwijs, op de overgang naar het hoger onderwijs - denk aan een
toelatingsproef, een niet-bindende oriënteringspoef - dat is niet voldoende. In die zomer
komt niet ineens de heilige geest binnenvallen. De voorbereiding op je studiekeuze begint
al veel eerder, en dat is iets dat vanuit het secundair onderwijs begeleid moet worden. Ik
denk dat wij daarbij ook richtinggevend kunnen, bijvoorbeeld in de ontwikkeling van
positietesten. Neem nu de toelatingsproef voor ingenieurs, zoals ze vroeger was: de
secundaire scholen gingen zich daar expliciet op richten. Als je niet slaagt in het eerste
jaar, heb je te veel gefeest; maar als je in die eerste zomer niet slaagt voor een
toelatingsproef, is het de schuld van je school. In dat opzicht heb je een mogelijkheid om
met dergelijke positioneringstools feedback te geven aan secundaire scholen en op die
manier in interactie te gaan.
Momenteel wordt de maatschappelijke rol van de universiteit vervuld door
individuele professoren die zich mengen in het maatschappelijk debat. Moet
het mogelijk zijn dat de universiteit als geheel maatschappelijke standpunten
inneemt wat betreft mensenrechtenkwesties of internationale problemen?
Dat is voor mij precies de inzet van het maatschappelijk debat. Dat individuele
professoren in debat gaan en maatschappelijke standpunten innemen is prima, maar
vanuit één discipline is je maatschappelijk standpunt per definitie nooit zo sterk als iets
wat bediscussieerd is door experten vanuit verschillende perspectieven. We hebben heel
wat sterke disciplines binnen de universiteit: als je die zou kunnen samenbrengen in een
maatschappelijk debat zou dat een veel krachtiger signaal geven. Zowel de maatschappij
als de docent, als de student in het discours wordt er rijker van. Het zal ook onze houding
VERSLAG OPEN BUREAU 13

veranderen tegenover het opleiden van internationale studenten.
Internationaliseringsbeleid betekent dat je ook een standpunt inneemt tegenover al die
verschillende landen. Hoe gaan wij om met het individu? Hoe brengen wij daar ons
westers cultureel waardekader mee te geven, zonder het op te dringen? Wat is onze rol in
het opleiden van die mensen?
In 2008 besliste de overheid tot een paar initiatieven wat betreft diversiteit. Nu
plant de overheid een nieuw democratiseringsinitiatief, opnieuw met een
competitief element, en met gekleurde middelen. Indien u rector wordt, hoe zal
u daarop reageren?
Ik denk dat we daar op de ingeslagen weg verder zullen gaan, in die zin dat we ons zullen
blijven verzetten naar resultaatsverbintenissen toe. De universiteit is niet
verantwoordelijk te stellen voor iets wat de maatschappij in haar geheel doet. Er zijn een
aantal minderheidsgroepen die het moeilijk hebben hun weg te vinden doorheen het
onderwijs, door een aantal factoren. Die jongeren worden in het lager en het middelbaar
onderwijs al door een ander traject geleid door een al dan niet-bewuste bias in
studiekeuze. Het kan niet dat je dan de universiteit afrekent op de resultaten van het hele
globale traject. Wel kan je eisen dat men kwaliteitsvol omgaat met de initiatieven die
men neemt, en zich daarvoor kan verantwoorden. We moeten de middelen kwaliteitsvol
besteden. De inmenging van de overheid, met alle goede bedoelingen, moet echt elke
keer opnieuw weer ingeperkt worden. Ik zal me niet verzetten tegen het feit dat het
gekleurde middelen zijn: laat de ministers maar scoren, zij zitten nu eenmaal in een
kortetermijndenkkader.
Zoals u weet zijn er heel wat problemen in het ziekenhuis. Als student merken
we daar niet veel van, tenzij misschien proffen die hun onderwijsopdracht een
beetje verwaarlozen, en minder aanwezig zijn in de faculteitsraad. Hoe wilt u
dat oplossen?
De aanwezigheid in de faculteitsraad heeft te maken met structuren. Als een
faculteitsraad te weinig professoren bevat betekent dat dat die te weinig inhoudelijk is,
en dat die gereduceerd is tot een informatieoverdracht. Een eerste punt is dat we aan de
kaak moeten stellen waar welke bevoegdheden liggen. Persoonlijk ben ik ervoor om de
faculteit terug meer heft in eigen handen te geven en dingen effectief te laten beslissen.
Het was lange tijd immers een sterk forum om proffen in debat te laten gaan. Vanuit een
historisch standpunt bijna ben ik gehecht aan faculteitsraden, aan die manier van
besluitvorming en debat voeren. Wat de malaise daar betreft: ten eerste is er de
openheid. Er is een gebrek aan transparantie in de stroom van financiële middelen naar
de diensten. Diensthoofden denken dat ze buiten spel gezet worden, of dat hun diensten
benadeeld worden; dat type van vicieuze cirkels moeten we doorbreken. Daarnaast
moeten we vooral een openheid stimuleren, zodat in een veilige sfeer het echte debat
gevoerd kan worden. Wat betreft de lesopdrachten, en dat geldt wat mij betreft ook
algemeen: we moeten veel meer naar de onderzoekseenheden te gaan, om in een
collegiale setting het takenpakket te bepalen. Als je onderwijs opneemt in dat
takenpakket neemt dat evenzeer zijn plaats in, dat is gelijkwaardig aan het onderzoek. Je
gaat niet de individuele docent afrekenen op zijn keuze tussen onderwijs onderzoek of
dienstverlening – dat gebeurt nu wel te vaak. Het is geen of-ofverhaal, het is als entiteit,
als discipline dat je het geheel moet volbrengen. Je moet het dus niet te veel op
individuele promoties leggen, op wat die docent realiseert; maar ook naar het geheel
kijken. In hoeverre was iemand een loyaal lid, in hoeverre heeft het diensthoofd alles
kunnen leiden, enzovoort.
VERSLAG OPEN BUREAU 14

Wat denkt u dat student-ondernemerschap ons kan bieden? Wat is uw mening
over het beleid in België en aan de KU Leuven? Wat zijn uw concrete
rectorsplannen daarrond?
Ik denk dat we aan de KU Leuven daar nog relatief weinig mee doen. Groep T is daar een
goed model in. Ik denk dat we de ondernemerszin kunnen gebruiken om een heel stuk
creativiteit mee te laten ontwikkelen. Mijn rectorsplannen zijn daarrond dat de
samenwerkingsmodellen effectief tot stand komen, zodat je een deel studenten kunt
inschakelen in die ontwikkelingsprojecten.
VERSLAG OPEN BUREAU 15