Editie 04 van 2012 - t Periodiekske

oog in oog komt te staan met een monster dat jou ver overklast
door het dynamisch levelen.
Wat ook best leuk is aan Skyrim is de mogelijkheid om je handen
als aparte gehelen te zien. Je bent niet langer gebonden aan bepaalde
vereisten, zoals het gebruiken van een schild in combinatie
met een eenhandig wapen, of het gebruik van magie wat
steeds met beide handen moest in Morrowind en Oblivion. Skyrim
biedt meer versatiliteit en laat je toe om magie te combineren met
wapens en schilden. Je kan verder ook zowel wapens als magie
dual-wielden, wat je meer schade of een sterkere spell oplevert.
Wanneer je dus weet wat je met jouw personage wil doen, hoef je
alleen de juiste zaken in je handen te nemen en het spel levelt de
nodige attributen voor je.
De combat en AI in Skyrim laten iets minder aan de verbeelding
en creativiteit van de speler over. Elk monster heeft exact dezelfde
tactiek: het kortst mogelijke pad volgen naar jouw personage of
companion, waarna ze alles in je gezicht gooien dat ze hebben.
Dit zorgt ervoor dat de gevechten eentonig worden en weinig voldoening
bieden. Net zoals in de
vorige Elder Scrolls geven de wapens
weinig of geen zicht op hun
effectieve range of hoe je er het
beste mee omgaat. Het enige dat
je kan opmerken bij je wapens is
het geluidje dat ze maken wanneer
je vlees, schild of andere zaken raakt. Deze geluiden verschillen
bovendien van wapen tot wapen en daaraan merk je als speler
dat er in Skyrim een ongelooflijke hoeveelheid belang is gehecht
aan de details. We kunnen echter ook zeggen dat sommige mechanismen
al sinds het begin van de reeks een beetje gebrekkig zijn
en ook in dit deel niet voldoende zijn behandeld.
Wel nieuw in Skyrim is de ‘cutscene kill’, die je met een beetje
26
geluk te zien krijgt wanneer je vijand het einde van zijn hitpoints
nadert. Zo zal je bijvoorbeeld wel eens een War Axe met volle
kracht in het midden van een zombie zijn voorhoofd planten, of
een wolf een trap verkopen alvorens hem een forse mep met het
staal in je hand te verkopen.
Een andere nieuwigheid is het uitbreiden van een skill, waar al
jaren door de massa van Elder Scrolls-fans naar gevraagd werd.
Sinds 2011 is het dus effectief mogelijk om in een Elder Scrollsgame
zelf wapens en armor te craften. Het systeem is ook voorzien
van de nodige achtergrond en gevolg, voornamelijk dan in de
manier waarop je je grondstoffen vergaart. In sommige grotten en
ondergrondse dungeons kan je zo aders van rijke ertsen vinden.
Om het nodige leer voor je armor te vergaren, kan je gebruik
maken van de grote hoeveelheid wolven die je komen lastigvallen
voor de kleinere items of je kan een hert enkele minuten achtervolgen
met pijl en boog voor een grotere lap leer waar je een pak
uit kan fabriceren.
Om de afwisseling tussen goed en minder goed een beetje voort
te zetten, gaan we over naar de User Interface. Role-playing games
hebben het vaak niet gemakkelijk om een interface te voorzien
dat voldoet aan de veelzijdigheid van het genre. Ook Skyrim
zit hier duidelijk mee te kampen. Het gebrek aan knoppen op
een controller zorgt ervoor dat je enkele stappen onderweg bent
om een wapen te selecteren of een potion te drinken. Zelfs het
browsen naar je favorites vraagt al om
twee knopaanslagen alvorens je effectief
iets kan beginnen te selecteren.
Dit werkt enorm vermoeiend en kan
leiden tot nodeloos lange gevechten
wanneer je vijand een wat lastigere tegenstander
blijkt te zijn en je voortdurend naar healing of magicka
refills moet zoeken. Ook wanneer je confrontaties wat versatieler