kleintje muurkrant 378 - Stelling

kleintje MUURKRANT/ 18 april 2003, pag 2
➔➔➔➔ Bosch'
demonstratie
verslagje Op het
Kerkpleintje in Den Bosch ver-
zamelden zich op woensdag
26 maart jongstleden onge-
veer vierhonderd mensen.
Klokslag zeven uur 's avonds
riep Arno Schotmans van de
SP de aanwezigen op tot een
demonstratieve tocht. "Bush
en Blair zijn hun heilloze oor-
log gestart. De oorlog die niet
steunt op een besluit van de
Verenigde Naties. De oorlog
die een meerderheid van de
bevolking in de oorlogvoeren-
de democratische landen niet
wil. De oorlog die te vermijden
was. De oorlog die onnodige
slachtoffers zal eisen. De oor-
log die niet de oplossing
brengt voor het terrorisme. De
oorlog die moet stoppen. In 's-
Hertogenbosch zijn veel men-
sen die zeker weten dat de
oorlog niet in hun naam wordt
gevoerd. Het Platform Den
Bosch tegen oorlog roept op
tot demonstratie."
Onder de demonstranten
opvallend veel jongeren.
Daarnaast waren duidelijk her-
kenbaar groepen allochtonen -
met name de jongeren waren
luidruchtig aanwezig, mensen
uit de oude actiebeweging en
gelukkig veel anderen die ik
niet meteen kon thuisbrengen.
In een (te) hoog tempo werd
de route Sint Jan -
Hinthamerpromenade - Markt
- Hoge Steenweg - Visstraat -
Stationsweg - Tunnel (voor
velen het akoestische hoogte-
punt) - Onderwijsboulevard
afgelegd. De tocht verliep vre-
dig met af en toe roepen van
leuzen met name tegen Bush
en de amerikanen, voor een
deel in het arabisch. Vooral
veel eigengemaakte spandoe-
ken. Op het vierkante plein
vooraan op de onderwijsbou-
levard werd met 400 theelicht-
jes een vierkant voor vrede
gemarkeerd. Daarna werd
enkele minuten stilte gehou-
den voor de slachtoffers van
de huidige oorlog en bezin-
ning. Het lege vierkant werd
even ingenomen door jonge-
ren met twee vlaggen waaron-
der een Palestijnse. Daarna
werd door Peter van
Doremalen van GroenLinks
heel kort gesproken over de
verwarring waarin veel men-
sen zijn. Maar dat de aanwezi-
gen duidelijk hadden gemaakt
dat het hen aanging wat er in
de wereld gebeurt. Tenslotte
nodigde hij uit tot napraten in
de Boulevard, waar enkele
tientallen mensen op ingin-
gen, en bedankte hij de aan-
wezigen. Enkele uren later
was het grote brandende vier-
kant nog steeds een stille ont-
roerende getuige van de
geslaagde demonstratie,
waarover we de volgende dag
helaas niets teruglazen in het
Brabants Dagblad. Vandaar dit
verslag. (Peter van Doremalen
- GroenLinks)
Voor meer informatie kun je
kijken op internetpagina
www.denboschtegenoorlog.tk
➔➔➔➔
Kanonnevlees?
Ongeveer 15.000 Latijns
Amerikanen vechten in Irak
voor Staatsburgerschap. In
plaats van 3 tot 5 jaar te moe-
ten wachten, kunnen ze vanaf
de eerste dag van indiensttre-
ding het staatsburgerschap
aanvragen. Gelezen in Spits,
maar helaas op internet nog
niets van gevonden. Om extra
militair personeel te ronselen
➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔
vervolg van voorpagina: Oorlog en vrede
vooral gaat om (door het Westen gesteunde) dictaturen, zoekt dit verzet een
uitweg. Uitlaatklep hiervoor wordt meer en meer de fundamentalistische
Islam die als enige kracht zowel ideologisch als militair zich daadwerkelijk te
weer stelt. Pakistan krijgt hier bijvoorbeeld mee te maken. Het verzet zal
steeds bloediger de kop in worden gedrukt door de bestaande machthebbers,
of door een nieuwe dictator, gesteund door de VS die tot elke prijs de
oliepijpleiding door Pakistan willen veiligstellen. Ongetwijfeld zal elk land,
zoals Iran en Noord Korea, dat te vrezen heeft van de confrontatie die Bush
en zijn rechtse regering willen, zich in snel tempo bewapenen met nucleaire
raketten omdat dit waarschijnlijk één van de weinige middelen is om Bush
een pas op de plaats te laten maken. Met andere woorden: de huidige poli -
tiek van de VS werkt juist de productie van massa-vernietigingswapens in de
hand. De oorlog kan ook wel eens het begin van het einde zijn van Amerika
als supermacht. Deze macht is sinds de Tweede Wereld Oorlog alleen maar
toegenomen en is nu op haar hoogtepunt beland. Een supermacht kan
alleen dan aan de macht blijven als deze rekening houdt met andere landen
en buiten de economische en militaire overheersing ook een moreel gelijk
weet uit te dragen. Dit is nu net wat er niet gebeurt. De VS weet in de oorlog
tegen Irak niet te verkopen waarom deze oorlog op dit moment nodig is. Het
grotere verhaal dat dit het begin zou zijn van een democratisering van het
Midden Oosten is volstrekt ongeloofwaardig. Juist meer democratie zou
betekenen meer anti-amerikaanse politiek en ook meer druk op Israël. Nu
blijft het vooral beperkt door grote woorden van dictators en elites die in
wezen innige banden hebben met de VS. In plaats van overleg rond de
kwestie Irak is gekozen voor confrontatie, ook naar de andere leden van de
Veiligheidsraad. De economische en militaire middelen worden op een botte,
niets verhullende wijze ingezet om de zin door te drijven. De redenatie is:
"we hebben de wereld niet nodig, we kunnen het allemaal zelf wel". Dit zal
zeker gevolgen hebben. De stemming zal in veel landen anti-Amerikaans
worden, ook in landen die altijd als 'vriend' van de VS te boek stonden. Het
kan het begin zijn van het verval van de VS als supermacht.
Maar ook hier in Nederland zullen de gevolgen groot zijn. Er is een verdere
verwijdering zichtbaar tussen met name Nederlanders van Arabische
afkomst en autochtonen. De wijze waarop vooral steeds uitsluitend op het
gevaar van de Islam wordt gewezen, het nog steeds niet volledig op gelijke
voet accepteren van migranten en de eenzijdige blik op het Israëlisch
Palestijnse confl ict zorgen hiervoor. Dit zal alleen maar toenemen. De kloof
dreigt groter te worden en van samenleven is nauwelijks sprake. Autochtone
Nederlanders integreren niet in een multiculturele samenleving.
toenemend fundamentalisme
Veel migrantenjongeren bevinden zich in een ideologisch vacuüm en een
identiteitscrisis. Ze voelen zich aan de ene kant westers en Nederlander,
maar niet geaccepteerd en anderzijds Marokkaan, Turk, Islamiet. Het is
geen wonder dat ze vatbaar zijn voor bewegingen zoals Islamitische bewegingen
die dit vacuüm opvullen. Bewegingen die zich ook verzetten tegen
de verfoeilijke en verderfelijk westerse consumptiewereld en een vorm van
eigen waarde geven. Vanuit links is er geen wervend verhaal dat migrantenjongeren
kan binden, er zijn ook nauwelijks of slechts broze contacten over
en weer. De Palestijnse strijd is voor veel migranten(jongeren) een strijd
waarmee zij zich identifi ceren, als strijd van het goede tegen kwade krachten.
Het gevolg is wel dat jongeren vatbaarder worden voor fundamentalistische
stromingen. Dit geldt ook in andere Europese landen en zorgt zo voor
een voedingsbodem voor terreur groepen. Het lijkt me ook niet de vraag of
er een aanslag komt in Europa, maar wannéér. Nadat dit gebeurt valt te vrezen
dat de overheid overgaat tot nog sterkere repressiemaatregelen tegen
migranten en vluchtelingen. Op zich zijn er signalen dat Islamitisch fundamentalisme
afneemt mede doordat de wereld kleiner is geworden en overal
mensen zich 'bevrijden' van knellende banden. Maar als er geen progressieve
krachten zijn die aansluiten op onvrede die er is zullen mensen zich toch
wenden tot fundamentalistische Islamitisch perspectief. Wat Islamitische
krachten vòòr hebben is dat er financiële stromen zijn om hen te ondersteunen
en om sociale verbanden via voorzieningen op te bouwen. Vooral oliestaten
in het Midden Oosten spelen daar een rol in. Het is trouwens niet
alleen de fundamentalistische Islam die op onvrede inspeelt; ook fundamentalistische
christelijke en joodse groepen evenals nationalistische groepen
doen dat en zij zijn ook niet vies van aanslagen op burgers. Als we niet uitkij -
ken ontstaan er meer en meer confrontaties uit fundamentalistische geloofsovertuigingen.
Het lijkt er op alsof hier bijna bewust op aangestuurd wordt
niet alleen door de fundamentalistische Islam in de persoon van Bin Laden,
maar ook door de regering Bush. De een roept ter ondersteuning van zijn
daden 'Alah is groot' de andere 'God bless america'.
vrije markt product
Het model van de parlementaire democratie verliest aan geloofwaardigheid,
evenals internationale instituties zoals de VN. In bijna alle Europese landen
is een grote meerderheid van bevolkingen tegen een oorlog tegen Irak. Toch
zijn er landen als Spanje en Italië waar geen enkel draagvlak voor een oor -
log is maar waarvan de regering zich voor oorlog uitspreekt. Steeds meer
mensen worden zich bewust van de verstrengeling van de politiek, de bedrijven
en de media en beginnen zich te roeren. De VN zijn zo langzamerhand
een aanfluiting en lijken meer op een markt met loven en bieden of maffi astructuur
met afpersing. De VS verdedigen haar koehandel zelfs door erop
te wijzen dat dit nu gangbare diplomatie is die eigen is aan een vrije wereld.
Na de materiële rijkdommen en collectieve voorzieningen lijkt nu ook de politiek
te moeten voldoen aan de vrije markt. Als je macht en geld hebt koop je
stemmen ter ondersteuning van je zienswijze. Hiermee heeft democratie al
haar waarde verloren. Het gaat niet meer om meningen, debat, of elkaar
overtuigen. Elk perspectief, dat met redelijkheid en het vinden van een compromis
confl icten op te lossen zijn, is weg. Geen Palestijn die er meer in
gelooft, maar ook talloze anderen niet. De enige uitweg die door velen nog
gezien wordt is de gewapende strijd in de vorm van terreur, de enige vorm
van gewapend verzet die kans van slagen heeft.
Vanuit de algehele malaise wat betreft geloofwaardigheid van instituties als
de staat, het IMF, de VN, Wereldbank, etcetera, zijn er twee belangrijke ten -
densen te zien. Aan de ene kant die van nationalisme en fundamentalisme
en aan de andere kant de bewegingen voor directe democratie, onder andere
te zien in de globaliseringsbeweging van onderop. De staat en haar
bureaucratie voelen dat de stabiliteit kan worden aangetast en dat haar controle
over wat er gebeurt afneemt. Het gevolg is een grijpen naar de bekende
wapens: toenemende repressie en controles.
wat moeten wij er nu mee
Een gewapend conflict op zich hoeft nog niet altijd negat ie f of onwensel ij k te
zijn. Als je ni et princi pi eel paci fist bent, val t er soms wat te zeggen voor
gew apend i ngrijpen. Dictators zijn vaak alleen met militaire m iddel en te verdrijven
ofwel van bui tenaf ofwel intern door gewapende strijd. Bekend voorbeeld
is Vietnam dat Cambodj a binnentrok en een eind maakte aan het
schri kbewi nd van Pol Pot. In het geval van Irak is de terechte vraag of er op
dit moment ook niet zonder gewapend ingrij pen kans i s op verandering. Het
is vaak een netelige kwestie. Een ni et makkel ij k te beantwoorden vraag is
bij voorbeeld of Afghanen beter af zi jn op dit moment dan onder een
Talibanbewind en of het Talibanbewind op andere wijze w as te st oppen
geweest. Of dat Kosovaren nu beter af zijn dan dat ze nog j aren onder
Servi sche onderdrukking hadden m oeten l even. Maar een oorlog heeft niet
a l een gevolgen voor de direct betrokken en is niet te beoordelen als
momentopnam e. Met andere woorden: de oorl og is een uitkom st van een
proces en heeft l ange t ermi jn gevolgen die meegewogen moeten worden in
de krit iek. Sterker, te veel fixeren op de oorlog zelf heeft als nadeel dat veel
bel angrij ke zaken niet op de voorgrond treden en dat de fundament el e kritiek
op de oorlog ontkracht wordt, i ndi en de oorlog kort zou duren en straks
bijvoorbeeld duizenden Irakezen juichend op de straat staan. Het is precies
w at voorstanders van een oorlog vaak doen: het moment op zich l osmaken
van wat ervoor en daarna gebeurt en het versi mpelen tot het feit dat militair
ingrij pen toch goed is op dat moment. H et is toch prim a dat de Irakezen verlost
worden van Saddam Hoessein. Er zi jn ook veel Irakezen die zo redeneren,
w at van hen ui t gezien wel t e begrij pen is. Ze hopen op een oorlog om
Saddam kwijt te raken terwi jl ze t egelijkerti jd geen enkel vertrouwen hebben
in motieven van de VS. Een strijd tegen de oorl og zal vooral ingepast moeten
worden in een beweging die streeft naar veel verdere hervormingen dan
het st oppen van een oorlog op zich.
Verzet tegen oorlog bet ekent dus je niet op de oorl og zelf blindstaren maar
vooral ook op de peri ode daarna zowel al s ervoor. N iet al leen op Irak maar
vooral ook op de effecten op de wereld en ook op Nederl and. Jui st de oorlog
tegen Irak heeft ver strekkende gevolgen. Er i s een toenam e aan verwijderi
ng en spanning tussen met name Nederl anders van M arokkaanse
afkom st en witte N ederlanders, wel ke laatste overal de bel angrij ke positi es
innemen in de maatschappi j. Ook de meest e acti egroepen en vredesbewegingen
zij n w it, er is weinig direct contact en sam enw erking met bi jvoorbeeld
de tweede en derde generatie migrantenjongeren. Jui st di e j ongeren zouden
ook perspectief m oeten krij gen om een progressieve kri tiek te ont wikkelen
in plaats van af t e glijden naar fundamentali st ische groeperingen of
nati onali sme. Het conflict Israël-Palestina raakt hen veel directer dan dat het
de meeste witte Nederlanders raakt. Bi j hen is een totaal onbegrip over de
houding van ook Nederl and richting di t confli ct. Al helemaal in vergelijking
met de houding van onder andere de Nederlandse regering ri chting Irak.
De vredesbeweging m oet zich veel m eer inbedden in een bredere maatschappijvi
sie met diepgang. Aan de ene kant heb je de logica van geo-poli -
tieke en strategische overwegingen die vooral via de m edia als onontkoom -
baar overkomen. Het is goed om di e te analyseren maar tegenover di t
realis me moeten we ook eigen l ogi ca vormgeven di e geheel niet gebaseerd
is op de macht spol iti ek van staten en multi nationals en ook realisme uit straalt
. De bovenstaande 'w ij ' waar in het kopje sprake van is en waartoe ik
mi jzel f toe vindt behoren zijn de meer buiten parlementaire act ivisti sche
mensen. Deze hebben tot nu toe in verband m et de oorlog w einig van zich
laten horen. Een probleem is dat i n Nederl and het al ti jd al ont broken heeft
aan langere termij n strategi e, discussi e en een (w ervende) vi sie. Act ies krijgen
hi erdoor al gauw een vluchtig karakter. Veelal i s bui tenparl em ent air
links te veel opgesl oten i n een zichzelf bedruipende subcult uur. Net als i n
de globaliseringbeweging van onderop moet getracht worden een praktijk te
ontw ikkelen die perspect ief biedt in opbouw van lokale net werken die (radi -
caal) verzet kunnen plegen. Wat inhoudt, dat er al ternatieve structuren en
soci al e verbanden nodig zijn die mensen kunnen opvangen en al ternati even
ontw ikkelen. M et nam e m oeten we ons daarmee veel meer richten op
allochtonen. Het tegengaan van fundamentali sm e van welke aard dan ook
en nationalisme, verdient priori tei t. Een les van de afgelopen jaren is w el dat
mensen niet meer één i deologie of één weg zi en naar veranderingen en dat
is maar goed ook. V anuit lokale sociale verbanden kan op eigen w ij ze vorm
gegeven w orden aan kriti ek. D e thema's 'uitholling van de democrat ie' en
'macht van de multi nat ional s' zi jn bel angrij ke thema's van de global iseri ngsbew
egi ng van onderop en hebben ook a l es met de oorlog te maken. H et i s
tij d om een kw alitatieve stap vooruit te zetten, w at betekent niet sl echt s een
volgende landelijke demonst ratie. De fout in 1981 en 1982 toen het lukt e
honderddui zenden mensen op straat te kri jgen zonder dat er een act ieperspectief
was ont wikkeld moet niet herhaal d worden. Voorbeel den van directe
actie zijn hard nodig. Acti es, die voor veel mensen inspirat ievol zijn en
navol gbaar. Het zij n vooral de olie en de wapenindustrie die belangen hebben
bi j een oorlog tegen Irak. Di t zijn ook juist de i ndustrieën w aar voor een
bel angrij k deel de Amerikaanse economie op draait. Maar ook de Franse
economie heeft een bel angrij ke wapen- en oli e-industri e die actief is in het
Mi dden Oosten, w at i ets verklaart over de tegenstellingen tussen de V S en
Frankrij k. Esso (Exxon/Mobil) is een goed bijvoorbeeld van een bedrijf w aar
actie tegen gevoerd kan worden. Het is de grootste mul tinat ional in de
werel d en ook de grootste oliemaatschappij . V olgens een recent rapport
van de Duitse Bank is die maatschappij het meest gebaat bi j een regimew isseli
ng in Irak. Esso (Exxon/ Mobil) is ook één van de groot ste donat eurs van
de presidentscampagne van Bush. D e multinational is ook fel tegen het
Kyoto-verdrag. H et i s een maatschappij die door consumenten-act ies onder
druk gezet kan worden. In meerdere landen zijn er al initi ati even voor acti es
wat st imulerend kan werken. Er kan een uitwisseli ng ont st aan tussen vredesbew
eging, de gl obali seringsbew egi ng van onderop en de milieubeweging
die al langer actie voert tegen Esso. Maar er kan ook naar andere
actiedoelen gezocht worden als m aar aan de voorwaarden voldaan wordt
dat ze navolgbaar zijn, binnen een breder verhaal passen, mensen radi cali -
seren en l okale verbanden verstevigen. Door het op l angere termi jn opbouw
en van netwerken van mensen die grip willen krijgen op hun leven en het
wereldgebeuren, die zelf democrati sche structuren opbouwen en handel end
willen optreden, ontstaat perspectief op verandering. Perspect ief op het
st oppen van de oorl ogen die nog dreigen t e kom en, ook i n het kl ei n bi nnen
de eigen sam enlevi ng.
Vragen
naar
In hun reactie in Kleintje
Muurkrant nummer 376 komen Jan
Willem Nienhuys en Cees Renckens
terug op de vraag naar bewijzen voor
de werkzaamheid van orthomoleculaire
middelen. Die vraag menen zij in hun
eerdere bijdrage in Kleintje 374 al te
hebben beantwoord: "Waar zijn de
bewijzen? Die zijn er niet. Daar is alles
mee gezegd." Hiermee gaven zij aan
dat verdere discussie eigenlijk geen zin
heeft en dat lezen we ook nu weer.
door Ton Geurtsen
Deels is dat gebaseerd op de suggestie dat ik (en ook Theo Jonkhart in
Kl ei ntje 375) " geen kennis van zaken hebben" - iets waarvan ik overigens zel f
wens te bepalen of dat zo is. Ook vinden ze "het last ig [mi j] serieus te nemen"
omdat i k in het voetspoor van de zogeheten "Aids-dissidenten" enkele kriti sche
opmerki ngen m aakte bij de H iv-Ai ds hypothese. B lijkbaar zij n zij er niet van op
de hoogte dat zi ch intussen een groot aantal vooraanst aande deskundigen uit
a le relevante takken van wetenschap als de virol ogie en de mol eculaire biol ogie
zi ch achter de kritiek hebben geschaard. Inhoudelijk zal ik er verder niet op
ingaan, omdat het ons teveel van het onderw erp zou doen afdwalen: het gaat
hier niet om "alternati eve genezers". Voorzover mi j bekend is alleen C ees
Renckens arts, maar dat is nog geen garantie dat men op de hoogte is van de
m ateri e. Artsen kri jgen noch in hun opleiding noch in hun bi jscholingen er iets
over te horen en zijn ook vri jwel ongeschoold i n de voedings leer. Juist dat
noopt tot enige bescheidenheid, want er zijn helaas nog teveel mensen die i ets
niet aannem en omdat het overtui gend i s, maar omdat het de gezagsstempel
van een medicus hee ft.
"badinerend"
Ik kan me iets voorste len bij de irritatie dat er van wordt uitgegaan dat all een
Renckens deze stukken schrijft (ik veronderstel overigens dat de stat istische
wetenswaardigheden misschien wel juist niet van hem zij n). Maar hoewel het
arti kelen van twee mensen zijn, passen ze geheel in de lijn van de slechte
staat van dienst die Cees R enckens de l aatste jaren heeft verworven door -
nota bene al s arts - alles dat niet regulier is bij voorbaat terzi jde te schuiven.
Men nem e daarvoor een ki jkj e op de website van de V ereniging tegen
Kwakzalveri j (ww w.antikwak.nl), waar hij de voorzi tter van is. Men vindt er histori
sche wetens waardigheden, citaten van geestverwanten en voorbeelden
van vermeende w anprakt ijken. Maar nergens l eest men wat de orthomolecul
aire leer inhoudt. Een fatsoenlijke website zou òfwel goede en neutrale informat
ie moeten verschaffen over deze leer, waarna de krit iek volgt òfwel want
oestanden aan de kaak moeten s te len op medisch gebied, uit w el ke richting
die ook afkomst ig zijn. Dat niet het geval i s, laat zien dat het hem vooral te
doen is om een ideologisch gevecht en dat bedreigt het gezondheidsbelang.
Dat laat ste is precies wat de aanl eiding was voor mij n eerste bijdrage.
De auteurs spreken over " een licht badinerende toon", maar dat getui gt van
weinig zelfkennis. Om me w eer tot Renckens te beperken: is het wantrouwen
naar hem vreemd als je w eet dat hij door de recht er is t eruggefloten vanwege
het ten onrechte gebruiken van de term kwakzalverij ten aanzi en van "alternat
ieve genezers" en i n zijn kritiek op het Helen Dowling Instituut (voor 'psychosoci
al e oncol ogie') m eent het woord 'kankerfascisme' t e moeten gebruiken? En
dat zijn vereniging op een congres een spreker van de Ameri kaanse zustervereni
ging (Dr. Baratz) ui tnodigt die kw akzalvers (naar ik aanneem dus ook de
richt ing di e ik verdedig) om schri jft als "mensen di e over het algemeen in het
reguliere vak niet goed functioneren en wi er ego doorgaans groter i s dan hun
IQ." Hij schijnt hen ook, onder bijval van de zaal, in verband te hebben
gebracht m et de medische experi menten i n de nazi-concent rati ekampen (1).
Dit l aatste ontleen ik aan de website www.kanker-actueel.nl waar men het discussieforum
kan raadplegen om te zien met wel ke methoden anti-kwakacti visten
tekeer gaan tegen kankerpati ënten die het wagen vertrouwen t e stel len in
andere behandelingsmethoden. De site is van Kees Braam , een via ni et-reguliere
methoden genezen kankerpatiënt die van één van Renckens' geestverw
ant en, de voormalig directeur van de Nederlandse Kankerbestrijding Piet
Borst, t e horen kreeg dat de diagnose fout moet zijn gew eest. En die voort s
vi ndt dat er "een barrière moet worden opgeworpen tegen dit soort lieden. Er
zi t veel tuig tussen."
H et is maar dat de lezers weten met wat voor bedenkelijke kringen ze van
doen hebben.
niet alléén onderzoek
D e beide auteurs bevestigen met hun artikelen dat de orthomoleculai re bijdrage
aan ziektebes tri jding hen niet wezenl ijk interesseert: het s taat al bij voorbaat
vast dat ze niet kan werken. Dat verkl aart ook waarom ze m ij om bewij zen vragen
i n plaats van ze zelf te bestuderen en tot een gefundeerd oordeel te
komen. Dat die bew ijzen er zi jn, is een onw eerlegbaar feit, maar ze zi jn om
een voor de hand liggende reden nog veel te beperkt: de farmaceutische
i ndustrie is de belangrijkste opdrachtgever en die is niet geïnteresseerd i n dure
onderzoeken naar m iddelen die niet patent eerbaar en dus veel minder winstgevend
zijn. Zij stuurt systemat isch het onderzoek in de haar wel geval lige richting
(2). Het i s dus een vicieuze cirkel: er is zogenaamd niets bew ezen en door
niet te willen financieren w ordt er voor gezorgd dat de bewijzen er ook onvoldoende
komen.
Er is niets samenzw eerderigs aan de vaststel ing dat het deze farmaceutische
bedrijven om een maximale afzetmarkt te doen is, ook al worden tegenst anders
van "alternatieve geneeswij zen" ni et moe dat te roepen. Zoal s de wapenindustri
e leeft van oorlog, zo leeft de farm aceut ische i ndustrie van zi ekten.
Die heeft dus geen belang bij genezing. Aan de artsen de taak om deze indus