nummer - Lbc Nvk - ACV

en de nieuwe deeltijdse uurregeling.
Het is een behoorlijk ingewikkelde
berekening…
Men vertrekt van het maandinkomen
dat men wil garanderen.
Dit is de volledige werkloosheidsuitkering
(26 daguitkeringen per
maand) die de werknemer zou
krijgen als hij werkloos zou blijven,
vermeerderd met een ‘uurtoeslag’.
Wanneer men het aldus
berekend “te garanderen maandinkomen”
kent en dit vermindert
met het deeltijdse netto-inkomen,
heeft men de IGU.
De uurtoeslag wordt toegekend
voor elk uur van de deeltijdse ar-
beidsregeling van de werknemer
boven een derde van een voltijdse
regeling. Deze uurtoeslag is een
forfaitair bedrag dat bepaald
wordt in functie van de gezinstoestand
van de werknemer:
- 2,76 euro per uur voor een
werknemer met enig inkomen
én gezinslast;
- 1,94 euro per uur voor een alleenwonende
werknemer;
- 1,10 euro per uur voor een samenwonende
werknemer.
Werkt men bijvoorbeeld in een
uurregeling van 20 uur op 36 per
week, dan is er een uurtoeslag verschuldigd
vanaf het 13de uur, of
8 uur per week. In een bepaalde
maand zouden zo bijvoorbeeld 28
uurtoeslagen toegevoegd kunnen
worden aan het te garanderen inkomen.
Dit aantal kan uiteraard
van maand tot maand variëren…
Het nettoloon werd tot 1 juli 2008
zo berekend: brutoloon - 13,07%
RSZ-bijdrage + werkbonus - bedrijfsvoorheffing.
Het nettoloon
mocht ook niet meer bedragen
dan 1.335,75 euro.
Op deze laatste bepalingen hebben
de nieuwe regels vanaf 1 juli
2008 nu betrekking. Vooreerst
wordt het maximum loon dat
kan worden gecumuleerd met een
IGU, verhoogd van 1.335,78 naar
1.387,92 euro per maand. Ten
tweede wordt de werkbonus (die
een korting is op het werknemersgedeelte
van de RSZ-bijdragen)
niet langer in mindering gebracht
van het deel IGU. Dit voordeel
kan oplopen tot meer dan 100
euro per maand. Ten slotte wordt
ook de uurtoeslag van alleenstaanden
en samenwonenden opgetrokken
naar het niveau van de
gezinshoofden, of 2,76 euro per
uur.
Deze maatregelen zouden dus als
gevolg kunnen hebben dat werknemers
die eerder, door een combinatie
van een lage uitkering en
een relatief hoger loon, geen IGU
meer ontvingen, er nu misschien
wel van kunnen genieten. Men
kan hiervoor steeds het plaatselijke
ACV-dienstencentrum contacteren
(breng dan wel het recentste
loonstrookje mee).
Een werkloze behoudt de hogere
uitkering als gezinshoofd als zijn
partner slechts minimale inkomsten
als loontrekkende heeft.
Deze toegelaten loongrens wordt
vanaf 1 juli 2008 opgetrokken van
414,44 euro netto naar 600 euro
bruto per maand.
Een schoolverlater dient eerst
een wachttijd van doorgaans 9
maanden te doorlopen vooraleer
hij aanspraak kan maken op
wachtuitkeringen. Schoolverlaters
die met een zelfstandige
activiteit starten kunnen deze
periode voortaan ook laten meetellen
voor hun wachttijd. Maar
enkel een zelfstandige activiteit in
hoofdberoep komt in aanmerking
voor de wachttijd. De eventuele
zelfstandige activiteit in bijberoep
(bijvoorbeeld tijdens halftijdse tewerkstelling)
wordt op zich niet
in rekening gebracht. Behoud inschrijving
als werkzoekende blijft
in deze situatie dus aangewezen.
Elke zelfstandige kan tot de vooravond
van zijn 30ste verjaardag het
recht op wachtuitkeringen openen,
mits hij voldoet aan de toelatingsvoorwaarden(rechtopenende
studies en wachttijd). De
wijziging geldt voor uitkeringsaanvragen
vanaf 1 juli 2008. Ook
periodes zelfstandige activiteit
vóór juli 2008 kunnen in rekening
worden gebracht.
Voor sommige artikels in Ons
Recht is het op de redactievergaderingen
zoeken naar een
bereidwillige auteur. Artikels
over een verhoging van de ledenbijdrage
staan op dat weinig
enthousiasmerend lijstje.
Zoals iedereen van ons wel weet,
is het leven er niet goedkoper op
geworden. Dat geldt ook voor de
vakbond, die niet ontsnapt aan
wat zich in de gewone wereld afspeelt.
Het was niet met applaus
dat de beleidsinstanties van de
LBC-NVK en het ACV beslisten
om per 1 oktober 2008 de ledenbijdragen
te verhogen. De laatste
bijdrageaanpassing dateert van 1
juli 2006. Die van daarvoor van 1
april 2004. Er zijn weinig diensten
of producten die 27 maanden
tegen dezelfde prijs worden geleverd,
en nog uitzonderlijker zijn
de leveranciers die op 52 maanden
slechts twee keer de prijs aanpassen.
Meer dan 75 procent van onze
“productiekost” valt onder de rubriek
lonen. Ook die overige 25
procent is er de afgelopen jaren
niet goedkoper op geworden. “Allemaal
wel waar”, horen we u zuchten
“maar het is er voor ons ook
niet eenvoudiger op geworden.”
We weten bijzonder goed welke
financiële inspanning we met die
verhoogde bijdrage aan onze leden
vragen. Maar die bijkomende
middelen zijn loeiend hard nodig
om ons werk en onze dienstverlening
te kunnen blijven doen.
We leveren niet in op omvang en
kwaliteit van ons werk. Dat werk
wordt ook geapprecieerd. Onze
afgevaardigden hebben dat recent
bij de sociale verkiezingen
ondervonden. En ons ledenaantal
blijft ook (licht) groeien. We zijn
met andere woorden vertrouwenwekkend.
Wij willen dat vertrouwen
niet beschamen en durven
daarom de prijsaanpassing als
absoluut noodzakelijk verantwoorden.
Met minder inkomsten
dreigt onze dienstverlening echt
in het gedrang te komen. Dat willen
wij niet, en naar we aannemen
onze leden ook niet. Daarom wilt
u er hopelijk ook begrip voor opbrengen.