Het Herstel van de Torah - Messiaans het levend water

3. Jerome (auteur van de Latijnse Vulgatus) en Augustinus noemden de Joden
"door God vervloekt".
4. Ignatius, de derde bisschop van Antiochië, zei dat "het christendom zijn geloof
niet gebaseerd heeft op het Jodendom; maar het Jodendom op het christendom."
5. In 339 na Christus werd het als een strafbaar feit beschouwd zich te bekeren tot
het Jodendom.
6. Ambrosius, bisschop van Milaan, Italië, prees het verbranden van een
synagoge, als een daad die God behaagt.
7. Tertullianus en Origenes genoemd de Joden "Christus moordenaars" en
"deiciders (Godmoordenaars)."
8. De meest invloedrijke rooms-katholieke theoloog, Augustinus, noemde de
Joden "zonen van Satan." Augustinus was sterk beïnvloed door Marcion, een
ketter die Adonai "een kwade god" noemde en beweerde dat Hij niet de vader
van Yeshua was.
Hun leer bloeide en vond wortels in de harten en geesten van de vroege niet-Joodse
gelovigen. Tot de tijd van Constantijn, leden de christenen onder vele vervolgingen.
Echter, nadat Constantijn de slag van de Milvische brug won, vaardigde hij het Edict
van Milaan uit in 313 AD. Hoewel dit edict het christendom niet de officiële
godsdienst van het rijk maakte, beweerde hij een christen te zijn, maakte hij een eind
aan de vervolgingen van christenen en zette hij het christendom op gelijke voet voor
de wet met de andere religies van het rijk. Bovendien, verleende Constantijn volop
gunsten aan de Kerk. Hij gaf grote sommen geld, en richtte prachtige kerkgebouwen
op in tal van plaatsen (Jeruzalem, Bethlehem, Constantinopel en andere plaatsen) en
kende vele andere privileges toe. Met een zittende keizer die het christendom beleed,
was het niet langer een schande christen te worden. Nu, kon christen zijn zelfs grote
materiële en sociale voordelen -zoals politieke, militaire en sociale promotie- veilig
stellen. Dit had als gevolg dat vele heidenen opgenomen werden in de Kerk. Uiteraard
brachten zij hun heidense invloeden met zich mee. Door het nederige leiderschap in de
West-Romeinse Kerk werd de geestelijke leegte steeds groter en waren de kerkleiders
meer dan blij om de heidenen tevreden te stellen door hen te laten blijven bij hun
heidense praktijken in de naam van het christendom. Als gevolg daarvan brachten de
heidenen een groot aantal on-Schriftuurlijke praktijken en "doctrines van mensen" de
Kerk binnen, die het woord van Adonai vervingen en leidden tot verdere corruptie en
afvalligheid van de Kerk. Natuurlijk heeft Adonai gedurende de hele geschiedenis van
de Kerk altijd een overblijfsel van echte trouwe volgelingen gehad, maar ze waren
altijd de minderheid en altijd vervolgd. Tegelijkertijd werd deze leer vertaald in een
overheidsbeleid door Constantijn.
Het laatste voorbeeld van antisemitische leer heeft betrekking op Martin Luther.
Martin Luther (1483 - 1546) was aanvankelijk positief t.o.v. de Joden in de hoop dat
zij zijn vorm van het geloof zouden accepteren, hij prees zelfs hun bijdrage tot het
christendom. Echter, de meeste mensen zijn zich er niet van bewust dat later in zijn
leven toen hij er niet in geslaagd was de Joden te bekeren, zijn houding tegenover hen
dramatisch veranderde. De volgende citaten zijn genomen uit Martin Luthers over de
Joden en hun leugens (gepubliceerd in 1542).
9