De sigarennijverheid in Culemborg - Voet van Oudheusden

den, administratie en dergelijke emplooi. Het
ruimteprobleem werd opnieuw nijpend en de
een na de andere oplossing moest voor een poosje
soelaas bieden. Men brak het pand aan de Meent
uit, huurde een schuur aan de Helling en tenslotte
de oude, houten keet van de Abdullah-sigarettenfabriek
van Dresselhuijs aan de Prijssestraat.
De crisis trof rond 1931 ook Dejaco. Vele sigarenmakers
moesten toen ontslagen worden. Toch
wist de fabriek zich na een halfjaar weer te herstellen
en zelfs het assortiment te vergroten met
het befaamde merk Graaf Egbert. Het werken op
twee uit elkaar liggende locaties — de sigaren
werden gemaakt in de Prijssestraat en afgewerkt
aan de Meent — was omslachtig; telkens moest er
een commies der accijnzen toezicht houden op
het vervoer van de ene werkplaats naar de andere.
Januari 1932 kwam aan deze inefficiënte
toestand een einde. De directie had namelijk beslag
weten te leggen op een gebouw plus terrein
Een deel van de werknemers van sigarenjabriek Dejaco, in 1946.
Voorste rij, van links naar rechts: L. van Zanten,
Weerdenburg, Cees van Logchem, Cees Dubbeldam, Nico de
Jager, Goof de Jager, Jan Koedam, Brien Dubbeldam, Antoon
Sanders, Peter van den Hurk. Tweede rij, van links naar rechts:
G. Terneuzen, G. van Baaijen, N. de Jong, Thomas
Wijnands, Stef van der Straten, Antoon van Dungen, W. de
Beus, G. Wammes, Cor van 't Loo, Piet van Kessel, Cor
Werkhoven. Achterste rij, van links naar rechts: Joop
Vermeulen, Jan van de Wiel, Huib van Dillen, Cees
Middelkoop, Giel Wammes, Gerard Brouwer, Teunis van der
Straten, Gerrit Wammes, Johannes van Veen.
van de voormalige glashut van Van Hoytema
aan het veer. Na verbouwing en nieuwbouw
achter de Veerweg ontstond hier een modern,
groot fabriekscomplex. Tegelijkertijd moderniseerde
en mechaniseerde men het bedrijf.
Opstaan en opnieuw beginnen. De oorlogsjaren
brachten Dejaco soortgelijke problemen als andere
fabrieken in den lande: de aanvoer van tabak