download | PDF - Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer

Levenslicht
MAANDBLAD VAN DE DOOPSGEZINDE GEMEENTE AALSMEER
JAARGANG 82 – Nr. 6 – JULI/AUGUSTUS 2009
SAMEN-LEVEN
Afgelopen week mocht ik een jong stel trouwen.
Tenminste, ze hadden al een handtekening gezet in
het gemeentehuis. Een baliehuwelijk, zoals dat tegenwoordig
kan. En daarna in familie- en vriendenkring
een eigen ceremonie. Met ringen en een kus.
Een heel aardig en serieus jong stel. Vol met goede
voornemens en een belofte van toewijding aan elkaar.
Hun relatie is, voor hun gevoel, door deze ceremonie
op een ander niveau getild. Daar kijk je met ontroering
naar en je hoopt dat het zo mag zijn.
Voor veel mensen speelt het boterbriefje geen belangrijke
rol meer. Door geregistreerd partnerschap ben je voor de
belastingdienst en andere instellingen van de overheid een
stel. En door een samenlevingscontract en het vastleggen
van het vaderschap, is ook dat deel geregeld.
Iedere samenleving heeft haar eigen gewoonten om het
samenleven van stellen te regelen. Meestal komt het neer
op het vastleggen van rechten en plichten naar elkaar en
naar de kinderen.
Maar behalve het zakelijke deel, is er ook het gevoelsmatige
aspect. Door het uitvoeren van bepaalde rituelen, door
het uitspreken van woorden, geven mensen uiting aan hun
hoop voor de toekomst. En ook uiting aan de angst voor
de toekomst.
Van oudsher werd door bepaalde rituelen de zegen van
hogere machten afgeroepen. In onze meer moderne samenleving
is het magische karakter van de rituelen verdwenen.
Maar je kan zeggen dat we Gods zegen vragen,
als medezorgdrager voor ons mensen, zodat een jong stel
hun toekomst met vertrouwen tegemoet ziet.
De rol die de kerken van oudsher vervulden bij het aangaan
van huwelijken, loopt terug. Hoewel bij doopsgezinden niet
altijd een kerkelijke inzegening gebruikelijk was, loopt het
aantal dat deze zegen vraagt bij ons ook verder terug.
1
Dat betekent niet dat de ernst waarmee mensen relaties
aangaan en kinderen ontvangen in het leven, of de diepte
van gevoelens van mensen voor elkaar, verminderd zijn.
Dat mensen hun levens niet meer zo snel in ernstige beloftes,
verpakt in rituelen, willen of kunnen vastleggen, betekent
niet dat mensen zich minder verantwoordelijk voelen
voor wie hen na staan.
Mensen zijn wellicht pessimistischer of realistischer over
menselijke beloften, de onberekenbaarheid van de liefde
en menselijk falen en dat maakt ze terughoudender in het
aangaan van grote beloftes voor de langere termijn.
Of zijn ze serieuzer? Zien mensen zichzelf vaak als eerste of
enige verantwoordelijke voor het welslagen van hun leven
en de levens van hun geliefden? Is het huwelijk daarmee
een te grote belofte van verantwoording om te dragen?
Met het verschuiven van de leeftijdsopbouw in onze
Gemeente hebben vragen over levensrelaties niet de
hoogste prioriteit. Dat mensen niet naar ons toekomen om
een rol in deze te spelen, geeft ons ten onrechte het idee
dat er geen vragen liggen.
Maar zijn met het verschuiven van de plek van het huwelijk,
de vragen over een van de meest cruciale aspecten van het
menselijk leven, de liefde en relaties, verdwenen?
Waar en wanneer geven wij jonge, maar zeker ook oudere,
mensen een plek om ook over dit aspect van het leven na
te denken en van gedachten te wisselen? In de kringen
wellicht. In het jeugdwerk. Of zouden we hierin meer te bieden
kunnen hebben? Hoe zijn wij mensen tot steun en tot
zegen bij het aangaan van hun innigste relaties? De oude
zeden en gewoonten zijn veranderd. In onze Gemeente
zijn wij waarschijnlijk meegegaan met de maatschappelijke
ontwikkeling op het gebied van relaties. Het is voor
ons niet meer een onderwerp van discussie. Maar moeten
mensen helemaal alleen de diepte en de waarde van hun
liefde ontdekken en vormgeven, of hebben wij daarin ook
een goede handreiking te bieden?
Liesbet Geijlvoet
Achterberglaan 21
1422 CW Uithoorn

Kopij voor het volgende nummer
graag uiterlijk 23 augustus 2009
inleveren bij zr. Herma Hansen-
Middelkoop, Baanvak 94, 1431 LM
Aalsmeer, tel. 0297 34 40 53.
levenslicht@dgaalsmeer.nl
Het volgende nummer komt uit op
9 september 2009.
Levenslicht
Uitgave van de
Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer
Zijdstraat 55
1431 EB Aalsmeer
tel. 0297 32 65 27 (tevens kosteres)
www.dgaalsmeer.nl
Redactieadres:
zr. M. de Haan-Tas, Kamperfoeliestraat 16,
1431 RP Aalsmeer, tel. 32 49 45 en
zr. H. Hansen-Middelkoop, Baanvak 94,
1431 LM Aalsmeer, tel. 34 40 53.
levenslicht@dgaalsmeer.nl
Abonnement H 17,50 per jaar.
Opgave abonnementen en adreswijzigingen
aan de administratrice:
zr. H. Niermeijer-Holleman,
Achterberglaan 21, 1422 CW Uithoorn,
tel. 56 69 85.
administratie@dgaalsmeer.nl
Predikante:
zr. E. Geijlvoet, Haya van Somerenstraat 31,
1433 PA Kudelstaart, tel. 32 35 07.
e.geijlvoet@dgaalsmeer.nl
Ouderenpastor:
zr. Y. Brandenburg, Oosteinde 67 a,
1647 AC Berkhout, tel. 0229 55 14 83.
y.brandenburg@dgaalsmeer.nl
Jongerenwerker:
Dietmar Claaßen, Azaleastraat 11,
1032 BT Amsterdam, tel. 020 758 00 82
d.claassen@dgaalsmeer.nl
Westhill:
br. J.A. Broere jr., Zijdstraat 59 1 ,
1431 EB Aalsmeer, tel. 34 16 58.
westhill@dgaalsmeer.nl
Voorzitter:
zr. C.H.P. Brouwer, Weth. v. Damlaan 98,
3648 XP Wilnis, tel. 25 58 89
voorzitter@dgaalsmeer.nl
Secretaris:
zr. Y. Lamers, Rozenhof 8,
1431 RS Aalsmeer, tel. 34 25 34.
secretariaat@dgaalsmeer.nl
Penningmeester:
br. C. Buis, Sportlaan 71,
1431 HX Aalsmeer, tel. 32 55 95.
penningmeester@dgaalsmeer.nl
Rabobank 30.01.21.962
ING 39.12.87
KERKDIENSTEN
Aanvang om 10.00 uur, tenzij anders vermeld.
12 juli Ds. Henriette van Dunné
Extra collecte: werk van Diet Koster
19 juli Ds. D. van der Sluis
Extra collecte: werk van Diet Koster
26 juli Ds. W. Beuker
Extra collecte: jeugdfonds
2 augustus Ds. Jeltje de Jong
Extra collecte: Exodus
9 augustus Ds. J. Banai-Gaaikema
Extra collecte: Exodus
16 augustus Ds. Liesbet Geijlvoet
Extra collecte: pastoraal diaconaal fonds
23 augustus Ds. Liesbet Geijlvoet
Extra collecte: Oudezijds 100
30 augustus Ds. E. Rijkmans
Extra collecte: jeugdfonds
6 september Ds. Liesbet Geijlvoet
Extra collecte: Oudezijds 100
13 september Ds. Liesbet Geijlvoet, opening gemeentejaar
Extra collecte: doopsgezind WereldWerk
Er is iedere zondag oppas aanwezig.
BIJ DE COLLECTEN
Indien u genoemde collectedoelen wilt steunen door middel van
een extra gift, kunt u uw bijdrage overmaken naar rekeningnummer
30.01.21.962 (Rabobank) of 39.12.87 (ING) ten name van
Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer onder vermelding van de naam van het
project. De boekhouder zorgt dat uw gift bij het betreffende doel of project terechtkomt.
AGENDA
Aanvang om 20.00 uur, tenzij anders vermeld.
12 juli Wake Schiphol-Oost 14.00 uur
18 juli Vertrek ouderenreis naar Oisterwijk
23 juli Filmavond Stellet Licht in ’t Baken 19.30 uur
27 juli Kring Zorgcentrum Aelsmeer 15.00 uur
9 augustus Wake Schiphol-Oost 14.00 uur
31 augustus Kring Zorgcentrum Aelsmeer 15.00 uur
Kerkenraadsvergadering 19.30 uur
9 september Oecumenisch avondgebed 19.15 uur
13 september Wake Schiphol-Oost 14.00 uur
OECUMENISCHE DIENSTEN
Op woensdag 9 september vindt het oecumenisch avondgebed
plaats in de kapel van ’t Kloosterhof. In het kader van het jaarthema
De zeven hoofdzonden is het thema van deze dienst Gulzigheid.
U bent van harte welkom. Aanvang om 19.15 uur.
MET DE BIJBEL ERBIJ
Maar nu het geloof gekomen is, staan we niet langer onder toezicht,
want door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen
van God. U allen die door de doop één met Christus bent
geworden, hebt u met Christus omkleed. Er zijn geen Joden of
Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen – u bent allen één in Christus
Jezus. En omdat u Christus toebehoort, bent u nakomelingen van Abraham,
erfgenamen volgens de belofte.
Galaten 3:25-29
Wat ik in mijn zwangerschaps- en bevallingsverlof zo mooi vond van de
Gemeente? De manier waarop de rubriek Met de Bijbel erbij werd ingevuld.
2

Mooie kleine getuigenissen. Persoonlijk geloof. Dat heeft
me geraakt en is me bijgebleven.
Persoonlijk geloof kwam ook ter sprake in het jaarthema
Aandachtig leven. Heiliging als lifestyle. Waar liggen voor
jou de momenten dat jij je het dichtst verbonden voelt met
God? Wat zijn de dingen die jij in het bijzonder wilt doen,
voor God en je medemens.
Zoals op de voorkant te lezen is, mocht ik spreken op een
huwelijk. Van mijn nicht. Ze had mij daarvoor gevraagd omdat
ze wist dat ik dat naar haar smaak kon. Maar ook omdat
ik het dichtst bij haar grootste wens kwam om getrouwd
te worden door onze opa, die hervormd predikant was en
de hele familie heeft gedoopt en getrouwd. Maar, helaas
voor haar, al ruim tien jaar niet meer in leven is. Aan mij dan
om iets te laten doorklinken van het geloof, dat wij in de
familie lijken over te erven, zoals andere families krullen of
blauwe ogen, namelijk een diep gevoel van verbondenheid
met God. Wellicht is het een soort natuurlijke aanleg tot
spiritualiteit. Ik was bezig iets op papier te zetten voor het
bruidspaar, ik liep naar boven, waar ik bezig was geweest
met het herinrichten van mijn studeerkamer. En voor mijn
voeten lag opeens het herinneringsboekje van mijn doop.
Inderdaad, als kind, hervormd, en door opa. De dooptekst
was Galaten 3:27. Dat vond ik wel heel frappant, juist vandaag.
Maar de tekst ontroerde mij ook. Hoe toepasselijk is
deze tekst voor mij gebleken. Door mijn hele geloofsleven.
Ze duikt voor mij op uit allerlei boeken en colleges en weet
mij iedere keer weer te raken.
Aquarius-kind dat ik ben. Geboren in 1970. Opgevoed in
het nieuwe gedachtegoed van de geëmancipeerde mens.
Gelijkheid van sexen, gelijkheid van rassen. En hier in deze
tekst van Galaten 3, hoor ik eenzelfde ideologie weerklinken.
En het doet mijn hart opleven. Ja, dat is mijn God. Dat
is mijn geloof. In God worden mensen aan elkaar gelijk.
Niet omdat God de verschillen wegneemt. Nee, integendeel.
Ieder mens wordt juist bevestigd in zijn of haar eigenheid.
Zo mooi zijn mensen, ieder op zijn eigen manier. Maar
de verschillen die mensen maken en willen aandikken, omdat
mensen zich blijkbaar boven de ander bevoorrecht willen
maken, worden door Gods Geest weggenomen. Nihil
verklaard, van generlei waarde. Want in het licht van God
zijn deze verschillen van geen belang, man of vrouw, Jood
of Griek, vrije of slaaf.
In de Gemeente zouden deze verschillen ook geen rol moeten
spelen. Want we hebben ons toch door de doop laten
omkleden met Gods Geest. Vanuit deze gedachte menen
we in de Gemeente aan elkaar gelijk te zijn. De een doet
niet onder voor de ander. Het enige wat van belang is, is
ieders persoonlijke geloof dat hij of zij invoegt in het geheel
van geloof binnen de Gemeente. Als bouwsteen voor het
prachtige geheel. Zo bouwen we een klein stukje koninkrijk
van God in een weerbarstige wereld. Dat moesten we met
de Europese verkiezingen weer onder ogen zien. Hoe ver
ons ideaal van de harde realiteit lijkt af te staan.
Maar mijn geloof in de gelijkheid van mensen, dat neem
je mij niet af. Dat is namelijk een van de pijlers van mijn
lifestyle. Voor God zijn alle mensen gelijk. Liesbet Geijlvoet
IN MEMORIAM
Op 15 mei overleed zr. Jansje Eveleens-de Jonge, weduwe
van Gerrit Eveleens. Op 22 mei namen we afscheid van
haar in een dienst in de doopsgezinde kerk.
Jans Eveleens is 89 jaar geleden geboren. Een heel gewenst
zusje in een gezin waar al drie broers waren. Later
kregen ze nog een zus. Haar vader had een kapperszaak in
de Zijdstraat. Al jong hielp ze mee met inzepen van mannen
die kwamen om geschoren te worden. Later ging ze eropuit
om de heren aan huis te scheren. Dit bleef ze ook doen
toen ze getrouwd was. Ze deed het werk graag.
Ze trouwde in de oorlogsjaren met Gerrit Eveleens, tegelijkertijd
met haar broer Frans en zijn bruid Cornelia. Hoe
ze door de Zijdstraat naar het oude Raadhuis liepen, is
hen altijd bijgebleven. Het jonge paar verhuisde naar de
3
Uiterweg toen daar een huisje vrijkwam. Haar man werkte
als kwekersknecht. Het was een gelukkig huwelijk. Er werden
een zoon en dochter geboren.
Jans Eveleens was een vrouw met een pittig karakter, uitgesproken
meningen en een rappe tong. Ze was goed in
het geven en/of teruggeven van een kwinkslag.
Ze nam het geloof serieus. De preek moest goed zijn, evenzo
de inleiding van de zusterkring, waar ze ook een trouw
lid was. Ze wilde het kerkbezoek en de zusterkring nooit
overslaan als het niet nodig was.
In haar jonge jaren heeft ze geholpen als leiding bij de kinderkampen
en ze ging ook met de moederkampen mee als
deelnemer. Zr. Eveleens heeft zich ingezet voor bezoekwerk.
Ze was een behulpzaam mens. Ze had haar hart op
de goede plek, was bezorgd om wie en wat haar lief was.
Helaas was ze de laatste jaren steeds meer verward. Het
verleden stond haar wel heel helder voor ogen. Ze kon
precies vertellen over het vooroorlogse dorp. Haar dorp,
Aalsmeer.
Afgelopen maanden ging haar gezondheid snel achteruit.
Op die manier kwam haar overlijden voor velen toch nog
onverwachts. Weer een leeg plekje erbij in de kerk, waar
ze zo trouw de diensten bijwoonde. Het was goed om met
een dienst in de kerk afscheid van haar te nemen zodat we
haar nog een laatste keer in ons midden hadden.
Daarna hebben we haar lichaam naar Uithoorn gebracht.
Haar lichaam mocht weer worden tot het stof, waaruit God
haar in dit leven heeft geroepen. Haar geest vertrouwen we
toe aan Zijn liefdevolle hand, opdat ze bij Hem, haar rust
mag vinden. In dierbare herinnering, Jansje Eveleens-de
Jonge.
Liesbet Geijlvoet
Op 30 mei overleed zr. Cornelia Johanna Dragt-Bol, dochter
van de bekende Aalsmeerse timmerman Cornelis Bol,
in de leeftijd 87 jaar. Zr. Dragt kon precies vertellen, als
ze bijvoorbeeld over de Uiterweg reed, welke huizen haar
vader had gebouwd. Ze was daar trots op.
Op haar 14 e was ze al verkikkerd op Joop Dragt waar ze in
1941 mee trouwde. In datzelfde jaar werd de eerste van de
zes dochters geboren. Een gedeelte van de oorlog moest
hij noodgedwongen voor de arbeidsinzet in Duitsland
doorbrengen, waardoor ze het alleen met dochter Joke
moest zien te redden.
In 1952 werd haar man voor een lange tijd in een sanatorium
in Laren opgenomen en stond ze alleen voor de
opvoeding van de inmiddels vijf dochters. Dat was voor
haar een zware tijd. In 1958 werd ze samen met haar man
in onze Gemeente gedoopt. Een trouw kerkgangster is ze
echter nooit geweest mede doordat de jachthaven en de
kinderen alle aandacht opeisten. In datzelfde jaar startte
ze op de jachthaven, zonder enige horeca-ervaring, met
restaurant De Zonnehoek dat uitgroeide tot een gerenommeerd
restaurant. Ze stond bekend als een zeer goede
kok die heel veel aandacht aan haar gasten besteedde. Na
twee jaar kwam er een professionele kok in dienst want het
was voor haar bijna niet te combineren met het runnen van
het gezin. Zr. Dragt had een bijzonder goede band met haar
kleinkinderen. Ze waren dol op haar en denken met heel
veel plezier terug aan de vele logeerpartijen op de haven.
Zij volgde hen in hun verdere leven op de voet en was trots
op alles wat ze bereikten. Zr. Dragt was in staat om haar
leven, hoe moeilijk en ingewikkeld soms ook, te accepteren
zoals het op haar afkwam. Haar leven omarmen en zich
ermee verzoenen ondanks de pijn en het verdriet dat haar
niet bespaard is gebleven. We lazen bij het afscheid op
3 juni dan ook uit Prediker 3 waarin staat dat alles zijn uur
heeft en iedere gebeurtenis onder de hemel zijn tijd. Loop
er niet voor weg, zegt Prediker. Dat heeft ze nooit gedaan!
We blijven haar herinneren als een lieve, hartelijke, gastvrije
vrouw die het allerbeste wilde voor haar kinderen en kleinkinderen
maar ook voor zichzelf. Na de indrukwekkende
afscheidsdienst is ze op de begraafplaats in Aalsmeer bij
haar man begraven. Dat haar nagedachtenis tot zegen
moge zijn.
Wim van Leeuwen

Op maandag 8 juni jl. vond de begrafenis plaats van zuster
Janny Dam-Spaargaren. Haar sterven op 2 juni kwam niet
onverwacht, maar toch nog plotseling en vrij snel na de
rampzalige berichten over haar ernstige ziekte.
Janny was een echte Aalsmeerse, geboren op 17 mei 1930.
Ze trouwde in 1955 met Jan Dam. Het echtpaar kreeg twee
dochters Karen en Marjan. Met de komst van de kinderen
ging een hartenwens van Janny in vervulling. De beide
meisjes verrijkten haar leven.
Tijdens haar leven onderhield Janny veel vriendschappen,
trouwe banden door de jaren heen. Haar grote hobby was
zingen. Ze zong bij amateurbands. Haar stem klonk zwoel,
fluwelig en jazzy-melodieus, getuige de vele cd-opnames
die van haar en de band zijn verschenen. Daarnaast was
fotograferen haar liefhebberij.
Janny deed voor haar trouwen kantoorwerk, heel intensief
en precies werk dat ze met heel veel plezier deed. Na
haar trouwen bleef ze die functie vervullen, hetgeen voor
die tijd opmerkelijk was. Het kenmerkt Janny, die hoewel
heel zacht en meegaand ook heel zelfbewust was en zo
veel mogelijk haar eigen weg probeerde te volgen in het
leven. Soms tegen de uitdrukkelijke wil van haar schoonmoeder,
die haar schoondochter maar aan de lichtvoetige
kant vond.
In het jaar van haar trouwen werd Janny lid van onze
Doopsgezinde Gemeente. Hier voelde ze zich thuis en hier
sloot ze nieuwe vriendschappen. Haar man Jan overleed
in 1999 na een ernstige ziekte.
Geloof, hoop en liefde waren haar geloofsuitgangspunten.
Maar de grootste was de liefde. De liefde waaruit ze leefde
en waarvan ze royaal uitdeelde. De liefde die ook zo vaak
in haar songs terugkwam.
Tijdens haar uitvaartplechtigheid lazen we het Bijbelgedeelte
uit de brief van Paulus aan de Gemeente in Korinte,
1 Korintiërs 13. In de laatste moeilijke maanden hoopte
Janny op God die de hemel en aarde gemaakt heeft en die
ook haar zou behoeden en bewaken. Psalm 121 troostte
haar en zette haar twijfels over leven en dood even aan de
kant.
The song has ended, but the melody lingers on, stond boven
aan de rouwcirculaire. Het werd bijna een refrein tijdens
haar begrafenis. De stem van Janny zwijgt, maar de
muziek en de liefde die ze gaf en de herinnering aan haar
blijven. Dat ze mag rusten in vrede. Yolande Brandenburg
Achter Almen zijn we ’s zomers buiten
Kinderen lachen en ze zingen van plezier
En ze zeggen dan van ganser harte
Wat is ’t leuk en dol en bar gezellig hier …
Komende zomer zal het in onze kampen in Almen anders
zijn. Hopelijk wordt het populaire kamplied Achter Almen
ook dan gezongen door de kinderen op De Baankreis,
maar voor de meesten van de leiding en voor heel veel
Aalsmeerders zal het anders voelen. Zaterdag 6 juni overleed,
na een lang ziekteproces op veel te jonge leeftijd,
Marijke Boschloo-Dragt.
Onder overweldigende belangstelling namen we op woensdag
10 juni tijdens een indrukwekkende dienst afscheid
van Marijke. Het was goed dat ook een grote groep uit
Aalsmeer hierbij aanwezig was. Jaap van Leeuwen sprak
namens zowel de Doopsgezinde Gemeente als namens De
Binding mooie woorden. Dat was terecht, want de band
tussen Aalsmeer en de familie Boschloo is altijd hecht
geweest, al bijna 65 jaar. En eigenlijk was Marijke de belichaming
van die speciale band. Eerst als kind, maar later
ook als leiding kwam Marijke ‘op kamp’ in Almen. Nadat
Roelofs eerste vrouw Aaltje overleed, kwam Marijke voor
langer naar Almen. In 1971 trouwde ze met Roelof. Marijke
ging bij Almen horen, ging bij De Baankreis horen, ging bij
de kampen horen. Marijke werd Boschloo, Marijke werd
Almen. Heb je het over Almen, dan heb je het over Roelof
en Marijke. En als kinderen zich wel eens afvroegen “Wie
is die mevrouw?” en er geantwoord werd dat ze ook uit
Aalsmeer kwam, dan reageerden ze vaak met: “Maar ze
4
praat heel anders.” En zo was het ook, ze was immers
in Almen helemaal ingeburgerd! Maaike en Jochem werden
geboren en namen later zelf deel aan het kampleven.
Moeder Marijke wist wat ze daar meemaakten.
Bij al onze Almenkampen hoort ook het ‘kennismakingsrondje’
met de leiding bij Roelof en Marijke in de huiskamer.
En dan hielpen haar Aalsmeerse wortels regelmatig
om aan Roelof duidelijk te maken van wie iemand er eentje
was. Menigeen zal zich de koffie met warme melk en de
versgebakken rabarbertaart herinneren.
Heel veel Aalsmeerse kampkinderen zijn ondertussen op
De Baankreis geweest, en veel kwamen er later als leiding
terug om te kamperen en verhalen op te halen uit hun
kamptijd. De banden met Aalsmeer bleven heel sterk en bij
hoogtijdagen waren Roelof en Marijke ook in Aalsmeer van
de partij, zoals vorig jaar nog bij het afscheid van ds. Gabe
en Betty Hoekema. Met velen was veel te delen!
Over delen gesproken, tot slot van de afscheidsdienst zongen
we met elkaar het Wachterslied. Maaike Boschloo en
Jeltje Adema zongen samen de coupletten en alle aanwezigen
het refrein. Het was een zeer gevoelig en passend
einde, waar ik echt de rillingen van kreeg. Al proberen we
het zeker, zo klinkt het volgens mij tegenwoordig toch niet
vaak meer in een kamp. Maar dit was ook wel een heel
speciaal moment.
Wij bewaren veel goede herinneringen aan Marijke. Zelf
ben ik maar vier keer op kamp geweest in Almen, maar
ook ik koester daaraan mijn herinneringen. En gelukkig
mocht ik er vaker terugkomen bij andere gelegenheden,
zoals een aantal jubilea en een tweetal reünies van oude
kampgroepen. De kampen zullen gelukkig doorgaan. Wij
wensen Roelof, zijn gezin en de familie van Marijke heel
veel sterkte bij het dragen van het verlies. ‘Wees dankbaar’
was de kamptekst in 1967. ‘Dankbaar’ is misschien, hoe
moeilijk ook, op dit moment het enige wat we kunnen zijn.
Dankbaar voor wie Marijke voor ons was en wat zij voor
velen heeft betekend. Met dank aan Jaap van Leeuwen,
mede namens de kampcommissie van De Binding,
Nico Eveleens
GEMEENTEWERK
Dagreisje ouderen
Op dinsdag 16 juni vond het jaarlijkse reisje
voor ouderen plaats, georganiseerd door de
bezoekcommissie. Dit jaar gingen we weer
varen met een rolstoelvriendelijke boot,
maar nu een rondje Haarlemmermeer via de
Ringvaart. De boot lag aangemeerd aan de
tuin van Zorgcentrum Aelsmeer aan de Kanaalstraat. In de
uitnodiging stond dat het een mooie tocht zou worden. Om
half tien vond de afvaart plaats. We waren met negentig
mensen en voeren met de bekende plezierboot Koningin
Juliana, een overdekte boot met zonnedek. Gezien de
weersomstandigheden zag het er niet naar uit dat men
hiervan gebruik zou maken.
Nadat een ieder z’n plekje aan een tafel had gevonden en
Lyda Zondag een welkomstwoord had gesproken, ging de
zon toch nog schijnen in de vorm van koffie en heerlijke
taart. Ondertussen voeren we vlak langs de tunnelbak bij
Schiphol, waar het nieuwe aquaduct wordt gerealiseerd
voor de omlegging van de N201. De kapitein was zo vriendelijk
om op dit punt wat gas terug te nemen, zodat een
ieder een indruk kon krijgen van dit grote project. Om elf
uur waren we bij de brug in Sloten met vlak daarbij de
enige jaren geleden gerestaureerde molen. Ondertussen
was het tweede kopje koffie ook al ingeschonken en de
tongen begonnen nu echt goed los te komen. En dat was
natuurlijk het plezierige van een boottocht, dat men, voor
zover natuurlijk goed ter been, nog eens van stoel kon wisselen
of naar iemand toe kon lopen die men graag wilde
spreken of gewoon even een wandelingetje kon maken om
geen ‘stalbenen’ te krijgen. Want ja, het was wel acht uur
varen en dan moest je weleens even gaan verzitten!

Het was erg plezierig elkaar in zo’n grote ruimte op een
boot te ontmoeten, bij te praten en ondertussen van alles
wat we te zien kregen op de wal en van de prachtige landschappen
intens te genieten. Zo tussen kwart over elf en
half een voeren we langs o.a. het prachtige ruim honderdvijftig
jaar oude gerestaureerde stoomgemaal te Lijnden,
de vroegere suikerfabriek te Halfweg totdat we de buurtschap
Nieuwe Brug passeerden en ook de zon weer begon
te schijnen. Er werden soep en heerlijke broodjes geserveerd
inclusief de alom gebruikelijke koffie, thee of melk.
En laat ik niet vergeten dat de penningmeester Alderd in de
loop van de ochtend aan een ieder drie consumptiebonnen
had uitgedeeld voor een drankje naar keuze en dat tijdens
de boottocht alle deelnemers diverse keren werden verrast
met een heerlijk hapje. En met het verlate zonnetje erbij
ging iedereen nog zonniger kijken en nog harder praten.
Uw verslaggever werd wel een paar keer gevraagd waarom
de kapitein zo weinig uitleg gaf over wat we zagen en waar
we langs voeren, maar het antwoord was heel simpel: “De
meeste mensen praten zo luid, voordat ik daar doorkom
zijn we er al voorbij.” De kapitein deed deze tocht ook voor
het eerst.
Om ongeveer kwart over een, nog tijdens de lunch, voeren
we langs het bekende stoomgemaal De Cruquius
bij Heemstede om een half uur later langs Bennebroek
te varen. Vervolgens voeren we langs Lisserbroek en
Sassenheim en toen we rondom drie uur het derde bekende
oude gemaal De Leeghwater hadden gepasseerd
bij Buitenkaag had de kapitein nog een ‘toetje’ in de vorm
van een extra tochtje over een deel van de Kagerplassen.
En doordat het inmiddels prachtig weer was geworden,
kwam dit extraatje op het juiste moment. Na dit bootommetje
door een prachtig natuurgebied kwamen we via
Weteringburg, Leimuiden en Rijsenhout rondom half zes
weer bij Zorgcentrum Aelsmeer aan waar de ‘afhalers’ al
klaar stonden. Maar voordat we waren aangemeerd, sprak
voorzitter Lyda nog een dankwoord uit voor de vriendelijke
bediening, het zien, beleven, genieten van het elkaar weer
op een plezierige manier ontmoeten.
Ook uw verslaggever heeft geweldig genoten van deze
boottocht en het was ook voor hem een dag met een gouden
randje.
P.W. van der Meulen
Vakantieweek met de ‘jeugd van vroeger’
Het is bijna zover. Over ongeveer
twee weken vertrekken we
met de ‘jeugd van vroeger’ naar
Oisterwijk voor de jaarlijkse vakantieweek.
Zaterdagmorgen
18 juli om 10.00 uur vanaf het
Waterlelieplein aan de Dreef. Dit
jaar zelfs met 44 vakantiegangers,
waar naast de trouwe deelnemers ook nieuwe gezichten
te zien zijn! We verblijven van 18 t/m 25 juli in het
mooie hotel Boschoord, gelegen in een prachtige omgeving
met bossen en vennen.
5
De programma’s zijn rond en er zijn leuke uitstapjes in het
vooruitzicht. En we hopen met de fietsers ook mooie tochtjes
te kunnen maken. Met het Bindingkampthema Leef
met Lef zullen ook wij aan de slag gaan. Onlangs heeft
de informatiemiddag plaatsgevonden en zo is iedereen
voorbereid op de reis. In de begeleiding heeft een kleine
wijziging plaatsgevonden omdat Yvonne dit jaar vanwege
haar vakantie niet met ons mee kan. Voor haar in de plaats
gaat Margo Spaargaren-Moolhuijsen mee en daar zijn we
erg blij mee. Tijdens onze vakantieweek zullen we weer
proberen verslag uit te brengen via de website van onze
Doopsgezinde Gemeente, www.dgaalsmeer.nl. U kunt dan
op afstand met ons meegenieten.
Mocht u ons willen verrassen met een kaartje, dan hierbij
ons adres: Fletcher Hotel-Restaurant Boschoord,
Gemullehoekenweg 143, 5062 SB Oisterwijk.
We hebben er allemaal heel veel zin in en hopen op een in
alle opzichten zonnige week in het mooie Brabantse land.
Met groet, mede namens Elise, Margo en Loes,
Jaap van Leeuwen, tel. 32 29 17
Bericht van de beroepingscommissie
Helaas nog geen witte rook … Ik denk niet dat we er een les
uit kunnen trekken, maar het is een feit dat de benoeming
van een nieuwe paus in het algemeen sneller gaat dan het
beroepen van een nieuwe predikant. Alle bisschoppen
gaan bij elkaar zitten met de opdracht om uit hun midden
een nieuwe paus te benoemen. En ze blijven net zolang
bij elkaar (in dezelfde ruimte) tot ze eruit zijn en buiten het
gebouw de witte rook uit de schoorsteen komt. Zo werkt
het niet in de beroepingscommissie. En zo zou ik het ook
niet willen, maar ons systeem blijkt dit keer tijdrovend te
zijn. Het duurt echt langer dan verwacht en we zouden
allemaal willen dat het vlotter ging. Toch staat één ding
voorop: we zitten niet stil. Graag wil ik u hiervan beknopt
verslag doen.
Op onze advertentie begin 2008 in doopsgezind.nl kwamen
drie sollicitanten. Met alle drie zijn we in gesprek gegaan
en met een hebben we ook gedurende een langere
periode verdere gesprekken gevoerd. Toch konden wij uiteindelijk
niet tot een unanieme voordracht komen. Het verdiende
onzerzijds geen schoonheidsprijs, maar we zagen
ons genoodzaakt om de procedure met deze kandidaat te
beëindigen. Na een interne bezinningsronde onder begeleiding
van een professionele mediator, Sandra Lantinga,
konden we eind oktober 2008 een goede herstart maken.
Wij trokken vanaf toen in drietallen het land in om verschillende
predikanten (m/v) te horen. Bij een positieve ervaring
zouden wij vervolgens persoonlijk contact opnemen met
de betreffende predikant(e) met de voorzichtige vraag of
hij of zij bereid is om een overstap naar de Doopsgezinde
Gemeente Aalsmeer te willen overwegen. Met die vraag
hebben Marlies van Leeuwen en ik ondertussen een achttal
predikanten persoonlijk benaderd. Zes van hen gaven
direct in het eerste telefoongesprek aan op dit moment
geen overstap te willen overwegen. Men is of nog niet klaar
in de Gemeente waar men nu werkzaam is of privéredenen
spelen een beslissende rol. Wel gaf een aantal van hen
aan het nu niet te willen overwegen, maar er zeker open
voor te staan over een aantal jaren. De andere twee, die
ik benaderd heb, hebben er serieus over willen nadenken.
Beiden hebben de voor- en tegenargumenten met hun gezinsleden
besproken. Maar helaas kwamen ook zij tot de
conclusie dat ze het nu nog niet kunnen, maar een overstap
in de toekomst sluiten ze zeker niet uit.
Het is positief te ervaren dat een aantal goede predikanten
geïnteresseerd is om op termijn een overstap naar Aalsmeer
te willen maken, maar het helpt ons op dit moment niet
verder. Vandaar dat we een aantal weken geleden contact
gezocht hebben met Henk Stenvers, directeur/algemeen
secretaris van de ADS, om ons te adviseren in onze huidige
situatie. Wij zijn blij dat hij hierin met ons mee wil denken.
Momenteel werken we gestadig verder op basis van zijn
aanbevelingen. Zodra over de resultaten daarvan meer te
melden valt, zullen wij u nader informeren.
Namens de beroepingscommissie, Nico Eveleens

JAARTHEMA
Wat betekent heiliging voor
mij? Een moeilijk te beantwoorden
vraag. Maar als ik
daar zo over zit te mijmeren,
kan ik mij het volgende voorstellen.
Over het algemeen kan
het begrip heiliging verbonden zijn met een daad
van God waarin Hij een persoon, plaats of ding ‘uitkiest’
zodat Zijn doelen bereikt kunnen worden. Voor
mij zijn het alleen mensen die heiliging kunnen aanvaarden,
alhoewel in de Bijbel ook plaatsen als heilig
worden aangeduid. Sommige mensen zoals Moeder
Theresa, Nelson Mandela en Majoor Bosshardt waren
en zijn vanuit hun geloof en vertrouwen tot heel
veel in staat. Zij zijn voorbeelden van mensen die
heiliging echt als manier van leven kiezen, maar ik
vertrouw erop dat wij allemaal op onze eigen manier
een bijdrage kunnen leveren.
Wat is voor mij belangrijk om veel aandacht aan te
besteden? Een bekend Bijbelverhaal van de dienstbare
Martha en de luisterende Maria (Lucas 10:38-42),
maakt het begrip ‘aandacht’ voor mij makkelijker.
Maria had aandacht voor Jezus terwijl Martha
met van alles druk bezig was. Dan de vraag: wat is
goed? Onze levens zijn ook opgedeeld in ‘Maria-
en Marthamomenten’ en het is volgens mij de kunst
om dit in balans te krijgen. Aandachtig leven is een
omschrijving van deze balans. Soms is het besteden
van (te)veel aandacht aan iets niet altijd goed.
Aandachtig leven is bewust leven, goede keuzes
maken, vriendelijk en respectvol zijn, hard werken
maar ook genieten.
Barbara Eveleens
KRINGWERK
Kring Oase
Op 14 mei stonden de meesten van ons (veertig zusters
en vijf gasten) om 8.15 uur al klaar voor ons jaarlijkse reisje.
Sommigen hadden zich tegen het niet veelbelovende
weerbericht ingedekt met regenjas en paraplu. Het wachten
was nog op de ‘schone slaapster’ van twee jaar geleden,
maar gelukkig kon zij nu na een telefoontje nog op
tijd instappen. Op weg naar Vinkeveen konden we al direct
genieten van de vele ronddartelende lammetjes. Eenmaal
op de A2 gekomen, reden we tussen enorme zandheuvels,
waarop de nieuwe banen zullen worden aangelegd. De
chauffeur vertelde ons allerlei wetenswaardigheden, zo zal
bijvoorbeeld het nieuwe wegdek voor 70% uit gerecycled
materiaal bestaan en komen er bij het opgraven van het
zand veel voorwerpen uit de Romeinse tijd tevoorschijn.
Het doel van onze rit was Leerdam, waar we precies op
de geplande tijd aan boord van de boot stapten voor een
tochtje over de altijd weer mooie Linge. We lieten het bovendek
voor wat het was en deden ons van binnen te goed
aan koffie met gebak.
Allengs kwam de zon door en trokken sommigen de stoute
schoenen (en jas!) aan en togen naar boven. Nu daar hadden
we geen spijt van. Het vrije uitzicht is toch altijd veel
mooier. Op de diverse buitenplaatsen stonden enorme
kastanjes, rododendrons, meidoorns en blauwe- en goudenregenstruiken
volop in bloei. Genieten dus!
Na anderhalf uur zat onze tocht er alweer op en mochten
we onszelf een uurtje vermaken in Leerdam. Na een kort
of wat langer wandelingetje lokten de terrasjes en daar
brachten we de resterende tijd in het zonnetje door.
Om 12.45 uur stapten we weer in de bus voor onze lunch
in Leerbroek. ’t Was een retourtje want ’s middags werden
we weer verwacht in een glasblazerij. Twee Tsjechische
jongens lieten ons daar zien hoe een vaas gemaakt werd,
terwijl een vrouwelijke gids daarbij duidelijke uitleg gaf.
6
Na nog een mooie rit langs de Linge en weilanden waarop
gelukkig nog veel koeien graasden, koos onze chauffeur
weer de weg naar Aalsmeer. Deze dag was een mooi slot
aan een fijn seizoen, met dank aan het bestuur, waarop
Ineke Hendriks nog terugblikte. Na een bedankje aan de
chauffeur wenste zij ons een mooie zomer toe en hoopt zij
ons allen weer gezond en wel in september aan te treffen.
Op naar ons vijftigjarig jubileum! Henny Somberg-Krebbers
Kring Ruth
Op 28 mei, onze laatste kringavond dit seizoen, gingen
we met veertien zusters naar Amsterdam om de Majoor
Bosshardt-wandeling te gaan maken. We werden bijzonder
hartelijk ontvangen op de Oudezijds Voorburgwal door
Koos en Hennie, een echtpaar dat sinds hun jeugd werkzaam
is voor het Leger des Heils. Koos is inmiddels gepensioneerd,
maar deze rondleidingen doet hij nog steeds
graag. We kregen koffie en daarbij een boeiend verhaal
over het Leger des Heils en natuurlijk in het bijzonder over
majoor Bosshardt.
Majoor Bosshardt is vooral bekend geworden door haar
goodwillwerk in Amsterdam. Zij maakte in de binnenstad
kennis met veel armoede en ellende. Vanuit het Nationaal
Hoofdkwartier van het Leger des Heils kwam ze veel te
weten over het leven van dak- en thuislozen, verslaafden
en prostituees en ze voelde zich volledig op haar plaats als
zij iets voor deze hulpbehoevenden kon betekenen.
Met een beginkapitaal van welgeteld honderd gulden wist
zij in 1948 het Goodwill-werk te starten en uit te breiden.
Door haar werk, haar persoonlijkheid en haar bekendheid
in de media kreeg ze veel bewondering en door die bewondering
ook veel giften, in geld en in natura. Haar hele
leven heeft zij zich ingezet voor anderen en daarbij had zij
nooit een oordeel over de levenswijze van mensen. Zij hielp
iedereen die op haar weg kwam.
In het appartement waar
de majoor haar laatste
jaren doorbracht, eindigde
onze wandeling
langs de verschillende
panden waar het Leger
des Heils werkzaam is.
Haar werkkamer is hetzelfde
gebleven. Haar
stoel en bureau staan
er nog. In de zijkamer is
een klein museum over
haar ingericht, daar liggen
haar onderscheidingen. Zij was Ridder in de Orde van
Oranje-Nassau. Ze ontving de Yad-Vashem-onderscheiding
omdat ze in de oorlog zeventig Joodse kinderen naar onderduikadressen
heeft geholpen.
Maar ze gaf niet veel om eer voor zichzelf. Ze schreef Ik
ben in dienst van God om mensen te dienen. Niet mij, maar
Hem komt alle eer toe. Het was een boeiende, leerzame en
ontroerende avond.
Anneke Brouwer-Poldervaart
Kring Shalom
Donderdag 28 mei, alweer de laatste avond van het kringseizoen.
Net als bij de opening gingen we nu ook met de
bus en wel naar Haarlem. Met 25 man/vrouw zat de bus
al bijna vol! Lekker kletsend liepen we de Grote Houtstraat
door totdat we bij Jansje aankwamen. Daar werden we
ontvangen met koffie en gebak. Jansje is een winkel/restaurant
naast de doopsgezinde kerk, er wordt gewerkt
door mensen met een verstandelijke handicap.
We konden wel uit vijf soorten gebak kiezen en lekker dat
het was! Het is ook erg leuk hoe blij de mensen zijn met
gewoon een opmerking of compliment. Ds. Heijn legde
wat uit over het ontstaan en de bedoeling van de winkel,
daarna mochten we rondkijken en wat kopen natuurlijk!
Een gewoon klein waterflesje bijvoorbeeld om nog eens te
benadrukken dat ons water uit de kraan gewoon te drinken
is en je echt geen bijzondere spa’s hoeft aan te schaf-

fen. Heel veel landen kennen geen schoon drinkwater. We
moesten om 20.45 uur mee voor de voorstelling, maarja
25 man wat laten afrekenen, duurde even. We gingen naar
Van huis uit Doopsgezind, een theatervoorstelling door het
historische kerkcomplex.
Diverse historische figuren liepen door het kerkcomplex en
leidden ons zo rond. Wat een gebouw, wat bijzonder! We
kwamen ogen en tijd te kort, we hadden nog veel meer willen
weten over de kamers en de geschiedenis. Ds. Craandijk
kwam ons wel heel bekend voor (Wim van Leeuwen)! De
spelers leefden zich heel goed in en we kregen een aardig
beeld van de tijd en de bekende figuren zoals o.a. Teyler.
Om 23.15 uur namen we de bus weer terug, we hadden
een heel fijne afsluitingsavond. Sommigen namen nog een
afzakkertje bij Nel om het kringseizoen in gepaste vreugde
te beëindigen.
Ineke van der Stroom
Kring JoB haalt koeien binnen in Kamerik!
Van vrijdag 19 t/m 21 juni was kring JoB voor de vierde maal
op kringweekend. Op een half uur afstand van Aalsmeer, je
hoeft niet ver om het leuk te hebben, verbleven wij in tenten
en een hooiberghut op de prachtige boerderijcamping
’t Oortjeshek te Kamerik. Met gemiddeld twintig mensen,
waarvan zeven kinderen, vermaakten wij ons goed!
Ziet u het voor zich? Een grasveld met tentjes waar men-
sen af en aan lopen met hun meegebrachte spullen, iedereen
neemt mee waarvan hij/zij denkt dat het nodig is en
dat is veel! Denk hierbij aan broodbeleg (van smeerkaas tot
chocoladeboter), vuilniszakken, een partytent, taart voor
de 5-jarige Sander, een kleedje, pakken koffie en koek, een
barbecue, badmintonrackets, kaneel, kaarslicht, sapjes en
ander vocht, schragen, schoenendozen, de JoB-vlag, warme
dekens, Tiramisu, bestek, luchtbedpomp, fruit, kaplaarzen,
een stoeltje, enz., enz. Een goed georganiseerde
chaos. Een ding hadden we niet bij ons, en dat was jammer:
OORDOPPEN. Je hebt een tent en je hebt een kerk
met klokken, en als die heel dicht bij elkaar staan en de
klokken luiden elk halfuur en ook nog ’s nachts(!) dan weet
kring JoB nu dat het een zwaar nachtje kan zijn!
Dankzij de fietsenophaalservice van Jeannette en Johan,
konden wij zaterdag een prachtige, door Nienke en Eddy
uitgezette, fietstocht maken door het Groene Hart. Via
prachtige jaagpaden, weggetjes, een overheerlijke kersenboer
en Lakenvelders, belandden wij bij Kasteel de Haar,
alwaar wij picknickten met lupa’s in de tuin en ons verstopten
in het doolhof.
Terug op het terrein was het wachten op het hoogtepunt
van het weekend: koeien halen en melken met boer Wibe!
Een belevenis, niet alleen voor de kinderen!
Na een heerlijke barbecue met vlees van de scharrelslager
doken wij, toen we ons vuurkorfje uitgeplast hadden, de
nacht in met de vraag: luiden de klokken ook om 4 uur?
Sommigen van ons weten, helaas voor hen, hierop het antwoord.
Zondagmorgen kwam de geestelijke leiding (Liesbet en
Jan) ingevlogen om ons geestelijk te sterken en klaar te
stomen voor het nieuwe jaarthema Aandachtig leven.
Water in wijn veranderen.
7
In de zon, maakten wij onze drieluiken naar aanleiding van
een belangrijk moment in ons leven. Met veel aandacht en
inspiratie gingen wij aan de slag, u zult er wellicht meer van
zien op zondag 13 september.
Wij genoten van het bij elkaar zijn, de gezelligheid, de spelende
en enthousiaste kinderen, het mooie weer, het er
even uit zijn en de mooie omgeving! Marnel de Haan-Tas
JONGEREN IN DE GEMEENTE
Berlijn
“Ik was jong en voelde me gevangen, ik voelde me zo gevangen
dat ik het echt niet langer kon volhouden! Ik had het
gevoel dat er iets in mij zou gaan exploderen. Voor de zoveelste
keer won de SED (Sociale Eenheidpartij Duitsland)
de verkiezingen en wel met meer dan 90% van de stemmen.
Er klopte helemaal niks van! We werden bedrogen en
ik kon er niet meer tegen.” Met deze woorden probeerde
Torsten ons te laten voelen hoe het is om op onze leeftijd
in een land te wonen waar totaal geen vrijheid is. Een land
met een muur waar je niet overheen mocht kijken.
We zijn een kwartier geleden per U-bahn beland op station
Schönhauser Allee. Aan de overkant van de straat
ontmoetten we Torsten en liepen in zuidoostelijke richting.
Terwijl Torsten vertelde hoe groot in 1988 zijn behoefte was
om met een grote groep mensen zijn regering te overtuigen
dat er snel wat zou moeten veranderen, stonden we in een
kring op de stoep voor een gigantische Oost-Duitse kerk.
Torsten vertelde dat hij ons hier naartoe heeft meegenomen
omdat dit de kerk is waar ‘het’ allemaal gebeurde. De
kerk was een van de weinige plekken waar je met grotere
groepen bij elkaar mocht komen. Hij ging naar de gebedsdiensten
voor politieke gevangenen en trad later ook toe
tot het stille verzet. We liepen verder, richting een park met
daarin nog een stukje van de Berlijnse Muur. Onderweg
zagen we felle bliksemflitsen boven de stad en bereikte
het gerommel van de donder ons. In het park aangekomen,
vielen de eerste spetters en besloten we om snel een
cafeetje in te gaan. Eenmaal droog en met een kop thee of
koffie vonden we in een donkere, door kaarslicht verlichte
hoek van het café een lange bank, waarop we allemaal
terechtkonden. Torsten bestelde een onwijs glas bier en
begon te vertellen.
Het hele verhaal begon met een persbericht en een foto
van twee belangrijke mensen die elkaar de hand schudden
met op de achtergrond een opening in het hek op de
grens van Hongarije en Oostenrijk. Torsten zag deze opening
als zijn kans om de DDR te verlaten en via Hongarije
en Oostenrijk naar het Westen te vluchten. Hij vertelde dat
hij niet getwijfeld heeft en de volgende dag gelijk tegen
zijn werkgever vertelde dat hij voor een week of twee op
vakantie zou gaan. Het was eind juni 1989. Samen met
een vriend en twee vriendinnen vertrokken ze per trein naar
Hongarije. Aangezien er in de DDR geen gedetailleerde
landkaarten te koop waren van het Westen wisten ze niet
precies waar ze in Oostenrijk uit zouden komen. Door een
stuk bos bij het grensgebied gingen ze te voet verder, deze
tocht was echter veel langer dan ze verwacht hadden en
ze raakten door hun proviand heen. Ze dronken water uit

slootjes om toch maar wat binnen te krijgen. Na twee dagen
lopen werden ze door Hongaarse soldaten gesnapt,
gearresteerd en gevangengezet op een legerbasis en later
op een Hongaars politiebureau.
De Hongaarse politie vertelde hun dat het persbericht bedoeld
was om mooi weer te spelen tegenover de rest van
Europa, dat de soldaten ze al een tijdje achtervolgd hadden,
dat ze achteraf onbewust al een stukje door Oostenrijk
hadden gelopen en dat ze met een stempel ‘schuldig aan
een ontsnappingspoging’ in hun paspoort binnen 24 uur
het land uit moesten, terug naar Oost-Duitsland. Ze werden
vrijgelaten en een paar uur later probeerden ze bij de
Duitse ambassade in Boedapest toch nog wat te regelen
want terug naar de DDR met een stempel in je paspoort
zou betekenen dat je gelijk de gevangenis in zou draaien.
De mensen op de ambassade adviseerden om toch maar
terug te gaan.
Vastbesloten om dat advies in ieder geval niet op te volgen
verlieten ze het land en reisden per trein naar Praag om
daar bij de Duitse ambassade aan te kloppen. Daar werden
ze binnengelaten en gescheiden van elkaar opgevangen.
Torsten vertelde dat hij ontzettend ziek is geweest in de dagen
dat hij daar zat. Na een beetje te zijn opgeknapt hoorde
hij dat zijn vrienden naar huis waren vertrokken. Zij hadden
een voorstel aangenomen om terug te gaan, daar niet
gevangen genomen te worden maar wel een baan aan te
nemen bij de overheid. Nog steeds is niet duidelijk waarom
er aan zijn drie vrienden een voorstel is gedaan en aan hem
niet. Torsten kon ook veilig terug naar Oost-Duitsland en
kreeg vreemd genoeg ook nog een officiële vrijstelling om
na vijf maanden de grens naar het Westen over te mogen.
Krap een week voordat zijn vrijstelling geldig zou worden,
viel de Muur op 9 november. Torsten is nu tweede voorzitter
van de Doopsgezinde Gemeente Berlijn.
Namens de hele groep wil ik Dietmar en de Doopsgezinde
Gemeente ontzettend bedanken voor dit fantastisch mooie
weekend!
Jochem van leeuwen
VAN DE KERKENRAAD
April jl. heeft Frans Misset, mede namens
Bert en Peti Huussen, The Mennonite
Encyclopedia deel I t/m V geschonken aan
onze Gemeente. De encyclopedie is uitgegeven
in de periode 1955-1990. Deel 1 t/m
IV (oorspronkelijk uit de nalatenschap van ds. Sipkema) is
afkomstig van Bert en Peti Huussen, deel V is door Frans
Misset gekocht als aanvulling op de encyclopedie. De archiefcommissie
heeft deze waardevolle aanvulling op het
boekenbezit van onze Gemeente natuurlijk met dank aanvaard.
Yvonne Lamers
Verslag voorjaarsledenvergadering 20 april
De voorzitter zr. Cocky Brouwer heet 76 aanwezigen hartelijk
welkom. 20 leden hebben zich afgemeld.
Ds. Liesbet opent de avond met het lezen van een gedeelte
uit Jozua 3. Iedere generatie moet opnieuw kiezen om de
weg te gaan, het volk Israël door de Jordaan, wij op onze
doortocht in onze tijd. Persoonlijk maar ook als Gemeente
met toewijding en inzet, niet door de Jordaan, maar wel
door het beste van onszelf te geven, een lifestyle te hebben.
De notulen van de najaarsledenvergadering worden vastgesteld
en goedgekeurd. Over Doop en avondmaal in kleine
kring zal nog verder worden gesproken. Een greep uit
de mededelingen van de kerkenraad: Het studieverlof van
ds. Liesbet is van 1 juni t/m 14 juli. Ds. Yolande Brandenburg
blijft tot het eind van dit jaar voor 60% in dienst van onze
Gemeente. Verder worden verschillende wisselingen in diverse
commissies genoemd.
De geestelijke leiding doet verslag van hun werkzaamheden
van het afgelopen jaar en blikt vooruit. Verder zijn er
verslagen van de beroepingscommissie en De Binding.
Het beleidsplan voor het komende seizoen wordt goedge-
8
keurd. Het voorstel om de vrienden van onze Gemeente
uit te nodigen voor de ledenvergaderingen wordt unaniem
aangenomen. De financiën komen uitgebreid ter sprake,
alle vragen hierover worden naar tevredenheid beantwoord.
Van de rondvraag maken twee personen gebruik.
Er volgen vragen over de aanschaf van de liederenbundel
Tussentijds, het breken van het brood tijdens het avondmaal,
het wandkleed dat naar de trouwzaal van het gemeentehuis
is verhuisd en de geluidsinstallatie in ons kerkgebouw.
Om 22.30 uur sluit zr. Cocky de vergadering en
wenst allen wel thuis.
Anny Bolhuis
Akkervaart
Toch iets waar je als kerkenraadslid naar uitkijkt. De akkervaart!
Vooral als er mooier weer dan de vorige keer beloofd
is. We zaten in een volle boot op 11 mei. Natuurlijk zou het
leuk zijn om alle commissieleden, groepjes en iedereen die
zich inzet voor de Doopsgezinde Gemeente in de boot te
nemen maar dan zou hij waarlijk zinken. 23 en we zaten een
beetje knel. Van wal gestoken dus, met een zo nauwkeurige
doopsgezinde eigendommenkaart, dat Google Earth
er nog een puntje aan kan zuigen. Bovendien hadden we
de bestuurlijke leiding van Henk van Leeuwen die dit al
eerder had gedaan en ons dus TomTom-loos langs de in
verschillende staten verkerende akkers loodste. Waarvoor
dank. Er is heel wat werk verzet en sommige akkers liggen
in blakende toestand op een nieuwe huurder te wachten
(bel direct 34 40 53). U krijgt direct een deskundige aan de
lijn. Bovendien hoeft u niet eens doopsgezind te zijn om te
kunnen huren!
De tocht ging ook langs akkers waar nog het nodige werk
verzet moet worden. U kunt zich dus ook aanmelden als
u nog wat goede daden wilt verrichten (ook 34 40 53).
Aangezien het geheel een toch wat frisse en vermoeiende
aangelegenheid was (er werd tijdens en tussen het bekijken
door intensief gepraat, gebabbeld en overlegd), werd
er een opwarmmoment (koffie met taart) ingelast op het
Agnes-eilandje.
Hierna kwam de tweede serie eilandjes langs. We kunnen
gerust reclame gaan maken want eenmaal door de
eilandencommissie behandeld, ziet het er prima uit. De behouden
vaart kwam in De Binding met wat zelfgemaakte
hapjes op gepaste wijze ten einde. Eigenlijk zou iedereen
een keer mee moeten!
Johan Lanser
Kerkenraadsvergadering 25 mei
Anneke Eveleens houdt een prachtige opening over vrije
tijd als je stopt met werken. Hebben we die wel of vullen
we die direct in met allerlei klussen en vrijwilligersjobs? En
hebben we dan nog tijd voor onszelf?
We praten over lopende en nieuwe zaken.
Aan de nieuwe website van de Gemeente wordt hard gewerkt,
deze is hopelijk voor het nieuwe seizoen in de lucht.

Willem is zeer positief. Er wordt ook nagedacht over hoe
het verder moet met de pr van de Gemeente.
De kerkenraad heeft weer een akkervaart gehad, het was
een fijne, iets koude avond maar dat kon de vaart niet beinvloeden.
René Hansen was een goede gids tijdens deze
vaart onder leiding van schipper Henk van Leeuwen.
Er is een voorstel vanuit de ADS aangenomen, aangevuld
met eigen ideeën die wij hebben over de evaluatiegesprekken
met de geestelijke leiding. Er wordt een duidelijk rooster
gemaakt voor deze gesprekken.
Liesbet bespreekt het jaarthema met de besturen van de
kringen en groepen, maakt gebruik van haar studieverlof
en gaat aansluitend met vakantie.
Dietmar is enthousiast met de jongeren aan het werk en
krijgt positieve feedback. De reis naar Dresden is goed
voorbereid en aan de kerkenraad is nog een bijdrage gevraagd
in de vorm van foto’s.
Agnes meldt positieve berichten vanuit De Binding betreffende
nieuwe werkers. We willen het nieuwe seizoen met
elkaar, Bindingbestuur, -medewerkers, kerkenraad en werkers
openen om elkaar te leren kennen zodat de namen
weer gezichten krijgen. Dat is de afgelopen keer als zeer
prettig ervaren.
Alle kringen hebben hun data aan Anneke doorgegeven
en alle knelpunten zijn besproken en opgelost. We konden
deze vergadering om 22.00 uur sluiten, waarna de
onweersbuien losbarstten en ons nog enige tijd binnenhielden,
zeker de fietsers onder ons.
Nelleke de Graaff
Bereikbaarheid geestelijke leiding zomerperiode
In juli is ds. Liesbet Geijlvoet op vakantie en zal ds. Yolande
Brandenburg waarnemen. Ook kunt u zich wenden tot
zr. Yvonne Lamers of zr. Cocky Brouwer. In augustus is
ds. Liesbet weer aan het werk.
PARTNERGEMEENTEN DUITSLAND
Zaterdag 6 juni
We werden ’s morgens om 10 uur verwacht in het kerkje
van Kleinwolmsdorf. 20 jaar Gottes Bund mit uns was het
thema dit weekend. Een enorme regenboog stond in het
kerkje met een spanwijdte van vijf meter. Een prachtige
constructie. En aan die boog hebben we verhalen en foto’s
gehangen van al die twintig jaar dat het partnerschap
bestaat. We hebben deze twintig jaar gemeenschappelijk
onder de loep genomen en elkaar verteld over alle bezoeken
en wat ons bindt en geraakt heeft. Wij vertelden over
de jaren dat we in Duitsland zijn geweest en de Duitsers
vertelden over hun ervaringen in Nederland. Veel mooie
gebeurtenissen en herinneringen kwamen boven. Dit was
een heel waardevol en ook wel emotioneel gebeuren.
Na gezamenlijk de lunch gebruikt te hebben, vertrokken
we naar Dresden en hebben in de oude stad een rondrit
gemaakt en de prachtige gerestaureerde gebouwen beke-
9
ken. Daarna zijn we op de boot gestapt om te varen over
de Elbe.
Het was jammer dat het goot van de regen, maar ondanks
dat was het een mooie tocht. We zijn bij het plaatsje Pilnitz
uitgestapt en na rondgewandeld te hebben in de tuin van
slot Pilnitz zijn we weer op de bus gestapt. Na een schitterende
tour door de heuvels en de bossen van dit mooie
stukje Duitsland kwamen we in Kleinwolmsdorf aan. De
avond hebben we doorgebracht bij de gastfamilies.
Anneke Eveleens
Zondag 7 juni
Van de groep ouderen was bijna iedereen al om 9.15 uur in
de kerk in Grosserkmannsdorf om met het koor te oefenen.
Om 10.00 uur was de kerk vol met bijna net zoveel mensen
als met kerst, zo werd blij vermeld. De regenboog stond
nu hier in de kerk. Weer leeg, want alle verslagen en foto’s
waren te zien in de domineeskamer.
Het koor begon de dienst met het zingen van Licht dat ons
aanstoot in de morgen, heel duidelijk uitgesproken door
onze Duitse vrienden. Algauw was duidelijk dat we in een
dienst waren van een evangelisch-lutherse Gemeente,
want na de begroeting werd er een kind gedoopt. Net als
de eerste keer, twintig jaar geleden. De dienst stond in het
teken van de hele ontmoeting van dit weekeinde Gods
Verbond met ons.
De Bijbellezing was Genesis 9:8-17, waarin wordt verteld
dat God na de zondvloed een verbond aangaat met Noach
en met al wat leeft. Een teken van een nieuw begin met
Gods zegen. Ds. Benno Fritz stond vooral stil bij de trouw
van God en zijn geduld met de mens. “Want”, zo zei hij, “zo
vaak als God een verbond heeft gesloten met een mens,
zo vaak is het ook misgegaan.” En hij noemde Adam en
Eva, Abraham, waar hij ook verwees naar de situatie in
Palestina. Verder noemde hij de spreuk op de koppelriemen
van de soldaten in de oorlog God met ons. En toch
staat de regenboog in de kerk, als teken van Gods onwankelbaar
geduld met ons. Juist ook in perioden waarin
we het moeilijk hebben, kan dit teken ons helpen. De regenboog
verschijnt juist dan wanneer de duistere wolken
en de zon elkaar treffen. Zijn verbond is niet alleen voor
mooi weer. God zegt Ik richt een Verbond op met jullie.
Mijn boog heb ik in de wolken gezet. Die zal dat teken zijn
van mijn Verbond. Aan het einde van de preek zei ds. Fritz:
“Ik wens ons allen dat we daaraan kunnen vasthouden, als
we onzeker zijn in ons leven. Hij wil ons hoop geven als de
onweerswolken ons bedreigen. Hij wil ons nieuwe kracht
geven voor elkaar en de mensen die ons zijn toevertrouwd.
Ik wens ons toe dat onze ogen niet blijven hangen aan de
gaten op onze weg, maar dat we ons oriënteren op de regenboog.
Ik wens ons allen de ervaring met de regenboog
op het juiste moment.”
De voorbede werd verzorgd door de jongeren, afwisselend
in het Nederlands en in het Duits. Het koor heeft verschillende
keren gezongen. Al met al een fijne, inspirerende
dienst. Waarin de kaars uit Aalsmeer die we bij ons eerste
bezoek van hen hadden gekregen, heeft gebrand en
onze rozen de kerk versierden. Maria Keessen heeft daarbij
verteld dat we de eerste keer vijftig rozen hadden meegebracht.
Na de dienst was er koffie met Kuchen, verzorgd
door de jongeren. Gewoonlijk verkopen ze hun Kuchen, de
opbrengst is voor het jeugdwerk. Er werd druk gepraat met
oude bekenden, maar er waren ook goede gesprekken met
anderen die er voor het eerst bij betrokken waren. Wat ook
later het geval was bij de maaltijd. We konden aan lange
tafels zitten tussen de ruimtes van de kerk. Daar vonden
de ontmoetingen plaats, ook tussen de leden van deze
beide kerken. Dat is de grote waarde van de wederzijdse
bezoeken.
Jeltje de Jong
Verslagen van de jongeren
Ik verheugde me erg op de reis naar Dresden. Ik had leuke
verhalen gehoord, daardoor had ik veel zin om mee te
gaan. Natuurlijk wist ik niet precies wat ik kon verwachten,
maar door alle verhalen leek het me een heel leuk uitstapje.

Ik vond de plannen erg leuk. Bij een familie slapen leek me
eigenlijk wel een gek idee maar ook wel leuk en goed voor
mijn Duits. De aankomst beviel me heel goed. De familie
met wie wij mee gingen was heel aardig. We werden goed
verzorgd. Het kennismaken met de jongeren op zaterdag
was ook heel leuk. We hebben veel gepraat en gelachen.
Er hing een goede sfeer.
Ik vond het bezoek aan Dresden heel bijzonder. Het was
een mooie stad en het was heel interessant. Het slapen
met zijn allen bij elkaar op zaterdag was geweldig en het
programma voor het slapen was dat ook. Zondag was ook
een leuke dag, vooral het klimmen. De barbecue was ook
nog lekker en ik vond het jammer dat we nog maar één
avond samen hadden. Gelukkig konden we nog een nacht
bij de familie slapen. Maar helaas moesten we de volgende
dag weer vroeg opstaan, omdat we weer terug zouden
gaan naar Nederland. Ik had graag nog langer willen blijven
want ik vond het een topweekend dat ik niet snel zal
vergeten en als het kon zou ik zo weer meegaan. Ik vond
het leuk dat ik dit weekend heb meegemaakt en nieuwe
mensen heb leren kennen. Het weekend ging boven mijn
verwachtingen uit.
Lilly Schotvanger
Op zaterdagmiddag zijn we met ‘de jeugd’ naar Dresden
gegaan. Toen we daar kwamen, ging het spontaan hozen,
daarom werden alle paraplu’s en regenjacks uit de
auto gehaald. We zijn begonnen aan onze wandeling door
Dresden waarbij we door een kunstdorpje zijn gelopen
met een geweldige regenpijp. Daarna liepen we naar de
Altstadt waar we o.a. langs de Frauenkirche zijn gelopen.
Nadat we de kruiskerk bezocht hadden, mochten we een
uurtje zelf wat gaan doen. Wij zijn met zijn zessen gaan
winkelen wat vooral voor de jongens een zeer bijzondere
ervaring was. (Ze wilden zelf mee.) Daarna liepen we terug
via de Opera, daar de perfecte foto gemaakt en weer verder
gelopen naar de auto’s.
Anneloes Hansen
Iedereen in Grosserkmansdorf weet dat Clement piano kan
spelen zoals niemand anders. Officieel doet hij het niet,
maar toch, hij speelt ook wel zijn stukje orgel. “Het is ongeveer
hetzelfde als pianospelen, alleen dan wat lastiger
(zonder pedaal), en je moet ook nog wat met je voeten
doen, maar dat leer je al snel genoeg.” Het is natuurlijk
geweldig als je al van iemand hoort dat hij wel ‘aardig’ kan
spelen, maar als diegene dat dan ook nog even voordoet,
wordt het nog beter.
Na wat overleg, zijn we toch nog om 22.00 uur naar de kerk
gegaan om even te luisteren. Na twintig minuten sleutels
zoeken en net zoveel zuchten en snurken later zat meneer
de grootmeester dan eindelijk op zijn bankje. Met mijn eigen
tien jaar ervaring had ik bij de eerste vijf minuten nog
wel het gevoel dat ik het, met wat oefening, zelf nog wel kon
naspelen, jammer genoeg zakte de moed snel weer naar
beneden toen de opwarming over was … Toch blijft het
inspirerend als iemand van een hoger niveau wat speelt,
de wil om zelf door te gaan komt dan weer boven. Toen
10
Clement klaar was met zijn spel kwam de vraag bovendrijven
hoelang hij er nu over deed om zoiets in te studeren.
Heel lang hoefde hij er niet over na te denken: “Dit was
geïmproviseerd.”
Men zegt dat het verschil tussen Oost- en West-Duitsland
steeds kleiner wordt. Zelf probeer ik me er niet zoveel mee
te bemoeien, maar het blijft toch interessant om te zien dat
het verschil nog steeds is te zien in de kleine details.
Na de barbecue van zondag (alleen maar braadworst, bier
en steak) was het rond 22.00 uur weer tijd om terug te
gaan naar het lekkere bed in Kleinwolmsdorf, ongeveer
30 minuten lopen vanuit Grosserkmansdorf. Gelukkig had
mijn gastheer de ‘Moped’ genomen. Een Moped is niets
meer dan een ouderwetse scooter met versnellingen, iets
in de richting van een Kreidler. Schijnbaar kunnen die ouwe
dingen meer dan over een geasfalteerd weggetje rijden. In
plaats van het gebruikelijke weggetje naar huis toe, werd
een afslag eerder genomen recht het weiland door. Denk
nu niet dat we binnen 5 minuten thuis waren omdat we lekker
konden afsnijden door het weiland. Nee, een Kreidler is
geen ploeg, we moesten gewoon het gebruikelijke weggetje
nemen door het weiland al hobbels (voornamelijk kuilen)
vermijdend. Gelukkig ben ik niet gelanceerd en was de zon
net onder aan het gaan. Dat maakt dan toch weer een hoop
goed. Jammer genoeg lag het fototoestel nog lekker thuis,
in Nederland. Zelfs als het fototoestel nog in mijn zak had
gezeten, had ik liever de uitzichten voor mijzelf gehouden.
Niet alleen om mijn fotoliefhebbende moeder te pesten,
maar ook vanwege mijn eigen gezondheid.
Dan nog even over het verschil tussen Oost en West. Al had
mijn gastheer nog niet gehoord van een gewone scooter
(misschien komt dat eerder door zijn Engels en mijn Duits)
komen Oost en West inderdaad wel duidelijker dichterbij
elkaar. Deze Moped was namelijk niet zijn enige, het was
een van de zes.
Robin Piet
Als je reist, beleef je veel. Je maakt kennis met andere
mensen, maar nog belangrijker is, je leert de mensen om
je heen beter kennen en als je geluk hebt, begrijp je meer
van jezelf.
Dietmar
GEMENGDE BERICHTEN
Kerktafel en prikbord
Op de kerktafel en het prikbord vindt u o.a.:
* Van Fair Trade Original: F-commerce,
waarin aandacht voor vijftig jaar Fair
Trade.
* Van Mennorode: folders van de zomeractiviteiten,
zie ook www.mennorodevakantieoord.nl.
* Van Fredeshiem: brochures met dagarrangementen en
activiteiten, zie ook www.fredeshiem.nl.
* Schoorlse Berichten, met informatie over het Broederschapshuis
in Schoorl o.a. over de vorderingen van de
nieuwbouw. Het broederschapshuis is op zoek naar
een beheerder, een kandidaat die na de zomervakantie
op basis van een 50% aanstelling tijdelijk het beheer wil
komen versterken, zie ook www.dbhschoorl.nl.
Reis naar Polen
De Doopsgezinde Stichting Nederland-Polen organiseert
van 23 juni t/m 4 juli 2010 een toeristische reis naar Polen
om daar een indruk op te doen van het leven en werk van
onze geloofsgenoten, die daar vier eeuwen gewoond en
geloofd hebben. Deze doopsgezinden zijn gevlucht naar
de Weichseldelta voor de vervolgingen in de 16 e eeuw in
Nederland, in West-Europa en zij trokken van daar weer
door naar Rusland. Vervolgens zijn ze door geweld en vervolging
weer uit Polen en Rusland gevlucht en hebben zij
zich over de hele wereld verspreid.
Op 25 juni wordt in Tczew het vijfde Mennonietentreffen
georganiseerd waaraan zal worden deelgenomen.
Tijdens de reis wordt ook een aantal interessante plaatsen

ezocht en is er gelegenheid veel van het Poolse landschap
te zien. Info: www.mennoinpolen.doopsgezind.nl en
www.poolsepolder.nl, of bij br. A. Bolt, a.bolt@zonnet.nl.
Film in ’t Baken
Op donderdag 23 juli wordt om 19.30 uur de film Stellet
Licht vertoond in ’t Baken naast de Open Hof Kerk. De film
gaat over een aan de Nederlandse doopsgezinden verwante
mennonitische gemeenschap ergens in Mexico. Johan
is een getrouwde man die verliefd wordt op een andere
vrouw. Hij vecht tegen zijn gevoelens: moet hij zijn vrouw
verraden of zijn ware liefde offeren? De kijker is getuige van
de gewetensnood van Johan en het verdriet van zijn vrouw,
echter zonder dat de emoties worden uitgesproken. Op ingehouden
wijze wordt in de film de spanning opgeroepen,
onheilspellend en verstikkend. Een dramatische wending
in het verhaal en het miraculeuze slot maken qua plot het
geheel ten slotte verrassend.
♫ De klinkende orgeltochten van 2009 ♫
Deze zomer worden zes zaterdagse orgeltochten
georganiseerd door Noord-
Holland. Aan deze muzikale verrassingstochten
kan iedereen deelnemen
zonder zich tevoren op te geven. Per
tocht worden drie orgels bespeeld.
Op 1 augustus worden de orgels van
de Open Hof Kerk, de doopsgezinde kerk en de Dorpskerk
in Aalsmeer bespeeld door Aart Bergwerff om respectievelijk
10.30 uur, 12.00 uur en 14.30 uur. Tussen het bezoek
aan de tweede en derde kerk is er een lunchmogelijkheid
naar eigen keuze. Kosten: e 9,- p.p., incl. programmaboekje,
excl. lunchkosten. Zie ook www.orgeltochten.nl.
De papiercontainer staat WOENSDAG 5 AUGUSTUS
en 2 SEPTEMBER op het Praamplein
VAN DE BINDING
Op Bindingkamp met Lef
Er staan 228 kinderen/jongeren te
trappelen om met een Bindingkamp
mee te gaan. Voor degenen die voor
de eerste keer meegaan naar Almen is
het best heel spannend, maar de verhalen
die ze al gehoord hebben van
anderen maken dat ze er heel veel zin
in hebben! Toch zal het dit jaar in Almen
anders zijn maar niet voor deze kinderen,
zij zullen een écht Almenkamp
gaan beleven.
Dit jaar gaan we na 10 jaar afwezigheid
op veler verzoek weer terug naar de Taunus. Het vertrouwde
terrein, de grote tent, de kleine slaaptentjes, alles
is weer in ere hersteld en twee groepen gaan er heen voor
een ouderwets gezellige kampweek.
Verder gaan er groepen naar Annen in het noordelijke
Drenthe en Noorbeek in het zuidelijkste puntje van Limburg.
De oudsten kunnen zich nog eenmaal uitleven op Texel.
De 61 man/vrouw leiding hebben zich al menig uurtje gebogen
over een gevarieerd programma rondom het kampthema
van dit jaar Leef met Lef. Heb jij lef om deze berg
te beklimmen? Heb jij lef om voor de hele groep een persoonlijk
verhaal te vertellen? Heb jij lef om ’s nachts over te
lopen? Hopelijk heeft ieder kampkind/leiding deze zomer
zijn eigen ‘lefmoment’. Vraag er eens naar als de groepen
terugkomen!
Kampadressen
Vindt u het leuk om een kaartje naar leiding en/of kinderen
te sturen? Hierbij een overzicht van de kampdata en
adressen.
4 t/m 11 juli: Almen 1, Annen, Taunus 2 en Noorbeek.
11 t/m 18 juli: Almen 2, Taunus 1 en Texel.
11
Almen: Kampeerboerderij De Baankreis, Hogenkampsweg 3,
7218 BT Almen.
Annen: Groepsaccommodatie ’t Achterom, De Bulten 2-4,
9468 TD Annen.
Taunus: Fritz-Emmel-Haus, Königsteinerstraße 33, 61476
Kronberg im Taunus, Duitsland.
Noorbeek: Groepsherberg Onderschey, Onderschey 3,
6255 NM Noorbeek.
Texel: Groepsaccommodatie Immetjeshoeve,
Westerweg 20 a, 1791 PH Den Burg, Texel.
Wasmensen gezocht
De kampcommissie is op zoek naar mensen die na de
kampen een tas met verkleedkleren willen wassen en/of
zo nodig kleine reparaties willen doen. De tas wordt desgewenst
bij u thuisgebracht en weer opgehaald. Graag
contact opnemen met Ellen Piet, tel. 34 37 07.
Mexicaanse maaltijd Talentenveiling
Op zaterdag 22 augustus zal de maaltijd van de
Talentenveiling plaatsvinden, aangeboden door de kampcommissie.
Dit keer zal het een Mexicaanse maaltijd zijn
met aansluitend een echte Bonte Avond. Om 18.00 uur
wordt iedereen verwacht in De Binding. Heeft u de inschrijving
gemist dan kunt u alsnog inschrijven door te bellen
naar Ellen Piet, 34 37 07 of via de lijst op de kerktafel.
Kosten zijn e 10,- p.p. en komen natuurlijk nog ten goede
aan Een klus voor Taunus.
Namens de kampcommissie, Ellen Piet
KRONIEK
Jubilea:
28 mei 2009, fam. Kooij-Maarse,
De Muzen 12, 1431 XP Aalsmeer,
50 jaar getrouwd.
3 augustus 2009, fam. Knudsen-Maarse,
Sørskogen 17, N-3032 Drammen, Noorwegen,
30 jaar getrouwd.
8 augustus 2009, fam. Karssing-van Leeuwen,
Oosteinderweg 215, 1432 AS Aalsmeer,
35 jaar getrouwd.
13 augustus 2009, fam. Bruines-Groot,
De Muzen 8, 1431 XP Aalsmeer, 50 jaar getrouwd.
26 augustus 2009, fam. v.d. Steeg-Buiser, Vivaldihof 11,
1431 ZV Aalsmeer, 50 jaar getrouwd.
7 september 2009, fam. Boogaard-Spaargaren,
Geerland 101, 1433 JP Kudelstaart, 30 jaar getrouwd.
Geboren:
Op 22 juni is Puck Anna Maria geboren,
dochter van Bas en Mirelle Middelkoop-
Verheijen, zus van Joël, P.F. von Sieboldlaan
10, 1431 KH Aalsmeer.
Op 27 juni is Nena Fleur geboren,
dochter van Auke Maarse en Heddie
Buskermolen, zus van Aik Maarse,
Giekstraat 9, 1433 SH Kudelstaart.
Nena is een kleindochter van Adrie Maarse en Geeske
Maarse-Koningen en een achterkleindochter van Harmke
Maarse-van der Wal.
Attestatie:
Zr. M. Jonkers-Baijs, Valeriuslaan 2, 1422 HT in Uithoorn
is met attestatie overgegaan naar de PKN in Uithoorn. Zij
blijft wel vriendin van onze Gemeente.
BEDANKT
Graag wil ik iedereen bedanken voor de kaarten,
bloemen en bezoekjes tijdens mijn verblijf
in het ziekenhuis. Zr. M. Spaargaren-Markus

Pinkstervuur
Tijdens de kerkdienst op eerste
pinksterdag probeerden de kinderen
op het kerkplein een pinkstervuur
te maken met behulp van de
zon, een vergrootglas, een boomblaadje
en een takje. Het lukte!
Schoorl
Dit jaar was er op tweede pinksterdag
een mooie, zonnige afsluiting in
Schoorl. We vertrokken met negentien
kinderen en negen volwassenen
richting het broederschapshuis.
Vanuit Wilnis waren ook tien deelnemers
vertrokken. Verder waren er nog tien Haarlemse en
zes Amsterdamse kinderen gekomen om met elkaar een
leuk programma mee te maken.
Na een paar kennismakingsspelletjes wandelden we samen
naar het bezoekerscentrum, waar in groepjes een
rugtas werd ontvangen. Hierin zat een natuurkaartenspel.
Tijdens een wandeling konden de opdrachten van
de kaartjes worden uitgevoerd. Bomen voelen, elkaar als
een prooi besluipen of zoeken naar een bepaald plantje
of torretje. Uiteindelijk kwamen we bij de speelplaats terecht,
waar een grote waterpomp de kinderen vermaakte.
Slootjes, riviertjes en geultjes graven. Pompen en spetteren,
terwijl een ander zich bezighield met de rails waar de
zandschuivers over gleden. Iedereen deed lekker waar hij
zin in had. Een lekker drankje tussendoor en de tijd vloog
om! Ook voor het Haarlemse groepje dat zich helemaal in
de afstanden had vergist en veel te ver was gelopen.
Via het broederschapshuis naar
het klimduin, waar nog even gerend
en gespeeld kon worden.
Ondertussen was ik de patat
aan het bakken in de keuken.
De schaaltjes appelmoes werden
gevuld en de tafels buiten
opgesteld. Toen kwam het clubje
Haarlem terug en kon iedereen
meteen aan tafel om naar
hartenlust patatjes te eten. De
patatbakker ging gewoon door.
Ook een aantal ouders kwam
mee-eten. Nienke en Eddy had-
12
In de agenda van de Westhill
Zomervakantie
13 september Opening gemeentejaar
den voor ieder een ijsje meegenomen, wat een heerlijk
toetje was. Zo kwam een geweldige dag tot een einde en
zo rond zeven uur gingen de auto’s weer richting het zuiden.
Wat goed dat bijna alle kinderen die wekelijks bij de
Westhill zijn deze dag hebben meegemaakt. Volgend jaar
weer!
Afsluiting met de leiding
Nadat we met de kinderen een leuke dag hadden beleefd,
was het de beurt aan de leiding en bestuur om het seizoen
af te sluiten. Dit jaar een sportief begin. Ieder was uitgenodigd
voor een uurtje op de sportschool, waar ik tegenwoordig
lesgeef. De dames maakten een overweldigende entree
in rieten rokjes. Na een klein stukje bodypump, begon waar
ieder voor gekomen was: de ZUMBA. Onder mijn leiding
werden de, op Latijns-Amerikaanse dansen gebaseerde,
bewegingen uitgevoerd. Met veel plezier en met wuivende
rokjes, door het zwieren van de heupen en schouderpartijen.
Het bleek nog behoorlijk inspannend. We sloten af
met buikspieren en cooldown van de bodypump.
Sporten maakt hongerig. Daarom vertrokken we naar de tuin
en garage van Jeannette om daar te barbecueën. Iedereen
had iets lekkers meegenomen, waarmee een buffet werd
samengesteld. Onder het genot van een gezellig gesprek
en hapjes en drankjes sloten we het seizoen af. Edwin nam
na drie jaar afscheid van de Westhill en werd als dank eventjes
in het zonnetje gezet. We hopen dat hij ons nog eens
wil bijstaan met zijn hulp. De anderen gaan gelukkig het
volgende seizoen weer door met hun werkzaamheden. Dit
was dan echt de laatste activiteit van het seizoen voor de
Westhill. In september gaan we weer van start. Jan Broere
Puzzel
Jezus trekt rond om te leren en te genezen. Hij wordt diep
geraakt door gebroken mensen. Hij stuurt ook zijn leerlingen
op pad om te helpen, zieken te genezen en het evangelie
te verkondigen zonder ook maar iets materieels op zak.
Slechts verhalen van Gods koninkrijk en hulp aan mensen
bieden die dat nodig hebben, zitten in hun bagage. Als de
woorden zijn weggestreept uit de puzzel blijft een belangrijke
zin voor de leerlingen over: hun opdracht.
Verkondigen, koninkrijk, ziekte, ontferming, schaap, herder,
werkers, leerling, macht, geest, melaatsen, opwekken,
evangelie, reiszak, sandaal, voedsel, stad, vredegroet,
goud, zilver, stof, voeten, Simon, oogst, Tomas, twee, discipelen,
huis.
. . . . . . . . . . . . . . . . die . . . . . . . . . . . . . . .