De sigarennijverheid in Culemborg - Voet van Oudheusden

werkten er bij hem acht sigarenmakers met vijf
jongens.
Oud-compagnonJ. H. van Soelen liet per advertentie
op 26 september 1889 als zelfstandig sigarenfabrikant
weten wie de prijzen hadden gewonnen
in een door hem georganiseerde wedstrijd.
Begin 1892 verplaatste hij de zaak'naar het
huis vroeger bewoond door L. Beekman tegenover
het stadhuis'. 75 Eind maart 1898 brandde
zijn sigarenfabriek geheel uit, een tegenslag die
Van Soelen in juli van dat jaar al weer te boven
was, toen hij zijn zaak heropende. 76 In dat jaar
werkten er drie sigarenmakers en een avondthuiswerker.
Volgens De Sigarenmaker vonden
er in 1901 maar 'anderhalve man en een paardekop'
werk. 77
Met Abraham Salomon Wijzenbeek liep het
minder goed af. Hij overleefde de stagnatie in de
tweede helft der jaren 1880 niet. Bij vonnis van
de rechtbank in Tiel werd hij in april 1892 in staat
van faillissement gesteld. In juni van dat zelfde
jaar bood hij per advertentie zijn huis aan het
Marktveld te koop aan. 78
J. SPOOR
Johannes Spoor werd op 8 december 1833 als
zoon van een schoenmaker te Culemborg geboren.
In de jaren 1850 en 1860 staat hij te boek als
tabakskerver op het Marktveld. De Utrechtse
firma Ribbius Peletier liet in de jaren '60 haar sigaren
uit inlandse tabak bij Spoor maken. 79
VAN DER STRATEN & FREMERIJ
Zie: Van Glabbeek & Van der Straten.
NEDERLANDSCHE SIGARENFABRIEK
SUJABO
De geschiedenis van deze roemruchte fabriek
start met het levensverhaal van G. Smit
Hij vertelt: 'Ik ben begonnen bij de
Trio en Dresselhuijs & Nieuwenhuijsen. Ze werden
evenwel na de Eerste Wereldoorlog uitgesloten
van tabaksdistributie, omdat ze geleverd
hadden aan de Duitsers. Ik kwam op straat te
staan. Na enige omzwervingen onder andere
naar Alphen aan den Rijn en Leiden, keerde ik
terug naar Culemborg.
Mijn broer Bart was in dienst geweest; ikzelf niet
vanwege een slecht oog. Na de wapenstilstand
deed hij enig administratief werk voor het leger.
Ik ging weer werken bij de inmiddels •weer gestarte
Dresselhuijs & Nieuwenhuijsen-fabrieken.
Op een gegeven moment, zo aan het begin der'
jaren '20, zei mijn vader dat ik met mijn broer
maar voor mijzelf moest beginnen. Aan de Gassteeg
('de Reet van Situ') huurden we twee afgekeurde
woningen. Onze eerste klant was een
postbode in Doorn, die ook sigaren sleet; ook een
melkventer in Utrecht, ene Hol, verkocht onze
sigaren. Hij bestelde meteen 10000 stuks. Ons
bedrijf groeide tot zeven à acht werknemers. Eigenlijk
werd de ruimte ons te klein en begonnen
we om te zien naar iets groters. Nu woonde onder
de Binnenpoort een kruidenier, Aussems, die
in de Buitenmolenstraat twee schuren bezat.
Voor ƒ18,— per week konden we ze huren. Dat
was rond 1926. We werkten er met zo'n dertig
man. Via een advertentie in De Telegraaf kwamen
we in contact met een vertegenwoordiger,
ene Sonneveld, die ook hoofdvertegenwoordiger
van Het Gulden Vlies was. Verder bezat hij
winkels in Den Haag en Delft. Onze omzet steeg
door hem geweldig.'
Een nieuw pand. 'De twee schuren waarin we
werkten, hadden een geweldig nadeel en dat was
dat ze niet met elkaar verbonden waren. We
moesten de sigaren van de ene naar de andere