Raamwerk of Kooi - Genootschap voor Risicomanagement

Figuur 2. Risicomanagementproces volgens ISO 31000
6.2
Com m unicatie en
advies
bron: Hortensius, 2008.
6.3 Bepaal de context
6.4 Risico beoordeling
6.4.2 Risico identificatie
6.4.3 Risico analyse
6.4.4 Risico evaluatie
6.5 Risicobeheersing
6.6
M o n ito re n
en
evaluatie
ISO-31000 tracht een complete beschrijving te geven van de verschillende zaken die
relevant zijn voor risicomanagement. Daarbij wordt niet alleen ingezoomd op het
risicomanagementproces, maar ook op de context ervan, waarin mandaten worden
afgegeven door opdrachtgevers en waarbij stakeholders nadrukkelijk worden betrokken bij
het proces.
Door het benoemen van zowel de context als het proces zelf, ontstaan twee nauw met
elkaar verweven processen:
(1) het opstellen, uitvoeren, monitoren en bijsturen van het risicomanagement raamwerk,
als een kader om ervoor te zorgen dat risicomanagementprocessen ingebed worden en
aansluiten bij de algemene (besluitvormings)processen van de organisatie.
(2)het opstellen, uitvoeren, monitoren en communiceren van het
risicomanagementproces. Tevens worden principes van risicomanagement betrokken bij
deze twee processen, die in grove lijnen dienen als sturende elementen achter de
voorgaande twee processen.
Belangrijke uitgangspunt is overigens dat ISO-31000 geen eisenstellende (certificeerbare)
norm wordt voor een risicomanagementsysteem. Iedere organisatie of sector kan het
beste zelf bepalen welke risicomanagementaanpak het beste past bij haar doelen,
(markt)situatie, klanten e.d. “For this reason, the ISO 31000 is designed not to be
certifiable but to focus on general principles and guidelines.”[Shortreed, 2007].
Certificering heeft bovendien voor de meeste organisaties vooral een externe functie: het
onafhankelijke bewijs richting klanten of andere belanghebbenden, dat er sprake is van
een managementsysteem dat aan de norm voldoet [Hortensius, 2003]. Daarvoor bestaat
19