AN DER SCHONEN BLAUEN DONAU De ... - Rene Nijenhuis

AN DER SCHONEN BLAUEN DONAU
De Oostenrijkse hoofdstad Wenen ligt aan de Donau. Naar het schijnt kreeg Johann Strauss jr. in
1866 de opdracht een werk te schrijven voor de Wiener Mannergesangverein. Hij componeerde toen
de bekende Weense wals An der Schonen blauen Donau. Niet alleen Strauss is verbonden met deze
muzikale stad, vele andere componisten vind je terug in deze plaats. Ze zijn er allemaal Brahms,
Beethoven, Strauss en Mozart, maar liggen wel in prachtige graven op het kerkhof. En die moest ik
allemaal zien. In elke stad van naam vind je een kathedraal, basiliek of iets dergelijks. Het is de
Stephansdom die Wenen verrijkt. Een belangrijk Oostenrijks cultureel erfgoed is Schloss Schonbrunn.
Het toegangsbewijs tot deze bezienswaardigheid dat we vooraf hadden “gekocht” via internet kwam
weer goed van pas. Vriendelijk groetend liepen we de rij met wachtende toeristen voorbij. Sinds de
kinderen niet meer meegaan vermijden we de pretparken. Het pretpark Prater schampten we en
konden aan de rand van het park net een opvallend
reuzenrad bekijken. De hangende bakjes lijken exact op de
houten bouwketen die tot enige jaren geleden in
Nederland op elk bouwterrein te vinden waren. Een
opvallend woonblok ontworpen door de Oostenrijkse
architect Hundertwasser (zijn echte naam is overigens
Stowasser) mag niet in de lijst must see ontbreken. Het
Hundertwasserhaus met zijn bijzondere vormen en vele
kleuren die doet denken aan de Spaanse Gaudi.
Als je in Wenen bent eet je geen fastfood, geen pizza maar
Wienerschnitzel. Zo een die dun en mals is, die sappig is en
van een heel andere kwaliteit dan die van de Hollandse
buurtsuper. En vooral een die aan alle kanten over je bord
heen hangt. Een pulletje bier erbij en rustig genieten.
Niet al mijn medereizigers zijn echte muziekliefhebbers. Ze
zijn meer van de gezellige dan van de kwaliteitsmuziek. De
ultieme muziekervaring is voor enkele van hen vooral met
een biertje in de hand meezingen op de klanken van Marco
Borsato of Guus Meeuwis. Maar als onderwijsman zou ik
falen als ik hen niet een stukje van de cultuur van deze stad
zou meegeven. We bezochten de Wiener Musikverein waar
een voorstelling werd gegeven door een klein symfonisch
orkest. De grote gouden zaal van de Verein wordt wel als
een van de mooiste en beste akoestische zalen van de
wereld beschouwd. Traditiegetrouw wordt hier het nieuwjaarsconcert gegeven. Speciaal voor de
toerist waren de muzikanten vandaag gekleed in kleurrijke middeleeuwse pakken afgemaakt met een
pruik. Het repertoire bestond vooral uit luchtige klassieke stukken die op grappige wijze werden

gebracht. Meezingen kwam er niet van, maar de dirigent daagde ons uit om op de Radetzky mars
mee te klappen en te bewegen. De mars is overigens de traditionele afsluiter van het
nieuwjaarsconcert en komt ook altijd weer terug bij de Night of the Proms.
De volgende dag moesten we naar de Lipizzaner
Spaanse rijschool. De Lipizzaner paarden staan bekend
om hun prestaties in het dressuur. De trainingen
kunnen gratis bijgewoond worden door het publiek. Wij
verschansten ons een plaatsje hoog in de arena en
verwachtten een spektakel maar kregen een echte
zondagochtendwandeling van een stelletje knollen die
mijn aandacht niet kon vasthouden. Het duurde even
voordat één van ons als eerste durfde te zeggen dat we
maar weer verderop moesten gaan.
Het zat erop, we groetten Sissi, kochten voor het thuisfront verschillende verpakkingen met
Mozartkugeln en gingen op huis aan. In het vliegtuig schoot ineens de hit Vienna van Ultravox door
mijn hoofd. Deze britse electronische popgroep uit de jaren 70 en 80 scoorde enkele hits waaronder
Vienna en Dancin’with tears in my eyes. In mijn audiotheek staan zo’n 350 lp’s, 80 singles en slechts
een zogenaamde EP (extended play) met daarop een versie van An der Schonen blauen Donau.