TEGEN DE KWAKZALVEKIJ. - Vereniging tegen de Kwakzalverij

vermeerderen, vond instemming.
Eveneens een bestuursvoorstel om zich nogmaals tot
de Regeering te wenden met het verzoek om andere,
betere wettelijke bepalingen ter beteugeling van de
kwakzalverij ; een afdruk van dit adres zal tevens aan
de leden der Eerste en Tweede Kamer worden toegezonden.
Aan de prudentie van het Bestuur werd overgelaten
de middelen te beramen om sprekers, vooral op de
kleine plaatsen, te doen optreden, die daar het doel
der Vereeniging meer bekend konden maken.
Een belangrgke bespreking had vervolgens plaats
over een doelmatige gratis-verspreiding van het Maandblad
zoowel aan de' Nieuwsbladen als aan de koffiehuizen
en sociëteiten, waarbij het Bestuur verklaarde de
gegeven wenken — waarmee het in hoofdzaak instemde
— in ernstige overweging te zullen nemen.
Nadat Dr. ANKEKSMIT den heer GTÜLDEKSTJSEDEN EGE-
MNGy namens de Vergadering, hartelijk had bedankt
voor de wijze waarop hij, gedurende een tiental jaren,
de belangen der Vereeniging had voorgestaan, werd de
vergadering gesloten.
Het Boertje van Staphorst. Men schrijft
aan de N. Rott. Ct :
„Ondanks processen en vonnissen schijnt het Staphorster
boertje nog steeds het Staphorster boertje te big ven.
„Op een tusschenstation niet ver van Leeuwarden, vijf
kwartier sporens van Steenwijk, waar deze weldoener der
menschheid eens per week zitting houdt, stapten deze
week niet minder dan acht personen in den trein, die
allen bij dien „ professor" troost gingen zoeken."
Het Vaderland bracht later het volgende bericht:
„Als een bewijs dat het bezoek aan het
bekende „Staphorster boertje", wiens woning op eenigen
afstand van het station Staphorst ligt, niet vermindert,
moge dienen, dat een ondernemend Staphorster een
( omnibusdienst heeft georganiseerd voor het vervoer van
de talr|jke patiënten."
• Hier helpt geen waarschuwen ; tegen bijgeloof en lichtgeloovigheid
valt bet zoo moeiljjk met vrucht te strijden.
Alleen van het streng optreden van de daartoe
bevoegde macht is het te verwachten, dat een einde
wordt gemaakt aan een toestand, die het grootste onheil
en nadeel na zich moet sleepen.
Onbevoegde uitoefening van geneesen
artsen ij-b ereidkunde. Te Barendrecht overleed
plotseling een werkman. De geneesheer die den
dood moest constateeren, bemerkte dat geneeskundige
hulp was verleend geworden door een onbevoegde, die
ook geneesmiddelen had toegediend. De geneesheer nam
de geneesmiddelen, die nog over waren mede en zond
die aan den officier van justitie te Dordrecht. Deze is
persoonlijk naar Barendrecht overgekomen om bij de
gerechtelijke schouwing tegenwoordig te zijn.
Naar aanleiding van dit sterfgeval is Van Woerden,
evangelist te Smidshoek, die verdacht werd de geneesmiddelen
te hebben toegediend, door den officier van
justitie in verhoor genomen. Later hield Van Woerden
in het Vereenigingslokaal te Smidshoek een openbare
bijeenkomst, die door ongeveer 80 personen werd bijgewoond.
Hij verklaarde roeping in zich te gevoelen, om
als evangeliedienaar op te treden, niet oider vreemden
in verre streken, maar hier in het afgelegen Smidshoek,
en niet alleen voor hunne geestelijke, maar ook voor
hunne lichamelijke behoeften te zorgen, kranken te genezen
enz. In verband daarmede deelde de spreker mede,
dat tegen hem een klacht was ingediend, wegens het
onbevoegd leveren van geneesmiddelen, wat hij uit zuivere
liefde tot den naaste had gedaan. Dé wet was er —
zoo beweerde hij — om de dokters te beschermen, en
het publiek was er het slachtoffer van, en wel het arme
publiek, dat spreker zoo graag gratis wilde heipen. Hij
besloot zijne rede met eene opwekking om toch, vooral
dr. Vermeulen niet te haten, maar gedachtig te zijn aan
het woord van den grooten Meester : „ Hebt uwe vijanden
lief."
Onbevoegde uitoefening der veeartsenijkunde.
De kantonrechter te Zieriksee heeft
een landbouwer uit Duivendijke wegens onbevoegde uitoefening
der veeartsenij kunst (recidive) veroordeeld, overeenkomstig
den ei8ch van den ambtenaar van het openbaar
ministerie, tot een boete van honderd gulden subs. 40
dagen hechtenis. N. R. Ct.
—
Een „baas" in het vak. Volgens de Daily
Chronicle is de Londensche politie op het spoor van een
afschuwelijke afpersing gekomen. Dat ging aldus in zijn
werk. Op groote schaal werden in allerlei bladen, het
heele land door, advertenties geplaatst lot aanbeveling
van „The Lady Montrose Miraculous Female Tabules".
De dames, die daarop schreven, kregen tegen betaling
van ƒ2.70 een fleschje met dat goedje. Da»* volgde een
brief, met verzoek om inlichtingen hoe het gewerkt had,
en aanbieding van een sterker praeparaat voor de som
van ƒ12.60» Daarna volgde een brief, waarin een zekere
„Mitchell, Public Official", schreef, dat hg brieven
in handen had, waaruit bleek dat adressante dan en dan
abortus had willen plegen, en dat een vervolging zou
worden ingesteld. Wilde zij dat voorkomen, dan had z|j
ƒ25 te zenden voor reeds gemaakte vervolgingskosten
en te zweren, dat zij zoo'n groote misdaad nooit meer
doen zon.
Dit is bekend geworden door iemand, die na het ontvangen
van zoo een brief de politie er bij haalde. In
andere gevallen zal de eisch wel hooger zijn geweest dan
twee guineas. Hoeveel succes de bedrieger met zijn gemeen
zaakje gehad beeft en in hoeveel gezinnen hij
ellende en angt heeft gebracht, kan hieruit blijken, dat
sedert de politie het kantoor van den man bezet, er
voor ƒ 12.000 aan postwissels is ingekomen. De schavuit
zelf is op den loop. (N. Rott. Ct.)
Die arme weezen! Het Vaderland van 29
October vermeldt het volgende :
„Te Antwerpen stonden een man en een vrouw terecht
wegens onbevoegde uitoefening der geneeskunde.
Op zichzelf is hierin niets merkwaardigs. Maar het
merkwaardige is, dat de meeste behandelden wees jongens
zijn, die naar den kwakzalver gezonden werden door
den bestuurder van het gesticht."
Over den aard dier behandeling kunnen onze lezers
iets naders vinden in het Maandblad van Mei j.1. onder
het hoofdstuk „De Kwakzalverij in België."
Een nieuw middel tegen long- en
keelziekten in aantocht.
Aldus schreven wij in ons vorig no. en
verzochten daarbij onze lezers met het
aankoopen van dit middel (thans door
A. WOLFFSKY in onderscheid ene Nederlandsche
bladen geadverteerd) voorzichtig te zijn en
het resultaat van ons onderzoek af te wachten.
Wij kunnen thans mededeelen dat het middel
niet' nieuw is en dat het reeds door meer
dan een kwakzalver is geëxploiteerd.
De thee die, volgens WOLFFSKY, als uitstekend
middel tegen tering, asthma enz. wordt
aanbevolen, is niets anders dan gewoon
onkruid, bekend als Duizendknoop, varkensgras
of kreupelgras, dat den wetenschappelijken
naam van Polygonum aviculare draagt.
Het is dezelfde stof die door 1. KIRCHHÖFER
te Triest als Homeriana (trouwens WOLFFSKY
noemt zijn middel in de brochure ook Homeriana),
door ERNST WEIDEMANN te Liebenwerda
als Bussische Borstthee en door H. KRONE te
Amsterdam als Borstthee voor teringlijders
is aanbevolen en waartegen door ons reeds
dikwijls is gewaarschuwd. Wij doen het
nu opnieuw ; in het volgend no. zullen wij
deze zaak uitvoeriger bespreken.
Zalf tegen hersenziekte.
Op verzoek van den heer J. A. FIJNVANDRAAT, Arts
te Weesp, is ons artikel over deze zalf, voorkomende
in het Maandblad van September j.1., door de Redactie
van de Weesper Courant nDe Reclame" in
hare kolommen overgenomen.
De reden tot dit verzoek deelt de heer F. in het
volgend begeleidend schrijven mede:
„Ook hier en in de omliggende plaatsen heeft de
„juffrouw van de Blomgracht" haar klanten. Wat
heb ik al tal van kinderlijkjes gezien, waarvan de
schedel nog bruin gekleurd was door die beroemde
zalf. Wat worden er al wonderen van genezing,
verkregen door middel van die zalf, verteld. Maar
hoe komen dan die wonderverhalen in de wereld ?
Zie geachte Redactie, een betrekkelijk zeer eenvoudig
voorbeeld is 't volgende : Eenige jaren geleden stierf
hier 't eenig kind van een paar weinig ontwikkelde
ouders aan hersenziekte. Op mijn verzoek was 't
zeer zieke kind niet geplaagd (want een plaag is
het, dat gestrijk over 't zieke-pijnlijke hoofd) met
dat beroemde medicament. Doch toen het kindje
dood was, bespeurde ik toch eenig zelfverwijt, —
niet weinig opgewekt en gevoed door familie en
buurpraatjes — „dat ze het toch nog maar niet
eens geprobeerd hadden." Dat menschenpaar kreeg
later weer kinderen en nn kon geen dier zuigelingen
ook maar iets mankeeren, dat in 't oog dier ouders
een naderende hersenziekte geleek of 't kind werd in
de zalf gezet.
De doodonschuldige maagaandoening die 't spagen
veroorzaakte, genas door een geschikt dieet, maar
in hun oog was de hersenziekte door tijdige aanwending
der zalf tot staan gebracht. En spreekt
men nn die moeder, dan weet ze te verhalen van 3
harer kinderen „die dan toch maar genezen zijn, ze
magge zeggen wat ze willen."
Zoo'n praatje blijft niet alleen in haar buurt hangen,
doch verspreidt zich en doet jaren lang dienst.
| En de „juffrouw van de Blomgracht", die alles uitscheldt
voor hersenziekte (ze behoeft het niet meer
te vervoeren kind niet te zien ; een vuile luier is
voldoende) vaart er wel bij en zal er helaas wel bij
varen zoolang de volksontwikkeling nog niet gestegen
is tot een peil, waarop ze leert begrgpen : dat men
om hersenziekte te herkennen en te behandelen, meer
van 't kind moet zien dan eenige faecaliën in een luier."
Een attest voor het Instituut Drouet.
De Amsterdamsche Courant van 18 October bevat
het onderstaand „ Ingezonden stuk," dat volkomen
past op hetgeen wij reeds meermalen van dit „Instituut"
hebben geschreveD.
„Het Instituut Drouet te Brussel.
Mijnheer de Redacteur !
Dezer dagen ontmoette ik 6en mijner vrienden, die mg
een uitgeknipte advertentie toonde, bevattende een dankbetuiging
van een herstelde aan het Instituut Drouet
te Brussel, dat hem gratis een vragenljjst en kosteloos
een raadgeving' bad verstrekt, waarna hij door stipte
naleving van een lastige ziekte was genezen.
Naar aanleiding daarvan had zijn dienstmeisje, die aan
erge doofheid lijdt, hem verzocht ook voor haar eens
naar bovengemeld Instituut te schrijven. Als het toch
niets kostte, kon zij er ook niets bij verliezen ! Zij had
daarop, natuurlgk ook gratis, een biljet ontvangen met
eenige vragen, hetwelk zg behoorlijk ingevuld reeds weder
verzonden had.
Er wordt in die van tjjd tot tijd voorkomende advertenties
zoo geschermd met „gratis" (vet gedrukt) en
„kosteloos" (cursief) dat de minder aandachtige lezer
onwillekeurig in den waan zoude geraken, dat hij zonder
eenige betaling geheel van pijn en kwalen zou worden
verlost, maar het Instituut Drouet weet wel beter.
Het zendt gratis behalve een vragenlijstje, een soort
reclame-courant bevattende een aanlokkende teekening
van het Instituut en de mededeeling van tal Van genezingen
met daarop gevolgde dankbetuigingen, en eindelgk
later in antwoord op het ingevuld terugontvangen vragenlijstje,
een paar recepten met de mededeeling der ziekte.
Maar nu komt de aap uit de mouw. Die recepten
kunnen alleen in het Instituut worden gereed gemaakt
en de prijs daarvoor berekend, laat voor den patiënt
zeer veel, voor het Instituut niets te wenschen over.
Persoonlijk heb ik met het Instituut kennis gemaakt
en wei op de volgende wijze :
Ik woonde niet lang te Brussel, toen ik ongesteld
werd en onbekend met eenig medicus daar, begaf ik mij,
op aanraden van een mgner cliënten, naar het Instituut
Drouet, destijds gevestigd in de Rue de Trône, thans
op Boulevard Anspach, in de veronderstelling, dat ik
op Weg was naar een of andere kliniek. Daar aangekomen
trad ik een spreekkamertje binnen, waar ik ontvangen
werd door een welbespraakt jongmènsch in uniform,
een z.g. „chasseur" van pl.m. 14 à 15 jaar. Zijn
vraag, wat mjj mankeerde, beantwoordde ik met de wedervraag
: of hij de dokter was, waarop hij mij mededeelde,
dat ik met den dokter niets te maken had. Hij gaf mij
toen een biljet met verzoek de daarop gestelde vragen
te beantwoorden, voor zoover die behoorden tot de rubriek
waaronder mijne ziekte moest gerangschikt worden. Middelerwij
l werd mg gewezen op tal van aan den wand
gehechte brieven uit evenveel dankbaar gestemde harten
van menschen die totaal waren genezen en wat nog meer
zegt .... met geheel gratis behandeling.
Toen ik echter bepaald bezwaar maakte, zonder deugdelijk
onderzoek van een arts eenige raadgeving op te
volgen, werd mij toegevoegd, dat de dokter persoonlijk
op een bepaalden dag te spreken was en als ik toch in
Brussel woonde en tr derhalve geen reiskosten mede gemoeid
waren, ik mij dus op dien dag op een bestemd
uur aan een geneeskundig onderzoek kon onderwerpen.
Ik begaf mij andermaal op het aangegeven uur naar
het Instituut. Ditmaal werd ik naar een wachtkamer
verwezen, waar mijn geleider mg alleen liet en waar na
een half uur wachtens een oud, gezet heer binnentrad,
die zich als dokter voorstelde.
Na eenige informatiën zijnerzijds begon het onderzoek,
dat ongeveer een kwartier duurde.