natuurlijk gedrag van melkvee en vleeskalveren - Raad voor ...

Voor de potstal is van belang dat de strooisel-
kwaliteit goed blijft.
14
3.1.3. Moederzorg en gedrag rond geboor-
te
In de vrije natuur zal een rund in tijdelijke afzon-
dering een kalf werpen en het daarna belikken
totdat het dier “schoon” is. Daarna blijven koe en
kalf nog enkele dagen dicht bij elkaar om hun
onderlinge band te ontwikkelen. Met uitzondering
van de zoogkoeienhouderij wordt het kalf in de
regel kort na de geboorte bij het moederdier
weggehaald. Een voordeel van het wat langer bij
elkaar houden van koe en kalf is dat de melk-
productie wordt gestimuleerd. Echter, als de bin-
ding tussen kalf en koe ontstaat en de dieren
worden dan gescheiden (dus eerder dan de
natuurlijke speenleeftijd) terwijl koe en kalf elkaar
nog steeds kunnen zien en/of horen, dan is de
kans groot dat dit bij beiden leidt tot grote onrust en
stress.
Op zich is het na het werpen de koe de gelegen-
heid te geven het kalf te likken goed voor zowel het
kalf als de koe. Ter voorkoming van binding zal het
kalf daarna van de koe moeten worden geschei-
den of de dieren moeten samenblijven tot de
natuurlijke speenleeftijd.
De Raad adviseert om de koe tenminste de
gelegenheid te geven het kalf droog te likken. De
tweede optie is op dit moment in de reguliere
melkveehouderij niet uitvoerbaar, omdat het een
geheel andere benadering van de melkveehouderij
vergt. De Raad adviseert daarom op dit moment
om, ter voorkoming van het ontstaan van een
hechte moeder-jong binding, het kalf bij de koe
vandaan te halen.
Sommige biologische melkveehouders laten het
kalf langer bij de koe. De ervaringen zullen leren of
deze werkwijze breder toepasbaar is.
3.2. Vleeskalveren
De laatste jaren zijn er belangrijke verbeteringen
doorgevoerd in de vleeskalverhouderij. Het gaan
verstrekken van ruwvoer en de omschakeling van
individuele huisvesting van vleeskalveren naar
groepshuisvesting resulteert in belangrijke welzijns-
verbeteringen, waarbij de mogelijkheden tot het
uitvoeren van natuurlijk gedrag zijn vergroot.
Ondanks deze belangrijke verbeteringen betekent
dit echter nog niet dat er geen verdere verbetering
mogelijk is.
De huidige vleeskalverhouderij wordt gekenmerkt
door het ontbreken van weidegang. Hierdoor kun-
nen vleeskalveren de daarmee samenhangende
natuurlijke gedragingen niet uitvoeren. Ter com-
pensatie zal extra aandacht nodig zijn voor de
stalinrichting om zoveel mogelijk de kalveren de
mogelijkheid te geven hun natuurlijk gedrag vol-