6 - AVS

avs magazine
gewelfd om koude vochtige lucht voor te verwarmen en te dienen Arabiertje weet ik dat de winter op stal doorbrengen niet haar
als ''sneeuwschuif'' om het gras ook in de winter te kunnen favoriete bezigheid was: niet alleen snotterde ze maar ze viel ook
bereiken. Desondanks is het leven hard op de Shetlandeilanden of kilo's af. Pas toen we haar het jaarrond buiten konden houden met
in de Schotse hooglanden en daarom is de stokmaat bescheiden. een schuilstal, fijn gezelschap en zoveel hooi als ze eten kon bloeide
In halfwilde staat waar de paardjes over grote oppervlakten ze op. Nu staat ze erbij als Hollands welvaren, en soms moet ze
kunnen beschikken is er altijd wel ergens beschutting te vinden en zelfs wat afslanken.
staat men dicht bijeen in de kudde ter bescherming, maar iedereen
weet wel wat het miserabele lot is van pony's die in de winter op De moraal van dit verhaal: een paard hoort eigenlijk buiten, daar
een klein modderveldje moeten bivakkeren zonder schuilhok of is hij op gebouwd en zo heeft hij miljoenen jaren lang zonder onze
bijvoer, omdat hun baas denkt dat zo'n beestje daar toch tegen hulp overleefd. Een paard heeft heel veel ruwvoer nodig want
moet kunnen! daarvoor is zijn verteringsapparaat nu eenmaal op gebouwd.
IJstijd-overleef-strategiën helpen dan niet echt… Een paard, en zeker een Arabier, kan veel verdragen, maar er is een
grens aan zijn vermogens. In ieder paard, zelfs in de edelste
Ter vergelijking is onze Arabier, met zijn dunne enkele manenkam, volbloed Arabier, schuilt nog steeds het ijstijdpaard dat de barste
van het lichaam afstaande staart en ranke benen zonder veel tijden kan overleven, als we het maar de kans geven een
kootbehang, en zijn verfijnde in een theekop passende snoetje paardwaardig leven te leiden.
helemaal niet aangepast aan een ijstijdwinter en ook niet aan een Ik wens U en Uw Arabiertjes een prettige wintertijd toe!
Hollandse. Dat klopt in die zin dat bovengenoemde kenmerken
naar alle waarschijnlijkheid pas na de ijstijd zijn ontwikkeld toen
de voorouders van de Arabier niet bij hun verwanten in Siberië
bleven buurten, maar meteen doortrokken naar zuidelijker
streken. Hoge bergketens met enorme gletsjers versperden hen
de weg op een aantal plaatsen zodat ze gedwongen werden in
bepaalde richtingen te trekken. Ze kwamen in warmere streken
die echter al snel verdroogden. Na de ijstijden ontstonden er op
verschillende plaatsen op het continent woestijnen en
paardenpopulaties die ten zuiden daarvan terecht waren gekomen
konden niet meer terug. Een paard is geen woestijndier zoals een
kameel en moet geregeld drinken. Als het niet door de mens was
gedomesticeerd op dat punt was het waarschijnlijk daar
uitgestorven.
Maar de halfwoestijnen en steppen waar het zich toen bevond
hadden droog gras en daarop is het paard in gespecialieerd.
Het hoefde zich alleen aan te passen aan een heet klimaat en zo
ontstond het type paard waaruit onze Arabier uit is ontwikkeld.
Het heeft echter nog steeds de mogelijkheid om een wintervacht te
kweken en om de winter te overleven op een dieet van hooi, mits
het ook voldoende beschutting kan vinden tijdens perioden van
heel slecht weer.
Waar het niet tegen kan is de benauwde vochtigheid van slecht
geventileerde stallen. Niets in zijn lange evolutiegeschiedenis heeft
het daarop kunnen voorbereiden. Ik heb wel eens gehoord van een
Arabierenkenner dat je bij menig Arabierenfokker die zijn paarden
op stal heeft staan maar liever niet in de winter moet langskomen
omdat vaak de halve stal staat te snotteren…en van mijn eigen
27