seizoen 2007/2008 nummer 2 - Rondom Voetbal

DWSV-aanvaller Peter Arts
Van belhamel tot doelpuntenmachine
Met negen doelpunten in twee wedstrijden was hij één
van de revelaties van de competitiestart. In de eerste wedstrijd
was het direct vijf keer raak voor zijn club DWSV.
Een week later deed hij het met vier doelpunten nog eens
dunnetjes over. Zijn spel en zijn leven lijken nu eindelijk
volledig tot wasdom te komen. En dat terwijl de 23-jarige
Peter Arts balanceerde op het randje van de afgrond.
Door Bas van Veenendaal
Peter Arts was een echte
belhamel, ‘straatschoffie’
noemt hij het zelf. Het
politiebureau was zo’n beetje
zijn tweede huiskamer. Voor
allerlei kleine vergrijpen mocht
hij zich geregeld melden of
werd hij netjes opgehaald. Van
de lagere school werd hij afgetrapt.
Vervolgens kwam Arts
op een school voor moeilijk opvoedbare
kinderen. Daar ging
het een stuk beter en was het
voetballen zijn uitlaatklep. De
schuld afschuiven is niks voor
Foto: reNé VAN der LAAN)
hem. ,,Je kan wel zeggen dat je
verkeerde vrienden had, maar
het ligt gewoon aan jezelf.”
Arts probeerde het nog even
op een ‘gewone’ middelbare
school, maar,,toen de politie
me van school kwam halen was
het over.” De relatie met zijn
ouders was wel prima. ,,Die
waren heel makkelijk, alleen
mijn moeder schreeuwde tegen
me als ik weer eens iets had geflikt.”
Ondertussen zat Arts wel
zonder school.
Dus zat er
maar één ding
op: werken.
Die passie
nam hij van
zijn vader
over. Arts werd schilder, en
heeft zijn leven inmiddels op de
rit. Samen met zijn vriendin Ida
en zijn 3-jarige dochtertje Demi
in een flatje op Overvecht. ,,Zij
is mijn redding geweest. Ik heb
haar ontmoet toen ik zestien
was. Vanaf dat moment was het
over. Ze heeft een hele goede
invloed op me.” Arts vond
het niet moeilijk ineens op het
rechte pad te blijven. ,,Ik ging
gewoon niet meer om met die
jongens waar ik vroeger rotzooi
mee uithaalde.”
Schilderen en voetballen doet
Arts tegenwoordig. En zelfs bij
het voetballen begint hij in de
pas te lopen. Arts was namelijk
niet alleen een doelpuntenmachine,
maar ook een kaartenmachine.
Hij is een spits, maar
werd geregeld geschorst vanwege
gele en rode kaarten. ,,Ik
ben het niet zo vaak eens met
de scheidsrechter,” zegt hij met
een glimlach op zijn gezicht.
,,En als het niet goed gaat, wil
ik nog wel eens achterin gaan
helpen. Dat doe ik niet altijd
even slim.” Behalve voor praten
tegen de scheidsrechter kun
je voor een flinke overtreding
natuurlijk ook een rode kaart
krijgen. Dan vol trots: ,,Maar
ook dat gaat goed nu. Ik heb dit
seizoen nog geen enkele kaart
gekregen.”
Het voetballeven van Arts
begon al vroeg. Als klein
jongetje droomde hij van een
profcarrière. En niet totaal
ongegrond. Op 8-jarige leeftijd
mocht Peter een testwedstrijd
‘Je kan wel zeggen dat
je verkeerde vrienden
had, maar het ligt
gewoon aan jezelf’
spelen bij Ajax. ,,Ik werd ook
aangenomen, in eerste instantie
voor de E2. Toen kwamen ze
erachter dat ik al acht was, en
niet zeven, zoals zij dachten. In
de E1 hadden ze geen plek, dus
toen ging het niet door.” Later
mocht Arts ook nog eens testen
bij FC Utrecht, maar ook dat
liep op niets uit.
Ondanks zijn afwijzing in Amsterdam
gaat zijn voorkeur qua
clubs nog altijd uit naar Ajax. In
plat ‘Utregs’
vertelt Arts:
,,Dat blijft
toch meespelen,
dat ik
daar ooit een
testwedstrijd
heb gespeeld.”
Het tegenstrijdige is dat hij
ondertussen wel regelmatig
met vrienden op de Bunnikside
bij FC Utrecht zat. Vergelijk het
maar met als hetero in je string
een homobar binnenlopen.
,,Mijn vrienden zeiden er niets
over en ik vond het gewoon
leuk om af en toe een wedstrijdje
te kijken.”
Terug naar de doelpunten. Vijf
in de eerste wedstrijd, vier in
de tweede en daarna al twee
wedstrijden droog. In drie bekerwedstrijden
had hij tussendoor
overigens ook al vijf keer
gescoord, maar toen stokte de
productie dus.
,,Ik weet niet
hoe dat komt.
Ze houden
me meer in de
gaten. Ik heb
continu twee
man in mijn nek hangen. Bovendien
is mijn maatje voorin
geblesseerd geraakt.”
Het is de tol van de roem, realiseert
Arts zich. Met zijn negen
doelpunten in twee wedstrijden
wordt de spits door tegenstanders
nauwlettend in de gaten
gehouden. Niet alleen door
tegenstanders overigens. ,,De
geruchten gaan dat Geinoord
langs de lijn heeft gestaan.” En
dat lijkt hem wel wat. Spelen
voor een hoofdklasser als
Geinoord. ,,Je wilt toch kijken
hoe hoog je kan spelen.”
Arts speelde overigens in de
jeugd al op hoofdklasse niveau.
Na twaalf jaar in de jeugd van
‘Vergelijk het maar
met als hetero in je
string een homobar
binnenlopen’
DOS, ging hij eerst naar DSO
Ultrajectum, dat hoofdklasse
speelde met zijn A-jeugd, en
vervolgens werd hij door Ali
Afellay - de broer van PSVvoetballer
Ibrahim - naar JSV
gelokt. Daar speelde Arts onder
leiding van Afellay in de A1,
hoofdklasse dus. Na drie wedstrijden
mocht hij bij de club
uit Nieuwegein ook meedoen
bij het eerste elftal, waar Piet
Claessens toen trainer was.
Niet geheel toevallig speelt Arts
nu bij DWSV, waar dezelfde
Piet Claessens nu trainer is.
Hij doet dat op het bescheiden
vierde klasse niveau. In de
zaal balt Arts overigens een
stuk hoger. Eerste klasse. ,,In
de zaal ben ik misschien nog
wel beter. Ik ben een man van
de actie, van bewegingen. Dat
is moeilijker op het veld. In de
zaal blijft die bal lekker onder je
voet plakken. Op het veld is dat
lastiger met je noppen.”
Het leven lacht Arts momenteel
dus toe. Voetballend gaat het
lekker, privé heeft hij de boel
op de rit en de politie heeft hij
ook al even niet gezien. Nou ja,
laatst kwam hij ze nog wel even
tegen, maar dat liep hartstikke
goed af. ,,Ik werd aangehouden.
Toen vroeg de politie of ik
bekend stond. Ik vertelde dat
ik vroeger wel het een en ander
had uitgevreten
en dat
ik niet wist
of dat nog
geregistreerd
stond. Toen
ging die agent
in het systeem kijken en bleek
dat ik er niet in stond. Na vijf
jaar vervalt dat.” En dus verliet
Arts de agent met een glimlach.
De belhamel kan zich nu volledig
richten op waar hij goed
in is: doelpunten scoren.