VAN 2010 - Kliek Publishing
VAN 2010 - Kliek Publishing
VAN 2010 - Kliek Publishing
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Ik apprecieer de inspanningen van Wielerbond Vlaanderen om jonge gastjes te leren fietsen.<br />
Het complex van De Blaarmeersen moet uitgroeien tot dé sportsite van Vlaanderen.<br />
driemaal langs de Schelde fietsen. Mijn secretaresse<br />
weet dat ze in die periode enkele uren extra in mijn<br />
agenda moet vrijhouden. In die periode let ik ook<br />
altijd extra op mijn voeding en drink ik geen alcohol.<br />
‘Ik probeer in vorm te zijn voor de<br />
Ronde van Vlaanderen,<br />
het hoogtepunt van mijn seizoen.’<br />
Op die manier kom ik toch twee kilogram lichter<br />
aan de start en op al die Vlaamse bulten is dat een<br />
niet onbelangrijk voordeel.”<br />
Heel wat wielerwedstrijden en toertochten<br />
doorkruisen de Vlaamse Ardennen en dat<br />
geeft steeds vaker aanleiding tot overlast.<br />
Wat kan daaraan gedaan worden?<br />
andré denYs: “In de eerste plaats moeten we<br />
de wielertoeristen tot het besef brengen dat ze<br />
de wegcode moeten volgen. Daarnaast geloof ik<br />
ook dat we de veiligheid tijdens toertochten en<br />
wielerwedstrijden kunnen verbeteren door de<br />
seingevers een echte opleiding te geven. Tenslotte<br />
mogen we ook niet voorbijgaan aan het<br />
milieu-aspect. Ik moet eerlijk toegeven dat op dat<br />
vlak de stroper boswachter is geworden maar het<br />
is jammer dat sommige wielertoeristen zomaar<br />
hun afval in de natuur achterlaten.”<br />
Sinds enkele jaren organiseert u ook<br />
de Rit van de Gouverneur?<br />
andré denYs: “Het is een traditie dat een gouverneur<br />
zijn ambt gebruikt om zich in te zetten<br />
voor het goede doel. Gezien mijn fietspassie leek<br />
een dergelijke rit het ideale concept. Dankzij de<br />
14 * wielerbond vlaanderen<br />
Leierenners is de Rit van de Gouverneur op enkele<br />
jaren tijd uitgegroeid tot een vaste waarde op de<br />
wielerkalender. De formule is dan ook ijzersterk:<br />
een origineel en gevarieerd parcours, een lage<br />
deelnameprijs, verzorgde bevoorradingen en dit<br />
alles ten voordele van het goede doel. De voorbije<br />
jaren konden we telkens meer dan 5000 euro<br />
schenken. De meer dan 3000 deelnemers blijven<br />
ook altijd lang nakaarten maar dat heeft ongetwijfeld<br />
te maken met het feit dat de abdijbieren<br />
bij ons maar 1 euro kosten (lacht). Op 10 april is<br />
iedereen dus van harte welkom in Zulte.”<br />
U bent al 38 jaar lang lid van de Leierenners.<br />
Bent u er ooit in geslaagd om clubkampioen<br />
te worden?<br />
andré denYs: “Dat is veel minder evident dan<br />
het misschien lijkt want het niveau bij de Leierenners<br />
ligt erg hoog. Toch is het me één keer gelukt,<br />
ik denk in 1998. Ik was net terug van vakantie<br />
waarin ik keihard had getraind. Die dag voelde ik<br />
mijn benen niet en ik heb toen iedereen los uit<br />
het wiel gereden. Daarnaast ben ik ook vaak als<br />
tweede of derde geëindigd. Dat had niets te maken<br />
met combine maar het was telkens gewoon<br />
van niet beter kunnen.”<br />
Als gouverneur heeft u huispersoneel ter<br />
beschikking. Poetst u nog zelf uw fiets?<br />
andré denYs: “Zeker en vast. Ik heb geen schrik<br />
om mijn handen vuil te maken. Al moet ik wel toegeven<br />
dat ik in heel drukke periodes de hulp krijg<br />
van mijn chauffeur Ronny.”<br />
De wielersport evolueert razendsnel.<br />
Hoe ziet u de toekomst?<br />
andré denYs: “Ik stel met genoegen vast dat het<br />
wielrennen de economische crisis vrij goed heeft<br />
verteerd. Dit bewijst de kracht van de wielersport.<br />
Ik sta ook positief tegenover de krachtenbundeling<br />
die momenteel in Vlaanderen aan de gang<br />
is. Zonder samenwerking dreigen onze Vlaamse<br />
klassiekers in de verdrukking te komen op de internationale<br />
kalender.”<br />
“We moeten ook blijven investeren in de jeugdopleiding.<br />
Ik apprecieer de inspanningen van de<br />
Wielerbond Vlaanderen om jonge gastjes te leren<br />
fietsen. In Gent beschikken wij nu ook over een<br />
wielerinfrastructuur op Europees niveau met onder<br />
andere een wielerbaan en een BMX-piste. Het<br />
complex van De Blaarmeersen moet overigens<br />
uitgroeien tot dé sportsite van Vlaanderen.”<br />
U bent inmiddels de zestig voorbij. Is het niet<br />
moeilijk voor een gedreven persoon zoals u<br />
om te merken dat het niet meer zo snel gaat<br />
als vroeger?<br />
andré denYs: “Absoluut niet. Ik probeer altijd<br />
het volle pond te geven maar ik lig er niet wakker<br />
van als ik op mijn donder krijg. Iets wat overigens<br />
steeds vaker gebeurt. In de winter doe ik met<br />
enkele vrienden regelmatig mee aan mountainbiketochten<br />
en als ik alleen achter blijf dan word<br />
ik wel eens kwaad. Maar sinds ik gouverneur ben,<br />
heb ik wel de indruk dat ze iets sneller beginnen<br />
te wachten op mij.” (lacht)<br />
Binnen enkele jaren gaat u verplicht met<br />
pensioen. Heeft u nog grootse fietsplannen?<br />
andré denYs: “Ik heb nog ongeveer drie jaar<br />
te gaan als gouverneur en nadien wil ik extra tijd<br />
vrijmaken om te gaan fietsen. Een fietsreis door<br />
de Verenigde Staten of Australië spreekt me wel<br />
aan.” ■<br />
boezemvriend en fietsmakker eddy<br />
snoeck over andré denys:<br />
“André is op alle vlak een pionier geweest in<br />
het wielertoerisme. Zo was hij één van de aller<br />
eersten om met klikpedalen rond te toeren en<br />
van in het begin geloofde hij ook in het nut<br />
van een hartslagmeter. Nochtans stonden<br />
heel wat mensen, onder wie zelfs profrenners,<br />
daar in die periode sceptisch tegenover.”<br />
“Hij wil ook altijd winnen, zelfs op training. Ik<br />
herinner me een fietsvakantie in de Ardennen.<br />
Het sneeuwde geweldig en tot overmaat van<br />
ramp werd ik ziek. Niet rijden was echter geen<br />
optie voor André en ik moest mee. Hij wou van<br />
de gelegenheid profiteren om mij eens pijn te<br />
doen. In plaats van te stoppen na twee à drie<br />
uur, bleef hij maar rijden. Uiteindelijk zaten we<br />
die dag zes uur op de fiets. De tweede dag opnieuw<br />
van hetzelfde, maar daarna keerde het<br />
tij. Vanaf dag drie voelde ik me plots een stuk<br />
beter terwijl het bij André niet meer vlotte. De<br />
laatste dagen bleven de ritjes opeens beperkt<br />
tot een uurtje.”