'Elke dag opnieuw heb je een keuze'

MYSTERIE
Frontier 14.1 januari | februari 008
MYSTERIE
Auteur: Frans Vermeulen Een interview met Karl Hammer Kaatee, auteur van Satans Lied
‘Elke dag opnieuw heb je een keuze’
Dan Brown van de Lage
Landen wordt hij genoemd:
Karl Hammer Kaatee (48), de
auteur van Satans Lied. Na het
verschijnen van zijn tweede
boek, De tranen van de Wolf,
december vorig jaar, is de
profielschets alleen maar
aangescherpt. Een gesprek
over de achtergronden van
de man die een waar gebeurd
verhaal optekende uit de
mond van de Nederlandse
ex-CIA-agent Tom R.
Nog voordat Satans lied op 11 september
2006 in de schappen lag,
werd Hammer Kaatee al benaderd
door Hollywood. Of hij de rechten van het
boek wilde verkopen, dan zouden zij het
filmscript wel aanscherpen en de afloop wat
opleuken. Maar Hammer Kaatee zei “Neen”
tegen dit droomscenario van elke debuterende
schrijver. Waarom? ‘Omdat het niet
mijn verhaal is, maar dat van Tom.’
Het verhaal van de waar gebeurde roman
begint kort voor het uitbreken van de Tweede
Wereldoorlog. Tom R. studeert kunstgeschiedenis
in Londen. Kort na het begin van
de oorlog raakt hij door zijn talenkennis betrokken
bij de geallieerde inlichtingendiensten.
Tegen het eind van WOII krijgt Tom
een plek bij de ALUI, de Art Looting Investigation
Unit. Daar onderzoekt hij de nazikunstroof
die tijdens de oorlog plaatsvond.
Als Tom een grote houten kist ter inzage
krijgt begint voor hem een zoektocht naar
een gestolen paneel, de rechtvaardige Rechters,
dat onderdeel uitmaakt van het Gentse
altaarstuk Aanbidding van het Lam Gods
van de gebroeders Van Eyck. Min of meer
toevallig stuit hij in het meesterwerk op verborgen
aanwijzingen naar de Arma Christi,
de kruisvoorwerpen. Dan ook blijkt dat
ook de nazi’s gedurende de oorlog intensief
speurden naar het paneel. Religieus fanatisme
en occult nazi-gedachtengoed blijken
uiteindelijk nauw verweven met de CIA en
het Vaticaan.
Waarom werd jij benaderd voor het schrijven
van Satans lied?
Ik was destijds nogal overvallen door de
vraag om het boek te schrijven. Mijn verleden
was immers niet bepaald brandschoon.
Ik had zo ongeveer elk gebod uit de bijbel
wel overtreden. In de tijd dat ik mij aan dat
verleden ontworstelde en terug op de been
kwam, gingen er na enkele jaren opnieuw
allerlei zaken mis. Dat kostte vrijwel al mijn
zelfvertrouwen. Tel daarbij op dat ik nog
nooit een boek had geschreven, dan begrijp
je mijn verbazing.
Waar ik echter geen rekening mee had gehouden,
was dat ieder mens, elke dag opnieuw
de keuze heeft om zijn of haar leven
op een andere manier in te richten. Mensen
als Franciscus van Assisi, Bernard van
Clairvaux of Paulus, waren nu niet bepaald
van onbesproken gedrag voordat zij het
christelijk-spirituele pad kozen. Met zijn
opdracht maakte Tom mij duidelijk dat er
maar één persoon was die mijn levensloop
bepaalde: ik zelf. Het was een les die hij mij
wilde leren en hopelijk maakt het boek ook
aan andere mensen duidelijk dat zij een
keuze hebben. Elke dag opnieuw.
Rond je twintigste kantelde je leven na een
overdosis. Wat gebeurde er?
Er was geen sprake van een bijna-doodervaring
of iets vergelijkbaars. Ik zweefde niet
boven mijn eigen lichaam, zag geen tunnel,
geen licht en geen engelen. Ik ging gewoon
out van een overmatig gebruik aan drugs en
alcohol. Dat was het moment waarop ik inzag:
zo kan het niet verder.
Er is altijd een weg uit de diepste nacht,
schrijf je ergens. Hoe vind je die?
Er is geen andere keuze dan die weg zelf te
vinden. Maar dat betekent niet dat je geen
hulp kunt krijgen. Veel hangt bovendien af
van wat de definitie van nacht is. Is iemand
ziek? Is er een geliefde gestorven? Ben je failliet
gegaan? Verdriet is een prachtige emotie
omdat het een manier is om betrokkenheid
te voelen. Maar verdriet wordt een ziekte die
je wegvreet wanneer je het laat voortwoekeren.
Al enige tijd voer ik gesprekken met
mensen over de dood. Mijn uitgangspunt
is redelijk simpel; je was ook dood voordat
je geboren werd, dus hoe erg kan het zijn?
Dat lijkt misschien een bot standpunt om
iemand te troosten, maar is het zeker niet.
Het leidt tot heel interessante gesprekken
waarin mensen hun angsten en onzekerheden
leren onderscheiden van de logica.
Het is echter ontzettend moeilijk, misschien
zelfs onmogelijk, om vanuit jezelf het overzicht
op je situatie te krijgen. Daarvoor heb
je hulp nodig. Dat kan van een persoonlijke
vriend of vriendin zijn, of van iemand die
zelf eerder zo’n verdriet heeft ervaren.
Momenteel ben ik met enkele mensen in
gesprek om een spiritueel retraiteoord op te
zetten. Het doel daarvan is om een veilige
plek te bieden aan mensen die om welke
denkbare reden een time out nodig hebben
en hen te helpen een antwoord op hun vragen
te vinden. Om ze te helpen een weg uit
de nacht te vinden, maar ook om mensen
in het algemeen een plaats te bieden waar
ze zich op spirituele studie kunnen richten
en met anderen van gedachten kunnen wisselen.
Een eigentijdse School van Athene
zou ik bijna zeggen, voor geestelijke groei
en emotionele weerbaarheid.
Dat je jouw leven steeds opbouwde waarna
alles weer instortte doet mij aan de Boeddha
denken en aan impermanence.
De wetten van onbestendigheid dicteren
dat alles altijd in beweging is, zowel in een
mensenleven als in de natuur. Een carrière
moet telkens worden bijgestuurd door veranderingen
op het werk, een nieuwe auto
moet worden vervangen omdat het na verloop
van tijd een oud en versleten model is,
en zo geldt dat voor alles. Laat je jouw geluk
bepalen door materiële zaken, dan wordt
dat geluk dus onophoudelijk bedreigd. En
soms heb je gewoon geen grip op de ontwikkelingen
en stort de hele boel rond je
ineen. Maar ook dan blijven die wetten van
onbestendigheid doorwerken en zullen
dingen wéér veranderen. De vraag is of je
die veranderingen dan inziet en kunt aanwenden
om jezelf weer op de been te krijgen.
Daarmee komen we terug op de nacht
waar we het eerder over hadden. Overigens
heeft niet alleen de Boeddha het concept
januari | februari 008 14.1 Frontier

MYSTERIE
van onbestendigheid uitgedragen. Ook
Chinese filosofen en de christelijke kerkvaders
stelden vast dat alles steeds veranderde,
waarbij de kerkvaders zich met name richtten
op verschijnselen in de natuur. In mijn
nieuwe boek De tranen van de wolf staat
een passage over de Heilige Augustinus van
Hippo die rond de vierde eeuw in zijn boek
De genesi ad litteram (Genesis in letterlijke
zin) veronderstelde dat God de wereld niet
precies zo heeft geschapen zoals wij die tegenwoordig
zien. In feite had hij het dus al
over een evolutietheorie, vijftienhonderd
jaar voordat de wetenschap dat deed.
En de spirituele groei die je door het contact
met Tom hebt doorgemaakt?
Tom heeft bij mij dingen losgemaakt die ik
als kind juist had vastgebonden en in een
kastje diep in mijn geest had weggestopt.
Net zoals de meesten was ik als kind al spiritueel.
Ik bedoel daarmee dat ik een acuut
besef had van een andere wereld naast het
zintuiglijk waarneembare. Bij mij sloeg de
balans echter nogal door. Ik raakte helemaal
gefascineerd door het bestaan van goede en
kwade krachten en probeerde hen naar mijn
hand te zetten. Dat liep niet erg goed af. Ik
was toen ongeveer elf jaar. En hoewel mijn
moeder kennelijk in de gaten had dat er iets
aan de hand was, durfde ik er niet over te
praten omdat ik dacht dat ik raar was. Dus
ontkende ik alles en viel zelfs een keer woedend
tegen haar uit toen ze aandrong om
vooral eerlijk tegen haar te zijn. Ik sloot
haar volkomen buiten. In de periode daarna
lukte het me om elk gevoel van buitenzintuiglijkheid
en spiritualiteit uit mijn geest te
bannen. Vooral met behulp van drugs.
Pas in de laatste levensfase van mijn moeder
kwam het onderwerp weer ter sprake en zei
ze iets waar ik nog vaak aan terugdenk: “Je
was een racewagen zonder rijbewijs”. Enige
tijd na haar overlijden verscheen Tom en hij
was het die mij de mechanismen van buitenzintuiglijk
besef leerde. Bovenal leerde
Frontier 14.1 januari | februari 008
Tom mij om een onderscheid te maken
tussen praktische spiritualiteit en zweverigheid.
Je kunt uitstekend met twee benen
spiritueel in de maatschappij functioneren
zonder te vervallen in allerlei New Age-onzin.
Dat laatste zie ik overal om mij heen.
Lachwekkend vind ik bijvoorbeeld de zogenoemde
gewijde seks wat niets anders
is dan een vrijkaartje voor losbandigheid.
Anderen menen weer dat je vegetariër moet
zijn om spiritueel te zijn. Alsof de Schepping
een ontwerpfout heeft gemaakt door
de mens een omnivoren gebit, dat van een
alleseter, te geven. Het is helaas de religieuze
identiteitscrisis waar veel westerlingen
in zitten die hen doet rondzwalken. Ik denk
dat daar mijn werkelijke groei zit: dat ik spiritualiteit
functioneel heb kunnen maken in
mijn leven.
Hoe kwam je trouwens in de radio- en TVwereld
verzeild, een wereld van glamour en
glitter die haaks staat op je huidige leven?
Eerlijk gezegd is dat traject helemaal niet
zo glamorous verlopen. Ik wilde heel graag
in de media werken en heb maanden de
omroepen afgelopen en gebedeld of ze een
baantje hadden. Uiteindelijk mocht ik bij
het kinderprogramma Stuif es In de bussen
schoonmaken die de kinderen van en naar
het programma brachten. Kots en kauwgom
opruimen, meer was het niet. Dat deed
ik een paar seizoenen, ondertussen meekijkend
over de schouders van Ria Bremer
(presentatrice) en Mieke Benda (producente)
hoe het vak in elkaar zat. Vervolgens
mocht ik als assistent bij de AVRO komen
en knutselde ik ’s nachts in de kelders mijn
eigen videootjes in elkaar. Toen men lange
tijd later een video-editor zocht riep ik “dat
kan ik” en kreeg ik de baan. Van daaruit
klom ik verder op.
En nu? Leef je nu een leven in stijl met
Franciscus van Assisi?
Nee, ik leef in de stijl van Ebionieten (Ebio-
nieten leven volgens de leringen van Jezus;
in principe was Jezus de eerste Ebioniet).
Dat Franciscus dit ook deed, en sinds hem
de Orde der Franciscanen, is voor mij in feite
niets meer dan een soort bijkomstigheid.
Omgekeerd kan ik mensen zeer zeker aanraden,
als zij het fijn zouden vinden bij een
groep gelijkgestemden te horen of de eerste
stappen te zetten op weg naar de spiritualiteit,
deel te nemen in een Franciscaanse
orde. Dat kan een contact met monniken of
met lekenbroeders zijn. Het geeft hoe dan
ook een goede basis van waaruit je verder
kan groeien.
Leef je daarom ook enigszins afgezonderd?
Ik leef in zoverre afgezonderd dat ik rust
en ruimte om me heen wil zodat mijn gedachten
niet steeds onderbroken worden
wanneer ik met studie of contemplatie bezig
ben. Maar ik ben geen kluizenaar, zoals
sommigen denken. Dat ik nog wel eens
naar een beurs of festival ga, is puur omdat
er op dat moment een aantal mensen uit de
hele wereld bijeen zijn die ik wil spreken.
Het bespaart me lange reizen naar verschillende
landen.
Het brengen van de boodschap is voor jou
belangrijker dan de verkoop en marketing
van het boek. Hoe belangrijk is integriteit
voor je?
Het boek is niet geschreven om mijn zakken
te vullen. Ik krijg persoonlijk geen cent van
de opbrengst. Alles gaat naar een goed doel.
Er is mij gevraagd of ik het einde wilde herschrijven
zodat er meer vuurwerk en achtervolgingen
in zaten. Dat heb ik geweigerd.
Het verhaal is niet van mij, maar van Tom.
Ik kan er geen dingen bij verzinnen en ik
wil dat ook niet. Wat zou mijn spiritualiteit
waard zijn als mijn integriteit te koop is?
Wat zijn de principes van Jezus en kun je
die leven?
Het is bijzonder moeilijk om te leven volgens
de principes van Jezus en iemand kan alleen
maar zijn best doen. De uitgangspunten zijn
overigens voor iedereen makkelijk op te zoeken
in het Nieuwe Testament, maar al snel
raakt men in discussie over de interpretatie
ervan. Daar zit de moeilijkheid. Ik vind het
niet mijn plaats om nu in een interview even
snel mijn mening te geven over wat ik vind
dat de werkelijke principes van Jezus zijn.
Pak het Nieuwe testament en ga zelf lezen is
mijn aanbeveling. En vergeet boven alles niet
dat Jezus een jood was. Dus het lezen van
het Nieuwe Testament zonder jezelf te verdiepen
in de joodse religie en tradities heeft
geen enkele zin. Iemand concludeerde ooit
naar aanleiding van Jezus’ uitspraak aan het
kruis: “Mijn God, mijn God, waarom hebt
U mij verlaten”, dat het erg vreemd was dat
er een religie was ontstaan vanuit een geestelijke
leider die zelf erkende dat hij door God
was verlaten. Hieruit blijkt dat de schrijver
zich niet verdiept heeft in de achtergronden,
want anders had hij geweten dat het een citaat
uit een psalm (22:2) was. Mensen die
beweren dat Jezus een principieel vegetariër
was hebben blijkbaar niet gelezen dat God
in Genesis 9:3 stelt dat alle levende wezens
de mens tot spijze mogen dienen.
Terug naar de Ebionieten. Zou je jezelf een
Ebioniet willen noemen?
Ik denk dat het de meeste lezers van mijn
boek inmiddels wel duidelijk is dat ik een
Ebioniet ben. De ingewijden onder hen
worden Allahisten genoemd, of soms nog
wel Desposyni, maar die maken zich nooit
als zodanig bekend. Het is geen eretitel waar
iemand mee rondzwaait. Juist niet zelfs. Iedereen
kan trouwens Ebioniet worden. Dat
staat ook in het boek beschreven. Of en hoe
men vanaf dat moment verder groeit hangt
af van de individu. Voor een deel wijdt men
zichzelf in door het bestuderen van joodschristelijke
teksten. Voor de Thora beveel
ik overigens de Pentateuch van het Nederlands-Israëlitisch
Kerkgenootschap in Amsterdam
aan. Die is nauwkeuriger uit het
Hebreeuws naar het Nederlands vertaald
dan de gemiddelde bijbelboeken. De teksten
moet men niet gewoon lezen of uit het
hoofd leren, maar zoeken naar de diepere
achtergronden.
Een voorbeeld? In het boek Genesis staat
dat God de eerste mens in de Tuin van Eden
plaatste om het te bewerken en te bewaken.
MYSTERIE
Bewaken waartegen? Een Ebioniet staat stil
bij zo’n tekst. Of denkt na over de vraag wie
de zonen van God en de reuzen waren die
staan beschreven. Op die manier wordt de
bijbel misschien een enorm gecompliceerd
boek, maar daarmee worden de spirituele
jongetjes van de mannen en de meisjes van
de vrouwen gescheiden. Vervolgens doorloopt
men vanzelf de verschillende stadia
van inwijding. Men wijdt in feite zichzelf in
door terug te keren naar de bronteksten en
deze echt te bestuderen. Bij elke volgende
stap groeit het inzicht en ontdekt men om
zich heen bepaalde signalen. Soms in symbolen,
soms in teksten en kunstwerken.
Laat ik ook daar een voorbeeld geven. Beroemd,
voor mij overigens berucht, is de zin
Et In Arcadia Ego op een schilderij van Nicolas
Poussin. Het zou hier om een herderin
gaan, terwijl een beetje studie aantoont
dat het de godin Diana is. Verder wordt het
woord ego onveranderlijk vertaald als ik.
Dat leidt tot de zin: Ook in Arcadia ik. Daar
voegt men dan het woord ben aan toe (ben
ik), omdat het anders echt nergens op slaat.
Mensen die zichzelf werkelijk inwijden, en
dus niet alleen maar elkaar napraten bijvoorbeeld
op het internet, ontdekken dat
ego ook kan betekenen ‘ik kan niet (leven)
zonder jou’. Als Arcadia naar het paradijs
verwijst staat er dus: Ook in het paradijs
kan ik niet (leven) zonder jou.
Zou je een boek kunnen en willen schrijven
over de Ebionieten?
Waar momenteel over nagedacht wordt
is de vraag of het zinvol is om een boek te
schrijven dat mensen kan helpen in het zoeken
naar kennis. De terughoudenheid voor
zo’n boek is gelegen in het feit dat vooral
westerlingen erg lui zijn geworden. Zij hanteren
het principe: ik wil alles hebben, ik wil
het gemakkelijk verkrijgen en ik wil het nu.
Daardoor waarderen zij niet meer wat ze
hebben. Als het boek geschreven wordt, zal
dit niet op heel korte termijn verschijnen.
januari | februari 008 14.1 Frontier

MYSTERIE
Frontier 14.1 januari | februari 008
De Arma Christi zijn geen circusattractie.
Niet binnen een jaar. Het zou een soort vervolg
- of beter gezegd: een aanvulling -worden
op Satans lied. Lezers worden dan meegenomen
door de eeuwen heen, en langs
diverse mensen en voorvallen gevoerd die
een belangwekkende status hebben gehad.
Geloof me, dat zijn heus niet altijd wereldschokkende
namen en zeker geen verzonnen
lijstje grootmeesters zoals die eerder
wel eens is opgedreund in de media.
Waarom een zoektocht naar de Arma
Christi als die niet een-twee-drie te vinden
zijn? Dat lijkt op bezigheidstherapie.
De denkfout is dat niemand gevraagd wordt
naar de Arma Christi, de kruisvoorwerpen,
op zoek te gaan. De lezer heeft met Satans
lied een boek in handen waarin een verhaal
over gebeurtenissen uit het verleden wordt
verteld. Er zijn altijd mensen geweest die op
zoek waren naar de kruisvoorwerpen van
Jezus en als lezers zich daarbij willen aansluiten
dan is dat hun eigen keuze. Maar ik
geloof eigenlijk niet zo dat sommige mensen
het boek gebruiken als bezigheidstherapie.
Ook zij proberen antwoorden te vinden.
Soms lopen ze dan tegen een detail aan
en komen ze er achter dat dit geen relevant
detail is. Net zoals in een labyrint draai je je
dan om en zoek je een andere weg.
Juist omdat er altijd al mensen zijn geweest
die op zoek waren is er ooit in het verleden
besloten om hen het gereedschap te bieden.
Maar die weg van aanwijzingen is niet gemakkelijk.
Het zou ook een beetje raar zijn
als je de belangrijkste spirituele voorwerpen
uit de christelijke geschiedenis voor iedereen
toegankelijk zou maken. Dat is niet waar ze
voor zijn. Het is geen circusattractie.
Er komt in het boek de wens ter sprake dat
de R.-K. Kerk haar rijkdom zal reduceren
om vervolgens terug te keren naar de leer
van Jezus. Is dat niet naïef?
Nee, dat denk ik niet. Ik heb het dan echter
over de overmatige rijkdom, niet de func-
tionele rijkdom die wordt aangewend als
kapitaal om bepaalde doelen te bereiken.
Niet voor niets zijn er dagelijks oproepen
van liefdadigheidsinstellingen om geld in te
zamelen voor goede doelen. Het probleem
van Tom, en van mij, zat hem er in dat er
erg veel geld werd uitgegeven aan pracht en
praal. Ik heb daarover het laatste jaar diverse
gesprekken gehad met belangrijke geestelijken.
Niet alleen katholieken, ook uit andere
religies. De katholieke kerk maakte me er
op attent dat de pracht en praal van haar
kerken en kunstwerken een eerbetoon zijn
aan God - geen persoonlijke luxe. Daar valt
inderdaad iets voor te zeggen. Het blauw in
de glas-in-lood ramen van de kathedraal
van Chartres, het zogenoemde Chartres
bleu, is speciaal ontwikkeld als eerbetoon
aan Moeder Maria. De vraag is natuurlijk
of Moeder Maria dat wel zo nodig vond,
maar hier komt onze verwrongen moderne
visie om de hoek kijken. Wij beoordelen het
handelen van de middeleeuwen met de moraal
van de moderne tijd. Dat is oneerlijk.
Men dacht destijds gewoon anders, en dat
moeten we respecteren. Wel vind ik dat het
voortschrijdende inzicht van onze tijd ertoe
zou moeten leiden dat de kerk onderkent
dat sommige dingen anders moeten. Nu
wordt nog teveel vastgehouden aan traditie.
Gelukkig zie je dat de Kerk zich gaandeweg
gematigder opstelt met de pracht en praal.
De stille krachten binnen het Vaticaan boeken
langzaam aan resultaat.
Welke rol zie je voor het Vaticaan weggelegd?
Om te beginnen moeten we onderkennen
dat er niet één Vaticaan is. Het is geen homogeen
instituut van uitsluitend gelijkgestemden.
Dat maakt het voor haar moeilijk
om te bewegen in een bepaalde richting.
Toch denk ik dat dit wel mogelijk is, doch
met kleine stappen. Het is van cruciaal belang
dat het Vaticaan als religieus-politiek
instituut blijft bestaan. Het vacuüm dat
zou ontstaan wanneer zij weg zou vallen is
veel te groot voor het christendom en zelfs
de mensheid om in één keer aan te kunnen.
We zijn dan in het Westen misschien
voor een groot deel ontkerkelijkt, we zijn
niet ongelovig. Wat we nodig hebben is een
instituut dat ons samenbindt. Een instituut
dat ons helpt om spiritueel te groeien. Het
is onmogelijk om dit even uit de grond te
stampen en dus blijft alleen de optie over
dat het Vaticaan die rol gaat vervullen.
Is er een stap terug voor de Amerikaanse
machthebbers?
Alleen als de Amerikaanse kiezers dit willen.
Zij bepalen wie er de macht heeft. Ik
weet uit eigen ondervinding dat er sprake
is van een soort super elite die graag een
werelddominerende macht zou willen zijn.
Daar liggen hoofdzakelijk religieus-politieke
redenen aan ten grondslag. De oorlog in
Irak ging niet zozeer over olie maar om de
Tuin van Eden. De olie was een middel ter
financiering, net zoals in de middeleeuwen
de buit diende om de ridders van de kruistochten
te financieren. Er zijn verschillende
partijen die dit inzien en er niet blij mee zijn.
Op 11 september 1991 verklaarde president
George Bush senior de komst van de New
World Order. Op de dag af tien jaar later,
onder de regering van zijn zoon, werd een
aanslag gepleegd op de machtscentra van
deze geplande New World Order. Iedereen
mag dit als toeval beschouwen. Ik doe dat
niet. Veel mensen vrezen deze New World
Order. Het is mij niet helemaal duidelijk
waarom. Europa is pas oorlogsvrij sinds het
verenigd is. Een verenigde mensheid is tot
onwaarschijnlijk grote dingen in staat en een
wereldregering hoeft niet in te houden dat
er per se slechte dingen gaan gebeuren. Zou
dat toch het geval zijn, dan wijs ik iedereen
op de revoluties die de wereld in het verleden
gezien heeft. Was het al onmogelijk om
Frankrijk of Rusland tegen de wil van het
volk te besturen, dan mogen we ervan uit-
gaan dat een hele planeet tegen de wil van
het volk besturen volkomen uitgesloten is.
Zij die menen dat men dit wil bereiken door
het volk te hersenspoelen, wijs ik er op dat
men dan toch eerst moet beginnen met het
afsluiten van internet. Zolang dat systeem
van ongebreidelde informatie-uitwisseling
bestaat, is een werkelijke indoctrinatie uitgesloten.
Is een belangrijk punt van het boek dat
racisme en ook de strijd tegen het communisme
niet een zaak van de nazi’s alleen is
geweest in de geschiedenis?
Inderdaad. Er is, en wordt nog steeds, ontzettend
veel onzin over de nazi’s geroepen.
En daar zijn enkele goede redenen voor te
bedenken; in elk geval vanuit het standpunt
van de overwinnaars. Maar het demoniseren
van de nazi’s en het verheerlijken van de
overwinaars is op sommige momenten zo
ver doorgeschoten dat we de geschiedenis
vervalsen. Daar heb ik een probleem mee
want het versluiert de spirituele vraag: Ben
ik een goed mens of niet? Hoe hard hebben
miljoenen Amerikanen niet staan applaudisseren
bij de inval in Irak. En hoe hard
sloegen ze op dat moment de plank mis
door geweld te verheerlijken.
Als het al technisch mogelijk is met de
bloedresten van Jezus aan de Arma Christi
een nieuwe Jezus te versleutelen, dan ontbeert
zo’n product toch de oude ziel?
In het joodse geloof bevat het bloed de ziel
van het lichaam. Daar begint de discussie.
Als ik er van overtuigd zou zijn dat we met
dat oude bloed een nieuwe Jezus konden
genereren, inclusief de rebelse maar schitterende
spiritualiteit en ziel, dan zou ik als
eerste in het laboratorium staan te juichen.
Het voortschrijdende inzicht leert ons dat
de ziel misschien wel tijdens het leven huist
in het bloed, maar na de dood zich daaruit
onttrekt. Anders zou de ziel immers vergaan,
tezamen met het bloed. Dat leidt tot
Mijn werkelijke groei?
de conclusie dat een nieuwe Jezus van het
oude bloed, nooit een getrouwe kopie met
exact dezelfde ziel kan worden. Het enige
waar het voor gebruikt kan worden is propaganda.
Satans lied, zogezegd.
Wat is jouw ervaring met synchroniciteit?
Ik geloof niet in toeval, dus moet er een andere
verklaring zijn voor het feit dat dingen
soms tegelijkertijd gebeuren. Waar we volgens
mij wel onderscheid in moeten blijven
maken zijn feitelijk onafhankelijke gebeurtenissen
en zaken die nu eenmaal door de
tijdgeest worden ingezet. Ik sta bijvoorbeeld
ongetwijfeld niet alleen in mijn idee om een
spiritueel retraiteoord te willen vestigen.
Het is dan ook geen synchroniciteit maar
parallelliteit, wanneer ik in de omgang met
spirituele mensen anderen tegenkom die
ook een idee hebben voor het opzetten van
zo’n plek. Anders wordt het wanneer twee
schijnbaar volledig onafhankelijke gebeurtenissen
met het zelfde onderwerp elkaar
kruisen. Een voorbeeld is dat van Jung en de
vrouw die praat over een torretje terwijl er
op dat moment een torretje door het raam
naar binnen vliegt. Dat roept de vraag op
van een collectief onderbewustzijn van alles
op onze planeet. Daar kan ik mij wel iets bij
voorstellen. Ondanks de vorderingen van de
wetenschap denk ik dat we nog maar aan het
begin van onze kennis staan. De wetenschap
is daarbij helaas verbijsterend arrogant, vergelijkbaar
met de fouten die de Kerk in het
verleden maakte. Dat is wel te begrijpen
want net zoals de Kerk vroeger een instituut
was waar je geen voet aan de grond kreeg
als je niet gelovig was, zo is de wetenschap
een instituut waar je niet serieus wordt genomen
als je geen agnost bent. In mijn ogen
is er echter geen andere mogelijkheid dan
dat religie en wetenschap fuseren om tot
resultaten te komen. Nu houdt men vol dat
het twee gescheiden instituten zijn, wat niet
klopt. Er is geen werkelijk verschil tussen de
theorie over de multidimensionale kwantu-
MYSTERIE
Dat ik spiritualiteit functioneel heb gemaakt in mijn leven.
moceaan voorbij de Muur van Planck en het
oneindigheidsprincipe van God.
Heb je nooit spijt gehad dat je het boek geschreven
hebt?
Nee nooit. Het heeft tot zeer bijzondere
momenten in mijn leven geleid. Zo waren
er tot twee keer toe verzoeken van vrouwen
die vroegen of ik donor wilde zijn om hen
in staat te stellen zwanger te worden. In
eerste instantie was ik verbijsterd, totdat ik
hoorde over hun motieven. Ze verkozen mij
boven andere, anonieme, opties. Toen zag
ik het opeens als weergaloos compliment;
een vrouw die mijn kind wil hebben. Of ik
er op in ben gegaan? Als dat zo zou zijn, zou
ik het niet vertellen.
In Frontier x.x verscheen eerder een artikel over Hammer
- Satans lied: de jacht van de CIA op Jezus,
uitgeverij Elmar, ISBN 9085530199
- De tranen van de Wolf, Zoektocht naar de diamanten van
Hitler en het goud van Werwolf,
uitgeverij Elmar, ISBN 9789038918051
www.satanssong.eu www.detranenvandewolf.nl
januari | februari 008 14.1 Frontier