Editie 22 van 2012 - t Periodiekske

DE VOORSTAD BLOEIT
142 Strik
Je hebt wat je hebt en wat je niet hebt, dat heb je niet. Zelden las u
een meer simplistische beginzin. Hij borrelde in elk geval op tijdens de
cadeautjeskoorts die onze consumerende bloeiende voorstad al weken
teistert. Je zal als student wat bijverdienen door pakjes te maken in de
parfumerie. Dan verlaat je ’s avonds de winkel met een gekleurde strik
om je hoofd en blijf je de hele avond en nacht met tape en inpakpapier
frutselen. Je moet je bedwingen, om ook oma en de goudvissen niet
in te pakken. Lange rijen ongeduldige klanten heb je getrotseerd en
Bancontact had weer moeite om niet te crashen. December leeft van
Sinterklaas, Kerst en Oudjaar. De niet te missen ijkpunten. “Wat doe
jij met de Kerst? Ga je ook doordoen met Nieuwjaar en er een lap op
geven?” Onze kinderen worden zo opgefokt, dat ze de geschenkenstroom
doodnormaal vinden. Hebben, krijgen en nieuwjaarswensen in ruil
voor een vette kluif. Vluchtige kussen en vooral: omslagen met geld,
zodat we tijdens die eerste groezelige dagen van 2013 opnieuw naar
de speelgoedwinkel moeten, om snel nog meer cadeaus te kopen.
Wanneer start de koopjesperiode ook weer?
Het is allemaal diep ingeburgerd. Behalve in ziekenhuizen, instellingen
en bejaardenhuizen, waar 31 december verdacht veel lijkt op 1 januari.
Inclusief de slingers, de boom en de ballen. Ze blijven hangen en
staan tot na de feesten. Feesten? Op tv, ja, het fl ikkerende scherm dat
de kamer moet vullen. Uitbundige reveillons, op alle zenders, vooraf
ingeblikt, bulkend van vrolijke, halfdronken mensen. Potpourri’s en
polonaises. Hoe langer je kijkt, hoe somberder je wordt. Het aftellen
in het rusthuis leidt naar een even eenzaam jaar. Feesten bestaan daar
als herinnering, wensdroom of als absurdistisch toneelstuk. Ook dit
recente nieuws: 15,3 procent van de Belgen moet het nu doen met een
inkomen dat onder de armoedegrens ligt. Het risico op armoede bereikt
daarmee het hoogste niveau sinds het begin van de economische crisis.
Armoede is niet enkel een kwestie van inkomen. Dat weet men alvast
ook in de stad Antwerpen, waar bijna een kwart onder de drempel zit,
in een spinnenweb van sociale uitsluiting. Ze is voelbaar in onderwijs,
werk, huisvesting, gezondheid en vrijetijdsbesteding. Musea bezoek je
niet, wanneer je honger hebt. De pakjes onder de kerstboom zijn in
deze gezinnen eerder klein, licht en zonder strik.
Voor wie me een beetje volgde in 2012: een lach en een traan.
Confronterend. Onze onvergelijkbare, zonnige zoon Andreas werd
geboren, in spectaculaire omstandigheden. Maar al mijn oogoperaties,
vanaf mei, zorgden optisch en neuraal voor een vreemd licht en een
wat schuine kijk op alles wat beweegt. Beide feiten zullen voor stille
feestdagen zorgen. Geluk is broos en breekbaar. Geluk is eenvoudig.
Geluk zit niet in pakjes. Geluk borrelt op als een babyglimlach. Dan zal
ook ik af en toe de dans niet kunnen ontspringen, toch hoop ik vooral
op een bescheiden, intieme rust, dichtbij vrouw en kinderen, dichtbij
elkaar. Times Square, Rio, de houseparty’s op Ibiza en zelfs het Weense
nieuwjaarsconcert zullen aan ons voorbij gaan. Misschien maken we
wel tijdens de eerste uren van het nieuwe jaar een strandwandeling,
voortgeduwd door de noordenwind, op de grens tussen land en water,
onder een lichtend baldakijn van wolken. Misschien schrijven we wel in
het zand dat we elkaar graag zien.
Aan al die nieuwe, ambitieuze gemeentebesturen, nog nat van de
inspanning: vergeet de essentie niet. Denk ook aan de burgers die
weinig misbaar maken, soms verborgen in een achterkamer, vaak
immobiel en niet meer in staat tot grootse prestaties. Dames en heren
mandatarissen, u trachtte tijdens de campagne hun stem te winnen,
aan de deur en met kilo’s publiciteit. Ook zij hebben recht op een
gelukkig nieuw jaar. Loop nu even bij hen langs, zonder dat het u een
mandaat oplevert. Op naar twee nul een drie. Met strik.
Marc van Riel
34
De echte
humor
Een Belgische collega tegen een Nederlandse: “Je krijgt de
groeten van Bert”
Nederlander: “Welke Bert?”
Belg: “Camembert.” De Nederlander baalt dat ie er zo intrapt.
De volgende dag komt de Belg weer.
Belg: “Je krijgt de groeten van Bert”
Nederlander: “Welke Bert?”
Belg: “Camembert.” De Nederlander baalt nu echt en gaat
de hele nacht zitten nadenken hoe hij die Belgische collega
kan te pakken krijgen. Ja, hij heeft het eindelijk. Je krijgt de
groeten van Marga, denkt ie en dan is dat van Margarine.
Dus de volgende dag :
Nederlander: “Je krijgt de groeten van Marga.”
Belg: “Oh ja, dat is de vrouw van Bert zeker?”
Nederlander: “Welke Bert?”
Belg: “Camembert.”
Ken jij ook een geslaagde grap?
Mail ze naar miel@periodiekske.be en deel ze met de lezers
van ‘t Periodiekske.
Wordt het leven te groot en word jij te klein? Vergeet niet
dat er helpende handen zijn! Het leven is en blijft plezant,
met een magazine als ’t Periodiekske in de hand!