Editie 04 van 2012 - t Periodiekske

zijn (zoals bijvoorbeeld tegen
een draak) en je vaak van
wapen moet wisselen, komt er
steeds een pauze en verliezen
de gevechten zo vaak de weinige
flow die er al maar is in
een Elder Scrolls-gevecht.
We zijn bij de muziek aanbeland, waar in Skyrim niets op aan te
merken is. Elder Scrolls-games hebben altijd al prachtige achtergrondmuziek
gehad die de speler het gevoel geeft dat hij het
hoofdpersonage is in een verhaal van epische proporties. In Skyrim
is dit niet minder waar en het gaat zelfs zo ver dat je al onder de
indruk van de muziek bent, nog voor je spel goed is opgestart.
Om de muziek te maken die je in de intro van het spel hoort, hebben
de makers een beroep gedaan op een koor van mannen met
diepe stemmen, om hun zogenaamd Barbaren- of Vikingenkoor te
creëren. Met de hulp van componist Jeremy Soule, het trucje van
de grote hal en het verdrievoudigen van de stemmentracks krijg
je een soundtrack die het haar op je rug kaarsrecht omhoog doet
staan.
Op elk moment in het spel heb je het gevoel dat de muziek en
de wereld een geheel vormen. Ga je de bergen in, dan zal de muziek
je ook effectief het gevoel geven dat je hier gevaarlijk terrein
betreedt wanneer je in een sneeuwstorm terecht komt. Ook de
ophitsende tracks die je plots te horen krijgt om je eraan te herinneren
dat je niet de enige bent die in Skyrim rondloopt en dat je
niet de enige bent in de voedselketen van het Tamriel-ecosysteem,
ontbreekt niet. Een zonnige, ontspannende wandeling met een
rustig melodietje door de herfstige weiden van Skyrim kan al snel
omslaan in een face-off met een Sabre Cat en een stukje muziek
dat je op het puntje van je stoel zet tot de uitkomst van de en-
-%
27
counter is bevestigd.
Op grafisch vlak is Skyrim een beetje een tweezijdig zwaard. Bugs
in de graphics van Skyrim zijn niet zeldzaam, op meerdere plaatsen
in het spel kom je wel eens flikkerende textures tegen en ook
de animaties van vele van de wezens die in Skyrim rondlopen zijn
niet top. Personages hebben nog steeds de neiging om enorm
houterig te bewegen en zich al glijdend te verplaatsen. Op grafisch
vlak zijn er dus wel enkele tegenvallers bij Skyrim, maar om deze
review af te sluiten is er het meest opvallende en aangename van
het spel overgebleven.
Skyrim heeft een gigantisch vrije wereld waarin je als Dovahkiin
urenlang kan verkennen en van het ene indrukwekkende beeld in
het andere kan overlopen. Het berglandschap is prachtig, de weersomstandigheden
creëren een geweldige sfeer en je zal als speler
meermaals even stilstaan om het zicht in te nemen en te realiseren
hoe ongelooflijk klein je bent.
Er zullen wellicht games op de markt zijn die in aantal vierkante
kilometer een groter getal op hun palmares mogen zetten, maar in
Skyrim gaat er geen enkele pixel verloren. De wereld lijkt zorgvuldig
met de hand gemaakt en ook de dungeons volgen hierin. Wat
Skyrim een knaller van een game maakt en wat mij als gamer niet
teleurstelt na de vijf jaar die ik heb moeten wachten, is de manier
waarop de hele wereld in het spel een geheel is. Als gamer word
je uitgedaagd om gewoon de wilde natuur in te gaan en te kijken
wat je tegenkomt. De verhaallijn biedt een leuke houvast voor
die spelers die graag een begin en einde zien aan een spel, maar
deze kan je uitspelen op enkele uren als je er zuiver op focust,
hoewel iedere ervaren Elder Scrolls speler weet dat het hier niet
om gaat. De fun van een spel uit deze reeks ligt in de eindeloze
mogelijkheden en herspeelbaarheid die je krijgt omdat er altijd
iets nieuws te ontdekken is.
Aidan Rypens
BATIBOUWVOORWAARDEN
VAN 1/3 TOT EN MET 17/3/2012!!
-%