Het IPCC rapport en de betekenis voor Nederland (pdf) - Marcel Stive

HET IPCC-RAPPORT EN DE BETEKENIS VOOR NEDERLAND
- 14 -
Bovendien is er nu meer bekend over de onzekerheden in delen van het klimaatsysteem die nog niet in
de klimaatmodellen nagebootst worden, zoals de reactie van planten en dieren op de toegenomen temperatuur.
De levende natuur beïnvloedt op haar beurt weer de hoeveelheid broeikasgassen. Een groot
gedeelte van de CO 2 -uitstoot wordt nu bijvoorbeeld door de oceanen opgenomen, maar dat kan afnemen
doordat de oceaan door de opgenomen CO 2 verzuurt en warmer wordt. De resultaten van al deze studies
naar de onzekerheden in de temperatuurstijging staan in Figuur 1.6 voor 2020-2029 (oranje) en 2090-2099
(rood). Omdat de onzekerheden beter bekend zijn, is de onzekerheidsmarge in de wereldgemiddelde
temperatuurstijging groter dan in het vorige rapport.
Figuur 1.6 De opwarming in 2020-2029 en 2090-2099 ten opzichte van 1980-1999 in de B1 (boven), A1B
(midden) en A2 (onder) scenario’s. Links de kansverdeling van de temperatuur, rechts het gemiddelde
van een groot aantal klimaatmodellen.
Bron: IPCC, 2007
De regionale verschillen in de projecties volgen in grote lijnen de waarnemingen tot nu toe, met de veel
sterkere opwarming in de noordelijke poolgebieden. Ook de woestijngebieden van de aarde warmen
duidelijk sneller op dan het gemiddelde, terwijl de oceanen achterblijven. Boven de Noord-Atlantische
Oceaan en in iets mindere mate in de Zuidelijke Oceaan, is de opwarming zelfs veel minder dan het
wereldgemiddelde. De koelere Noord-Atlantische Oceaan hangt mogelijk gedeeltelijk samen met de
afzwakking van de Warme Golfstroom in de klimaatmodellen.
In beide poolgebieden neemt naar verwachting de hoeveelheid zeeijs in de loop van de 21e eeuw af.
De uit de klimaatmodellen afgeleide snelheid waarmee de zeeijsbedekking afneemt is afhankelijk van de
veronderstelde uitstoot van broeikasgassen en van wetenschappelijke onzekerheden over de werking van
het klimaatsysteem. In sommige modelstudies verdwijnt het zeeijs in het Noordpoolgebied in de nazomer
volledig vóór het eind van de 21e eeuw. Dit betekent dat er geen dik, meerjarig ijs meer over zal zijn in
het Noordpoolgebied, maar alleen ijs dat is gevormd in de laatste winter.
Er is nu meer vertrouwen in de geprojecteerde opwarmingspatronen en andere verschijnselen op
regionale schaal, inclusief de veranderingen in windpatronen, neerslag en sommige aspecten van
extremen en van ijs (zie kolom 4 Tabel 1.3).