Editie 22 van 2012 - t Periodiekske

Vlaanderen heeft zijn eigen geld zelf
nodig
De sluiting van “Ford Genk” is een sociaal en menselijk drama dat
vele duizenden mensen in Limburg en daarbuiten hard treft.
Zowel de federale Belgische als de Vlaamse regering hebben hun
best gedaan om de auto-industrie en specifiek Ford Genk, zo
goed mogelijk te ondersteunen (maatregelen ten gunste van de
ploegenarbeid, subsidiëring van de opleiding ...), dit voor zover de
Europese Unie dat toeliet. Het is ook zeer juist dat de werknemers
van ‘Ford Genk’ daarbij nog, zoals sp.a volksvertegenwoordiger
Meryame Kitir in haar pakkende getuigenis in het parlement
aanhaalde, gedisciplineerd en zonder veel gemor loon inleverden
en technische werkloosheid hebben aanvaard.
Het heeft jammer genoeg niet mogen baten. Maar hieruit
besluiten dat het verdwijnen van ‘Ford Genk’ een natuurlijke en
onvermijdelijke evolutie is en dat de hoge loonlasten daar maar
weinig mee te maken hebben, omdat de door de overheid geboden
steun, eigenlijk een punctuele vermindering van de loonlasten,
toch niet geholpen heeft, is zeer onjuist.
- Beweren dat ‘Ford Genk’ het slachtoffer is van een internationaal
machtsspel, of net het ongeluk had, een minder goed in de markt
liggend autotype te bouwen, is ook als besluit “veel te kort door de
bocht”. Het is niet zo dat alle industriële activiteit systematisch naar
de lagelonenlanden verhuist. Een belangrijke industriële activiteit
zal altijd in stand worden gehouden daar waar de industriële
producten verkocht worden. Het intercontinentale vervoer (per
schip) is zeker niet gratis en duurt vaak ettelijke weken voor de
bestelde producten op de plaats van bestemming zijn. De kwaliteit
van de arbeidskrachten in onze West-Europese landen is superieur
en direct contact met de markt blijft levensnoodzakelijk. Dat wil
daarom nog niet zeggen dat ieder land zijn industriële activiteiten
vanzelfsprekend kan behouden. Bedrijven in Nederland, Frankrijk,
Duitsland of Engeland kunnen onze Belgische markt perfect
bedienen. En landen iets verder gelegen (Spanje, Zwitserland,
Italië, Oostenrijk, Tsjechië, Polen, Denemarken) staan binnen de
12 uur of sneller met hun producten aan onze landsgrenzen.
- Een groot industrieel bedrijf leeft niet op een eiland. Zelfs al wordt
een bedrijf geholpen om zijn loonlasten onder controle te houden,
dan nog blijft het afhankelijk van het niveau van de loonlasten in
haar omgeving. Dit geldt nog meer voor de toeleveringsbedrijven.
Los van de eigen loonlasten is het rendabel houden van een
bedrijf, in een omgeving met abnormaal hoge loonlasten, na
verloop van tijd, een onmogelijke klus. Dat blijkt ook uit het feit
dat ‘Ford Genk’ geen alleenstaand geval is: er moesten ook reeds
honderden mensen afvloeien bij Dow Chemicals in Tessenderlo,
Philips in Turnhout, ... om over de vele ontslagen bij kleine KMO’s
nog te zwijgen.
- En dat onze loonlasten hier abnormaal hoog liggen is
onbetwistbaar. Een vergelijking van onze arbeidskosten per uur (in
euro) over de jaren 2010 en 2011 bewijst dat ons land een ernstige
loonhandicap heeft tegenover de onmiddellijke buurlanden: België
(38,2 - 39,3), Frankrijk (33,1 - 34,2), Luxemburg (32,7 - 33,7),
Nederland (30,5 - 31,1), Duitsland (29,1 - 30,1), EU (22,5 - 23,1),
Eurozone (26,9 - 27,6).
- Iedere nieuwe industriële activiteit vertrekt in ons land met een
ernstige loonhandicap. De vele KMO-faillissementen zijn daarvan
een onmiddellijk gevolg. Het zal dan ook niet gemakkelijk zijn
om nieuwe bedrijven te ontwikkelen of aan te trekken naar de
provincie Limburg. Zelfs als de Vlaamse overheid er deze keer
32
Een eigen Vlaams economisch beleid
kan drama’s als Ford Genk vermijden
wel in slaagt de nodige
creativiteit aan de dag te
leggen en de valkuilen van
de niet al te goed geslaagde,
vorige Limburgse reconversie
te vermijden.
- De Limburgse werknemers
verdienen zeker niet te veel.
De Belgische fiscus is te
gulzig en kijkt met een veel te
begerig oog naar de Vlaamse
welvaart. De jongste maatregelen van de regering o.l.v. premier
Elio Di Rupo (PS) doen daar nog een schepje bovenop. Vlaanderen
zal twee derden (66 %) van de extra roerende voorheffing moeten
betalen. Met dank aan de Vlaamse regeringspartijen die in
Vlaanderen zelfs geen meerderheid halen.
De Belgische overheid heft veel te veel belastingen
Dit is een rechtstreeks gevolg van het feit dat ten zuiden van de
taalgrens een etatistisch regime in stand moet worden gehouden.
Hetzelfde geldt voor het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest, dat
meer en meer begint te lijken op een Noord-Afrikaanse stad,
waar steeds meer en meer grotendeels Vlaams belastinggeld in
bodemloze putten verdwijnt. In Wallonië werkt meer dan 50 % van
de bevolking op een of andere manier voor de overheid (federaal,
gewest, provincie, gemeente, OCMW). Dit begint erg te lijken op
een economie van het Sovjet-type. We weten allemaal hoe het
uiteindelijk met de Sovjet-Unie is afgelopen. Dit voorbeeld moeten
we zeker niet volgen.
Jaarlijks draagt Vlaanderen 16 miljard euro af aan de andere
gewesten. Dit veroorzaakt hier een zwaar verlies aan middelen en
mogelijkheden. Middelen die erg noodzakelijk zijn om de Vlaamse
welvaart in stand te kunnen houden. Elke werknemer in Vlaanderen
draagt immers jaarlijks een maandloon af aan Wallonië en Brussel.
Daar niets aan doen, is voor Vlaanderen, dweilen met de kraan
open. Deze financiële transfers wegen al jarenlang veel te zwaar
op de Vlaamse economie en de gevolgen worden daarvan nu
steeds duidelijker. Ford Genk zal jammer genoeg niet het laatste
Vlaamse economische drama zijn!
En dat men ons geen praatjes komt vertellen over “solidariteit”. De
Franstaligen doen niets anders dan de Vlaamse gemeenschap in
het buitenland en voor internationale organisaties zoveel mogelijk
in een slecht daglicht te stellen. Daarbij zijn de Franstaligen - alle
politieke partijen samen genomen - er altijd op uit om ons, in de
beste fascistische traditie, Vlaamse grond, mensen en geld af te
pakken. Is dat soms solidariteit? Of denken ze dat we de miskleun
van een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde (B-H-V) met daarbij
de feitelijke uitbreiding van Brussel al zijn vergeten?
Wij hebben ons geld zelf nodig om de arbeidskosten in Vlaanderen
te verlagen tot het niveau van deze lasten zoals in onze
buurlanden. Alleen met lagere arbeidskosten kan het industriële
en sociale weefsel in Vlaanderen in stand worden gehouden en
kunnen nieuwe economische activiteiten ontstaan en bloeien.
Een degelijke sociale zekerheid kan maar bestaan dankzij sterke
economische steunvlakken. Er is nog veel werk aan de Vlaamse
economische winkel!
Luc Van den Weygaert
Orgelmis
St.-Theresiakerk - Grote Steenweg 650 - 2600 Berchem
•Wanneer? Zaterdag 5 januari 2013 om 16.20 uur
•Organist? Gert Amerlinc, Belfiuslaureaat
•Thema? Epifanie