Kroniek van een trotse voetbalclub - VV Arnemuiden

Hart voor
Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub

Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
Jubileumuitgave ter gelegenheid van
het 65-jarig bestaan van VV Arnemuiden

2 >

Voorwoord
Voor u ligt de jubileum uitgave van
het clubblad van de voetbalvereniging
Arnemuiden. Het clubblad met
de naam “Arne’s voetbalpraetje”
verscheen zo’n veertig jaar geleden
voor het eerst en omdat ook de
vereniging 60 jaar bestaat heeft
dat de huidige redactie op het idee
gebracht om een jubileum uitgave
uit te brengen. Tot voor kort was het
in Nederland zo dat wanneer je 40
dienstjaren had je minder kon gaan
werken of wanneer je geluk had je
helemaal kon stoppen met werken.
En, 65 jaar was de leeftijd waarop
je met pensioen kon. De tijden zijn
ook in Nederland veranderd en met
name de heren waarvan de kont
aan het gerieflijke pluche lijkt te
plakken willen ons doen geloven
dat de arbeidsparticipatie omhoog
moet en dat iedereen na z’n 65e nog
minstens 2 jaar door moet werken.
Met andere woorden, de voetbalvereniging
zal toch niet ophouden
te bestaan met het bereiken van de
65 jaar? En, het clubblad zal toch
niet stoppen nu het de 40 dienstjaren
heeft vol gemaakt. Persoonlijk
denken ik van niet. Maar, net als bij
het opkrikken van de AOW­leeftijd
is ook bij met name het clubblad de
kans groot dat er het nodige gaat
veranderen.
Om een jubileum uitgave tot stand
te brengen vergt veel tijd en inspanning
maar gelukkig heeft de redactie
een aantal mensen bereid gevonden
om mee te helpen met het verzamelen
van artikelen en verhalen
uit het verleden. Deze commissie
bestaande uit Joop van Belzen,
Wim Bil, Hans Korstanje, Jaco
Moerdijk en Jacco Schroevers is in
de afgelopen maanden veel bezig
geweest met dat verzamelen. Ook
interviews met oud leden en (oud)
voetballers brachten veel oude herinneringen
naar boven.
Veel dank is dan ook verschuldigd
aan de mensen, die op enigerlei
wijze hebben meegeholpen aan
het tot stand brengen van deze
De tribune langs het hoofdveld
jubileum uitgave. Zonder een ander
tekort te doen bedanken we hierbij
Piet Koppejan en Wim Schuit
voor de interviews en Lieven van
Belzen, Klaas van Belzen en Klaas
Poortvliet voor het uitlenen van hun
plak boeken.
Wij wensen u veel leesplezier en
hopen dat u deze uitgave lang zult
bewaren.
De jubileum commissie
< 3 >

4 >

INHoUd
Voorwoord . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3
De oprichting . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6
Jubilea . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Jan Poortvliet . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
Accommodatie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
Op weg naar de beker . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
De wedstrijden tegen profclubs . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
Luctor et Emergo. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Kampioenschappen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
De topscorer traint op zee . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
Dames gaan voor . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
VVA & Tholense Boys. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
Van speldje tot paraplu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
De jeugd van VV Arnemuiden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52
Periodetitels. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55
Klaas Poortvliet. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
VVA & De Meeuwen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63
Haantjesgedrag. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
< 5 >

dE oprICHtINg
de 2 e wereldoorlog was nog maar net
afgelopen toen de voetbalvereniging
Arnemuiden op 26 november 1945 werd
opgericht. op andere plaatsen was er
ook al een voetbalvereniging opgericht
dus waarom ook niet in Arnemuiden.
die dag is dus een gedenkwaardige dag
in de geschiedenis van onze huidige
voetbalclub maar toch bestond er vóór
de oorlog al een voetbalvereniging in
Arnemuiden. de naam was A.S.C. wat
stond voor Arnemuidense Sport Club
maar in de archieven van de Zeeuwsche
Voetbal Bond (ZVB) komen we de naam
“Arnemuiden” tegen.
Vooroorlogse periode
In het jaarverslag 1930­1931 van
de ZVB staat vermeld dat er een
competitie zal worden gestart voor
zaterdagmiddagvoetballers. Tot de
ploegen die deelnamen aan deze
zaterdagcompetitie behoorden o.a.
Goesche Boys, Kats, Wissenkerke
en Waarde. Arnemuiden wordt
nog niet genoemd maar pas in het
seizoen 1933­1934 komen we de
naam “Arnemuiden” tegen in de
boeken van de Z.V.B., namelijk bij de
specificatie Rekening Couranthouders
groot ƒ 6,70 en de specificatie
Waarborgfonds ƒ 5,–. In het seizoen
1934­1935 is er inderdaad gevoetbald
in competitieverband getuige
de eindstand in het jaarverslag.
Eindstand zaterdagcompetitie afdeling walcheren:
< 6 >
Het eerste elftal uit vermoedelijk 1934
De ploegen R.C.V., L.V.V. en S.M.Z.
kwamen allen uit Vlissingen. Veere II
mocht meedoen omdat het eerste
team in de zondagcompetitie
speelde.
In het seizoen 1935­1936 werden
twee kleine competities afgewerkt.
Een winter­ en een zomercompetitie.
In de wintercompetitie werd
“Arnemuiden” kampioen voor R.C.V.,
Serooskerke, S.M.Z., Oostkapelle en
L.V.V. Arnemuiden bleef ongeslagen
en had een doelsaldo van 48­13. In
Oostkapelle I 12 9 2 1 20 41­17
Serooskerke I 12 7 1 4 15 40­21
Arnemuiden I 12 6 1 5 13 52­29
R.C.V. I 12 5 3 4 13 41­31
Veere II 12 6 0 6 12 40­34
L.V.V. I 12 4 0 8 8 26­53
S.M.Z. I 12 1 1 10 3 21­76
de zomercompetitie werd een derde
plaats behaald achter R.C.V. en
Serooskerke.
Ook in het seizoen 1936­1937 was
Arnemuiden weer eens de sterkste.
In een nek aan nek race won
Arnemuiden met één punt verschil
de titel voor R.C.V. In het jaarverslag
van de ZVB staat het volgende
bericht: “Arnemuiden was weer eens
de sterkste in deze afdeling. Het
is eigenlijk een uitzondering als dit
elftal niet meespreekt bij de verdeling
van de beste plaatsen. R.C.V. was
echter ook een ernstig gegadigde en
tenslotte kwam het met één puntje
verschil tot een kampioenschap voor
de jongens uit de oude Arnestad”.
In het seizoen 1937­1938 werd
Arnemuiden kampioen van Zeeland
door in twee beslissingswedstrijden
Krabbendijke te verslaan.
Het seizoen 1938­1939 werd voor
de jeugdige Arnemuiden ploeg een
grote teleurstelling. In de competitie
eindigden Arnemuiden en een team
bestaande uit oude KNVB­spelers

van Vlissingen samen op de eerste
plaats. Een beslissingswedstrijd
tussen beide ploegen werd door de
oudjes gewonnen in de allerlaatste
ogenblikken (1­2). In het jaarverslag
van de ZVB staat hierover
het volgende vermeld: “Het is wel
tekenend, dat een veteranenelftal
weet te zegevieren over een jeugdige
ploeg. Een duidelijk bewijs ook, dat
technische scholing meer dan ooit
de aandacht van de clubbesturen
verdient”.
Hierna wordt het stil rond het
vooroorlogse Arnemuiden. In de
jaarverslagen van de ZVB wordt
met geen woord meer gerept over
de club. De ZVB werd ontbonden
en opgenomen in de NVB (Nederlandse
Voetbal Bond) als afdeling
Zeeland. In Arnemuiden werd er nog
wel gevoetbald, maar niet meer in
competitieverband. Vermoedelijk
werd de club in 1940 ontbonden. Dit
was vooral te wijten aan de mobilisatie
en de daarop volgende tweede
wereldoorlog. Verschillende steunpilaren
werden onder de wapenen
geroepen en toen was het gedaan
met de vereniging.
Na de oorlog
De oorlogsjaren waren nog maar
net voorbij of er werd al weer
gevoetbald. In de zomer van 1945
werd er op drassige weitjes in het
Kraaien hol, zelfs op blote voeten,
een partijtje voetbal tegen Engelse­
en Schotse militairen gespeeld. De
Engelsen stonden er versteld van,
dat er hier zoveel voetbaltalent
aanwezig was. Enkele personen
opperden toen het plan om toch
maar weer eens een voetbalclub
op te richten. Op 26 november
1945 werd er door een commissie
van voorbereiding een bijeenkomst
belegd op het kantoortje van de
Conservenfabriek “Mieras en CO” in
het Tuindorp. Het allereerste bestuur
bestond uit de heren: C. de Nooijer,
voorzitter; S.F. Alberts, secretaris;
M. van Vliet, penningmeester;
J. Grootjans, lid; en L. Puijpe, lid.
De notulen van deze bijeenkomst
zijn gelukkig bewaard gebleven en
daarin staat onder andere te lezen
dat de contributie werd vastgesteld
op ƒ 0,25 en nieuwe leden moesten
Notulen oprichtingsvergadering
Lidmaatschapskaart uit 1959
< 7 >

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

JUBIlEA
Jubilea is het meervoud van jubileum
en de goede lezer heeft dan gelijk
door dat we hier dus te maken hebben
met meerdere herdenkingen van een
feestelijke gebeurtenis. Allereerst is
daar de herdenking van het 40 jarig
bestaan van het clubblad en daarnaast
de herdenking van het 65 jarig bestaan
van de voetbalvereniging. die 65
jaar betekent ook dat er al meerdere
herdenkingen zijn geweest en daar wordt
in dit artikel nog even bij stilstaan.
25 jarig jubileum
Over de viering van het 25 jarig
bestaan van de voetbalvereniging
zijn op internet een aantal artikelen
op te zoeken. In de maand juni van
1970 werd een nederlagen toermooi
georganiseerd voor het tweede elftal.
Wie dit team de grootste nederlaag
kon toebrengen werd tot winnaar
uitgeroepen. Deelnemers waren
Nieuwland 1, Vlissingen 2, Veere
1, Domburg 1, Lewedorpse Boys 1
en Hoofdplaat 1. Op 10 juni werd
de wedstrijd tegen het Nederlands
Militair elftal gespeeld waarover u
elders in dit boek meer kunt lezen. Op
20 juni volgde een toernooi voor het
eerste elftal waaraan deelnamen de
eerste elftallen van Vlissingen, RCS,
Meeuwen, Zeelandia en Kloetinge.
Arnemuiden wist dit toernooi te
winnen met 10 punten uit 5 wedstrijden
en geen enkel tegendoelpunt.
Voor het derde en vierde elftal
tenslotte was er een mini toernooi
georganiseerd met deelname van
Uiterton 1 en Zeemacht 1.
Op 30 oktober volgde er in verenigingsgebouw
De Arne een gezellige
avond voor de junioren van Arnemuiden.
Door een aantal eigen junioren
werd de klucht Vier­Nul opgevoerd.
De jeugdige acteurs Jan van Belzen,
Joop van Belzen, Anton van de
Ketterij, Jaap de Nooijer en Lieven
Marijs speelden het stuk prima en
lieten de aanwezigen in de zaal
naar hartenlust lachen. Het stuk
had betrekking op de wedstrijd van
Arnemuiden tegen de Meeuwen en
dat zorgde voor de nodige hilariteit.
Verder traden nog op The Three
Jackets compleet met bolhoed en
hun welbekende nummer over ’t
Autootje. Ook waren drie vrouwen te
bewonderen die blijkbaar zo uit de
Moulin Rouge over waren gekomen
en op z’n Rotterdams de ene na de
andere mop vertelden. Tenslotte
volgde er nog een optreden van
Henk Kolder en z’n Polder.
40 jarig jubileum
Het 40 jarig jubileum werd ook
gevierd in verenigingsgebouw
“De Arne” en daarvan is een film
gemaakt. Op deze film zijn veel
mensen te herkennen die nu nog
steeds aan de voetbalvereniging zijn
verbonden. Weliswaar 25 jaar ouder
maar nog steeds belangrijk voor de
club. Die mensen hebben dus al heel
lang een bepaalde functie binnen de
vereniging en daar moet je dan toch
je pet voor afnemen.
Ter gelegenheid van dit 40 jarig
jubileum werd op 1 juni een veteranendag
georganiseerd en werden
de ploegen uit vervlogen jaren weer
opgetrommeld om nog een keer
tegen elkaar te spelen. De huidige
teams van Arnemuiden, Meeuwen
en Nieuwdorp bestreden elkaar in
een onderling toernooi. Arnemuiden
eindigde gelijk met de Meeuwen
maar wist met strafschoppen de
eindzege te pakken. De veteranen
van Arnemuiden en Nieuwdorp in
de leeftijd van 45­65 jaar namen
het tegen elkaar op en Nieuwdorp
wist mede door een betere conditie
met 0­3 te winnen. In een andere
wedstrijd tussen Arnemuiden en de
Voorblad van het jubileumboekje 40 jaar
Meeuwen in de leeftijd van 35­45
jaar pakte Arnemuiden de overwinning
met 3­2.
50 jarig jubileum
De viering van het 50 jarig bestaan
werd op 24 november gehouden
in partycentrum de Geveltjes in
’s Heerenhoek. Het mocht wat
kosten!! Iedereen kon per bus naar
de feesttent gebracht worden en
ook weer per bus terug naar huis.
Aanhoudingen vanwege overmatig
drankgebruik zijn er dus – voor
zover bekend – niet geweest. Het
inzamelen van oud papier in een
periode van 10 jaar heeft genoeg
geld opgeleverd om dit allemaal te
kunnen betalen. Een goede reden
om dit vooral zo te blijven doen want
dan kan er over 10 jaar weer een
groot feest georganiseerd worden.
Over 10 jaar dus omdat de verwachting
is dat het volgende grote feest
bij het 75 jarig bestaan zal zijn. In de
Geveltjes was het een gezellige boel.
Drinken, praten, dansen en af en toe
een hapje zorgden voor een feestelijke
stemming onder de bezoekers.
Ook van deze gelegenheid is een
film op DVD beschikbaar.
< 11 >

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

JAN poortVlIEt
Zonder iemand anders tekort te doen
mag toch wel gesteld worden dat
Jan de meest succesvolle telg uit
de opleiding van de v.v. Arnemuiden
is. Niemand anders kan tot nu toe
zeggen dat hij een wK finale heeft
gespeeld en dat is toch een prestatie
van formaat.Zijn voetbalcarrière in
het kort
Zijn jeugdjaren
Jan werd geboren op 21 september
1955 in Tuindorp, het huis waar
zijn vader nog steeds woont. Hij
speelde altijd buiten en er werd
tikkertje gespeeld en wegkruipertje
maar vooral werd er gevoetbald.
Vooral blikkepul was een geliefde
bezigheid. Een steen op zijn kant
zetten en proberen die van je tegenstander
om te schieten. Kegelvoetbal
werd dat genoemd. Ook werd er
regelmatig goal op goal gespeeld of
werden er wedstrijdjes ‘bal hooghouden’
georganiseerd. Vooral in het
doodlopende straatje in Tuindorp,
onderaan de trappen bij de Westwal.
Wanneer Jan aan de beurt was had
< 13 >

je tijd genoeg om naar de wc te
gaan. Jan won vrijwel altijd dergelijke
onderlinge partijen. Balletje links,
balletje rechts, afwisselend links en
rechts, op de kop, op het bovenbeen
en zelfs op de schouders. Wat
een fantastische techniek. Partijtjes
spelen op het eerste plein, het
tweede plein, het plantsoentje,
het zand in de Lionstraat waar de
Gereformeerde kerk had gestaan,
het schoolplein van de openbare
school in de Clasinastraat.
Wanneer Jan de kans kreeg en de
partij mocht kiezen koos hij altijd
de wat jongere spelertjes die wel
fanatiek waren. Wanneer zij de bal
hadden veroverd op een tegenstander
moest de bal zo snel mogelijk
worden ingeleverd bij Jan die dan
al dribbelend met veel passerbewegingen
probeerde te scoren. Ook in
zulke partijtjes kon hij slecht tegen
z’n verlies.
Jan was bijna altijd met voetbal
bezig. Dat bleek wel toen op school
de meester aan het vertellen was
over de Balkan. Jan werd iets
gevraagd maar omdat hij niet zo
goed oplette wist hij niet precies wat
hij moest antwoorden. Daarom zei
hij maar: “wat de Balkan kan, kan ik
ook”.
Jan sloeg nooit een training of
wedstrijd over maar ook tijdens het
stappen op zaterdagavond was
hij altijd van de partij. Samen met
z’n leeftijdgenoten uit Arnemui­
< 14 >
20­05­1978 Het Nederlands elftal met links Jan Poortvliet
den wist hij het barbezoek in met
name Middelburg en Goes wel te
waarderen. Met andere woorden,
Jan lustte wel een biertje.
Jan was zeer gedreven en wilde
altijd de beste zijn. Tijdens een
partijtje op een veldje bij het Schuttershof
ging hij ondanks de pijn
toch door. Later bleek dat hij z’n
kuitbeen had gebroken. Op zevenjarige
leeftijd werd Jan lid van de
voetbalvereniging, terwijl je eigenlijk
acht jaar moest zijn. Met alle elftallen
waarin hij speelde werd hij kampioen
maar in het eerste elftal waarin hij op
vijftienjarige leeftijd debuteerde, is
hem dat niet gelukt.
profcarrière
Zoals gezegd debuteerde hij op
zijn vijftiende jaar in het eerste van
Arnemuiden. Op 29 november 1971
berichtte de PZC dat A­junior Jan
Poortvliet ingevallen was tijdens de
met 3­0 verloren wedstrijd tegen
Spijkenisse. In april 1972 was hij
uitblinker tijdens een wedstrijd van
Jan in duel met vader Klaas In Oranje
15­06­2009 Trainer bij FC Eindhoven

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

ACCommodAtIE
Van koeienvlaai tot overdekte zittribune
In de beginjaren van de VV Arnemuiden,
zo net na de oorlog, kon van een
voetbalaccommodatie nog moeilijk
gesproken worden. gevoetbald werd er in
een weiland, waar dan vaak ’s ochtends
de koeien nog in graasden. doelpalen
waren er al wel snel en in het vissersdorp
konden netten ook nog wel geregeld
worden, maar daarmee was het wel een
eind op. de hoek van een boerenschuur
werd gebruikt als een alternatieve
kleedkamer en voor de opslag van het
materiaal. Voor het materiaal was in die
tijd overigens niet veel ruimte nodig,
want dat was er bijna niet. ook duurde
het lang voordat de eerste kantine in
gebruik werd genomen. In de eerste jaren
was er niet meer dan een kruiwagen,
waarmee een paar kratten bier en wat
rollen snoep naar de wedstrijd gebracht
werden. Zo’n 65 jaar later staat er een
accommodatie waar menig hoofdklasser
(en misschien ook wel een enkele
topklasser) jaloers op is. Hoe is het zover
gekomen?
de eerste ‘accommodatie’
Eerder in deze uitgave is al stil
gestaan bij de beginperiode van de
voetbalvereniging Arnemuiden en
ook is al geschreven over de jaren
daarvoor. Over de jaren van voor de
oorlog, toen gevoetbald werd onder
de naam A.S.C. en in kleine competities
werd gespeeld, vaak tegen
dezelfde tegenstanders.
Teruglezend in oude artikelen en
notulen, en pratend met de verenigingsmensen
van het eerste uur
wordt duidelijk dat een relatief
kleine groep mensen de vereniging
vorm heeft gegeven. Onder
hen mensen als Piet Koppejan en
Dies van Belzen. Van niets hebben
zij iets gemaakt. Net na de oorlog
was het zelfs letterlijk niets. Op
weilanden werd op blote voeten een
partijtje tegen de Engelse bevrijders
gespeeld. De Engelsen moesten
< 16 >
zelfs voor de bal zorgen. In die jaren
was men al lang blij wanneer er weer
een boer bereid was een deel van
zijn weiland beschikbaar te stellen.
Erg geschikt als voetbalveld waren
die weilanden overigens meestal
niet. Spelers die vijftig meter verder
stonden waren vaak alleen boven
kniehoogte zichtbaar, zo liep het
veld op en af. De voetballer van
tegenwoordig zou er zijn dure, felgekleurde
merkvoetbalschoenen niet
meer vies voor maken, maar toen
was iedereen er tevreden mee. Het
scheelde ook dat men nog niet echt
besefte dat het ook beter kon. Het
was namelijk overal zo, het was
overal armoe troef.
de balhouder
Zoals we binnen de VV Arnemuiden
tegenwoordig de materiaalman
kennen, zo was is er in
vroeger tijden de balhouder. Als
de lederen bal weer eens een
keer kapot ging herstelde hij de
bal en hij maakte ze wekelijks
schoon.
langzaam maar zeker
In het begin van de jaren vijftig
begint het erop te lijken. In 1951 zien
we voor het eerst dat het gemeentebestuur
te hulp schiet. Ze erkennen
de maatschappelijke functie van
de voetbalvereniging en zorgen
voor een echt (vlak en bespeelbaar)
voetbalveld. Door ook een
eenvoudig kleedlokaal te plaatsen en
te zorgen voor een afrastering rond
het veld ontstaat voor het eerst iets
wat voor een voetbalaccommodatie
door kan.
Vervolgens lijken de ontwikkeling
een tijd lang stil te staan. Tussendoor
wordt door de gemeente nog
wel een tweede spelveld aangelegd,
maar geld voor verdere uitbreiding
was er simpelweg niet. Ook
sanitair was er niet. Het advies
van de Afdeling Zeeland van de
KNVB om dan toch op z’n minst
twee melkbussen aan te schaffen,
zodat de spelers zich in ieder geval
nog een beetje konden wassen na
de wedstrijd, leverde al de nodige
hoofdbrekens op. Opvallend en
veelzeggend is ook dat er tot 1963
niet eens een toilet op het sportcomplex
aanwezig was. Een keiharde
eis van de KNVB was nodig om die
investering voor elkaar te krijgen.
Het gras zal altijd groener zijn.…
Met de toename van de welvaart
nemen ook de eisen en verwachtingen
toe. De VVA kwam bij grote
clubs buiten Zeeland en daar keek
men de ogen uit: een mooi veld, rijen
kleedkamers en een heuse kantine.
Misschien is toen de Erremuuse
kreet “Moe’k ôk è” wel ontstaan.
In de loop van de jaren zestig
durft men ook kritischer te zijn in
de richting van de gemeente. De
PZC wordt gebruikt om de onvrede
te uiten en met name het eerste
speelveld moest het dan regelmatig
ontgelden. Het was vooral Jaap van
Maris, hoofdtrainer in die periode,
die met zijn uitspraken in de krant de
knuppel in het hoenderhok gooide,
zoals hieronder in een editie uit het
jaar 1967.

grote onvrede over de accommodatie
in de jaren ’60. Enkele
citaten uit de pZC van die tijd:
• een miserabele accommodatie;
• het veld was een knollentuin,
• een rampenakker,
• doolhof van putten en graspollen;
• meer geschikt om verstoppertje
in te spelen;
• een volstrekt total-loss-veld.
Het voetbalbestuur stelt zich, bij
monde van voorzitter Piet Boone
wat genuanceerder op. Het blijft de
vraag of het de duidelijke taal van
de trainer was of dat de verzoenende
woorden van de voorzitter
invloed hebben gehad, maar
sinds die tijd lijkt de samenwerking
tussen gemeente en vereniging
beter te worden. Het besef van het
maatschappelijke belang van een
sportvereniging wordt ingezien. Met
hulp van de gemeente kan gebouwd
worden aan een echt sportcomplex.
Een complex waarop men niet
met het schaamrood op de kaken
gerenommeerde clubs als Noordwijk,
Ter Leede en Kozakken Boys hoefde
te ontvangen. Bij Arnemuiden waren
er toen nog eenvoudige kleedlokalen
en verder niet meer dan een
luik, waar supporters bier, cola en
een pennywafel konden kopen. Ook
het gemeentebestuur zag in dat dit
beter moest. Burgemeester Hack gaf
aan het eind van de jaren zestig de
symbolische aftrap door een envelop
De ‘oude’ kantine deed dienst van 1973 tot 1987…
met fl. 100,00 aan het clubbestuur
te overhandigen. Het was de aanzet
om een actie op touw te zetten en
het wakkerde de ambitie aan om
een echt clubgebouw te realiseren.
Het bleek een belangrijk omslagpunt
te zijn in de geschiedenis van
de voetbalvereniging Arnemuiden.
In korte tijd werd een bedrag van
ƒ 110.000,­ bijeengebracht. Eindelijk
kon de accommodatie enigszins
in lijn gebracht worden met de
sportieve prestaties.
“mooiste van Zeeland”
Ben van de Ketterij had al voorgerekend
dat een goede kantine op
den duur winst zou opleveren. Zijn
rekenwerk bleek juist. Mede door
de kantineomzet werd de financiele
situatie gaandeweg beter. In de
jaren zeventig en tachtig groeide de
voetbalvereniging Arnemuiden uit tot
een financieel gezonde vereniging.
Niet alleen groeide het geldtegoed
op de bank, ook het ledental nam
toe. De vereniging groeide letterlijk
uit zijn jasje. Dit leidt het eerst tot
de bouw van nieuwe kleedkamers
in het begin van de jaren ’80. Niet
veel later volgt een nieuw hoogtepunt:
de bouw van een nieuwe (de
huidige) kantine. Bij de feestelijke
opening in april 1987 noemt waarnemend
voorzitter Joop van Belzen
het trots een topprestatie. Trots
is hij op de vereniging die het in
acht maanden tijd voor elkaar had
gekregen een prachtige kantine te
bouwen. Op de fundatie na was
alles door eigen mensen gedaan.
Ook wethouder van Sportzaken, de
heer Jaap van Belzen, is enthousiast
over het resultaat: “De enorm grote
inbreng van de vereniging dwingt
respect en bewondering af.” En ook
bondsbestuurder Schaalje laat in
zijn bewoordingen aan duidelijkheid
niets te wensen over en noemt het
resultaat “het mooiste clubgebouw
van Zeeland”.
de kersen op de taart
Het bouwen aan een mooi complex
< 17 >

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

Op het vissersschip
op wEg NAAr dE BEKEr
op zaterdag 21 juni 1980 schreef
Arnemuiden geschiedenis door
als eerste Zeeuwse ploeg de KNVB
beker voor zaterdagteams te winnen.
Het was een slopend en langdurig
voetbalseizoen maar de 2-0 winst op
doVo in Heerjansdam maakte dat dit
een seizoen werd om nooit te vergeten.
de weg naar deze finale was lang en
gerenommeerde ploegen als Kozakken
Boys, Heerjansdam, HHC en vooral
Volendam werden aan de kant gezet. Vlak
voor de wedstrijd was het nog akelig stil
in de kleedkamer maar twee uur later
barstte er een groot feest los in diezelfde
kleedkamer.
< 20 >
de aanloop
De eerste wedstrijd in deze bekercompetitie
was een uitwedstrijd
tegen vierdeklasser Nieuwdorp. Het
werd een moeizame 0­1 overwinning.
Tegen de andere vierdeklasser
Rillandia ging het al wat beter
en met een 1­4 overwinning werd
de volgende ronde bereikt. Daar
moest aangetreden worden tegen
derdeklasser Kapelle en ook dit werd
een makkelijke overwinning (0­3). De
volgende tegenstander was er een
van een ander kaliber, nl. Kozakken
Boys. In de eerste thuiswedstrijd
van deze bekercompetitie wist
Arnemuiden een 3­2 overwinning uit
het vuur te slepen tegen een ploeg
die in de eerste klasse uitkomt. De
volgende wedstrijd tegen tweedeklasser
Heerjansdam werd ook weer
een overwinning met slechts één
doelpunt verschil (1­2). Het waren
uiteraard geen makkelijke wedstrijden
want hoe verder men kwam in
de competitie, hoe moeilijker het
werd. Tegen een andere tweedeklasser
HHC werd in de volgende ronde
ook weer een minimale overwinning
geboekt. Na de verlenging trok
Arnemuiden met 4­3 aan het langste
eind en voordat de halve finale werd

ereikt moest ook AZVV er met 0­1
aan geloven.
de halve finale
Op 18 juni kwam Volendam op
bezoek in Arnemuiden. Het doel
was om een plaats in de finale te
bereiken maar een onverzettelijk
Arnemuiden stak daar een stokje
voor. Het werd een volkomen
verdiende overwinning op de eersteklasser
uit het gelijknamige vissersdorp.
Arnemuiden speelde met een
tomeloze inzet, maar ook liet men
een opmerkelijke dosis techniek
zien en de acties werden met veel
snelheid uitgevoerd. Op alle fronten
bleken de “Meermannen” en de
“van Belzens” de meerdere van de
“Jonken” en de “Zwarthoeden”. In
de 14 e minuut sloeg Arnemuiden toe.
Laatste man Jan Meerman mikte een
dieptepass precies op Ronald van
Belzen en diens voorzet werd door
Jos van Belzen binnengetikt. Zeven
minuten later wees het scorebord
2­0 aan. Jaap Meerman stond aan
de basis van deze grandioze treffer.
Hij draaide knap weg van zijn tegenstander
en mikte de bal precies op
de schoen van Lieven van Belzen die
meteen en hard uithaalde. De Volendammers
probeerden nog wel maar
achterin lieten Jan Meerman, Wim
Geelhoed en Klaas van Belzen geen
gaten vallen. Volendam trainer van
Lier was zo reëel om toe te geven
dat het een verdiende overwinning
was voor Arnemuiden en dat zijn
ploeg na de 2­0 achterstand geen
kansen meer wist te creëren. De
finale lonkte…
de finale
Op 23 juni moest in de finale aangetreden
worden tegen DOVO uit
Veenendaal. Plaats van handeling
was Heerjansdam en ruim 1600
toeschouwers waaronder veel KNVB
officials zagen een spannende en
toch sportieve wedstrijd al had
trainer Jan de Jongh van DOVO een
klein beetje kritiek op het felle spel
van de Zeeuwen. Arnemuiden begon
wel uiterst nerveus aan de wedstrijd.
Het gat tussen de middenvelders
en de aanvallers bleef lange tijd erg
groot omdat die middenvelders te
dicht bij hun defensie speelden.
Interim trainer Karel van de Gruiter
18­06­1980 Spelmoment uit de wedstrijd Arnemuiden­Volendam
De aankondiging van de bekerfinale
De opstellingen in de bekerfinale
< 21 >

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

dE wEdStrIJdEN
tEgEN proFClUBS
Elke amateurvoetballer droomt er
wel eens van om tegen een profclub
te mogen voetballen Veel spelers van
Arnemuiden hebben in de afgelopen
jaren zo’n wedstrijd mogen spelen. En
vaak was er dan ook nog eens erg veel
publieke belangstelling. op één wedstrijd
na werden alle partijen afgewerkt
aan de Van Cittersweg en dat waren
dan uiteraard ook vriendschappelijke
wedstrijden. maar één wedstrijd werd
gespeeld in het kader van het KNVB
bekertoernooi en dat was tegen FC
Amsterdam. Hiervoor moesten de
spelers en begeleiding ook nog eens
naar Amsterdam afreizen en men werd
met een kansloze nederlaag weer terug
naar huis gestuurd. Hieronder volgt een
opsomming van de wedstrijden.
02-07-1969
Arnemuiden-militair elftal 0-6
Het Nederlands Militair elftal heeft
een tactisch en technisch zeer
aanvaardbare partij laten zien en
kregen de overwinning van 0­6 zeker
niet cadeau van de Arnemuidenaren.
Trainer Jan Zwartkruis had veel
complimenten voor de ploeg van
Jaap van Maris maar vooral het
gebrek aan conditie speelde de
ploeg parten. Ook aanvallend kon
de ploeg weinig inbrengen en Jan
van Beveren had vrij weinig te
doen. Alleen in de 11 e minut kwam
hij enigszins in moeilijkheden maar
Klaas Poortvliet schoot net naast.
Uitblinkers waren Jan Boskamp bij
de militairen en Saal van Belzen
bij de thuisploeg. Ondanks het feit
dat hij de bal zes keer uit het doel
moest halen verrichtte hij een aantal
malen knappe reddingen. Voor de
Nederlands Militair elftal op 2­7­1969
Moment uit de wedstrijd op 2­7­1969
rust scoorden Veen (Zwolse Boys) en
Boskamp (Feijenoord) en na de rust
kwamen daar nog doelpunten bij van
Veen (2), en Bachoffner (DWS, ook
2x). De opbrengst kwam ten goede
aan Sport Steunt Zonneveld.
10-06-1970
Arnemuiden-militair elftal 1-3
De ongelukkigste speler tijdens de
voetbalwedstrijd tussen Arnemuiden
en het Nederlands Militair elftal was
zonder meer Klaas Poortvliet. De
34­jarige matador in de ploeg van
de vissersmannen moest tijdens zijn
afscheidswedstrijd voor Arnemuiden
na 17 competities gewond aan de
enkel na een onschuldige botsing
met Sparta speler Dries Visser het
veld verlaten. En dat in een duel
< 23 >

waarin Arnemuiden zijn scheidende
matador een voortreffelijke wedstrijd
aanbood. Want met name de laatste
linie met Wim Schuit, Van Belzen,
Marijs en Janse en niet in de minste
plaats keeper Meulmeester gaf
de militaire aanvallers geen meter
ruimte om hun acties doeltreffend af
te ronden. Ook Jan Zwartkruis gaf
dit volmondig toe.
In de 15 e minuut zorgde Arnemuiden
voor een grote verrassing. Cor
de Ridder bereikte de op rechts
opkomende Koen Pruijssers met een
magnifieke pass en de verdediging
van de militairen kon alleen maar
toekijken hoe Koen de bal beheerst
achter doelman Wim Oosterhout
knalde (1­0). Via een blunder in de
verdediging van Arnemuiden kon
de militaire ploeg op gelijke hoogte
komen. Een verre ingooi van Van
Lingen veroorzaakte zoveel paniek
dat DWS­er Chris Bachoffner
makkelijk kon scoren (1­1).
In de tweede helft bleef Arnemuiden
uitstekend partij geven. Na
ongeveer 15 minuten moest Klaas
Poortvliet geblesseerd afhaken en
Jan de Nooijer viel voor hem in.
Na 20 minuten schoot Van Lingen
met een hard schot de 1­2 binnen.
Arnemuiden kreeg het nu moeilijk
en de conditie ging een woordje
meespreken. In de 37 e minuut bracht
Ad Mellaart van NEC de stand op
1­3. Het was verdiend voor de
militairen maar een grotere nederlaag
verdiende Arnemuiden niet. Die
kwam er ook niet want het bleef bij
die 1­3.
05-05-1971
Arnemuiden-militair elftal 0-4
Voor de derde keer op rij kwam de
Nederlandse militaire ploeg naar
Arnemuiden voor een vriendschappelijke
partij. Voor rust speelden de
militairen uitstekend en wisten ook
drie maal het net te vinden. In de 10 e
minuut bracht Ad Mellaard (NEC)
de stand op 0­1 nadat keeper Ben
Meulmeester eerst nog een schot
van Jan Leushuis (Willem II) gekeerd
had. Drie minuten later schoot Henk
van Ingen (Haarlem) na een lange
rush de 0­2 binnen. In de 14 e minuut
werd Joost de Ridder volgens
scheidsrechter Frans Derks onregle­
< 24 >
mentair van de bal gezet en gaf
Arnemuiden een strafschop. Joost
nam die zelf maar schoot recht op
keeper Leleiveld (Baronie). Na een
half uur bracht weer Henk van Ingen
de stand op 0­3. Vlak voor de rust
knalde Mellaard nog keihard op de
paal maar de stand bleef 0­3.
In de tweede helft wist Arnemuiden
een paar kansen te creëren maar tot
doelpunten kwamen de rood­gelen
niet. Kees Schroevers miste voor
open doel en Joost de Ridder prikte
de bal net naast na een combinatie
met Koen Pruijssers. De beste kans
was voor Joost de Ridder in de 23 e
minuut maar Mellaard kwam zijn
keeper te hulp en tikte de bal vlak
voor de doellijn weg. André van de
Ley (Go Ahead) bracht een kwartier
voor tijd de eindstand op 0­4.
24-08-1974 Arnemuiden-NAC 0-3
Arnemuiden leed tegen de eredivisievoetballers
van NAC uit Breda
eigenlijk een onnodige nederlaag.
Trainer Olijkhoek was absoluut niet
tevreden over de eerste helft omdat
zijn spelers te bang waren van de
profvoetballers. De tweede helft
was duidelijk beter en de spelers
toonden meer lef. Er werden kansen
gecreëerd maar tot doelpunten wist
men niet te komen. Collega Henk
Wullems had een andere mening en
vond zijn ploeg te gemakzuchtig.
PSV op 21 juli 1979
Door het inbrengen van 5 wisselspelers
in de tweede helft kon
Arnemuiden volgens hem terug in de
wedstrijd komen.
De eerste helft was het veelal
eenrichtingsverkeer en de spelers
van NAC verschenen keer op keer
voor het doel van Peter Pouwer. In
de 15 e minuut bracht Ad Brouwers
de stand op 0­1 en pas in de 34 e
minuut schoot Henk de Rooij uit
een hard genomen corner hoog
in de touwen. In de 40 e minuut
scoorde Atie Graauwmans het derde
doelpunt binnen.
Zoals gezegd een herboren Arnemuiden
in de tweede helft maar ondanks
de kansen wist men niet tot scoren
te komen. De beste kans was nog
voor Lieven van Belzen die verdediger
Ad Bakker zijn hielen liet zien
maar keihard op de lat knalde boven
de vergeefs graaiende Jan de Jong.
NAC trainer Henk Wullems had na
de wedstrijd nog lovende woorden
voor Jan de Nooijer, Jaap Meerman,
Rinus van Belzen en Klaas van
Belzen. Over zijn eigen spelers zal hij
wel niet zo tevreden zijn geweest.
21-07-1979 Arnemuiden-pSV
PSV zoekt duidelijk revanche
voor het teleurstellende afgelopen
seizoen. De komst van Michel Valke
en Adrie Koster waren een grote

wens van trainer Kees Rijvers en hij
werd op zijn wenken bediend.
De Eindhovense club is duidelijk
weer favoriet voor de titel in het
nieuwe seizoen. In de oefenwedstrijd
tegen Arnemuiden wilde
Rijvers echter geen risico nemen
met Adrie Koster en Adrie van Kraaij
en die twee bleven dan ook aan de
kant. Michel Valke liet zien dat hij
een aanwinst voor de ploeg is want
met geniale momenten bracht hij zijn
medespelers in goede scoringsposities.
Het duurde zo’n twintig minuten
voordat de aanvalsmachine ging
draaien. Arnemuiden kreeg zowaar
de eerste kansen maar het schot van
Lieven van Belzen werd een makkelijke
prooi voor Jan van Beveren.
Ook Jaap Meerman probeerde
het nog van afstand maar Jan van
Beveren had geen moeite met het
schot.
In het laatste kwartier voor rust
werd Arnemuiden met verblindende
combinaties en plotseling versnelde
bewegingen defensief opgerold.
Harry Lubse wees PSV de weg.
Eerst scoorde hij vallend met een
geplaatste kopstoot na een voorzet
van René van de Kerkhof (0­1) en
even later verzilverde hij een dieptepass
van Willy van de Kerkhof (0­2).
Willy van der Kuylen schoot de 0­3
in de touwen en Harry Lubse profiteerde
van een aarzeling in de verdediging
van Arnemuiden (0­4). Vlak
voor rust bracht Willy van der Kuylen
de stand op 0­5.
Na de rust bracht Kees Rijvers een
aantal wisselspelers in het veld en
bij Arnemuiden werd good­old Klaas
Poortvliet in het veld gebracht. Hij
mocht de confrontatie aangaan
met zijn zoon Jan en deed dat nog
niet eens zo gek. PSV kreeg weinig
kansen meer in die tweede helft. Het
duurde nog tot de laatste minuut eer
PSV middels Toine van Mierlo de
eindstand op 0­6 bracht.
6-09-1980
FC Amsterdam-Arnemuiden 8-1
Als trotse winnaar van de landelijke
zaterdagbeker mocht Arnemuiden
meedoen in het toernooi voor
betaalde clubs. Tegenstander was
FC Amsterdam en helaas mocht
Arnemuiden dit duel niet thuis
afwerken.
De profs lieten er geen gras over
groeien en nadat Arnemuiden het
eerste half uur nog redelijk goed was
doorgekomen gaven de profs wat
meer gas en werd het klassenverschil
in duidelijke cijfers uitgedrukt.
Weliswaar moest Arnemuiden het
doen zonder de geblesseerden Ad
Poortvliet en Ronald van Belzen
maar dat was geen excuus. FC
Amsterdam mag dan een bescheiden
club zijn in het betaalde voetbal
maar ze waren toch altijd nog enkele
klassen te sterk voor de Zeeuwen.
Ondanks dat men vrijwel met de
rug tegen de muur werd gedrukt
wisten de spitsen Lieven en Jos
van Belzen de nodige scoringskansen
te scheppen. Bij de rust was
de stand 2­0 door doelpunten van
Hans Bouwmeester en een penalty
van Swerissen. Na rust liep FC
Amsterdam al snel uit naar 8­0 door
doelpunten van Martinez, Gillisen,
Jansen (2), Roosblad en Ouderland.
In de allerlaatste minuten werd nog
de spreekwoordelijke eer gered door
Jan Meerman, die uit een corner
17­01­1981 Lieven van Belzen aan de bal
van Jaap Meerman onhoudbaar
inschoot.
17-01-1981 Arnemuiden-roda JC 1-6
In deze wedstrijd viel vooral de
laatste man van Arnemuiden op
door zijn goede spel. De kop van
het krantenartikel vermeldde dan
ook dat Jaap Meerman de show
stal tussen al die profvoetballers van
Roda. Ook trainer Piet de Visser was
lovend over Jaap en Hans de Ridder
(die voor de contacten had gezorgd)
verbaasde zich er over dat NAC zo
sukkelt met een laatste man
Vooral in de eerste helft kwam
bij de profs de onderschatting
tot uiting. Na zeven minuten pikt
Jaap Meerman de bal af van de
opkomende laatste man van Roda
en bediende Lieven van Belzen op
maat. Diens voorzet werd door Jos
van Belzen knap ingeschoten. Een
paar minuten later werd doelman Jan
Jongbloed gered door de lat na een
lob van Coen Pruijssers. Het eerste
moeilijke schot voor Ben Meulmeester
kwam pas na 18 minuten maar
na een half uur was het dan toch
raak. Theo de Jong kopte een vrije
trap van Ehlen hard binnen. Daarna
< 25 >

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

LuCtor et emergo
Voetbalvereniging Arnemuiden heeft
in haar 65-jarig bestaan meerdere
successen geboekt. De grootste daarvan
kunnen wel de kampioenschappen
worden genoemd. Voor de oorlog werd
er door de toenmalige vereniging A.S.C.
drie maal een kampioenschap gevierd.
Na de oorlog werd de voetbalvereniging
Arnemuiden opgericht. Het eerste
kampioenschap werd gelijk in het
oprichtingsjaar gevierd, het laatste
kampioenschap in het seizoen 2004-
2005. In totaal heeft de voetbalvereniging
Arnemuiden tien maal de kampioensvlag
kunnen hijsen. In het volgende verhaal
nemen we u mee naar de eerste zeven
kampioenschappen. Bij de laatste drie
staan we uitgebreider stil.
Vooroorlogs Arnemuiden
Reeds in 1930 werd de voetbalvereniging
A.S.C. (Arnemuiden Sport
Club) opgericht, welke na aanvankelijk
in de Walcherse Bond te hebben
gespeeld, in 1932 toetrad tot de
toenmalige Zeeuwse Voetbalbond
(Z.V.B.). Zeven seizoenen speelde
A.S.C. in de eerste klasse en drie
< 30 >
maal werd het kampioenschap
behaald. In het seizoen 1935-1936
werden twee kleine competities
afgewerkt, een winter- en een
zomercompetitie. In de wintercompetitie
werd “Arnemuiden”
kampioen voor R.C.V., Serooskerke,
S.M.Z., Oostkapelle en L.V.V.
Arnemuiden bleef ongeslagen en
had een doelsaldo van 48-13. Ook
in het seizoen 1936-1937 was
Arnemuiden weer eens de sterkste.
In een nek aan nek race won
Arnemuiden met één punt verschil
de titel voor R.C.V. In het jaarverslag
van de Z.V.B. stond het volgende
bericht: “Arnemuiden was weer eens
de sterkste in deze afdeling. Het
is eigenlijk een uitzondering als dit
elftal niet meespreekt bij de verdeling
van de beste plaatsen. R.C.V. was
echter ook een ernstig gegadigde en
tenslotte kwam het met één puntje
verschil tot een kampioenschap voor
de jongens uit de oude Arnestad”.
In het seizoen 1937-1938 werd
Arnemuiden kampioen van Zeeland
door in twee beslissingswedstrijden
Krabbendijke te verslaan. In 1940,
toen de oorlog uitbrak, kwam de
vereniging voor grote financiële
moeilijkheden te staan en deze
hadden tenslotte de ontbinding tot
gevolg. Tijdens de oorlog werd er
nog wel eens een partijtje gespeeld,
echter niet in organisatorisch
verband. De Z.V.B. werd ontbonden
en opgenomen in de N.V.B. (Nederlandse
Voetbal Bond) als afdeling
Zeeland.
Naoorlogs Arnemuiden
Na de bevrijding kwam er weer meer
belangstelling en op 26 november
1945 besloot men om de club weer
op te richten; nu onder de naam “V.V.
Arnemuiden”. Na vijf lange oorlogsjaren,
waarbij de nodige wilskracht
moest worden opgebracht om de
voetbalmachine weer aan het rollen
te brengen, meldde men zich samen
met Lewedorpse Boys bij de afdeling
Zeeland van de K.N.V.B. Na het
storten van een verplichte waarborgsom
van ƒ 10,– startte men en ging
onder het aloude devies “Luctor Et
Emergo” deelnemen aan de competitie.

Arnemuiden herrees
Men begon in de tweede klasse
van de Zeeuwse zaterdagcompetitie
en reeds het eerste jaar kon
de kampioensvlag in top; het was
meteen raak. Arnemuiden herrees
en werd kampioen. In een promotie/
degradatie/competitie tussen
Arnemuiden en Wissenkerke wonnen
beide teams éénmaal. In de derde
wedstrijd won Arnemuiden met 5­0
en promoveerde daardoor naar de
eerste klas.
Het “spookkampioenschap”
Uit de overlevering blijkt dat
Arnemuiden in het seizoen
1948­1949 voor de tweede maal in
haar jonge bestaan kampioen werd
van de eerste klas. Men had zes
punten voorsprong op Rillandia I. In
de kranten van dat jaar is hier helaas
niks over terug te vinden. De media
heeft dit tweede kampioenschap in
de geschiedenis van Arnemuiden
gemist.
Concordia
Op 13 maart 1954 werd Arnemuiden
voor de derde keer kampioen
in haar bestaan. Aangemoedigd
door een grote schare enthousiaste
supporters (ruim 700) heeft
Arnemuiden Krabbendijke op eigen
veld verslagen met 4­2. Arnemuiden
was Zeeuws Kampioen. In het
Krabbendijkse kamp was de vreugde
vermengd met droefenis, maar de
spelers toonden zich ware verliezers
en ook de inwoners zelf, want de
wedstrijd was nog maar nauwelijks
ten einde of de muziekvereniging
“Concordia” uit Krabbendijke
trad aan om de kampioenen een
serenade te brengen.
weer Krabbendijke
Met een 1­0, een uitslag, welke niet
vreemd is aan vorige wedstrijden
tegen Krabbendijke, is Arnemuiden
op 7 april 1956 winnaar geworden
en tevens kampioen van Zeeland.
De ploeg van Henk Marijs heeft
lang moeten wachten op deze
laatste wedstrijd, welke, naarmate
Nieuwdorp dichter bij de eerste
plaats kwam, steeds grotere
betekenis kreeg. De kampioensvlag
kon voor de vierde maal gehesen
worden.
Kampioen zonder te spelen
Na een zeer spannend slot van de
competitie is Arnemuiden, op 4 mei
1957, zonder te spelen kampioen
geworden van de eerste klasse van
het zaterdagvoetbal in Zeeland. De
wedstrijd Nieuwdorp­Rillandia had
het pleit beslecht want de thuisclub,
die absoluut moest winnen om
alsnog een beslissingswedstrijd
tegen Arnemuiden te forceren, kwam
niet verder dan een gelijk spel van
2­2, wat juist genoeg was voor
Arnemuiden om de kampioensvlag
voor de vijfde maal te hijsen.
De vissers, die de gehele competitie
door aan het hoofd van de
ranglijst prijkten, lieten in hun laatste
wedstrijd tegen hun grootste concurrent
Nieuwdorp alsnog een grove
steek vallen door te verliezen. Met
een achterstand van 3 punten op
Arnemuiden en nog twee wedstrijden
te spelen voor de boeg kreeg
Nieuwdorp dus nog een serieuze
kans op de titel. In de wedstrijd
tegen Col. Boys verspeelden de
groenhemden echter hun eerste
punt en omdat ook tegen Rillandia
een punt verloren ging was het pleit
beslecht ten gunste van Arnemuiden.
Kampioen ondanks verlies
Ondanks een 4­2 nederlaag tegen
Eindstand 1956­1957
Nieuwdorp vierde Arnemuiden voor
de zesde maal in haar bestaan op
13 mei 1961 haar kampioensfeest.
“De kanaries”, zoals de vissers
uit Arnemuiden ook wel genoemd
werden, hadden gedurende het
gehele seizoen de ranglijst aangevoerd.
De manier waarop het
kampioenschap tot stand kwam
zette evenwel een kleine domper op
het feest, want de wedstrijd tegen
Nieuwdorp werd zegge en schrijve
met 4­2 verloren. Dat Arnemuiden
toch de titel veroverde kwam
doordat Sprang, de enige (theoretische)
concurrent, in Lage Zwaluwe
zo vriendelijk was om met 3­0 ten
onder te gaan tegen Zwaluwse Boys.
Arnemuiden heeft de wimpel van
de sterkste dus niet kunnen grijpen
middels een overwinning. Maar
niettemin: voor het eerst sinds het
bestaan van de vierde klasse zuid
was er een Zeeuwse titelhouder uit
de bus gekomen.
Kampioensploeg 1957.
Achterste rij van links naar rechts: Henk Marijs, Marien van Belzen (voorzitter), Kees
Meerman, Klaas Poortvliet, Jan Schroevers, Jan Schroevers, Lieven van de Ketterij.
Middelste rij van links naar rechts: Wim Meulmeester, Rinus de Rijke.
Voorste rij van links naar rechts: Wim van Belzen, Leen De Nooijer, Bas Siereveld.
< 31 >

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

KAmpIoENSCHAppEN
seizoen 1966-1967
In het seizoen 1963-1964 had
Arnemuiden de beslissingswedstrijd
tegen SSC’55 met 3-2 verloren en
miste zo de promotie naar de tweede
klas van het zaterdagvoetbal. In het
daaropvolgende seizoen ging het
duidelijk wat minder. Arnemuiden
verkeerde in een periode dat een aantal
oudere spelers moest afhaken en de
jeugd zich volop aandiende. Arnemuiden
eindigde op een vijfde plaats. In het
seizoen 1965-1966 ging het een stuk
beter. men deed lang mee voor het
kampioenschap, maar op het laatste
moment haakte Arnemuiden toch nog
af en eindigde op een vierde plaats met
drie punten achterstand op de kampioen
AZVV. Hoe het seizoen 1966-1967
eindigde kunt u hieronder lezen.
Arnemuiden mocht in de derde
klas opnieuw een gooi naar de titel
doen. Voor aanvang van het seizoen
werden Woudrichem, SVV’54,
Terneuzense Boys, Dinteloord en
Arnemuiden getipt als mogelijke
titelkandidaten. Toch zag het er in
eerste instantie niet zo goed uit voor
Arnemuiden. Arnemuiden draaide
wel bovenin mee maar de PZC
schreef: “Klaas Poortvliet werd
matchwinner Arnemuiden”. De
vele toeschouwers die getuige waren
van het belangrijke treffen tussen
Arnemuiden en Terneuzense Boys
zullen bepaald niet de indruk hebben
gekregen dat hier twee teams aan
het werk waren die kampioensaspiraties
mochten koesteren. Terneu­
zense Boys zal die trouwens na de
gedecideerde 3­0 nederlaag wel
laten varen maar ook voor Arnemuiden
zien we de vlag nog niet in de
top gaan. De ploeg van de vissers
draait niet door gebrek aan homogeniteit
en vooral ook in deze wedstrijd
bleef de aanvalslinie weer beneden
maat. Daarom was het maar goed
dat Arnemuiden nog steeds Klaas
Poortvliet in de gelederen telt. Poortvliet
is een speler die kansen weet
te benutten en ook nu weer met
twee doelpunten matchwinner werd.
De defensie was weliswaar solide
maar had toch te weinig aandeel
in de spelopbouw terwijl ook beide
kanthalfs het stuwende element
misten.
< 33 >

Kampioenselftal 1966­1967
Arnemuiden moest het op zaterdag
25 maart opnemen tegen SSV’54.
De PZC van maandag 27 maart
1967 luidde als volgt: “Arnemuiden
ruimde de voorlaatste hindernis
op”. Arnemuiden heeft de voorlaatste
hindernis op de weg naar de
kampioenstitel in de landelijke derde
klas van het zaterdagvoetbal vrij
gemakkelijk opgeruimd. Door een
3­0 nederlaag moest SVV’54 zijn
laatste kansje prijsgeven. Alleen
Dinteloord vormt nu nog een licht
bedreiging. De doelpunten in deze
met 3­0 gewonnen wedstrijd werden
gescoord door Joost de Ridder (2x)
en Klaas Poortvliet. De wedstrijd
tegen Roda Boys zou eventueel de
beslissing om het kampioenschap
kunnen brengen. Reeds voor de
wedstrijd was er wat te vieren want
Klaas Poortvliet speelde die zaterdag
(1 april 1967) zijn 300­ste wedstrijd
voor Arnemuiden 1. De PZC
besteedde er als volgt aandacht aan:
Zaterdag 1 april zal de voorhoedespeler
Klaas Poortvliet gehuldigd
worden in verband met het feit
dat hij op deze dag zijn 300ste
wedstrijd speelt in het eerste elftal.
< 34 >
De huldiging zal voorafgaan aan
de competitiewedstrijd Arnemuiden
– Roda Boys welke om 14.30
uur zal aanvangen. Op 16­jarige
leeftijd verliet Klaas de A­junioren
en nam rechtstreeks zijn plaats in
het eerste elftal in, welke hij nimmer
meer verliet. In deze periode maakte
hij 583 doelpunten. Poortvliet hoopt
aanstaande zaterdag zijn wens in
vervulling te zien gaan, namelijk
kampioen worden van de 3 e klas
Zuid I afdeling zaterdagvoetbal, wat
tevens promotie betekent naar de
hoogste klas van het landelijk zaterdagvoetbal.
Klaas werd ook tijdens
zijn loopbaan verschillende keren
uitgenodigd om zowel het Zeeuws
als het zuidelijk elftal te vertegenwoordigen.
Hij werd zelfs eenmaal
Enkele opvallende uitslagen dit
seizoen:
SVV’54 ­ VVA 2­0
Meeuwen ­ VVA 1­2
Tern. Boys ­ VVA 0­5
VVA ­ Dinteloord 3­0
VVA ­ Meeuwen 5­1
Roda Boys ­ VVA 1­1
uitverkoren om in het voorlopig
nationaal zaterdagelftal te spelen.
De wens van Klaas Poortvliet ging
in vervulling want op maandag 3
april konden we in “De Rotterdammer”
lezen: “Gelijkspel tegen
Roda Boys brengt Zeeuwen in 2 de
klas. ARNEMUIDEN KAMPIOEN”.
Arnemuiden is de nieuwe Zeeuwse
tweede klasser. Dat staat sinds
zaterdag vast. De Zeeuwen kwamen
weliswaar tegen (ex­tweedeklasser)
Roda Boys niet tot de volle winst,
het bleef 0­0. Zij hadden niettemin
aan het ene punt voldoende om zich
kampioen te kunnen noemen in de
derde klas Zuid. Volgend jaar gaat
Arnemuiden het in de tweede klas
proberen. Hopelijk brengt de vissersploeg
van Klaas Poortvliet het er
beter af dan provinciegenoot AZVV,
dat vorig jaar Arnemuiden van de
titel wist te houden, maar nu weer is
gedegradeerd uit de tweede klas.
De PZC van maandag 3 april
schreef:
Het belangrijkste nieuws van het
landelijk zaterdagvoetbal is het

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

KAmpIoENSCHAppEN
seizoen 1996-1997
Arnemuiden smachtte al drie decennia
naar weer eens een kampioenschap.
dat seizoen was het prijs. met een
nieuwe voorzitter, een nieuwe trainer
en een jonge hechte spelersgroep
werd geschiedenis geschreven in
het vissersdorp van weleer. Veel
verschillende doelpuntenmakers, een
aandeel van de productie doelpunten van
“niet aanvallers”, een defensie die zijn
verdedigende taken niet verwaarloosde,
een goede scherpe bank en de kans die
de jeugdige spelers kregen in de eerste
selectie waren de ingrediënten voor een
prachtig seizoen waar nog lang over
nagepraat zou worden.
Nieuwe trainer
Na Wemeldinge, Nieuwdorp,
Bevelanders en vier jaar Yerseke was
Rens Griep aangesteld als oefenmeester
van Arnemuiden. Hij was de
opvolger van Cees Houtepen. Dat
seizoen vierde hij in Arnemuiden zijn
10­jarig jubileum als trainer/coach.
“Laten we er maar wat moois van
maken. Ik zie het in ieder geval wel
zitten. Er zit voldoende potentie in de
groep”, waren zijn eerste woorden
in de PZC na de bekendwording dat
hij de hoofdtrainer van Arnemuiden
zou worden. Aan de vooravond
van de competitiestart zei oefenmeester
Rens Griep in kleine kring:
“De eerste vijf en de laatste vijf
wedstrijden, daar draait het om”. Nu
maar eens kijken wat hiervan zou
uitkomen in dat seizoen.
Het begon voor de jonge ploeg van
Arnemuiden met een bekerwedstrijd
tegen de kersverse en “onverslaanbaar”
geachte hoofdklasser
Veere. Deze wedstrijd werd op inzet
gewonnen met 3­1. Tussendoor werd
geoefend in Katwijk tegen Quick
Boys: 1­4 verlies. Door het uitschakelen
van Zeelandia (2­4) en ’s­Heer
Arendskerke (1­1, WNS) belandde
< 36 >
Arnemuiden in de vierde ronde van
de districtsbeker tegen Patrijzen.
Deze aantrekkelijke wedstrijd werd
verloren met 2­4. Einde bekeravontuur.
Alle pijlen waren daarna gericht
op de competitie
de eerste vijf
Arnemuiden startte de competitie
met een uitwedstrijd tegen AZVV.
Het programmaboekje van AZVV
sprak erover dat “er geen mooiere
opening van het seizoen denkbaar
was dan aan te moeten treden tegen
Arnemuiden. AZVV en Arnemuiden
zijn van oudsher de meest succesvolle
verenigingen in onze provincie
in het zaterdagvoetbal.” Deze
wedstrijd werd met 1­3 gewonnen.
De kop was eraf.
Na de degradatie van vorig seizoen
was de verwachting dat Bruse Boys
een voorname rol ging spelen in de
tweede klasse. Voor de wedstrijd
werd Jacob van de Berge gehuldigd
voor zijn driehonderdste wedstrijd.
De punten kreeg hij echter niet mee.
Deze bleven in Arnemuiden. De
uitslag was 4­2.
De derde wedstrijd moest Arnemuiden
tegen – zoals later in het seizoen
duidelijker werd – titelkandidaat
WHS. WHS eindigde met tien man.
Het sterkere Arnemuiden had het
ook wel gered tegen elf man. Uitslag:
0­5.
Op de vierde wedstrijddag moest
Arnemuiden aantreden tegen
Kapelle. Als enige in de tweede
klasse behaalde Arnemuiden de
volle winst uit 3 wedstrijden. Ook
deze werd gewonnen met 4­1.
De krantenkop na de wedstrijd tegen
SSV’65 uit Goes luidde: “Arnemuiden
lijkt niet te stoppen”. Arnemuiden
bleef zonder puntverlies aan
de leiding in de tweede klasse. Ook
SSV kon het niet bolwerken tegen
Arnemuiden. Het was ook in Goes
de betere, meer ervaren ploeg, en
won terecht met 0­2.
de eerste nederlaag
Zaterdag 12 oktober 1996 was
de laatste wedstrijddag onder het
voorzitterschap van Piet Moerland.
Een passend afscheid kon niet
worden gegeven. Arendskerke kon
na rust counteren en Arnemuiden
moest ondervinden hoe goed dat
ging. Het eerste verlies was een feit;
het werd 3­4.
Op wedstrijddag zeven stond er
weer een topper op het programma.
De Walcherse derby tegen Middelburg.
Het erg verdedigend opererende
Middelburg kreeg uiteindelijk
het deksel op de neus: 0­1. Het
tactisch sterkere Arnemuiden
speelde bekwaam de wedstrijd uit
en won verdiend.
periodetitel
Arnemuiden moest bij competitieronde
acht aantreden tegen
de selectie
Spelers: Leon van Belzen, Ronnie
van Belzen, Peter Bil, Werner
Blanckaert, Johny Crucq, Walter
Crucq, Kees Davidse, Berrie
Hoogesteger, Gino Hoogesteger,
Dies van de Ketterij, Bertus
Siereveld, Jacky de Smit, Cor
Schroevers, Corjan Marijs, Remy
Meerman, Lennart Meulmeester,
Jaco Moerdijk, Ronnie Moerdijk,
Jos Poortvliet, Kees de Ruiter.
trainer: Rens Griep.
Elftalleider: Jaap van de Ketterij.
grensrechter: Gilles van Dalen.
Keeperstrainer/verzorger: Klaas van
Belzen.

Het succes
• Spelen met je ziel;
• Juiste mix van routine en
jeugd;
• Hechte groep, zonder uitblinkers;
• Weten waarvoor je strijdt;
• Degradatie 3 jaar geleden was
goed leerproces;
• Tactische spelomzettingen;
Rillandia. Bekendste speler van die
club voor Arnemuiden was natuurlijk
Bud Aschman, voormalig speler
van Arnemuiden, een voetballer die
over ongeveer evenveel schijnbewegingen
beschikt als Finland meren
heeft. In een zinderende slotfase
kreeg de thuisclub alsnog waar het
recht op had. Pas twee minuten voor
tijd kwam het veel sterkere Arnemuiden
naast Rillandia, 2­2, en kon
daarmee het periodekampioenschap
voor de neus van Dauwendaele
wegkapen.
Arnemuiden “beklaagt” zich er
nogal eens over dat de tegenstander
vaak extra gemotiveerd is tegen
de roodgelen. Dit kan o.i. zonder
meer worden toegeschreven aan
een vorige generatie voetballers,
die Arnemuiden tot ver buiten de
provincie gevreesd maakt. Extra
motivatie was er dan ook van
Serooskerke. Het enige doelpunt uit
de wedstrijd kwam uit een betwiste
strafschop; 1­0.
de dip
De topper tussen Dauwendaele
en Arnemuiden eindige in een 2­1
overwinning voor de Middelburgers.
Twee fouten in de Arnemuiden
defensie kostten Arnemuiden de
kop.
Na de nederlaag tegen Dauwendaele
moest Arnemuiden een nieuwe
tegenvaller verwerken. Het verloor
de streekontmoeting tegen Bruse
Boys met 4­2.
Op het programma stond de return
tegen WHS. Geen gemakkelijke
opgave na de eerste wedstrijd en
de goede resultaten van de laatste
weken. Pas ver in blessuretijd
leverde Arnemuiden twee kostbare
punten in.
De winterstop was aangebroken.
Koning Winter hield ons wekenlang
in zijn greep. Arnemuiden oefende
veelvuldig en zette prima wedstrijden
op de mat. Arnemuiden ging op
bezoek in Roosendaal en oefende
tegen de plaatselijk RBC, getraind
door Jan Poortvliet. RBC won met
een minimaal verschil, 3­2. Een
uitstekend resultaat. Vervolgens
was het de beurt aan hoofdklasser
Kloetinge. Deze wedstrijd werd
met 2­3 gewonnen. Om het feest
compleet te maken werd hoofdklasser
Veere met 0­2 verslagen en GPC
met maar liefst 6­1! Alle reden om de
hervatting vol optimisme tegemoet
te zien.
Binnen een half uur na de winterstop
waren de goede resultaten van
Arnemuiden in de oefenduels alweer
vergeten. Kapelle stond met 3­0 voor
en Arnemuiden moest met tien man
verder. Kapelle droogde koploper
Arnemuiden met 5­0 af.
Een bedroevend slechte wedstrijd
tegen VVC uit Halsteren, welke
eindigde in 1­1, was het vervolg
op de nederlaag tegen Kapelle.
Arnemuiden speelde met het hart
maar onvoldoende met het verstand.
Zelfs bij een numerieke minderheid,
negen tegen elf, was aanvallen het
parool. Dat werd in de slotfase bijna
fataal.
Weer een wedstrijd tegen een ploeg
die op dit moment nog streed voor
promotie. De heenwedstrijd werd
met 0­2 gewonnen. Dezelfde cijfers
werden wederom op de mat gelegd.
Een mooie lentedag
Arnemuiden versloeg SSV’65 met
2­0.
Door een fantastische vrije trap
van Jacky de Smit, een kwartier na
rust, haakte ’s­Heer Arendskerke
af in de strijd om het kampioenschap.
Arnemuiden daarentegen
deed goede zaken na deze nuttige
overwinning.
AZVV uit Axel was het volgende
slachtoffer in de race naar het
kampioenschap. De Axelaars werden
met 4­2 verslagen.
de laatste vijf
Aan de vooravond van de competitie
stelde Arnemuidens oefenmeester
Rens Griep: “De eerste vijf en de
laatste vijf wedstrijden, daar draait
het om”. Welnu, de laatste serie
van 5 begon tegen Middelburg.
Een echte stadsderby sinds de
samensmelting van de gemeenten
Arnemuiden en Middelburg. De start
van de wedstrijd was perfect, de rest
niet. Het duel eindigde in een 1­3
overwinning voor Middelburg. Een
valse start van de laatste 5.
Ook tegen Rillandia kon Arnemuiden
niet winnen. Een spannende
wedstrijd, die eindigde in 2­2.
De uitwedstrijd tegen het al gedegradeerde
Serooskerke leverde een
verdiende overwinning: 1­3.
De laatste thuiswedstrijd van dit
seizoen was tegen Dauwendaele.
In de voorlaatste competitieronde
stond in elk te spelen duel nog wat
op het spel. In theorie kwamen nog
5 teams in aanmerking voor de titel,
waarbij de nummers 1 tot en met 3,
Arnemuiden, WHS en Kapelle, de
Saal van Belzen was er bij op die mooie lentedag in 1967. Hij stond in de
basis tegen Roda Boys. 0­0 was toereikend voor de titel. Dertig jaar na
dato stond Arnemuiden voor het tweede kampioenschap in zijn bestaan,
met Saal van Belzen, nu in de rol van voorzitter. “Goh, dat zou wat zijn
zeg… Als speler het eerste kampioenschap meemaken en dertig jaar later
het tweede, maar dan als voorzitter. Dat zou iets heel bijzonders zijn.” Hij
kneep zijn ogen dicht en boog het hoofd. Dik twee uur later werden zijn
gebeden verhoord, na de beslissende overwinning van 1­0 op VVC’68.
< 37 >

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

KAmpIoENSCHAppEN
seizoen 2004-2005
Na de degradatie in 2000 was het dan
toch gelukt om terug te keren naar de
eerste klasse. Net zoals het Nederlands
elftal het strafschoppensyndroom van
zich afschudde wist ook het eerste team
van de v.v Arnemuiden van een syndroom
af te komen. Na vier vruchteloze
pogingen was het gelukt om directe
promotie middels een kampioenschap
af te dwingen. Het jaar daarvoor was
de eindstreep in zicht maar helaas werd
er in de allerlaatste wedstrijd van VVgZ
verloren. dit seizoen moest het dan
volgens de vele supporters maar direct
gebeuren. Het zag er echter in het begin
van de competitie niet naar uit. Van de
eerste zes wedstrijden werden er drie
verloren. Hoe het verder verliep leest u
hieronder.
moeizame start
De start van het nieuwe seizoen
was niet veelbelovend. De oefenwedstrijden
tegen Steen en RCS
werden beide met 1­2 verloren.
Gevolgd door goede overwinningen
op Zuidland, 6­1, en Walcheren, 2­6,
werd het net al veelvuldig gevonden.
Ook in de beker werd er veel
gescoord. Er werd achtereenvolgens
gewonnen van MZVC (2­5), Patrijzen
(2­3) en Oostkapelle (6­1). De
volgende ronde moest er tegen GPC
aangetreden worden. Gewapend met
een dosis aan vechtlust aan GP­zijde
werd Arnemuiden met 0­1 verslagen.
Einde bekeravontuur. Restte nog de
competitie.
Arnemuiden stond na twee
gewonnen wedstrijden aan kop van
de ranglijst. De eerste wedstrijd
moest er uit aangetreden worden
tegen Zwaluwe. Nieuwkomer Bart
van Steveninck maakte de enige
treffer in die wedstrijd. De tweede
match was thuis tegen Kapelle. Deze
werd vrij gemakkelijk gewonnen met
4­0. Na de derde wedstrijd tegen
Nieuwdorp in Sloedamderby kwam
de klad erin bij Arnemuiden. Deze
werd dan ook verloren met 2­1 door
een counterend Nieuwdorp. De
vierde wedstrijd moest gespeeld
worden in Axel tegen het altijd
lastige AZVV. De zwoegende thuisploeg
zegevierde met 2­0 van het
kwakkelende Arnemuiden. De vijfde
wedstrijd was een opleving: Noad’67
werd onder de voet gelopen met
7­0. Arnemuiden diende de zesde
wedstrijd als medicijn voor Terneuzense
Boys. De Zeeuws­Vlamingen
sloten een kwakkelperiode af dankzij
de 2­1 zege. Dit was gelijk genoeg
voor Arnemuiden. Men wilde niet
meer als medicijn gebruikt worden
en zette alle zeilen bij om de
opgelopen achterstand in te lopen.
Het medicijn
De grote vraag was wie er als
medicijn ging dienen voor Arnemuiden.
Zou dit de Meeuwen worden?
Eens was dit een regelrechte kraker
de selectie
Spelers: Roy den Dunnen, Corjan
Marijs, Jaco Moerdijk, Jos
Poortvliet, Walter Crucq, Corné
van Belzen, Leon van Belzen
I, Leon van Belzen II, Arjen
Kats, Marvin Meerman, Nilles
Pruymboom, Patrick Siereveld,
Arjen Reijnoudt, Bart van Steveninck,
Jack de Smit, John Crucq,
Marinus Baas, Raymond de
Nooijer, Remy Meerman, Michel
Carol en Rudy van Belzen.
trainer: Wim Davidse.
Elftalleider: Jan de Smit.
grensrechter: Robbie van Belzen.
Keeperstrainer/verzorger: Klaas van
Belzen.
Verzorger: Jaap Oele.
materiaalman: Frans Schroevers
en Henk Meerman.
Het geheim
• IJzersterk collectief;
• Veel scorende spitsen;
• Juiste momenten scoren, net
voor en na rust en vlak voor
tijd;
• Spelers die niet altijd in de
basis acteerden hebben zich
enorm positief opgesteld;
• Solide verdediging;
• IJzersterk tweede elftal;
in het Zeeuwse voetbal. Liefst 28
jaar geleden was het dat Arnemuiden
en de Meeuwen voor het laatst
in competitieverband de degens met
elkaar kruisten. Voor 1200 toeschouwers
eindigde dat laatste duel op
6 maart 1976 in een 1­1 gelijkspel.
Tijdens deze wedstrijd maakte de
A­junior, Wim Davidse genaamd, zijn
opwachting als invaller voor Coen
Pruysers, zo is terug te lezen in het
bijna paginagrote verslag in de PZC.
Arnemuiden­de Meeuwen was toen
een heel speciale ontmoeting. Zo zal
zeker een deel van de Arnemuidense
selectie thuis zijn ingeprent. Er zaten
in het team vier voetballers waarvan
de vaders Arnemuiden­Meeuwen als
speler hadden meegemaakt, nl. Leon
van Belzen I en II, Corne van Belzen
en Marvin Meerman. De thuisclub
was de gehele wedstrijd sterker
en won dan ook verdiend met 4­1.
Meeuwen diende als medicijn voor
het kwakkelde Arnemuiden.
Het spektakel
De achtste wedstrijd van het
seizoen werd een waar spektakelstuk.
Precies negentig minuten had
Arnemuiden er die zaterdagmiddag
voor nodig om De Zwerver de felbegeerde
eerste periodetitel door de
neus te boren. Tussen de zesenveertigste
en de vijfenvijftigste minuut
bogen de Zeeuwen op meeslepende
< 39 >

Marinus Baas in vuur en vlam
Bron Ruben Oreel
wijze een 3­2 achterstand om tot een
3­5 voorsprong. Dat trio aan treffers
bleek fataal voor de thuisploeg, die
zich pas in de laatste tien minuten
aan zijn “knock­ out” status wist te
ontworstelen en nog even op zoek
ging naar een paar “lucky goals”.
Het bleef maar bij die ene treffer en
het werd 4­5. Niet genoeg voor een
huldiging. En dat was zuur voor de
ploeg, die vorig seizoen alle prijzen
in de tweede klasse misliep, en juist
tegen Arnemuiden van dat trauma
afscheid wilde nemen.
Na de kraker van het seizoen moest
er thuis aangetreden worden tegen
Dinteloord. Deze altijd lastige tegenstander
werd met 3­2 verslagen.
In de week na de wedstrijd tegen
Dinteloord maakte Wim Davidse
bekend dat hij aan het eind van het
voetbalseizoen Arnemuiden zou
verlaten. De oefenmeester was toe
aan een nieuwe uitdaging.
“Arnemuiden vindt aansluiting
met de top”, kopte de PZC in na
de 0­2 gewonnen wedstrijd tegen
’s­Gravendeel. De toeschouwers
zagen 22 spelers voetballen met de
< 40 >
handrem erop. Beide ploegen wilden
niet verliezen. Winnen betekende
een koppositie, verliezen was een
voorlopig afhaken. De spelers van
Arnemuiden vonden elkaar wat
gemakkelijker dan de “Seuters”. De
Hoekse Waarders kregen echter de
beste kansen, maar Arnemuiden
kwam aan de leiding door Jaco
Moerdijk, die het speeltuig hoog
achter doelman Martin Remmers
kogelde. Een treffer die Arnemuiden
nog allerminst gerust stelde.
Toen Bart van Steveninck, na een
voordelige klutssituatie op links de
bal vanaf rechts achter Remmers
deponeerde, 0­2, was de buit
binnen. Dit was voldoende voor de
koppositie in de tweede klasse.
winterkampioen
De laatste thuiswedstrijd in het
kalenderjaar 2004 moest Arnemuiden
voetballen tegen Zwaluwe.
Net als in de heenwedstrijd was de
uitslag 1­0 in het voordeel van de
rood­gelen. Kapelle was de laatste
horde voor de winterstop. Ook deze
wedstrijd werd in winst omgezet:
1­3. Arnemuiden ging de winterstop
in als koploper van de tweede klasse
E.
De eerste wedstrijd na de winterstop
heeft Arnemuiden zich gerevancheerd
tegen de nederlaag eerder
dat seizoen tegen Nieuwdorp. De
derby van de Sloedam was nooit een
wedstrijd. Een monsterscore van 0­7
was het resultaat.
periodetitel
Arnemuiden pakte die zaterdag door
een 4­1 zege op AZVV de tweede
periodetitel in de tweede klasse.
De 2­1 nederlaag van Zaamslag
bij De Meeuwen werkte dat in de
hand. Omdat de wedstrijd tussen
de nummer twee (De Zwerver) en
drie (’s­Gravendeel) in 2­2 eindigde,
was de voorsprong van koploper
Arnemuiden opgelopen tot zes
punten. De zaterdag na de periodetitel
beleefde koploper Arnemuiden
opnieuw een goede dag in de
tweede klasse van het zaterdagvoetbal.
De Walcherse formatie won bij
Noad’67 (1­5), terwijl achtervolger
’s­Gravendeel met 4­3 verloor van
Dinteloord.
De reeks van overwinningen kwam
ten einde in de thuiswedstrijd
tegen Zaamslag. Bij een 2­2 stand
probeerde de thuisploeg vervolgens
alsnog een overwinning te forceren,
maar kreeg in de slotminuten het
deksel op de neus. Zaamslag
scoorde tweemaal uit een counter en
het werd 2­4.
Weer moest er aangetreden worden
tegen een “overkantse” ploeg. In
de heenwedstrijd diende Arnemuiden
als medicijn voor “de Boys”
en ditmaal zou dat niet gebeuren.
Door een gouden wissel en een
dito aanwijzing van Wim Davidse,
scoorde Jacky de Smit binnen zeer
korte tijd de enige treffer die middag
en werd het 1­0.
De heenwedstrijd tegen de Meeuwen
was de ommekeer voor Arnemuiden.
Deze moeizame wedstrijd
werd ook in winst omgezet. Corjan
Marijs scoorde in de uitwedstrijd
tegen de Meeuwen drie maal: een
keer in eigen doel en twee keer voor
Arnemuiden en zo werd het 1­2.
de laatste strohalm
Voor De Zwerver uit Kinderdijk stond
er in die wedstrijd veel op het spel.
De laatste strohalm kon gegrepen
worden om het kampioenschap nog
binnen te halen. Dat beide ploegen
beseften dat er iets op het spel
stond was vanaf het begin duidelijk.
Voor De Zwerver was de wedstrijd
een uitgelezen mogelijkheid om nog
aan te klampen bij Arnemuiden.
De thuisploeg daarentegen kon,
aangemoedigd door de vele fans,
bij winst een vrijwel beslissend gat
van zes verliespunten slaan in de
race om de eerste plaats. Van een
afwachtende houding was absoluut
geen sprake. Vanaf de eerste minuut
bestreden beide ploegen elkaar
de cijfers
• 22 wedstrijden
• 54 punten
• 18 x winst
• 4 x verlies
• Doelpunten voor: 59
• Doelpunten tegen: 23

dAmES gAAN Voor
Een bekende uitdrukking, waar niet alle
heren het mee eens zijn en daarom wordt
er door velen soms aan toegevoegd: “als
de heren geweest zijn”. dit kan ook mooi
van toepassing zijn op de voetbalsport.
Al meer dan 100 jaar wordt er door alleen
de heren aan die sport deelgenomen,
maar voor de dames was dat niet
toegestaan omdat vrouwen in een
sporttenue een onzedelijk gezicht zou
zijn. tegenwoordig wordt daar (gelukkig)
heel anders over gedacht.
Het ontstaan
Op internet is veel te lezen over het
ontstaan van het vrouwenvoetbal en
wat waarschijnlijk velen niet weten
is dat er al aan het eind van de 19 e
eeuw in Engeland door vrouwen
werd gevoetbald. Op bijgaande
prent is dat te zien. Ze speelden
op scholen en in sportverenigingen
maar ze werden door de mannen
nooit serieus genomen. Vlak voor de
eeuwwisseling werd er in Nederland
ook door vrouwen deelgenomen aan
het voetbalspel. Sparta is in 1896
opgericht en had ook een aantal
vrouwelijke leden. Zij ontvingen van
de Engelse sportgenoten een uitnodiging
om eens een wedstrijd tegen
elkaar te spelen. Het Rotterdamse
clubbestuur stemde daarmee in,
maar de Nederlandse voetbalbond
stak er een stokje voor. Het bondsbestuur
dreigde met het ontzeggen
van het lidmaatschap als er toch
gevoetbald zou worden. Waarschijnlijk
werden zij geïnspireerd door
de geestelijk vader van de Olympische
Spelen, Pierre de Coubertin,
die vrouwelijk deelname aan elke
sport niet vond passen. “Een echte
Olympische held is in mijn ogen de
volwassen mannelijke alleenstrijder”,
verkondigde hij. Een vrouw
diende de man en mocht alleen maar
toekijken.
Damesvoetbal in de 19 e eeuw
< 45 >

Damesteam uit 1986
geen emancipatie
Volgens de reglementen van de
KNVB mocht de sport alleen
bedreven worden door leden van het
mannelijke geslacht. De toenmalige
bondsbestuurders (bobo’s) stonden
niet toe dat vrouwen tegen een bal
gingen schoppen in competitieverband.
Het verhaal gaat zelfs dat een
KNVB bestuurder toevallig op een
parkeerplaats een aantal vrouwen
bezig zag met een partijtje voetbal
en wanhopig uitriep: “Dames, ik bid
u, doe het niet”.
In Zeeland was men niet onder
de indruk van de gebeden van de
KNVB. Reeds in 1955, dus lang
voordat de bond overstag ging, zag
Zeeland al voor het eerst voetballende
dames. Dat kon toen nog niet
echt “voetballen” worden genoemd,
want een aantal handbalsters wilden
een sportdag in Goes opvrolijken
met een potje voetbal. Volgens de
PZC was dat ‘een meer humoristische
dan spannende wedstrijd’.
Het duurde nog tot 1968 eer er
< 46 >
van damesvoetbal gesproken kon
worden. Onder de bezielende leiding
van Gerard Korsuize begonnen in
Kapelle een twintigtal dames met
het echte werk en werd de Eerste
Zeeuwse Dames Voetbal Vereniging
(EZDVV) opgericht. Maar helaas. Ook
bij de voetbalbond begreep men niet
dat men met een emancipatie bezig
was. Volgens Korzuize had de secretaris
van de voetbalbond verklaard
dat het damesvoetbal geen esthetische
sport was. Maar diverse dag­
en weekbladen toonden interesse in
het damesvoetbal en er verschenen
zelfs beelden op de televisie van de
voetballende dames. Zelfs de Duitse
televisie toonde interesse.
En de dames gingen op eigen
houtje verder met deze ontwikkeling.
Ondanks verzet van de KNVB
werd door EZDVV in de zomer
van 1970 de allereerste competitie
voor dames opgezet. Het was een
Zeeuws­Brabantse aangelegenheid
met naast EZDVV als deelnemende
ploegen De Noorvrouwen
uit Westkapelle, Octopus uit Zoute­
lande, SVH uit Hoedekenskerke,
Aviolande uit Woensdrecht en ook
Minerva uit Arnemuiden.
de erkenning
Op 16 april 1955 werd de Algemene
Damesvoetbalbond opgericht en
begon de opmars van het damesvoetbal
in Nederland. De KNVB
deed nog verwoede pogingen om
deze ontwikkeling tegen te gaan
maar moest lijdzaam toezien dat
het voetbal voor vrouwen aan
populariteit won. Pas in 1972 haalde
de KNVB bakzeil en besloot het
vrouwenvoetbal officieel te erkennen.
Vrouwen werden ook toegelaten tot
de bond en er kwam een officiële
competitie. De eerste interland werd
gespeeld op 11 mei 1974 tegen
Zwitserland en er werd met 0­3
gewonnen.
damesvoetbal in Arnemuiden
In 1985 ontstonden de eerste ideeën
om met damesvoetbal te beginnen
in Arnemuiden. Het toenmalige
bestuur was akkoord en enkele

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

VVA & tHolENSE BoYS
Beslissings wedstrijd Arnemuiden-tholense Boys 1 mei 1993
de voetbalverenigingen tholense Boys
en Arnemuiden maken zich op voor een
spannend slot van de competitie in de
tweede klasse. Zaterdag ontmoeten zij
elkaar in Yerseke voor een krachtmeting
die beslist over degradatie. tenminste als
er een winnaar uit de bus komt. Zo niet
dan volgt een tweede wedstrijd. Houden
de ploegen elkaar dan nog in evenwicht,
dan beslist het doelsaldo uit de
competitie. Arnemuiden moet winnen om
degradatie te ontlopen omdat tholense
Boys een beter doelsaldo heeft.
Voorwoord voorzitter Arnemuiden
Vanmiddag volgt de ontknoping in
de strijd tegen degradatie in de 2e
klas A. Tholense Boys en Arnemuiden
zijn na 22 wedstrijden geëindigd
op 16 punten. zelfs het doelsaldo
is vrijwel gelijk. Dat betekent dat er
nauwelijks krachtverschil bestaat
tussen beide teams. De Tholenaren
zijn productiever geweest dan
Arnemuiden, daarentegen beschikte
Arnemuiden over een hechtere
defensie. In de onderlinge duels
kwam ook aan het licht dat men
weinig voor elkaar onderdoet. In
het openingsduel van de competitie
bleef Tholense Boys Arnemuiden
met 1­3 de baas. In de return waren
de rollen omgedraaid, althans qua
Anekdote
1 mei 1993 was een zeer
warme voetbaldag. Menig
voetballer vond het niet prettig
om met dit warme weer een
wedstrijd te moeten spelen.
Karel v.d. Gruiter was deze
dag solidair met zijn spelers en
hield de gehele wedstrijd zijn
jas aan. Met klotsende oksels
coachte hij zijn ploeg naar
lijfsbehoud.
< 48 >
veldspel. Arnemuiden kon dit echter
niet in de score tot uitdrukking
brengen en bleef steken op een
gelijkspel, 1­1.
Nu staan Arnemuiden en Tholense
Boys dus tegenover elkaar op het
terrein van gastheer Yerseke. Een
duel dus waar het nodige op het spel
staat. Juist op een dergelijk moment
is het te relativeren. De verliezer
verdwijnt beslist niet van het toneel,
immers volgend seizoen wacht een
nieuwe competitie met mogelijkheden
om het verloren gegane terrein
eventueel te herwinnen.
Ik spreek de hoop uit dat er ondanks
de belangen die er op het spel
staan, op een faire wijze zal worden
gestreden en dat deze wedstrijd
propaganda voor de voetbalsport
zal betekenen. Jullie, supporters,
kunnen door respect te tonen voor
de kwaliteiten van de tegenstander
bijdragen aan een goede sfeer.
Onder leiding van het arbitrale trio
kunnen we dan genieten van een
leuke wedstrijd.
Succes,
Piet Moerland
(voorzitter Arnemuiden)
de gouden regels
de wedstrijdselectie
Spelers: Bud Aschman, Adrie
van Belzen, Noak van Belzen,
Nico­Jan Boogaard, Johny
Crucq, Kees Davidse, Dies van
de Ketterij, Jaco Moerdijk, Leo
de Nooijer, Jacco Oosterling,
Jos Poortvliet, Paulus Poortvliet,
Adrie Reijnoudt, Henk van
Sabben, Jacco Schroevers,
Jacky de Smit.
trainer: Karel van de Gruiter.
Elftalleider: Piet Slabber.
Verzorger: Klaas van Belzen.
Beide besturen willen voorafgaande aan de beslissingswedstrijd de
volgende beginselen van sportiviteit en de voetbalsport in het bijzonder
voorleggen aan de supporters:
• bij een wedstrijd is er altijd een winnaar en een verliezer! De winnaar
respecteert zijn tegenstander voor de getoonde strijdlust en de verliezer
feliciteert de tegenstander met de behaalde overwinning en laat de
teleurstelling niet openlijk blijken.
• bij voetbal wordt de wedstrijd binnen de lijnen gespeeld.
• de supporters moedigen hun team aan met alle geoorloofde middelen,
maar bemoeien zich nooit met het spel. Ook supporters moeten zich
sportief gedragen en respecteren de aanhangers van de tegenpartij.

VVA & tHolENSE BoYS
Arnemuiden weer met de schrik vrij – tholense Boys degradeert
na kansloze nederlaag in beslissingsduel: 4-1
Arnemuiden blijft ongestraft
het noodlot tarten. Als een ware
ontsnappingskunstenaar weet de
walcherse club al enkele jaren de
degradatie uit de tweede klasse van
het zaterdagvoetbal te ontlopen en
ook dit seizoen is de ploeg er op het
nippertje in geslaagd het vege lijf te
redden. In Yerseke werd zaterdag in een
beslissingswedstrijd tholense Boys met
4-1 verslagen, waardoor de tholenaren
naar de derde klasse afdalen.
“Het was weer op het nippertje. Je
vraagt je af hoe lang je dit volhoudt”,
verzuchtte trainer Karel van de
Gruiter na afloop. Met een glimlach
volgde hij de feestende supporters
en spelers. “Als je vierde van boven
eindigt zou je dit niet zien. Nu eindig
je vierde van onderen en heb je nog
een feest ook.” De feeststemming
van Arnemuiden stond in schril
contrast met de verslagenheid bij
Tholense Boys, dat slechts 1 jaar
mocht ruiken aan de tweede klasse.
“Dit is ontzettend triest”, oordeelde
trainer Ad Voermans, die nog niet
kon inschatten wat de gevolgen voor
de club zouden zijn. “Ik weet echt
niet of er nu spelers zullen vertrekken,
maar ik weet wel dat het een
Arnemuiden-tholense Boys 4-1
(2-1)
2. Dies van de Ketterij 1­0
5. Leon van Elzakker 1­1
20. Bud Aschman 2­1
78. Bud Aschman 3­1
85. Dies van de Ketterij 4­1
Scheidsrechter D. van de Linden
uit Gemerden
Toeschouwers: 1000
Rode kaart voor Erik van Elzakker
en een gele kaart voor Rinie
Potappel, beiden Tholense Boys.
enorme domper is. De selectie heeft
zeker drie, vier jaar naar het bereiken
van de tweede klasse toegewerkt.
Als je dan meteen degradeert, is
dat wel ontzettend sneu.” Voermans
wist ook wel waar het de ploeg dit
jaar aan ontbroken had. “Misschien
hebben we wel genoeg kwaliteit,
maar we missen op beslissende
momenten net de vechtlust en
mentaliteit om dat in punten om te
zetten. We hebben dit seizoen in te
veel wedstrijden onnodig punten
verspeeld.”
ongrijpbaar
Dat euvel stak zaterdagmiddag
in Yerseke weer de kop op. Qua
veldspel deed Tholense Boys in
het begin zeker niet onder voor
Arnemuiden, dat echter door een
enorme inzet en verbetenheid er
toch in slaagde de tegenstander
de wil op te leggen. Verder zat het
verschil tussen Arnemuiden en
Tholense Boys hem vooral ook in
Bud Aschman. De Arnemuiden­spits
was zaterdag ongrijpbaar en had
een aandeel in vrijwel alle Walcherse
treffers. Zes minuten voor tijd gunde
Karel van de Gruiter hem dan ook
een publiekswissel.
Al na anderhalve minuut gaf
Aschman zijn visitekaartje af. Aan
de rechterkant kapte hij zijn directe
tegenstander Erik van Elzakker
uit, om vervolgens Dies van de
Ketterij te bedienen met een op
maat gesneden voorzet. De kopbal
van Arnemuiden­middenvelder
was onhoudbaar voor de onzeker
keepende Alex Hogendoorn: 1­0.
Tholense Boys kwam daarna terug
via Leon van Elzakker (1­1), maar
kreeg nog voor rust de genadeklap
uitgedeeld toen Bud Aschman profiteerde
van een kinderlijk misverstand
tussen laatste man Ben Schot en
keeper Alex Hogendoorn: 2­1
Tholense Boys was na rust niet bij
machte de hechte Arnemuidendefensie
te ontrafelen, terwijl op
het middenveld Arnemuiden­speler
Paulus Poortvliet steeds meer zijn
stempel kon drukken. Halverwege de
tweede helft resulteerde dat opnieuw
in een treffer van Bud Aschman.
Leo de Nooijer draaide zich knap
vrij en stuurde Aschman met een
bekeken steekpass de diepte in.
De Hansweertenaar liet de Thoolse
defensie zijn hielen zien en had geen
moeite Hogendoorn te omspelen:
3­1.
rode kaart
De wedstrijd was na die treffer
gespeeld. Erik van Elzakker
reageerde zijn frustraties nog even
af op Johny Crucq en kreeg van de
uitstekend leidende scheidsrechter
van de Linden de rode kaart en Dies
van de Ketterij legde vlak voor tijd de
4­1 eindstand vast. “Ik denk dat we
terecht tweedeklasser zijn gebleven”,
vond Karel van de Gruiter, die halverwege
het seizoen nog vaststelde dat
zijn spelers beter scoorden aan de
bar van café De Raayberg. “Ach, je
doet van alles om de groep wakker
te schudden. Maar vandaag wist ik
van tevoren dat de beuk erin zou
worden gegooid. Dan is Arnemuiden
op zijn sterkst en horen we gewoon
thuis in de tweede klasse.”
Erik Nieuwkoop van Tholense Boys wordt
fel belaagd door Jaco Moerdijk
< 49 >

VAN SpEldJE tot
pArAplU
In de afgelopen jaren zijn er herhaaldelijk
diverse artikelen op de markt gebracht
voor de voetbalvereniging Arnemuiden.
Je zou het merchandising kunnen
noemen omdat het vrijwel altijd tot doel
had om de kas te spekken.
Verschillende artikelen
Voor zover bekend zijn er sjaals
verschenen en petjes, maar ook
sleutelhangers, pennen, een mini
shirtje, een paraplu, een rugzak
en uiteraard vaantjes. Sommige
artikelen werden speciaal gemaakt
in het kader van een jubileum of voor
een toernooi zoals de pennen en de
sleutelhangers. Na afl oop kreeg elke
deelnemer zo’n aandenken mee naar
< 50 >
huis. De sjaal en de paraplu werden
veel gekocht door de supporters
ten tijde van de hoogtijdagen in
de afgelopen jaren. Vooral bij de
wedstrijden in de nacompetitie zag
men veel supporters met een sjaal
rond de nek en een paraplu in de
hand. Een enkeling gebruikte de
paraplu wel eens ter bescherming
van zichzelf in plaats van tegen
de regen maar een fraai gezicht
was het altijd wel. Vaantjes zijn
er in de loop der jaren altijd wel
geweest. Wanneer het eerste vaantje
beschikbaar kwam is niet duidelijk
maar het huidige vaantje dateert
uit 1986. In dat jaar werd namelijk
besloten om een nieuw logo te gaan
voeren binnen de vereniging. Het
oude logo kon eigenlijk geen logo
worden genoemd en het bestuur
riep de leden op om een ontwerp te
maken. Uit een aantal ingezonden
ontwerpen werd een keuze gemaakt
en het winnende ontwerp van Kees
Meerman is heden ten dage overal
bij de voetbalvereniging terug te
vinden. Aan de kantine hangt een
prachtig exemplaar van plexiglas
en alle brieven zijn voorzien van dit
logo. Uiteraard moest er ook een
nieuw vaantje uitgebracht worden.
Gelukkig is er nog een exemplaar
van het oude vaantje bewaard
gebleven en misschien dat er nog
veel mensen zijn die op zolder of
in een oude doos ook nog wel zo’n
vaantje hebben.
Oud vaantje Nieuw vaantje

Het speldje
Een ander artikel wat een tijdje
geleden nog boven water is
gekomen is een speldje. De ouderen
onder ons zullen zich dit vast nog
wel weten te herinneren. Er zijn
zowaar twee verschillende speldjes
in omloop gebracht en beiden zijn
bewaard gebleven. Uit welk jaar ze
allebei zijn is niet bekend maar een
foto van deze speldjes mag in dit
boek toch zeker niet ontbreken. Ook
hiervan zullen vast nog wel enkele
exemplaren bij leden of oud­leden
aanwezig zijn en misschien bestaat
er zelfs nog een derde versie.
Vroeger spaarden veel mensen
speldjes en tegenwoordig zullen er
vast nog wel mensen zijn die thuis
een verzameling hebben. Via internet
worden uit alle delen van de wereld
soms ook wel eens verzoeken om
speldjes van de v.v. Arnemuiden
ingediend. U snapt dat hier geen
gehoor aan wordt gegeven.
Wellicht dat er nog meer artikelen
van de voetbalvereniging bestaan
dan degene die hierboven zijn
genoemd. Het is ondoenlijk om van
alle artikelen een foto in dit boek te
plaatsen en het blijft dus beperkt tot
de meest interessante.
Sjaal
Speldjes
< 51 >

dE JEUgd VAN
VV ArNEmUIdEN
In deze uitgave is al veel aandacht
besteed aan de prestaties van het eerste
elftal. de jeugdteams zijn hierbij nog
een beetje onderbelicht gebleven. ten
onrechte, want ook voor wat betreft
de jeugdteams kan de VV Arnemuiden
terugkijken op een rijke historie. Een
historie die al begint enkele jaren na de
oprichting, toen gestart werd met één
A-junioren team. ruim zestig jaar en
vele kampioenschappen later spelen 16
jeugdteams wekelijks hun wedstrijden.
de eerste jeugd
Na de oprichting in 1945 begon
de VV Arnemuiden eerst met een
seniorenteam. Het fundament werd
echter al voor de oorlog gelegd, met
name door de jeugd. Het is van alle
tijden dat de jeugd voetbalt. Dat is
nu zo en dat was in de jaren ’30 van
de vorige eeuw niet anders. Toen
werd, nog niet in verenigingsverband,
maar in kleine groepjes tegen
elkaar gespeeld. Mooi aangelegde
pleintjes of voetbalveldjes waren er
nog niet, dus werd er in weilanden
gespeeld, bijvoorbeeld in de Dokken,
waar nu de Koningin Julianalaan is.
Ideaal zal dat zeker niet geweest zijn,
zo’n drassig weiland vlak naast de
beerput en vuilstort.
Iedere straat, iedere buurt had
een team met z’n eigen naam. Zo
waren er teampjes als het al vaker
genoemde A.S.C. (Arnemuiden Sport
Club), maar ook minder bekende
ploegjes als Klein maar Dapper, VV
Erremu en N.O.A.D. (Nooit Opgeven
Altijd Doorgaan).
Het is voor het eerst in het seizoen
1949­1950 dat de VV Arnemuiden
< 52 >
met een jeugdteam begint. Met een
A­juniorenteam wordt deelgenomen
aan de georganiseerde competitie
waarbij een achtste plaats wordt
gehaald. In de jaren daarna doen
de jeugdspelers voor wat betreft
de sportieve prestaties weinig
onder voor de senioren. Het is al
in het begin van de jaren vijftig dat
Arnemuiden A1 zich nestelt aan de
Zeeuwse top. Ieder jaar wordt een
hoge klassering bereikt in de junioren
topklas Zeeland. In de decennia
daarna zou de A1 van Arnemuiden
deze top­status behouden. Toch
leidt de jeugd al snel ook voor
de nodige zorgen bij het bestuur.
Zo is terug te lezen dat al in het
seizoen 1950­1951 het bestuur
het voornemen uit om krachtiger
op te treden tegen jeugd die zich
misdraagt.
de successen van vroeger tijden
Tegenwoordig is de jeugd vooral
sterk vertegenwoordigd bij de
pupillen. Er zijn veel F­ en E­teams,
maar af en toe kost het al moeite om
een A­ en een B­elftal op de been
te brengen. Het is in dat opzicht
opvallend dat er in de jaren vijftig en
zestig juist eigenlijk alleen juniorenteams
teams waren. Zoals gezegd
begon het dus met A­junioren en in
het seizoen 1955­1956 kwamen er
B­junioren bij. Tegen het einde van
de jaren ’60 volgde een C­elftal.
Soms kon de vereniging in één
seizoen niet minder dan zes juniorenteams
op de been brengen. Zo
was er in het seizoen 1972­1973
zelfs een B3.
PZC, 18 maart 1970

PZC, 8 mei 1972
Seizoen 1971-1972
Wat ook opvalt is dat er, vooral in
de jaren ’70, veel aandacht was in
de regionale media voor het jeugdvoetbal.
De successen van de A­ en
B­junioren zijn in die tijd regelmatig
terug te vinden in de PZC. Bijvoorbeeld
in mei 1972, toen de oudste
Arnemuiden­jeugd (weer) kampioen
van Zeeland werd. In het laatste
weekend van het seizoen werd
Vlissingen A1 met 6­1 opzij gezet.
Keeper Peter Pouwer (of is het Peter
Paauwe zoals de PZC vermeldde?)
mocht de kampioensbeker in
ontvangst nemen. Enkele andere
spelers uit die tijd zijn Jan de Nooyer,
Lieven van Belzen en Piet de Ridder.
Namen die later ook met Arnemuiden
1 succes zouden behalen. In de
strijd om het districtskampioenschap
werd vervolgens van Eindhoven
A1 verloren. Niettemin was de PZC
lovend over de sterke jeugd van
Arnemuiden. Een ander succes uit
dat seizoen, iets wat tegenwoordig
ondenkbaar is, was de winst in een
vriendschappelijke wedstrijd op
Feyenoord A1!
Seizoen 1977-1978
Eén man stond bij veel van de
successen van de A­jeugd aan
het roer: Klaas Poortvliet, in zijn
tijd al één van de beste Zeeuwse
voetballers, maar door velen werd
hij ook gezien als één van de beste
jeugdtrainers van Zeeland. Met een
tomeloze inzet, een rijke ervaring
als speler en een groot natuurlijk
overwicht dwong hij respect af bij de
jeugd. Het enige wat dan nodig was
om successen te halen was talent en
dat kwam vaak genoeg bovendrijven
in Arnemuiden. Zo ook in het seizoen
1977­1978. Huib en Jan Meerman,
Wim Geelhoed en Arie Willeboordse,
allemaal spelers die een paar jaar
later bij de senioren in de legendarische
bekerfinale van de zaterdagamateurs
Dovo zouden verslaan. In
mei 1978 bleek Arnemuiden weer
eens over de sterkste A­junioren van
Zeeland te beschikken. In de compe­
titie wist men dit keer Terneuzen A1
achter zich te laten.
Seizoen 1981-1982
Enkele jaren later was het weer
prijs voor de A­junioren van Klaas
Poortvliet. In de competitie wilde
het dat jaar net niet lukken, een
tweede plaats achter Middelburg
A1 was het resultaat. In het bekertoernooi
werd wel de hoofdprijs in
de wacht gesleept. Met zoon Paulus
in de gelederen werd de beker van
Zeeland gewonnen. Naast Paulus
Poortvliet treffen we bij de talenten
van dat seizoen ook spelers aan als
Paul van Belzen, Jacco Oosterling
en Chris Schroevers.
Het heden…
De successen die hiervoor werden
beschreven vormen zomaar een
greep uit het rijke verleden van de
jeugd van VV Arnemuiden. Een
verleden waarin met name de oudste
jeugd decennialang tot de top van
Zeeland behoorde. Is dat definitief
< 53 >

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

pErIodEtItElS
Sinds de invoering van de
periodekampioenschappen in 1987
grossiert Arnemuiden in periodetitels.
In de 14 seizoenen tussen 1995 en 2008
werd 10 maal zo’n titel in de wacht
gesleept. met het behalen van zo’n titel
kon aan de nacompetitie deel worden
genomen om zodoende te proberen om
alsnog te promoveren naar een hogere
klasse. In alle gevallen is dat helaas
niet gelukt. Eén maal was men er dicht
bij maar in de laatste partij van die
nacompetitie moest men het onderspit
delven tegen VVgZ. of de paar blessures
hier debet aan waren zullen we nooit
weten. Feit is wel dat maar weinig
ploegen kunnen zeggen dat ze in 14
jaar 10 periodetitels hebben veroverd en
zeker niet dat die ook alle 10 mislukten.
Voor de eeuwwisseling
De reeks van periodetitels begon
in 1995. In de 5 seizoenen voor de
eeuwwisseling werd 4 keer zo’n titel
in de wacht gesleept, Eén maal in
de derde klasse, twee maal in de
tweede klasse en één maal in de
eerste klasse. Van die titels was er
één overbodig omdat op de laatste
speeldag het kampioenschap werd
binnen gehaald.
In het seizoen 1994­1995 speelde
Arnemuiden in de derde klasse en
speelde twee wedstrijden in de
nacompetitie. De eerste partij tegen
AZVV werd met 2­0 verloren en de
tweede partij tegen Yerseke leverde
een 2­2 gelijkspel op.
29 mei 2004: Vuurwerk voor de wedstrijd tegen VVGZ
In het seizoen 1995­1996 pakte
Arnemuiden een periodetitel en
speelde in de nacompetitie tegen
VVC ’68 en Oostkapelle. De eerste
partij eindigde in een 1­1 gelijkspel
en van Oostkapelle werd verloren
met 2­1.In het seizoen 1996­1997
pakte Arnemuiden de eerste periodetitel
maar zoals al gememoreerd
hoefde men niet aan de nacompetitie
deel te nemen want met een
0­1 overwinning in Halsteren tegen
VVC ’68 werd het kampioenschap
behaald en promoveerden de roodgelen
naar de eerste klasse. Het
eerste jaar in die eerste klasse pakte
Arnemuiden net geen periodetitel
maar in het tweede jaar flikte de
ploeg van toenmalig trainer Rens
< 55 >

5 mei 2002: Corné van Belzen aan de bal. John Crucq kijkt toe
17 mei 2003: Jack de Smit aan de bal tegen Tricht
Griep wel het kunstje door op de
laatste speeldag in Dinteloord met
2­2 gelijk te spelen. De droom van
een promotie werd echter een nachtmerrie
want in de wedstrijd tegen
Altena werd een zekere overwinning
in de extra 10 minuten, die scheidsrechter
Van Heusden er bij telde,
uit handen gegeven. Met een 1­2
nederlaag moest er ruim van Roda
Boys gewonnen worden. Helaas
werd dit een 4­2 nederlaag zodat het
seizoen niet met een promotie kon
worden afgesloten.
Na de eeuwwisseling
In het seizoen 1999­2000 degradeerde
Arnemuiden naar de tweede
< 56 >
klasse maar in de derde periode was
men nog lang in de race voor een
periodetitel. In het daarop volgende
seizoen pakte Arnemuiden de draad
weer op door weer een periodetitel
te veroveren. In die nacompetitie
wist Arnemuiden tegen Oranje
Wit thuis met 1­0 te winnen. De
uitwedstrijd werd door Oranje Wit
gebruikt om een aantal spelers van
Arnemuiden moedwillig te blesseren
maar scheidsrechter Sardjoe trad
prima op tegen de provocaties van
de spelers uit Dordrecht en gaf drie
maal rood. De volgende wedstrijden
tegen Dinteloord leverden Arnemuiden
helaas geen ticket op voor de
eerste klasse. In Dinteloord werd
nog gelijk gespeeld (1­1) maar de
thuiswedstrijd werd met 0­2 verloren,
mede omdat er twee strafschoppen
werden gemist.
In het seizoen 2001­2002 eindigde
Arnemuiden op de tweede plaats en
dat gaf weer recht op deelname aan
de nacompetitie. Voor de zesde keer
in 8 jaar tijd werd een poging gedaan
om via deze weg naar een hogere
klasse te promoveren. De eerste
wedstrijd thuis tegen Nivo Sparta
werd onverdiend met 0­1 verloren
maar in de uitwedstrijd in Zaltbommel
werd Arnemuiden op een
kansloze 5­2 nederlaag getrakteerd.
De rentree naar de eerste klasse
moest dus weer worden uitgesteld.
In het seizoen 2002­2003 begon
Arnemuiden als één van de favorieten
aan de competitie maar helaas
wist de ploeg van trainer Wim
Davidse niet verder te komen dan
een tweede plaats Het gat met
kampioen Rillandia werd mede
veroorzaakt door het grote aantal
gelijke spelen. Liefst 8 van de 22
wedstrijden leverden maar 1 punt
op. In de nacompetitie moest
eerst op eigen veld aangetreden
worden tegen Tricht. Opvallende
aanwezige was deze keer doelman
Joan van Belzen na meer dan een
jaar afwezigheid. Een veel sterker
Arnemuiden kon alleen via een
strafschop scoren en met een 1­0
overwinning moest een week later
de reis naar Tricht gemaakt worden.
Na een 0­0 ruststand en een redelijk
overwicht nam Arnemuiden in de
50 e minuut een voorsprong. Een
voorzet van de opkomende Peter
Bil werd na een subliem overstapje
van Jacky de Smit door John Crucq
binnen geschoten. Arnemuiden
domineerde maar in de 74 e minuut
wist Tricht door een lucky goal
op gelijke hoogte te komen. Een
keihard slotoffensief van Tricht deed
Arnemuiden in zijn voegen kraken
maar hield wel stand. De volgende
tegenstander was Groote Lindt en
de eerste wedstrijd werd in Zwijndrecht
gespeeld. Een in de eerste
helft goed spelend Arnemuiden deed
absoluut niet onder voor de eerste
klasser. Arnemuiden was zeker in
het eerste half uur beter maar vergat

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

KlAAS poortVlIEt
In de 65 jaar dat de v.v. Arnemuiden
bestaat zijn er een aantal spelers
waarvan de naam met ontzag wordt
uitgesproken. Namen als Henk marijs,
wim Schuit, Kees meerman, Joost de
ridder, Cor de ridder, Ben van de Ketterij,
SaaI, Klaas en lieven van Belzen, Jaap
en Huib meerman zijn begrippen in de
Zeeuwse voetbalwereld. Ze stonden
naast een hoop voetbalkwaliteiten ook
garant voor een brok onverzettelijkheid
en inzet, die zo karakteristiek is
voor het voetbaldorp. maar Klaas
poortvliet is toch wel de exponent van
een voetbalgeneratie in Arnemuiden.
Hij is een man waar menigeen veel
bewondering voor had en nog heeft.
Klaas is al jaren verbonden aan de
voetbal in Arnemuiden. Jarenlang als
speler maar ook als trainer en leider
bij de jeugd heeft hij veel successen
geboekt. Velen weten het zeker maar
een bewijs is er natuurlijk niet: Klaas
poortvliet was een betere voetballer dan
zijn zoon Jan.
Ideale aanvalsleider
De Provinciale Zeeuwse Courant
van 10 december 1952 maakte
al melding van het feit dat er bij
Arnemuiden een ideale aanvalslei­
der van 20 jaar in de spits stond,
die over een atletisch gevormd
lichaam beschikte met goed ontwikkelde
spieren. Hij was de dirigent
en de inspirator van vele aanvallen
en beschikte bovendien over een
“dodelijk” schot. Naast deze vele
positieve eigenschappen noemde de
krant ook één negatieve: zijn individuele
spel. Ondanks deze “tekortkoming”
werd hij vergeleken met de
legendarische Abe Lenstra.
duurlopen
Oud trainer Jaap van Maris heeft ooit
in de PZC laten opschrijven dat hij
< 59 >

Uitnodiging uit 1951 Uitnodiging uit 1968
in zijn jaren als trainer eigenlijk twee
gouden generaties heeft meegemaakt
met Arnemuiden. Eerst de
opkomst naar het hoogste niveau
met een speler als Klaas Poortvliet
en later het winnen van de beker met
Jaap Meerman. Die twee spelers
waren volgens van Maris de beste
van hun generatie. En Klaas was
eigenlijk de beste van allemaal. Beter
dan Joost de Ridder en misschien
zelfs beter dan zijn zoon Jan. Hij
kon eigenlijk alles. Klaas had een
goed schot in beide benen, kon
goed koppen, had overzicht en een
goede techniek en verder nog een
fantastische instelling. Vooral in de
duurloop was Klaas niet te verslaan.
De hele ploeg probeerde altijd om
Klaas een nederlaag toe te brengen.
Om de beurt demarreren maar Klaas
liet zich niet van de wijs brengen.
Totdat hij op een gegeven moment
voelde dat hij niet meer kon winnen.
Dat was het moment voor hem
om te stoppen. In de 509 wedstrijden
die Klaas voor het eerste van
Arnemuiden speelde kwam hij tot
een totaal van 660 doelpunten. Een
zeer respectabel aantal waar menig
profvoetballer niet aan kan tippen.
Statistieken
Klaas was al vrij snel gek van
voetbal. Hele dagen liep hij met
een bal op straat. Van huis uit
< 60 >
waren ze daar niet zo blij mee. De
vader van Klaas stierf in de oorlog
en zijn moeder kon door ziekte
niet voor hem zorgen. Dat was
de reden waardoor zijn oma de
opvoeding voor haar rekening nam.
Voor voetbal was daarbij eigenlijk
geen plaats. Maar Klaas had toen
al een sterke wil en liet zich niets
voorschrijven. Op zijn zestiende
stond hij in het eerste elftal. Vele
jaren heeft hij deel uitgemaakt van
de hoofdmacht van de voetbalvereniging
en ontzettend vaak wist
hij te scoren. Bij een bezoek aan
Klaas haalt hij een schoenendoos
te voorschijn met daarin veel uitnodigingskaarten
voor het spelen van
een wedstrijd. De oudste dateert uit
1951 waarin hij gevraagd wordt om
mee te spelen in een vriendschappelijke
wedstrijd tegen Nieuwdorp. Op
een uitnodiging van 20 januari 1968
staat nog vermeld dat de uitslag
tegen ’s Gravenzande 0­2 was met
een ruststand van 0­1. Ook zit er
nog een met de hand geschreven
velletje papier in de doos met daarop
alle door Klaas gespeelde wedstrijden
in het eerste elftal. Het begon
in het seizoen 1953­1954 waarin
Arnemuiden kampioen werd in de
afdeling 1 e klasse en het eindigde
in 1970 met een achtste plaats in
de 2 e klasse van de KNVB. In het
respectabele aantal van 349 compe­
titiewedstrijden wist Klaas 428 keer
het net te vinden. Een gemiddelde
dus van 1,23 doelpunt per wedstrijd.
Het gemiddelde in de bekerwedstrijden
ligt nog aanzienlijk hoger. In de
18 wedstrijden heeft Klaas 59 keer
gescoord en daarmee een gemiddelde
behaald van 3,3 doelpunt per
wedstrijd. Dat mag met recht een
uitzonderlijke prestatie genoemd
worden.
Op een ander papiertje in diezelfde
schoenendoos staat het aantal
keren vermeld dat Klaas mee heeft
gespeeld in vertegenwoordigende
elftallen. Zes maal in het Zeeuws
elftal van de afdeling, zes maal in
het Zeeuws elftal van de KNVB, drie
maal in het Zuidelijk elftal en één
keer in het Nederlands Zaterdag
elftal.
Hogerop?
De kwaliteiten van Klaas Poortvliet
werden al vroeg ontdekt door
Middelburg en later ook door scouts
van profploegen. Maar toen was
het eigenlijk al te laat. Ook NAC
uit Breda kwam informeren maar
toen men hoorde dat Klaas de 30 al
gepasseerd was zagen ze er toch
maar vanaf. Klaas had ook geen
zin meer om met ruzie uit Arnemuiden
te vertrekken want voetballen
op zondag kon nu eenmaal niet.

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

VVA & dE mEEUwEN
Zeeland kreeg er een sensatie bij: de meeuwen-Arnemuiden
Het zaterdagvoetbal is in opmars. ook
in Zeeland. walcheren telt nu twee
topclubs in het landelijk zaterdagvoetbal:
Arnemuiden en de meeuwen. Voor die
clubs wordt het een bijzonder seizoen
want volgend jaar wordt er dan eindelijk
een eerste klas gevormd. Nu is de
tweede klas nog de hoogste in het KNVBzaterdagvoetbal.
Een sensationele voetbalderby
is er bijgekomen in de Zeeuwse
voetbalwereld: de gevechten tussen
Arnemuiden en De Meeuwen uit
Zoutelande. Beide clubs spelen
nu in de landelijke tweede klas
(de hoogste momenteel) van het
zaterdagvoetbal. Arnemuiden
deed wat nog geen enkele andere
Zeeuwse club eerder had gedaan:
het handhaaft zich nu al weer
geruime tijd in deze hoogste klas
van het zaterdagvoetbal en gaat
zijn derde seizoen in deze tweede
klas tegemoet. Het de laatste jaren
als een komeet omhoog geschoten
De Meeuwen is op werkelijk indrukwekkende
wijze in de tweede klas
beland: de club uit Zoutelande
werd vorig seizoen kampioen van
de derde klas van Zuid 1 met 38
punten uit 20 wedstrijden. In heel
de competitie verloor De Meeuwen
dus slechts twee punten. Bovendien
heeft deze nieuwe tweedeklasser
een grootse indruk achtergelaten
in de reeks oefenwedstrijden in de
afgelopen maand: geregeld werden
er vijf of meer doelpunten per
wedstrijd gescoord. Niet één club
in de tweede of derde klasse van
het landelijk zaterdagvoetbal is zo
overtuigend kampioen geworden als
juist De Meeuwen, dat tenslotte met
12 punten voorsprong op nummer
twee Woudrichem kampioen werd.
Kortom: De Meeuwen was een
klasse apart.
Op de allereerste wedstrijddag
van het seizoen 1969­1970 staat
het sensationele treffen tussen De
Meeuwen en Arnemuiden op het
programma. Toen de twee tegenstanders
enkele jaren geleden nog
samen in de derde klas streden was
er aanvankelijk weinig krachtsverschil.
De krachtmetingen tussen De
Meeuwen en Arnemuiden bijvoorbeeld
in het seizoen 1965­1966
ligt bij velen nog scherp in het
geheugen, met name de wedstrijd
in Zoutelande. Arnemuiden, dat
toen tweede op de ranglijst stond
achter AZVV, had nog gelijk kunnen
komen met deze ploeg uit Axel als
het won in Zoutelande. Maar zie: De
Meeuwen nam een 2­0 voorsprong.
Vervolgens werden de rollen
omgedraaid: 2­4 in het voordeel
van Arnemuiden en tenslotte een
eindstand van 4­4. Arnemuiden won
in dat seizoen zijn thuiswedstrijd
tegen de Meeuwen met 3­2. In het
seizoen 1966­1967, dat Arnemuiden
met de titel afsloot, was de club uit
het vissersdorp duidelijk sterker dan
De Meeuwen: overwinningen van
5­1 en 2­1. Zonder twijfel zijn er op
dit moment meer technische kwaliteiten
bij De Meeuwen aanwezig.
Op Hemelvaartsdag kwam dat nog
duidelijk aan het licht toen de spelers
uit Zoutelande in hun eigen toernooi
ook tegen Arnemuiden moesten
spelen: De Meeuwen wonnen met
5­0. Excuus van Arnemuiden later:
“We hadden ons te sterk op die
wedstrijd geconcentreerd. We waren
eigenlijk overgeconcentreerd”.
Later in het begin van juli deden
de ploegen het in Arnemuiden nog
eens over. Ditmaal trok Arnemuiden
duidelijk aan het langste eind: 3­0.
Maar nu waren – door vakanties –
de ploegen niet compleet, zodat
deze wedstrijd een minder goede
maatstaf was.
Nu wil het toeval dat juist in het jaar
dat Arnemuiden en De Meeuwen
samen in de tweede klas spelen de
absoluut belangrijkste competitie
van het zaterdagvoetbal begint.
Thans nog is de tweede klas het
hoogste niveau, maar na afloop van
het seizoen zal er een eerste klas
zijn gevormd. Vijf tweede klassen
zijn er op het ogenblik. Twintig
eersteklassers moeten daaruit te
voorschijn komen. Dat betekent dus
dat van elke tweede klas de vier
hoogst eindigende clubs promoveren
naar de eerste klas (er zullen
twee eerste klassen komen). In de
tweede klas B – waarin Arnemuiden
en De Meeuwen uitkomen – zullen
dus 4 van de 12 ploegen promoveren.
< 63 >

VVA & dE mEEUwEN
Arnemuiden was blij met gelijkspel bij meeuwen – geen treffers in
spannende derby
Het gelijkspel, dat Arnemuiden bij
streekgenoot meeuwen wegsleepte, werd
met dolle vreugdesprongen begroet.
En daar was alle reden toe: tot lichte
teleurstelling van de meeuwenaanhang,
maar tot volle tevredenheid van de
“Aeremuse” supporters was de
debuterende ploeg uit Zoutelande niet
verder gekomen dan een 0-0 gelijkspel.
Eigenlijk had ook De Meeuwen reden
tot tevredenheid. Want hoewel de
gelijke eindstand de verhoudingen
uitstekend weergaf, was een
nederlaag niet eens denkbeeldig
geweest. Dat geldt trouwens ook
voor Arnemuiden, dat niettemin
boven verwachting sterk uit de bus
kwam en beslist niet minder speelde
dan vorige jaren.
< 64 >
De schroom, waarmee Arnemuiden
het door ruim 2000 kijkers (voor
Zeeuwse begrippen een ongekend
aantal) omzoomde Meeuwenveld
betrad, was begrijpelijk. Immers: de
meest fantastische verhalen over
De Meeuwen deden in Walcheren
en wijde omtrek de ronde. Het
bleek allemaal nogal mee te vallen.
De flitsende aanvallen, de ragfijne
combinaties en de verassende snelle
doorstoten bleven (nog?) achterwege.
Efficiënt
Voor een belangrijk deel was dat
te danken aan bijzonder efficiënt
spel van Arnemuiden. Met vijf man
in de verdediging kregen lichtvoetige
knapen als Melis, Francke en
v.d. Heide weinig kans. Bovendien
Doelman Saal van Belzen van Arnemuiden plukt de bal boven het hoofd van de
Meeuwen­aanvaller Daaf Francke weg. Rechts centrale verdediger Ben van de Ketterij
en links Karel van de Gruiter.
bleek de groenwitte defensie
weinig bekwaam in de opbouw,
waardoor Arnemuiden geruime tijd
het middenveld in bezit hield. De
wisselende kansen in de eerste
helft bleven beperkt tot schoten van
Joost de Ridder en Poortvliet aan
Arnemuiden­zijde en schuivers van
Melis en Francke aan Meeuwenkant.
Noch doelman van Belzen, noch
zijn collega van Wingen raakten in
bijzondere moeilijkheden. Francke
was in de 36 e minuut het dichtst
bij een treffer, maar voor open
doel faalde hij hopeloos. Van groot
krachtsverschil was ook na rust
weinig sprake. Arnemuiden – met
Meerman als invaller voor Schuit
– moest weliswaar terug, maar
ausputzer R. van Belzen bleek een
groot struikelblok voor de bij vlagen
onstuimig aanvallend Meeuwenvoorhoede.
Melis en Francke zochten
tevergeefs naar een bres in de
vijandelijke defensie. Aan de andere
kant waren de plaagstoten van
Arnemuiden evenmin zonder gevaar.
Vooral linksbuiten Jan de Nooijer
stichtte herhaaldelijk verwarring in
de Meeuwendefensie, kundig geleid
door Pattenier.
Spannend
Naarmate het eindsignaal van de
te veel fluitende arbiter Kouters
naderde, werd de strijd spannender
en harder. Poortvliet schoot
net over en doelman van Belzen
stopte schoten van Melis en
Francke. Iedereen had zich in de
laatste minuten al met een gelijkspel
verzoend, behalve Melis. Zijn welgericht
schot in de voorlaatste minuut
spatte echter uiteen op de paal. Het
was de enige serieuze scoringskans
voor De Meeuwen in deze niet
hoogstaande, maar wel spannende
derby.

Nieuwsgierig geworden?
Bestel dan een exemplaar van
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub
en lees het hele verhaal !

4 Man duelleren om de bal
Jaap meerman in oranje
< 66 >
Jaap van Maris
De Kerstdagen van 1974 waren voor Jaap Meerman zeer bijzonder want vlak daarvoor had hij een bericht
ontvangen dat hij was geselecteerd voor het Nederlands amateur elftal. Dat betekende een nieuwe mijlpaal
voor deze stijlvolle middenvelder van de v.v. Arnemuiden. Het is het hoogste wat je als amateur kunt bereiken
op het profvoetbal na dan. Het jaar daarvoor zat hij bij de voorlopige selectie maar viel uiteindelijk af, maar dit
jaar was het hem dan wel gelukt.
Toch was hij niet helemaal overtuigd van zichzelf na de laatste selectiewedstrijd. Hij had maar een halve partij
mee mogen doen en voelde zich daar niet prettig bij. Coach Arie de Vroet stelde hem gerust door aan te geven
dat ze echt wel wisten wat ze aan hem hadden en wat hij in zijn mars had. De Vroet wilde ook de andere
spelers een keer aan het werk zien. Uiteindelijk bleek Jaap dus bij de selectie te zitten waarin naast Jaap nog
vier andere zaterdagvoetballers behoorden.
Jaap Meerman werd gezien als de meest getalenteerde middenvelders van Zeeland. Hij bezat een goede
traptechniek en een uitstekend spelinzicht. Zijn zwakste punt vond hij zelf zijn sprintsnelheid. De eerste tien
meter zijn niet snel maar hij trainde daar wel op. Zijn selectie heeft natuurlijk positieve kanten, maar toch ook
wel negatieve. Hij was van mening dat de supporters nog meer van hem gaan verwachten na zijn verkiezing
maar zijn instelling zal er niet
anders door worden.
De kwaliteiten van Jaap
werden ook ontdekt door de
Belgische profclub Berchem
Sport. Na twee seizoenen kwam Jaap weer terug op het oude nest, maar spijt heeft hij niet gehad van dit
avontuur. Hij is er harder door geworden en een de sliding en het koppen heeft hij beter onder de knie kunnen
krijgen. Zelfs een paar gemene trucjes heeft hij in het Belgische voetbal geleerd en zal hij indien nodig ook
hier toepassen. In het eerste seizoen speelde hij 14 wedstrijden mee in het eerste team en kwam hij ook vaak
als wisselspeler het veld in. In de eerste helft van het tweede seizoen stond hij ook vaak in de basis maar in
de tweede seizoenshelft werd dat steeds minder. Een verklaring heeft hij er nooit voor gekregen maar op een
gegeven moment had hij het wel gezien en kwam weer terug naar Arnemuiden. De overschrijving kostte nogal
wat moeite maar uiteindelijk ging Berchem Sport akkoord en kon Jaap weer voor Arnemuiden gaan voetballen.

VVA & dE mEEUwEN
Soms bidden we om rauw weer
Joost de ridder voetbalde zonder te
trainen. de ridder werkte als visser op
zee en kon daardoor alleen op zaterdag
voetballen. toch groeide hij uit tot
een veelscorende spits, die ondanks
belangstelling van profclubs zijn eigen
vereniging Arnemuiden trouw bleef. Het
seizoen 1969-1970 werd aangevangen
met de walcherse derby tegen de
meeuwen uit Zoutelande. Aan de
vooravond van dit belangrijke seizoen en
deze belangrijke derby werd er in de pZC
van 28 augustus 1969 groots stilgestaan
bij deze wedstrijd. In het bijzonder voor
Arnemuiden werd Joost de ridder in de
schijnwerpers gezet.
“Als je Joost de Ridder hier ziet
trainen is het noodweer”. Dat kan
iedereen op de trainingsavonden
van Arnemuiden (dinsdag en
donderdag) vertellen. Want Joost de
Ridder vaart op de Vlissingen 7 en
is praktisch de hele week van huis.
Geen enkele kans heeft hij om te
trainen en daarom wilde hij er mee
stoppen. Maar tenslotte ging hij toch
overstag: Joost zal er in de komende
competitie weer bij zijn. Penningmeester
Schroevers van Arnemuiden
voorspelt dan ook: “Zaterdag in de
wedstrijd tegen De Meeuwen zal
Pattenier (centrale verdediger van
de ploeg uit Zoutelande) sterretjes
voor zijn ogen zien want Joost is
niet te houden.” Antwoord van
Pattenier. “Dat zullen dan wel ontzettend
kleine sterretjes zijn.” Maar
ook Arnemuiden­aanvoerder Van de
Ketterij meent: “Met Joost weer in
onze gelederen zijn onze kansen 40
procent gestegen.”
Joost de Ridder, 23 jaar, getrouwd
met Geertje Marijs, vader van zoon
Jaco, wil in zijn smaakvolle eengezinswoning
in Arnemuiden wel
kwijt: “We bidden soms om rauw
weer. Dan kunnen we tenminste
eens uitslapen.” Want hoe gaat dat
wanneer je van uit Vlissingen op de
visvangst gaat? ’s Maandagsmorgens
om 7 uur (ook in de winter)
vaar je de haven uit (vraag dus niet
hoe laat Joost in Arnemuiden dan
al uit de veren was). In de loop van
woensdag loopt de Vlissingen 7 dan
de vissershaven weer binnen. Van
maandagmorgen tot woensdag aan
boord, slaapt hij dan wel? Joost:
“Bijna niet. Soms, als we aan het
slepen zijn, even op een stoel.”
Donderdagmorgen ligt het schip al
weer vroeg gereed om uit te varen
en vrijdag komt het vissersvaartuig
dan weer terug. En denk nu niet dat
Joost woensdag­ of vrijdagmiddag
niets te doen heeft: dan repareert hij
vaak netten.
Dat werkschema houdt nu niet
bepaald een levensritme in dat
bevorderlijk is om de conditie van
een voetballer op peil te houden.
Joost: “En als het nog eens slecht
weer is, zodat ik kan trainen, doe
ik dat toch niet, want ik deed het
eenmaal en toen werd ik er ziek
van.” Op de Vlissingen 7 (van zijn
zwager schipper W. Schroevers)
varen vier man en een koksmaatje.
“In de winter vissen ze meestal voor
de Belgische of Franse kust. Het is
een stenen grond. De netten gaan er
wel eens op stuk.” Is hij nooit bang?
“Eenmaal zijn we bijna gekapseisd,
toen de netten bleven vastzitten.
Dan zit je natuurlijk in je rats. Maar
we kunnen allemaal zwemmen.”
Voor Joost is het inderdaad een
enorme opgave: geen dag (behalve
zondag) kunnen uitslapen en dan
voor de voetbalclub Arnemuiden
op zaterdag al vroeg uit bed: “Want
we hebben verre uitreizen, naar
Noordwijk en Sassenheim, en dan
moet ik zaterdagsmorgens ook vaak
nog naar boord om wat karweitjes
te doen.” Hij kwam op zijn twaalfde
jaar bij Arnemuiden, speelde op zijn
zeventiende in het eerste, was vorig
jaar topscorer met 23 doelpunten
en zou, zo zegt iedere insider, een
voetballer van enorme klasse kunnen
zijn als hij regelmatig kon trainen.
Waarom kiest hij dan geen ander
vak? Joost: “Geld verzoet de arbeid.”
Misschien is zijn conditie straks niet
zo goed dat hij een hele wedstrijd
kan draaien. Daarom is het aardig
voor Arnemuiden, dat de nieuwe
reglementen toestaan dat er
twee spelers tijdens de wedstrijd
vervangen mogen worden (ook als er
geen sprake is van een blessure).
Bidden om
rauw weer.
< 67 >

HaantjEsgEDrag
In de PZC van 21 november 2005 wordt
gemeld dat het aloude gezegde “wie de
bal kaatst, kan hem terug verwachten”
ook in de voetballerij opgaat. In
Dinteloord was daar op zaterdag 19
november 2005 overduidelijk sprake
van, met vier levensechte hanen in de
hoofdrol. Zij werden vlak voor het begin
van de wedstrijd los gelaten op het veld
van de voetbalvereniging Dinteloord en
het kostte de nodige moeite om deze
beesten weer van dat veld af te krijgen
zodat aan de wedstrijd begonnen kon
worden
De aanleiding
Terug naar het einde van het
afgelopen seizoen. Arnemuiden kon
op het veld van Dinteloord kampioen
van de tweede klasse worden en
de massaal meegereisde supporters
uit het vissersdorp hadden
een ludieke actie bedacht. Voor de
wedstrijd werd een kip losgelaten
op het veld en daardoor duurde het
even voor de wedstrijd daadwerkelijk
kon beginnen. Arnemuiden
pakte vervolgens de titel, Dinteloord
promoveerde later via de nacompetitie
ook naar de eerste klasse en
daardoor kwamen beide ploegen
elkaar zaterdag opnieuw tegen. En
de supporters van Dinteloord bleken
de actie van hun collega’s nog niet
te zijn vergeten. Vijf minuten voor
de aftrap werd een kartonnen doos
op de middenstip opengesneden,
waardoor vier hanen de vrijheid
kregen. Het was overigens een
moeilijk karwei om het kwartet van
het veld te krijgen. Zeker omdat de
spelers van Dinteloord geen vinger
uitstaken. Amemuiden-verdediger
Peter Bil kreeg er als eerste één
onder de ballenvanger door en twee
andere hanen volgden snel. Maar
ja, die ene koppige haan wilde maar
niet van het veld af. En dus vond
een deel van de Arnemuiden-fans
< 68 >
het tijd zichzelf in te schakelen. Met
een man of acht jaagden ze de vogel
van het veld. Tien minuten later dan
gepland kon het duel dus eindelijk
beginnen, maar na enkele minuten
meldde één van de hanen zich
gewoon weer op het veld. Scheidsrechter
Koedam besloot niet in te
grijpen en nadat hij een half uur geen
aandacht had gekregen. verdween
ook de vierde haan definitief van het
veld.
Het vervolg
Anderhalf jaar later herhaalde de
geschiedenis zich maar nu was niet
Dinteloord de tegenstander maar
Meerkerk in de nacompetitie van het
seizoen 2006-2007. Blijkbaar waren
er toch supporters van Dinteloord
op het terrein aanwezig of misschien
waren de supporters van Meerkerk
door hun collega’s ingeseind. Er
liepen in ieder geval twee hanen op
het veld maar deze werden na een
korte achtervolging vakkundig door
enkele spelers van Arnemuiden van
het veld verwijderd. Zo zie je maar
weer dat je ook op het gebied van
hanen vangen een deskundige kunt
worden.
Een eerder voorval
Ook in het kampioensjaar 1997
waren enkele hanen aanwezig
op een voetbalveld. Plaats van
handeling was het veld van VVC ’68
in Halsteren waar Arnemuiden tegen
de plaatselijke voetbalclub kampioen
kon worden (en dat ook werd). Vlak
voor de wedstrijd werden door
enkele meegereisde supporters van
Arnemuiden enkele hanen losgelaten
op het veld. Na een soms wel erg
wilde achtervolging konden de arme
beesten verjaagd worden en twee
uur laten werd het veld ingenomen
door een uitzinnige horde supporters
die flink feest gingen vieren na een
0-1 overwinning.
Patrick Siereveld
voert een haan af

En er is meer:
Onder andere hoofdstukken over
Trainers
Supporters
De Raaijberg
Zaalvoetbal
Sponsors
en een fotogalerij van de verschillende teams
Hart voor Erremuu
Kroniek van een trotse voetbalclub