nummer - Lbc Nvk - ACV

More documents

Recommendations

Info

“Nog een geluk dat je geen paard bent, anders hadden ze je al lang afgemaakt.” Dixit een olijk kwetterende Wendy na het werkongeval van haar echtgenoot in Life is Sweet (1991), de “aardigste” fi lm in Mike Leigh’s meer dan drie decennia bestrijkende carrière. Anno 2008 moet Wendy qua geinige dooddoeners haar meerdere bekennen in Poppy, een dertigjarige schooljuf met kleurrijke fl odderkleren, mucho bling bling en een smile ter breedte van de Theems. Poppy smeert de onbesuisde levenslust zo driftig uit over haar Londense biotoop dat je tanden er bijna zeer van doen. Het onvermoeibaar dollende wapperkind is met voorsprong een antipode van de in somberheid laverende fi guren uit het gros van Leigh’s andere werk (Naked, Secrets & Lies, All or Nothing, Vera Drake…). Het lijkt er een beetje op dat Mike Leigh, nu hij de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, de tijd rijp acht om onze woelige planeet van een zonniger kant te bekijken. Maar Leigh zou uiteraard Leigh niet zijn, mocht hij zijn heldin niet op zijn minst een aantal padden in de korf zetten. De lelijkste daarvan is Scott, een foute etterbak die rijlessen geeft en ondertussen zijn gal uitspuwt over het moreel zwalpende mensdom… Leigh trekt in Happy-Go- Lucky alle registers open en laat zijn personages breed uithalen. Op een heerlijk neergeschreven en uitgesproken manier dan wel, zoals we van hem en zijn immer Ik geef eerlijk toe dat ik mij slechts schoorvoetend naar tekenfi lms begeef. Maar vooroordelen zijn er om aan de kant geveegd te worden. Amper een jaar na Marjane Satrapi’s pittige Persepolis fi lmt Ari Folman zich in de kijker met het beklijvende Waltz with Bashir. Net zoals Satrapi gebruikt de Israeliër animatie als uitgelezen medium om een persoonlijk verhaal uit de doeken te doen. Folman speelt zijn getekende zelve in een dramatische ontdekkingstocht naar zijn eigen verleden als soldaat in West- Beiroet. Folman laat er als regisseur geen gras over groeien: Waltz with Bashir opent wervelend met een meute razende honden die dreigend door de straten van een onbekende stad jagen. De scène blijkt een terugkerende nachtmerrie van een maat van Folman, stammend uit diens soldatentijd. De regisseur zelf herinnert zich geen tel meer uit zijn eigen dienstperiode. Via gesprekken met medesoldaten en kennissen pulkt hij vervolgens lang verdrongen oorlogsfl arden van onder het stof. De ijzingwekkende reconstructie leidt ons naar september 1982. Naar de moord op Libanons geadoreerde president Bashir Gemayel en de daaropvolgende wraakactie door christelijke falangisten – onder het toekijkend oog van het Israëlisch leger – op honderden burgers in de Palestijnse vluchtelingenkampen van Sabra en Shatyla. De rotoscopie-figuurtjes (in ani- bijzonder deugdelijke gezelschappen gewend zijn. Een overdrijvinkje meer of minder, daar draait de meester van de aperte maatschappelijke miniatuur zijn hand niet voor om. Als je niet oppast kan het bestaan je leven vergallen, of omgekeerd. Kijk maar naar die schuimbekkende Scott, of naar de geëmotioneerde fl amencolerares. Of naar Poppy’s gehuwde zus, die in een Londense buitenwijk conventioneel en neurotisch zit te wezen. Happy- Go-Lucky mag dan al een beetje matie omgezette live-actie personages) in Waltz with Bashir zijn soms bedroevend stroef, maar Folman imponeert ronduit met de camera, doet wondere dingen met ambiance en muziek op de soundtrack en drenkt zijn beelden in een apocalyptisch licht- en kleurenpalet. Waltz with Bashir bevreemdt en rijgt de ene hallucinante scène aan de andere. Het is daarom nog maar de vraag of de échte gruwelbeelden aan het slot uiteindelijk meer onthutsing sorteren dan Folmans machtige geanimeerde drama. Als puntje een dramatisch centrum missen, het blijft een innemend en vooral benieuwend kijkstukje dat op aandoenlijke manier naar een bezadigder ijkpunt drijft. Een ontwapenende krachtmeting zowat, die toont dat optimisme zwoegen is. Beter groen lachen dan niet lachen is hier de boodschap. Zullen we daar maar onze zegen over geven? Happy-Go-lucky is sinds 27 augustus 2008 te zien in de Belgische zalen. bij paaltje komt, profileert dit meeslepende bravourestukje zich meer als een persoonlijk gevecht tegen selectief geheugenverlies dan als een pertinent anti-oorlogspamflet. Hoe oorlog zich haast banaal en voor de buitenwereld onzichtbaar in een mensenleven kan nestelen – de soldaten gaan tussendoor gewoon naar huis – is echter ook al een gegeven om U tegen te zeggen. Waltz with Bashir is vanaf 10 september 2008 te zien in de Belgische bioscopen.
Komt er in de wereld een Global Governance of niet? Als de EU zich erachter zet, zegt professor Rik Coolsaet in zijn jongste boek, De geschiedenis van de Wereld van morgen, zou het kunnen. Laten we hopen dat hij het met zijn positieve, hoopvolle benadering van de toekomst bij het rechte eind heeft. Coolsaet vat de evolutie van de wereld in de jongste dertig jaar uitstekend samen. In de jaren ‘70 maakte een economische crisis een einde aan de Golden Sixties. De groeiende welvaart van na de Tweede Wereldoorlog stokte, de verzekerde werkgelegenheid werd (in het Westen) onderuit gehaald. Tegelijk verscheen de computer in ons leven, waardoor na de industriële revolutie uit de 18de en 19de eeuw nu ook een technologische revolutie ontstond. De werkdruk nam toe, de kloof tussen hoog- en laaggeschoolden werd wijder. Dan, in 1990, eindigde de Koude Oorlog. Het communistische wereldrijk was voor het Westen geen bedreiging meer, maar de Nieuwe Wereldorde die ons euforisch werd voorgespiegeld, ontaarde al gauw in een nieuwe wereldwanorde, waardoor ons gevoel van orde en voorspelbaarheid verdween. Ten slotte groeide de mondialisering (Coolsaet verkiest het woord boven globalisering) en kregen veel mensen het gevoel dat ze de controle kwijtwaren over het dagelijks leven. Tegelijk wisten onze regeringen zich geen raad meer. Immobilisme, machteloosheid, stuurloosheid kenmerkten het politieke en sociaal-economische systeem. Thatcher en Reagan ijverden opnieuw voor liberalisering en privatisering van overheidsbedrijven. De staat verbrak zijn belofte om zijn burgers bij te staan in tijden van onzekerheid en de burger nam wraak. Hij keerde zich af van de klassieke partijen en en gaf zijn steun aan protestbewegingen, aan Van Rossem, aan Pim Fortuyn, aan het Vlaams Blok. Waarnemers spraken van de kloof tussen burger en politiek. De burger was bang. Als professor Coolsaet al een boodschap meegeeft in zijn boek, is het deze: angst is een slechte raadgever. In verhelderende uitstapjes in de geschiedenis citeert hij o.a. de legendarische Amerikaanse president F. Roosevelt, toen die in de jaren ‘30 met zijn New Deal maatregelen nam om de gevolgen van de Depressie op te vangen : “The only thing we have to fear is fear itself.” Als jarenlange observator van de buitenlandse politiek ziet Coolsaet natuurlijk maar al te goed de knelpunten waar het definitief zou kunnen mislopen met de wereld, maar tegelijk wijst hij op de heldere randjes aan de onweerswolken en rekent hij op het gezond verstand en de solidariteit die eerder al de cfk’s en het groeiende gat in de ozonlaag hebben afgeremd. Enkele voorbeelden. Een wereldwijde stijging van de temperatuur met één graad Celsius kan de hele wereldeconomie nekken en in Afrika 300.000 doden per jaar veroorzaken, maar als we tijdig één procent uitgeven van het wereldbnp, kan de opwarming worden gestabiliseerd. Eén procent van de wereldbevolking bezit vandaag 40 procent van alle rijkdom in de wereld. Jacques Delors waarschuwde voor een Europese samenleving met 20 procent uitgestotenen, 70 procent middenklasse en 10 procent geprivilegieerden. “Indien de wereld een land was,” zegt professorCoolsaet, “zou de revolutie al lang zijn uitgebroken.” Maar er zijn ook signalen dat zelfs het rijke Westen zich over zulk een groeiende ongelijkheid ongerust begint te maken. In de USA vecht de overheid stilaan serieuzer tegen de armoede. Af en toe nodigen de G7/G8 hun collega’s uit China, India, Brazilië, Zuid- Afrika en Mexico uit. In het Internationaal Muntfonds groeit het stemgewicht van China, Turkije, Zuid-Korea en Mexico... zij het met 1,62 procent. De topprioriteit in China is het verkleinen van de inkomenskloof. Nog een voorbeeld. De Europese Unie zal steeds meer migranten toelaten binnen haar grenzen, misschien wel 20 miljoen in de komende 20 jaar. Maar professor Coolsaet wijst erop dat Europa zonder migratie geen toekomst heeft. Om de pensioenen van de Europese senioren te kunnen blijven betalen, moeten migranten extra inkomsten binnenbrengen. En, om de alarmisten terecht te wijzen: cijfers wijzen uit dat het kinderaantal van vreemde gezinnen daalt en stilaan dat van de autochtonen benadert: in 2050 wordt dat nog amper 2 tegen 1,8. Ook het “gevaar van de oprukkende Islam” is volgens professor Coolsaet overdreven. Het is waar dat Islamieten in de hele wereld zich uitgesloten, vernederd en zwak voelen tegenover een dominerend Westen. Extremisten hebben gebruik gemaakt van de situatie, verschraalden de islam tot in het extreme en maakten er een wapen van tegen de ongelijkheid. Net als bij het scheldwoord “Geuzen” in de zestiende eeuw, gingen gestigmatiseerde Islamieten zich als moslims gedragen, ook al zetten ze vaak geen voet meer in een moskee. En ook hier plaatst Coolsaet een hoopvolle kanttekening bij: het terrorisme neemt af, er komen in verhouding bijna geen Westerlingen om het leven en de populariteit van de Jihadi-terroristen daalt met elke nieuwe aanslag die ze plegen. De geschiedenis van de Wereld van morgen doet niet aan doemdenken en is een heldere samenvatting van de toestand van de wereld, voor wie zijn abonnement op de krant niet heeft vernieuwd of een paar duidingsmagazines heeft durven overslaan. DE GESCHIEDENIS VAN DE WERELD VAN MORGEN Rik Coolsaet Uitgeverij Van Halewyck 320 blz.
Page 3 and 4: Dit septembernummer zal bij de leze
Page 5 and 6: van die minder goede paritaire comi
Page 7 and 8: sche vakbond Garteks: “Drie leden
Page 9 and 10: Een voltijdse werknemer die een opl
Page 11 and 12: Iedereen heeft wel eens een mindere
Page 13 and 14: Deze verhoging van de belastingvrij
Page 15 and 16: Surfend doorheen de internationale
Page 17 and 18: Als bepaalde voordelen wel of niet
Page 19 and 20: je graduaatsdiploma boekhouden beha
Page 21 and 22: - Surf naar www.klimaatwijken.be vo
Page 23 and 24: en de nieuwe deeltijdse uurregeling
Page 25: moet gaan over loon- en arbeidsvoor
Page 29 and 30: De mogelijkheid voor het uitbouwen
Page 31: Voor geletterde mensen als u en ik

nummer - Lbc Nvk - ACV

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?