voegen - Slachtofferhulp Nederland

De positie van het slachtoffer in het strafproces
3. Schadevergoeding (voegen)
3.2. De benadeelde
Degene die rechtstreeks schade heeft geleden door een strafbaar feit, kan zich ter zake van
zijn vordering tot schadevergoeding als benadeelde partij voegen in het strafproces (art. 51f
lid 1 Sv). Het gaat hier allereerst om het strafbare feit dat ten laste is gelegd, maar geldt ook
voor feiten die ad informandum zijn gevoegd en die op de dagvaarding zijn vermeld (art. 361
lid 2 Sv). Ook privaat- en publiekrechtelijke rechtspersonen kunnen zich voegen als
benadeelde partij.
Het slachtoffer kan iemand machtigen om de vordering in te dienen en om hem ook in de
verdere procedure te vertegenwoordigen. De wet zelf spreekt alleen over
vertegenwoordiging op de zitting (art. 51c lid 2 Sv). Als de gemachtigde geen advocaat is,
moet de machtiging schriftelijk. Een machtiging is ook opgenomen op het voegingsformulier.
Is de benadeelde een minderjarige of een onder curatele gestelde is, dan moet de wettelijk
vertegenwoordiger voor hem optreden (art. 51f lid 4 Sv). De wettelijk vertegenwoordiger
moet de vordering (mede) ondertekenen.
3.3. Nabestaanden
Indien het slachtoffer als gevolg van het strafbare feit is overleden kunnen nabestaanden
zich soms voegen (art. 51f lid 2 Sv):
• de erfgenamen ter zake van hun onder algemene titel verkregen vordering (in
beginsel de materiële schade) en
• de personen, bedoeld in art. 6:108 lid 1 en lid 2 BW ter zake van de daar bedoelde
vorderingen (begrafeniskosten en inkomensderving).
3.4. Splitsing van de vordering door de benadeelde
Het is ook mogelijk om een gedeelte van de schade te vorderen (art. 51f lid 3 Sv). De schade
die niet is gevorderd in het strafproces kan alsnog in een civiele procedure worden
gevorderd. Redenen tot splitsing van de vordering kunnen bijvoorbeeld zijn:
• de vordering is nog niet helemaal duidelijk is. Bijvoorbeeld omdat er nog geen
eindtoestand is.
• door de complexiteit van de schade is het niet goed mogelijk zal zijn de gehele
schade tijdens een strafprocedure aannemelijk te maken. Dan kan bijvoorbeeld
alleen dat gedeelte worden gevorderd waarvoor een beperkt onderzoek op de
strafzitting toereikend is om deze vast te stellen.
Copyright Slachtofferhulp Nederland 2011

De positie van het slachtoffer in het strafproces
3.5. Indienen van de vordering
3.5.1. Voegingsformulier
De vordering kan door de benadeelde partij voorafgaand aan de zitting worden ingediend
middels het zogenoemde voegingsformulier. Als het slachtoffer te kennen heeft gegeven de
schade vergoed te willen hebben, wordt het voegingsformulier al in een vroeg stadium
toegestuurd. De termijn om het formulier in te dienen is twee weken. Deze termijn is kort.
Soms te kort. Het kan echter van groot belang zijn om binnen de gegeven termijn een
(voorlopige) vordering in te dienen, omdat de gevraagde schade wordt meegewogen bij de
wijze waarop de strafzaak wordt afgedaan.
Als er geen schadevergoeding is gevraagd kan het zijn dat de zaak wordt afgedaan met een
transactie of zelfs wordt geseponeerd. Is er een vordering door het slachtoffer ingediend dan
zal vergoeding van de schade bij de beslissing van de officier betrokken worden. Meestal zal
dit betekenen dat dan alleen transactie of sepot plaatsvindt als de schade ook wordt vergoed
(schaderegeling). Wil de verdachte niet meewerken aan het regelen van de schade, dan zal
dit meestal betekenen dat de officier de verdachte dagvaart.
Vindt er een strafzitting plaats dan kan de vordering nog schriftelijk worden ingediend tot aan
de zitting. Tot dat moment kan de vordering ook worden gewijzigd of aangevuld. Er moet wel
rekening mee worden gehouden dat wanneer de vordering per post wordt opgestuurd, het
enige dagen zal duren voor de stukken in het dossier terecht komen. Bovendien is het
raadzaam de vordering niet op het laatste moment in te dienen zodat openbaar ministerie,
rechtbank en verdediging genoeg tijd hebben om de vordering te bestuderen.
Een kopie van het voegingsformulier wordt door het openbaar ministerie ook aan de
verdachte gestuurd (art. 51g lid 3 Sv). De op het voegingsformulier ingevulde
persoonsgegevens van het slachtoffer komen daarmee dus ook bij de verdachte terecht.
Deze gegevens zullen overigens meestal reeds bij de verdachte bekend zijn, omdat de
gegevens bijvoorbeeld al op de aangifte vermeld staan. De aangifte maakt deel uit van het
strafdossier. De verdachte of zijn raadsman krijgt daarvan een kopie. Het is overigens, net
als bij de aangifte, mogelijk om domicilie te kiezen, zodat de woonplaats van het slachtoffer
niet via het voegingsformulier bekend wordt gemaakt.
3.5.2. OM-afdoening
Op 1 februari 2008 is de Wet OM-afdoening inwerking getreden. 1 De officier van justitie mag
op grond van deze wet strafbare feiten waarop maximaal zes jaar gevangenisstraf staat zelf
met een zogenoemde strafbeschikking afdoen (art. 257a lid 1 Sv). Het gaat niet om
vrijheidsstraffen, maar wel taakstraffen tot 120 uur en geldboetes. De officier kan bij de
strafbeschikking niet de civiele vordering toewijzen, maar kan wel een
schadevergoedingsmaatregel opleggen ten behoeve van het slachtoffer (art. 257a lid 2
onder d Sv). De wet wordt gefaseerd ingevoerd en wordt nu alleen nog toegepast op
strafbare feiten zonder slachtoffer. De strafbeschikking moet uiteindelijk de transactie gaan
vervangen.
Aan de hand van de ingediende vordering (voegingsformulier) zal de officier dan de toe te
kennen schadevergoeding vaststellen.
1 Zie uitgebreid hierover Aanwijzing OM-afdoening.
Copyright Slachtofferhulp Nederland 2011

De positie van het slachtoffer in het strafproces
3.5.3. Voeging ter zitting
Naast schriftelijke indiening door middel van het voegingsformulier voorafgaand aan de
zitting, is het ook mogelijk om ter terechtzitting te voegen. Dit dient te gebeuren vóór het
requisitoir van de officier van justitie door opgave bij de rechter. Het is aan te bevelen dit
schriftelijk te doen, maar het kan ook mondeling en (art. 51g lid 3 Sv). Deze wijze van
voegen kan het best alleen in noodgevallen worden gebruikt, want de verschillende partijen
zullen zich wellicht overvallen voelen door de vordering. De verdediging moet in ieder geval
voldoende gelegenheid hebben om zich op een vordering voor te bereiden, anders komt
schending van het recht op een eerlijk proces van de verdediging in beeld (fair trial, art. 6
EVRM). Deze wijze van voegen leent zich daarom niet goed voor uitgebreidere vorderingen.
3.5.4. Schadeopgaveformulier
Er is in een aantal arrondissementen een proef gedaan met een nieuw
schadeopgaveformulier dat het huidige voegingsformulier moet gaan vervangen. Dit
formulier bestaat uit drie delen: deel A, B en een bijlage:
Deel A bevat de persoonsgegevens van het slachtoffer of de nabestaande; deel B betreft de
schade(posten). Deze splitsing is gemaakt voor de privacy van het slachtoffer of de
nabestaande. Het is de bedoeling dat alleen deel B aan het strafdossier toegevoegd. Deel A
blijft achter bij de administratie van het slachtofferloket. Hiervoor lijkt overigens eerst nog een
wetswijziging nodig aangezien art. 51g lid 1 Sv bepaalt dat de vordering moet worden
gedaan onder vermelding van de persoonsgegevens van het slachtoffer.
De bijlage bij het schadeopgaveformulier is een aanvraag bestemd voor het Schadefonds
Geweldsmisdrijven. Het slachtoffer kan zo op eenvoudige wijze meteen een aanvraag bij het
Schadefonds doen. Doordat op deel A en B al de meeste gegevens zijn ingevuld die nodig
zijn voor een aanvraag bij het Schadefonds, is deze bijlage een stuk korter dan het
gebruikelijke formulier voor het Schadefonds Geweldsmisdrijven.
3.6. De ontvankelijkheid van de vordering
3.6.1. Straf of maatregel
Voor ontvankelijkheid is vereist dat aan de verdachte enige straf of maatregel wordt
opgelegd, dan wel een schuldigverklaring zonder oplegging van straf wordt toegepast (art.
361 lid 2 onder a Sv). Wanneer de verdachte wordt vrijgesproken of ontslagen van alle
rechtsvervolging is de benadeelde partij in beginsel niet ontvankelijk. Indien de verdachte het
strafbare feit niet kan worden toegerekend wegens de gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke
stoornis van zijn geestvermogens en wordt ontslagen van alle rechtsvervolging, maar de
maatregel plaatsing in een psychiatrisch ziekenhuis (art. 37 Sr) of terbeschikkingstelling (tbs,
art. 37a Sr) wordt bevolen, is de benadeelde toch ontvankelijk. 2 Er is dan een strafrechtelijke
maatregel opgelegd en in verband met de schade doet zich de situatie van art. 6:165 lid 1
BW voor en kan de onrechtmatige daad aan de verdachte worden toegerekend.
3.6.2. Rechtstreekse schade
De benadeelde moet rechtstreekse schade door het bewezenverklaarde feit zijn toegebracht
(art. 362 lid 2 onder b Sv). De term rechtstreekse schade is niet bedoeld als een van het
burgerlijk recht afwijkende bijzondere maatstaf voor het oorzakelijk verband tussen het
bewezenverklaarde feit en de schade. 3
2 HR 23 juni 1998, NJ 1998, 860.
3 A-G Machielse vóór HR 24 maart 1998, NJ 1998, 537.
Copyright Slachtofferhulp Nederland 2011

De positie van het slachtoffer in het strafproces
Met de term rechtstreekse schade wordt de kring van begunstigden beperkt. Van
rechtstreekse schade is sprake als iemand is getroffen in een belang dat door de overtreden
strafbepaling wordt beschermd. In het algemeen beschermen strafbepalingen niet het belang
van rechtsopvolgers, noch van derde belanghebbenden, zodat doorgaans alleen het
slachtoffer zelf zich als benadeelde partij kan voegen in het strafproces. 4 Dit betekent
bijvoorbeeld dat een verzekeraar zich niet voor de aan het slachtoffer uitgekeerde schade
kan voegen.
Aan de voorwaarde dat de schade een rechtstreeks gevolg is van het bewezen verklaarde
feit is voorts voldaan als in de tenlastelegging de gedraging is omschreven die de schade
heeft veroorzaakt, zodat op basis van de tenlastelegging de civiele vordering kan worden
onderzocht. 5 Wordt een verdachte bijvoorbeeld vervolgd wegens mishandeling dan zal de
benadeelde partij zich kunnen voegen met haar vordering die een rechtstreeks gevolg is van
de mishandeling, ongeacht de vraag of deze schade in de tenlastelegging is vermeld. Het is
dus niet nodig dat uit de tenlastelegging blijkt dat er schade is en zo ja, welke precies. Op
basis van de tenlastelegging moet worden onderzocht of het bewezenverklaarde feit de
schade tot gevolg heeft gehad. De rechtspraak geeft vervolgens alle ruimte om schade toe te
rekenen aan het bewezen verklaarde feit. 6
3.6.3. Ad informandum
Ad informandum gevoegde feiten worden ter kennis van de rechter gebracht, zodat hiermee
rekening kan worden gehouden in verband met de strafoplegging. De verdachte moet deze
feiten dan wel hebben bekend en op de zitting desgevraagd wederom bekennen. In art. 361
lid 2 onder b Sv is bepaald dat de vordering van de benadeelde partij tevens ontvankelijk
indien het strafbare feit ad informandum is gevoegd. 7 Dit geldt alleen voor strafbare feiten die
reeds op de dagvaarding ad informandum zijn vermeld.
3.6.4. Onevenredige belasting
Indien behandeling van de vordering van de benadeelde partij naar het oordeel van de
rechtbank een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert, kan de rechtbank
bepalen dat de vordering geheel of ten dele niet ontvankelijk is (art. 361 lid 3 Sv). Dit heeft
oude criterium vervangen dat de vordering eenvoudig van aard dient te zijn.
Met het nieuwe criterium is volgens de toelichting beoogt te bewerkstelligen dat de
strafrechter zoveel als mogelijk – en vaker dan nu het geval is – inhoudelijk over de
vordering van de benadeelde partij beslist. Het enkele feit, zo gaat de toelichting verder, dat
een vordering wordt betwist, niet onmiddellijk met voldoende bewijsmiddelen wordt
onderbouwd of dat er bijvoorbeeld een enkele getuige of deskundige moet worden gehoord
of het gevorderde bedrag hoger is dan gemiddeld, mag geen reden (meer) zijn de vordering
om die reden niet ontvankelijk te verklaren. Dat de omvang van de schade – ook immateriële
– wellicht vaker dan nu het geval is zal worden bepaald door schatting, achtten de indieners
geen groot bezwaar, omdat de voordelen voor het slachtoffer immers groot zijn. 8
4 Kamerstukken II 1989/90, 21 345, nr. 3, p. 17 (MvT).
5 Kamerstukken II 1989/90, 21 345, nr. 3, p. 17 (MvT).
6 HR 21 september 1999, NJ 1999, 801.
7 Kamerstukken II 2005/06, 30143, nr. 12 (Amendement van de leden Van Fessem en Wolfsen).
8 Kamerstukken II 2007/08, 30143, nr. 16 (Amendement van de leden Wolfsen en Teeven).
Copyright Slachtofferhulp Nederland 2011

De positie van het slachtoffer in het strafproces
De vraag is hoe de toelichting dat het horen van een getuige of een deskundige, zoals de
toelichting op het amendement stelt, niet aan de ontvankelijkheid van de vordering in de weg
zou hoeven staan, zich verhoudt met art. 334 lid 1 Sv, waarin wordt bepaald dat de
benadeelde geen getuige of deskundige kan aanbrengen. Dit artikel hoeft overigens niet aan
het horen van een getuige of deskundige in de weg te staan. De benadeelde partij heeft
weliswaar geen recht om een getuige of deskundige aan te brengen, maar de benadeelde
kan immers gewoon verzoeken een getuige of deskundige voor de zitting op te roepen of in
het vooronderzoek te doen horen.
3.7. Uitspraak van de rechter
3.7.1. Inhoud uitspraak
Over de civiele vordering moet gelijktijdig met de einduitspraak in de strafzaak uitspraak
worden gedaan, tenzij de benadeelde partij met toepassing van art. 333 Sv (op de zitting) al
niet-ontvankelijk is verklaard (art. 335 Sv).
Art. 361 lid 1 Sv bepaalt dat de rechter ten aanzien van de vordering van de benadeelde
partij een beslissing neemt over:
– de ontvankelijkheid van de benadeelde partij,
– over de gegrondheid van de vordering en
– over de verwijzing in de proceskosten die door de benadeelde en door de verdachte of
diens ouder of voogd, in het geval dat de verdachte jonger dan 14 jaar is (art. 51g lid 4 Sv),
zijn gemaakt.
3.7.2. Splitsing van de vordering door de rechter
De rechter kan de vordering geheel of gedeeltelijk niet ontvankelijk verklaren. De rechter
splits daarmee de vordering in een gedeelte dat zich wel en dat zich niet leent voor
behandeling in het strafgeding (dit laatste gedeelte vormt dan een onevenredige belasting
voor het strafgeding).
Het door de strafrechter toegewezen gedeelte van de vordering wordt dan vaak als
voorschot aangeduid. Een dergelijke toewijzing is echter geen voorlopige vaststelling in de
zin dat deze later nog lager uit kan vallen. Zodra het vonnis onherroepelijk is geworden is de
toewijzing definitief.
Voor zover de vordering niet ontvankelijk is verklaard kan deze door het slachtoffer gewoon
in eerste aanleg bij de civiele rechter worden aangebracht. Er is immers nog geen inhoudelijk
oordeel door een rechter over geveld. Het gedeelte dat ontvankelijk is, kan de rechter toe- of
afwijzen. (Voor hoger beroep tegen een afgewezen vordering zie: art. 421 Sv.)
Dit betekent dat de volgende uitspraken ten aanzien van de vordering benadeelde partij
kunnen voorkomen:
- Geheel niet ontvankelijk
- Gedeeltelijk niet ontvankelijk, toewijzing voor het overige
- Gedeeltelijk niet ontvankelijk, afwijzing voor het overige
- Gedeeltelijk niet ontvankelijk, toewijzing voor een gedeelte en afwijzing voor een
gedeelte
- Volledige toewijzing of afwijzing
Copyright Slachtofferhulp Nederland 2011

De positie van het slachtoffer in het strafproces
3.7.3. Proceskosten
In het vonnis moet ook een beslissing worden opgenomen over de verwijzing in de kosten
die door de benadeelde partij en de verdachte zijn gemaakt en ten behoeve van de
tenuitvoerlegging die nog zijn te maken (art. 361 lid 6 Sv en art. 592a Sv). Deze kosten zijn
(dus) geen rechtstreekse schade in de zin van art. 361 lid 2 onder b Sv.
Bij de begroting van deze kosten wordt dezelfde maatstaf gehanteerd als in civiele
procedures. 9 Dit betekent dat in de voegingsprocedure het proceskostensysteem van het
Wetboek van Burgerlijke rechtsvordering wordt gehanteerd (artt. 237-245 Rv). Het staat de
rechter vrij om van het liquidatietarief rechtbanken en hoven, dat geldt voor civiele
procedures, af te wijken. 10
Treedt er geen gemachtigde op dan kunnen tot de kosten van de benadeelde partij behoren
die gemaakt zijn voor het bijwonen van de zitting (de reis- , verblijfs- en verletkosten). De reis
en verblijfskosten kunnen worden begroot overeenkomstig het Besluit Tarieven in strafzaken
2003.
Indien de vordering van benadeelde (voor het grootste deel) wordt toegewezen zal de
rechter desgevraagd proceskosten aan de benadeelde partij toewijzen ten laste van de
verdachte. Wordt de vordering van de benadeelde partij (voor het overgrote deel) afgewezen
en/of niet ontvankelijk verklaard dan wordt de benadeelde meestal in de proceskosten
veroordeeld. Over het algemeen worden de proceskosten dan op nihil gesteld, omdat de
raadsman van de verdachte immers al verschijnt in verband met de strafzaak en zich
meestal beperkt tot een kort mondeling verweer met betrekking tot de vordering benadeelde
partij. De Hoge Raad heeft overigens beslist dat een niet ontvankelijkverklaring van de
benadeelde partij niet zonder meer meebrengt dat de benadeelde partij zelf de kosten moet
dragen van de voeging in het strafproces. 11
3.8 De schadevergoedingsmaatregel
Naast dat de rechter een beslissing moet nemen over de vordering benadeelde partij, heeft
hij ook de mogelijkheid om schadevergoeding toe te kennen in de vorm van een
strafrechtelijke maatregel, de zogeheten schadevergoedingsmaatregel (art. 36f Sr). De
veroordeelde krijgt dan de plicht opgelegd een bedrag als schadevergoeding aan de staat te
betalen ten behoeve van het slachtoffer.
Groot voordeel van de schadevergoedingsmaatregel voor de benadeelde is dat het CJIB de
toegekende schadevergoeding int. Bovendien wordt door de rechter aan de
schadevergoedingsmaatregel een vervangende hechtenis gekoppeld als stok achter de deur
voor het geval ver veroordeelde de schadevergoeding niet betaalt (art. 24c Sr is van
overeenkomstige toepassing). Overigens ontheft de tenuitvoerlegging van de vervangende
hechtenis de veroordeelde niet van de betalingsverplichting (art. 36f lid 7 Sr). In zoverre is de
term vervangend dus misleidend. Hiernaast is van groot belang dat voor de als
schadevergoedingsmaatregel toegewezen schadevergoeding de zogenoemde
voorschotregeling geldt.
9 HR 29 mei 2001, LJN AB1819, NJ 2002, 123.
10 HR 26 februari 2002, LJN AD8866.
11 HR 23 november 2010, LJN BM9405.
Copyright Slachtofferhulp Nederland 2011

De positie van het slachtoffer in het strafproces
Voor de schadevergoedingsmaatregel geldt::
• kan alleen worden opgelegd voor zover de veroordeelde civielrechtelijk aansprakelijk
is voor de schade;
• de kring van begunstigden van de maatregel gelijk is aan de voegingsgerechtigden:
het moet ook hier gaan om rechtstreekse schade 12 en in sommige gevallen kunnen
nabestaanden schadevergoeding vorderen;
• de proceskosten zijn geen rechtstreekse schade en kunnen daarom ook niet onder
de schadevergoedingsmaatregel worden gebracht; 13
• als de rechter de schadevergoedingsmaatregel oplegt moet hij toch nog beslissen
over de vordering van de benadeelde partij; 14
• in de praktijk wordt de maatregel meestal voor hetzelfde bedrag opgelegd als de
toegekende schadevergoeding. De veroordeelde hoeft uiteraard maar één keer de
schadevergoeding te betalen. In de uitspraak wordt daarom bepaald dat betaling aan
het slachtoffer ontheft van de betalingsverplichting aan de staat en vice versa.
Voor het opleggen van de schadevergoedingsmaatregel is geen vordering benadeelde partij
nodig. De rechter kan de maatregel ambtshalve opleggen. Al dan niet na vordering door de
officier. Uiteraard moet de schade kunnen worden vastgesteld en zal de rechter niet (snel)
tot oplegging van de maatregel overgaan zonder dat blijkt dat het slachtoffer
schadevergoeding wil. Dit betekent ook:
• de rechter kan als de benadeelde partij om formele redenen niet ontvankelijk is,
bijvoorbeeld omdat de benadeelde zijn vordering niet heeft ondertekend, de vordering
toch als schadevergoedingsmaatregel opleggen. 15
• indien het slachtoffer zich in eerste aanleg niet heeft gevoegd, is een vordering
benadeelde partij in hoger beroep niet ontvankelijk. Het hof kan echter wel de
schadevergoedingsmaatregel opleggen. 16
• de mogelijkheid tot het opleggen van de schadevergoedingsmaatregel is zelfs niet
afhankelijk van de opeisbaarheid van het vorderingsrecht van het slachtoffer. Zo kan
ook voor een verjaarde civielrechtelijke vordering de schadevergoedingsmaatregel
worden opgelegd. 17
• De draagkracht van de verdachte speelt in beginsel bij de bepaling van de hoogte
van het bedrag geen rol. 18
• Eventueel kan de strafrechter als er reeds een uitspraak is van de civiele rechter,
alsnog in de strafprocedure de schadevergoedingsmaatregel opleggen. 19
3.9. Voorschotregeling
De voorschotregeling betekent dat indien de schadevergoedingsmaatregel is opgelegd, de
staat het (resterende) bedrag uitkeert aan het slachtoffer. Deze uitkering vindt plaats als de
veroordeelde niet of niet volledig aan zijn betalingsverplichting heeft voldaan binnen acht
maanden na de dag waarop het vonnis of arrest onherroepelijk is geworden. De regeling
geldt niet voor rechtspersonen (art. 36f lid 6 Sr).
12
HR 18 april 2000, LJN ZD1786, NJ 2000, 413.
13
HR 19 maart 2002, NJ 2002, 497; LJN AD8963
14
HR 10 oktober 2006, LJN AY7397.
15
Vergelijk: Rb. Rotterdam 10 februari 2011, LJN BP7069
16
Bijvoorbeeld: Hof Amsterdam 9 maart 2010, LJN BL7200 en Hof Leeuwarden 10 september 2010, LJN BN6889
17
HR 13 juli 2010, LJN BM0912.
18
HR 16 juni 2009, LJN BI1812, NJ 2009, 293.
19
Rb. Roermond 30 juni 2004, LJN AQ8819 Rb. ’s-Hertogenbosch 24 november 2009, LJN BK4216.
Copyright Slachtofferhulp Nederland 2011

De positie van het slachtoffer in het strafproces
De minister heeft het voorgaande inmiddels bij AMvB nader geregeld. In het
Uitvoeringsbesluit voorschot schadevergoedingsmaatregel heeft de minister bepaald dat de
voorschotregeling de eerste vijf jaar alleen gaat gelden voor slachtoffers van een geweld- of
zedenmisdrijf (art. 5 lid 2 jo. art. 1 lid 2 Uitvoeringsbesluit). Voor andere misdrijven gaat de
regeling dus pas op 1 januari 2016 gelden. Hiervoor geldt dan bovendien een maximum van
€ 5.000. In het Uitvoeringsbesluit is, aldus de toelichting, ter wille van de duidelijkheid en
kenbaarheid, een limitatieve opsomming opgenomen van de gewelds- en zedenmisdrijven
waar de voorschotregeling op van toepassing is (art. 2 Uitvoeringsbesluit).
De voorschotregeling wordt door het Centraal Justitieel Incassobureau uitgevoerd.
Copyright Slachtofferhulp Nederland 2011