Licht op het Veen, inleiding - Senioren Academie

het sphagnan te behandelen met een hoge dosis ammonium. Het ammonium bindt aan de
carboxylgroepen, waardoor deze niet langer met aminogroepen kunnen reageren.
In Afbeelding 5 is te zien wat er gebeurde. De vis die op het veenmos lag, kleurde bruingeel, zag goed
uit en bleef naar vis ruiken. De vis die op het cellulosepapier lag rotte binnen 2 weken weg. Op het
geïsoleerde sphagnan bleven vissen nog net ietsje beter bewaard dan vissen die op veenmos waren
gelegd, terwijl vis op het gedeactiveerde sphagnan even snel verdween als op cellulose. Deze proef
laat onomstotelijk de conserverende werking van sphagnan zien.
In Wageningen wordt op het moment, in samenwerking met de hierboven genoemde
onderzoeksgroep, gewerkt aan een onderzoeksvoorstel dat verder zal ingaan op de werking
van sphagnan in relatie tot veranderingen in klimaat en de stikstofbelasting uit de atmosfeer. Als de
financiering voor dit onderzoek rond komt, kunnen jullie in de toekomst meer over dit onderwerp
verwachten.
Bronnen
Børsheim KY, Christensen BE en Painter TJ. 2001. Preservation of fish by embedment in Sphagnum
moss, peat or holocellulose: experimental proof of the oxopolysacharidic nature of the preservative
substance and of its anitmicrobial and tanning action. Innovative food science & emerging
technologies 2: 63-74.
Clymo RS en Hayward PM 1982. The ecology of Sphagnum. In: Smith AJE (ed) Bryophyte ecology.
London: Chapman & Hall.
Painter TJ. 1998. Carbohydrate polymers in food preservation: an integrated view of the Maillard
reaction with special reference to discoveries of preserved foods in Sphagnum-dominated peat
bogs. Carbohydrate polymers 36: 335-347.
www.natuurpresentaties.nl
16