Profielwerkstuk “ Poollicht”

Zo rond de middeleeuwen was er ook een oud volksverhaal over nachtridders en de wilde
jacht. Aan het hoofd van deze nachtelijke jacht door de lucht stond de god Wodan. Hij was
de leider van een leger van dode ridders, dat tijdens de midwinterstormen door de lucht
raasde. Poollicht werd in die periode dan ook gezien als het leger van de doden die op jacht
waren.
Er zijn nog veel meer oude verhalen, vaak over hetzelfde onderwerp: het poollicht. Het had
vaak te maken met de doden of er was een voorteken van iets slechts dat hun kant op
kwam. Het verschijnsel poollicht kan men dan ook in veel oude sages, legenden en mythen
tegenkomen.
Maar er zijn ook andere volken die weer andere verhalen vertellen.
Zo dachten sommige Eskimostammen dat het poollicht de zielen van ongeboren kinderen bij
zich droeg. De kinderen verbleven in het poollicht tot zij een lichaam hadden gevonden.
Andere Eskimostammen dachten dat het poollicht de geesten van overleden mensen en
dieren bij zich droeg. En zo ook de goden. Ze zagen het poollicht soms zelfs als dansende
zielen van hun favoriete dieren.
De Iroquouis-stam dacht dat het poollicht een teken was voor het einde van je leven. De weg
naar de hel werd beschreven als een trillende weg, naar het noorden door een vlammende
draaikolk. Iets dergelijks zie je ook terug bij de interpretaties van de Eskimo’s; de Inuït en de
Samis. De volken waren ervan overtuigd dat de poollichten de zielen waren van mensen die
dood zijn gegaan door groot bloedverlies, of dit nou door zelfmoord, moord of bij de
geboorte al gebeurde.
Walt-Disney maakte gebruik van de verklaring
van de Eskimo’s in de film Brother Bear (afbeelding
1.4). In deze film zie je hoe een Eskimojongen door
de goden tijdens het poollicht in een beer
veranderd wordt om te zorgen voor een jong
beertje wiens moeder hij heeft gedood.
Profielwerkstuk Poollicht
10
Afb. 1.4