Untitled - Revalidatiecentrum Overleie

INLEIDING .............................................................................................................................................................................3
DEEL 1. INHOUDELIJKE WERKING
1.1 PROJECT: REVALIDATIE ALS 2 e LIJNSDIENST......................................................................................................6
1.1.1 Situering ..........................................................................................................................................................6
1.1.2 Vormingsdag onder leiding van Mevr. G. Desnerck .......................................................................................7
1.1.2.1 Inleiding ............................................................................................................................................7
1.1.2.2 Verslag van de werkgroepen ...........................................................................................................28
1.1.3 Visie ten aanzien van opname, afwerking en doorverwijzing ........................................................................34
1.1.4 Vervolg..........................................................................................................................................................35
1.2 VORMING VAN DE MEDEWERKERS.....................................................................................................................36
1.2.1 Interne bijscholing.........................................................................................................................................36
1.2.2 Externe bijscholing........................................................................................................................................36
1.2.3 Externe werkgroepen.....................................................................................................................................36
1.2.4 Opleidingen / langdurige cursussen ..............................................................................................................36
1.3 INITIATIEVEN GERICHT OP EXTERNE DOELGROEPEN ...................................................................................37
1.3.1 Studiebezoeken ..............................................................................................................................................37
1.3.2 Informatie voor groepen................................................................................................................................37
1.3.3 Vertegenwoordiging in organisaties..............................................................................................................37
1.3.4 Deelname in externe projecten......................................................................................................................38
DEEL 2. PERSONEELSBESTAND
2.1 ORGANOGRAM OP 31.12.2006...............................................................................................................................40
2.2 BELEIDSORGANEN, RADEN EN COMITES..........................................................................................................41
2.3 LOGISTIEKE ONDERSTEUNING............................................................................................................................41
2.4 THERAPEUTISCHE EQUIPE ..................................................................................................................................42
2.4.1 Per dienst op 31.12.2006...............................................................................................................................42
2.4.2 Per discipline over 2006................................................................................................................................44
2.4.3 Vaste personeelsleden over 2006 ..................................................................................................................45
2.4.4 Bijkomende equipe in eigen beheer op 31.12.2006 .......................................................................................45
2.4.5 Interims over 2006.........................................................................................................................................45
2.4.6 Geco-statuut..................................................................................................................................................46
2.4.7 Vervanging V.A.P. (Vrijstelling Arbeidsprestaties).......................................................................................46
DEEL 3. CLIENTENBESTAND
3.1 BEWEGING 01.01.2006 – 31.12.2006 ......................................................................................................................48
3.1.1 Aanmeldingen per maand / per dienst...........................................................................................................48
3.1.2 Aanmeldingen per leeftijdsgroep...................................................................................................................49
3.1.3 Verwijzende instantie ....................................................................................................................................50
3.1.4 Aanmeldingen: situatie op 31.12.2006 ..........................................................................................................51
3.1.5 Werden passief in 2006 .................................................................................................................................52
3.1.5.1 Reden...............................................................................................................................................52
3.1.5.2 Doelstellingen bereikt......................................................................................................................53
3.1.5.3 Reden per dienst ..............................................................................................................................54
3.1.5.4 Per verwijzing naar .........................................................................................................................56
3.1.5.5 Revalidatieduur ...............................................................................................................................57
3.1.6 Waren actief in 2006 .....................................................................................................................................57
3.1.7 Wachttijden ...................................................................................................................................................58
3.1.7.1 Tussen aanmelding en onderzoek ....................................................................................................58
3.1.7.2 Tussen onderzoek en therapie..........................................................................................................58
3.1.7.3 Tussen aanmelding en therapie .......................................................................................................58
3.2 SITUATIE OP 31.12.2006 .........................................................................................................................................59
3.2.1 Aktieve dossiers.............................................................................................................................................59
3.2.1.1 Overzicht .........................................................................................................................................59
3.2.1.2 Per mutualiteit.................................................................................................................................60
3.2.2 Op therapie....................................................................................................................................................61
3.2.2.1 Per unit............................................................................................................................................61
3.2.2.2 Per pathologiegroep........................................................................................................................62
3.2.2.3 Per leeftijdsgroep ............................................................................................................................63
3.2.2.4 Therapieduur...................................................................................................................................64
DEEL 4. REALISATIEOVERZICHTEN
4.1 RIZIV .........................................................................................................................................................................66
4.1.1 Per maand .....................................................................................................................................................66
4.1.2 Per dienst / maand.........................................................................................................................................67
4.1.3 Per pathologiegroep / maand........................................................................................................................68
4.1.4 Verhouding rechthebbenden versus factureerbare zittingen .........................................................................69
4.1.5 Bilanzittingen ................................................................................................................................................69
4.1.6 Halve forfaits in 2006....................................................................................................................................70
4.1.7 Reden van niet factureren van gepresteerde zittingen...................................................................................71
4.2 TEAMBESPREKINGEN ............................................................................................................................................71
4.3 VLAAMS FONDS.......................................................................................................................................................71
DEEL 5. VOORUITZICHTEN 2007................................................................................................................................75
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 1

jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 2

INLEIDING
In het vorig jaarverslag hadden we het in de vooruitzichten voor 2006 o.a. over het betrekken van de
nieuwe lokalen. Alle voorbereidingen werden getroffen. De uurroosters van september werden opgesteld
in functie van het beschikbaar zijn van deze nieuwe infrastructuur. Allerlei vertragingen hebben
ervoor gezorgd dat het lokalenprobleem helemaal nog niet is opgelost. Mogen we hopen dat we dit
jaar de nieuwe lokalen in gebruik zullen kunnen nemen ?
In 2006 werden ook VAP-uren tenvolle ingevoerd. Dit heeft geleid tot een verregaande versnippering
van uurroosters en van verhoogde arbeidsdruk. Heel het jaar is het moeilijk geweest om de forfaitraming
te realiseren, niettegenstaande volzette uurroosters. Deze vaststelling zal zeker in de loop van
2007 een verdere analyse vergen.
Wat betreft de reconversie werden enkele stappen gezet. De sector heeft zich hier grondig op voorbereid
en in het R.I.Z.I.V. maakt men er nu werk van. Wij hopen dat er in de loop van 2007 hierover
duidelijkheid komt en dat na de reconversie er enkele jaren van ‘rust’ en stabilisatie volgen, waarbij
de rechtszekerheid gegarandeerd is.
Intern werd er hard gewerkt om de resultaten van de studie van Mevr. Csincsak, en de tendens om ons
als tweedelijnsdienst te profileren verder te concretiseren. U leest hier meer over in het eerste deel
van dit jaarverslag. Deze evolutie is niet af en moet in 2007 zeker verder gezet en afgerond worden.
Verder leest u in dit jaarverslag het gebruikelijke werkingsoverzicht.
Wij wensen u veel leesgenot.
Namens het directieteam,
Etienne Compernolle
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 3

jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 4

DEEL 1
Inhoudelijke werking
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 5

1.1 PROJECT: REVALIDATIE ALS TWEEDE LIJNSDIENST
1.1.1 SITUERING
Het groot aantal aanmeldingen en de steeds toenemende wachttijd roepen bij de medewerkers vragen
op i.v.m. de opdracht van het revalidatiecentrum. Kunnen de opnamecriteria nog strenger gemaakt
worden ? Behoort het behandelen in deze of gene situatie tot onze taak ? Staat er eventueel niemand
op de wachtlijst voor wie therapie dringender nodig is ?
De reconversie van de sector die aan de gang is, stimuleert ook dergelijke vragen.
Daarom zochten wij naar een manier om onze opdracht als tweedelijnsdienst scherper te stellen. Het
project loopt over twee jaren.
In 2006 bracht Greetje Desnerck op onze interne studiedag (21 maart 2006) een inleiding op dit thema.
Zij had het over:
echelonnering
modellen mbt ‘handicap’: individuele (medische) en sociale modellen
revalidatie: functies, profilering, missie en visie
leerzorgkader F. Vandenbroucke
profilering en netwerking
integrale jeugdhulp
Daarna leidde zij gespreksgroepen in die zich bogen over een twintigtal stellingen. Van deze gesprekken
werd een rapport opgesteld, waaruit bleek dat er vooral nood was aan beslissingskaders i.v.m.
opname, doorverwijzing en afwerking.
Vervolgens werd een visietekst opgesteld met algemene principes. Deze tekst werd besproken in de
dienstvergadering en op de stafvergadering gesynthetiseerd tot een definitieve tekst.
Hierna volgen alle integrale teksten.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 6

1.1.2 VORMINGSDAG REVALIDATIECENTRUM OVERLEIE
21 MAART 2006 o.l.v. GREETJE DESNERCK
1.1.2.1 INLEIDING
Persoonlijke voorstelling
Een 10-tal jaar geleden, toen ik als pas afgestudeerde mijn professionele loopbaan begon op de dienst
van Prof. Louckx, stond ik hier met enigszins bibberende knieën een toespraak te houden naar aanleiding
van de heropstart van jullie centrum. Eén van de vragen die ik toen stelde was of de revalidatiesector
niet gerevalideerd diende te worden. Inmiddels is duidelijk dat bijsturingen, veranderingen, kritisch
reflecteren over de eigen werkzaamheden een continu proces vormen. De maatschappij verandert
en dat stelt aan diverse instituties en instellingen continu nieuwe uitdagingen.
De jaren daarna hebben sommigen onder jullie de naam ‘Desnerck’ ontmoet in het kader van een ‘loterij’
waarbij je wellicht wenste dat je niet bij de gelukkigen, de winnaars zou zijn. Immers jullie centrum
heeft systematisch en zeer plichtsgetrouw ruim een jaar lang voor één op vijf van de aanmeldingen
een registratiebundel ingevuld. Ik heb al de gelegenheid gehad op diverse fora de verantwoordelijke
directies te bedanken voor de vele inspanningen. Ik wil echter niet nalaten mijn persoonlijke dank
bij deze gelegenheid te uiten aan de mensen die hier, wellicht soms tussen de soep en de patatten, werk
van hebben gemaakt.
Voor mensen die mij helemaal niet kennen. Ik heb maatschappelijk werk gestudeerd en aansluitend
sociologie, en ik heb mijn doctoraat behaald in de sociale gezondheidswetenschappen.
De zeldzame sociologen actief binnen het terrein ‘handicap’, zijn traditioneel gericht op een sociale
modelbenadering. In die invalshoek wordt gekeken naar maatschappelijke barrières die een handicap
‘veroorzaken’. Ik werk echter vanuit een bewuste integratie tussen een individuele, zeg medische, benadering,
waar revalidatiecentra traditioneel toe worden gerekend en een sociale modelbenadering.
Maar hierover zo meteen meer. Andere belangrijke aanknopingspunten bij mijn studiewerk zijn medicalisering
en sociale ongelijkheid. Ook hierover zo meteen meer.
Probleemstelling
Bij deze inleiding hoort natuurlijk het expliciteren van de bedoeling van de dag. We zouden kunnen
zeggen: wat is de probleemstelling, wat zijn de uitgangsvragen?
Daarnaast overloop ik ook het praktisch verloop van de dag. Jullie krijgen ruim de kans om te reflecteren
over jullie werking en die inbreng zal worden geïnventariseerd en worden teruggekoppeld naar
de personeelsgroep.
Een gekend en hardnekkig probleem in de revalidatiesector is dat van de lange wachttijden, de overbevraging;
met andere woorden: de vraag overstijgt het aanbod.
• Eén manier om hier een antwoord op te bieden is het aanbod verbreden, de capaciteit verhogen.
Jullie weten echter nog beter dan mij dat het beleid hier niet onmiddellijk oren naar
heeft. Het ziet er niet naar uit dat de middelen op korte termijn drastisch zullen toenemen.
• Een andere manier is te zoeken naar een optimale, efficiënte manier van werken gegeven de
huidige regelgevende en financierende context. Dit betekent dat we ons vandaag zullen focussen
op aanknopingspunten voor de reële praktijk om met actuele problemen om te gaan.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 7

De focus ligt dus niet op wat er beleidsmatig moet veranderen (uitbreiding van de middelen, verandering
van de conventies), hoewel we die bevindingen wel kunnen inventariseren en naar andere echelons
toe kunnen signaleren.
Revalidatiecentra bevinden zich niet in een vacuüm. Binnen het ruimere netwerk van sectoren en
voorzieningen en ruimer binnen het maatschappelijk debat zijn momenteel evoluties aan de gang die
de profilering en werking van de centra voor nieuwe uitdagingen kunnen plaatsen. Welke rol een centrum
als tweedelijnsorganisatie speelt, staat hierbij vandaag op deze interne vormingsdag op de voorgrond.
We zullen dus de eigen werking kritisch bekijken en reflecteren over actuele tendensen.
Jullie personeelsgroep beschikt over een ruime schat aan ervaringskennis. Op basis van individuele
casussen, situaties van cliënten, kunnen we pogen de vertaalslag te maken naar richtlijnen voor de
toekomst van het centrum Overleie en hiervan een document maken waar jullie ook na vandaag verder
mee aan de slag kunnen.
Praktisch verloop van de dag
Tijdens de voorbereiding van deze dag heb ik samen met jullie directie gezocht naar een format waarbij
we het nuttige aan het aangename zouden kunnen koppelen.
De kernactiviteiten concentreren zich rond stellingen die werden opgesteld om een gamma van activiteiten
die jullie verrichten of nog niet verrichten of teveel verrichten, kritisch onder de loep te nemen.
Zoals gezegd, beschikken individuele therapeuten en revalidatiemedewerkers over een ruim gamma
ervaringskennis, die we echter in combinatie willen brengen met een aantal inhoudelijke kapstokken
die ik jullie eerst zal presenteren. Deze kapstokken vormen in feite het kader, het referentiekader
waartegen discussies afgespiegeld kunnen worden.
Voor dit kader hebben we ongeveer anderhalf uur voorzien.
Omstreeks 11 uur, na een koffiepauze, gaan jullie aan de slag in werkgroepen. Het is de bedoeling dat
er met stellingen die ik straks zal presenteren en zal toelichten aan de slag wordt gegaan. De namiddag
bestaat dan uit een terugkoppeling uit de werkgroepen naar de voltallige groep en er wordt ruimte
geboden voor een plenair debat. Straks geef ik hier nog concretere richtlijnen bij.
Het is de bedoeling dat wordt afgesloten om 16.30.
Ik zal starten met de presentatie van een aantal inhoudelijke kapstokken.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 8

PRESENTATIEKADER
Echelonnering
Als we vertrekken van de algemene uitgangsvraag naar de rol van het revalidatiecentrum als tweedelijnsdienst,
dan is een eerste aanknopingspunt het begrip echelonnering.
Echelonnering is een mogelijke structurering van de gezondheidszorg die, onder impuls van de WHO
in de jaren ’60 van de 20ste eeuw werd uitgedacht door dr. Querido. Sindsdien wordt het niet alleen
binnen de gezondheidszorg toegepast. Lijnenmodellen zijn ook gangbaar binnen de welzijns- alsook
de onderwijswereld.
Dr. Querido omschreef echelons als: ‘analoge structuren die zodanig met elkaar verbonden zijn dat
zij een functioneel geheel vormen’ (van der Stel, 2001)
In de jaren die volgden, werd echelonnering vooral gebruikt om voorzieningen toe te wijzen aan echelons
en hen dus zoveel als mogelijk van elkaar te laten onderscheiden, terwijl Querido vooral verwees
naar functies i.p.v. voorzieningen en beroepsgroepen. Vandaag de dag keert men meer en meer terug
naar het vertrekken van functies, maar we zitten nog met een erfenis van verschillende toepassingen
die voor heel wat onduidelijkheid én verschillende indelingen hebben gezorgd.
In een document opgesteld door het Vlaams Huisartsenparlement vinden we de volgende 3 principes
van echelonnering:
• Structuur: ‘In het zorgaanbod wordt onderscheid gemaakt tussen een polyvalent niveau of
eerste lijn, die ondersteund wordt door een gespecialiseerd niveau of tweede lijn en deze op
haar beurt door een eng-gespecialiseerd niveau of derde lijn.’
• Specificiteit: ‘Aan elk van de lijnen worden taken inzake zorgverlening toegewezen. De taken
worden duidelijk omschreven in functie van complementariteit en subsidiariteit, zowel binnen
als tussen de lijnen, en in functie van de voor elke taak vereiste graad van deskundigheid, van
kwaliteit, van integratie van zorg en van toegankelijkheid voor en participatie van de gebruiker.’
• Functionaliteit: ‘Het geheel van regelingen van de toegang tot, en het verstrekken van zorgen,
moet het functioneel gebruik van de verschillende voorzieningen positief ondersteunen, zowel
op het niveau van de gebruiker als op het niveau van de zorgverstrekkers en van de diensten.’
Beoogde effecten van echelonnering (Algemeen Syndicaat van Geneeskundigen van België en Louckx):
• een betere kwaliteit van zorg;
• samenwerking in plaats van concurrentie;
• een globale opvolging van de gezondheidstoestand;
• een beter resultaat inzake de gezondheid van de bevolking;
• een betere kosten/baten verhouding.
Echelonnering betekent dus dat voorzieningen worden opgesplitst in niveaus die kunnen worden onderscheiden
op basis van verschillende kenmerken.
• mate van specialisatie van de hulp;
• mate van ingrijpendheid (cfr. subsidiariteit);
• ook de plaats waar de hulpverlening of zorg wordt verstrekt is een aanknopingspunt (afstand
tussen het leefmilieu van de cliënt en de plaats van de zorg/hulpverstrekking);
• kostprijs!! Opletten voor het onderscheid tussen de kostprijs voor de overheid t.o.v. die voor
de cliënt (cfr. RC gespecialiseerde hulp tegen lage kostprijs voor de cliënt). In de geneeskunde
is er in feite maar sprake van echelonnering die wordt afgedwongen wanneer het remgeld
voor de patiënt lager ligt als die pas op doorverwijzing naar een specialist gaat
• tenslotte is ook sprake van ‘gatekeepers’: poortwachters die de overgang van het ene echelon
naar het andere regelen.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 9

Veelal praat men over een drielijnenmodel, gaande van de eerste tot en met de derdelijn.
Hieronder echter een overzicht van een echelonneringsmodel dat ruim binnen de gezondheids- en welzijnssector
is gekend:
• 0 de lijn geen professionele hulp; zelfhulp, mantelzorg, zelfhulpgroepen;
• 1 ste lijn: professioneel en algemeen, polyvalent en laagdrempelig; huisarts als prototype voor
de gezondheidszorg, maar ook OCMW;
• 2 de lijn: ambulant, gespecialiseerd en dus meestal op verwijzing uit de eerste lijn; geneesheerspecialist,
CGGZ, RC.
(opm: al deze echelons zijn extramuraal)
• 3 de lijn: algemene of gespecialiseerde verzorgingsinstellingen; ziekenhuizen;
• 4 de lijn: voorzieningen voor specifieke doelgroepen; cfr. psychiatrische ziekenhuizen.
(opm: echelons 3 en 4 zijn intramuraal; soms hanteert men begrip residentieel)
In sommige indelingen spelen niet alle criteria op hetzelfde ogenblik een even grote rol. Dit kan er
zelfs toe leiden dat verschillende instanties een afwijkende omschrijving van de verschillende lijnen of
echelons geven.
• Zo wordt intramurale hulp meestal gereserveerd voor het niveau van de derde lijn. Terwijl dit
soms ook op de tweede lijn wordt gesitueerd. Men stelt dan dat de tweede lijn specialisten omvat
die zowel ambulant, poliklinisch of intramuraal kunnen werken. Met derde lijn wordt in
dat geval verwezen naar universitaire ziekenhuizen.
• Er zijn ook beroepsgroepen die worden gesitueerd op de tweede lijn, maar functies op de eerste
lijn vervullen. Denk bvb. aan een consultatie bij de pediater met een kind dat griepsymptomen
heeft. We kunnen hier de sprong maken naar de revalidatiecentra. Is dit ook niet zo:
vervullen jullie geen functies van de eerste lijn en zo ja, is dit een goede zaak of moet dit worden
vermeden? (komt aan bod bij de stellingen).
• Ten slotte wil ik nog wijzen op de mogelijke spraakverwarring binnen de terminologie in de
onderwijswereld. Onder impuls van het CLB-decreet en publicaties in Klasse met als titel ‘De
eerstelijn … Leerkrachten wijzen de weg’, wordt gesproken over een drielijnenmodel inzake
leerlingenbegeleiding. De leerkrachten vormen hier de eerste lijn en het CLB situeert zich op
de tweede lijn en vervult een draaischijffunctie. De derde lijn is dan de schoolexterne hulp.
Maar laat ons dus om alle spraakverwarring te voorkomen de ambulante gespecialiseerde hulpverlening
als kenmerkend voor de tweede lijn beschouwen.
Echelonnering biedt diverse aanknopingspunten naar andere kapstokken die ik vandaag wil belichten.
Met name biedt dit een kader om na te denken over samenwerking en netwerkvorming tussen regionale
voorzieningen en sectoren. Van daaruit komen we haast automatisch terecht bij het decreet Integrale
Jeugdhulp. Ook de actuele discussietekst van minister Vandenbroucke over het leerzorgkader in het
onderwijs vormt hier een aanknopingspunt.
Ik wil echter starten met visies op handicap zelf die automatisch implicaties hebben voor het beleid en
het functioneren van voorzieningen.
Modellen m.b.t. ‘handicap’: individuele (medische) en sociale modellen
In de literatuur en bij praktijkmensen wordt vaak gesproken over ‘het medisch model’. Ik praat liever
over individuele modellen omdat dit ruimer is en ruimte laat voor verschillende tradities binnen een
individuele modelbenadering. Op die manier wordt ook de eenzijdige associatie met artsen losgemaakt.
Immers allerlei hulpverleners, therapeuten kunnen vertrekken van een medisch georiënteerd
model. Nog andere benamingen binnen dezelfde cluster zijn ‘het defectmodel’, ‘het deficitmodel’ en
‘personal tragedy model’ (Oliver). Deze laatste benamingen zijn duidelijk meer waardegeladen en
worden in feite gebruikt wanneer men kritiek op die benaderingen wil geven.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 10

Wat zijn een aantal kenmerken van individuele modellen?
• problemen worden gelokaliseerd binnen het individu;
• benadrukken van verschil, maar in een niet gewenste betekenis van het woord; nietgehandicapten
= referentiebasis;
• behoeften zijn speciaal;
• assumptie: individuen kan je veranderen, maatschappij is onveranderbaar;
• interventies worden gericht op de individuele toestand;
• interventies gebeuren door professionelen met expertise.
Kritiek
• medicalisering: te sterke focus op handicap als ziekte (etiologie, pathologie en manifestering);
er wordt vertrokken vanuit een natuurwetenschappelijk paradigma met de geneeskunde die
staat voor rationaliteit, objectiviteit en waardevrijheid;
• geen aandacht voor sociaal-economische gezondheidsverschillen: gedrag is niet alleen afhankelijk
van ‘de stoornis’, maar ook van andere kenmerken van individuen, gezinnen en groepen
in de samenleving;
• problemen worden geïndividualiseerd, factoren in samenleving worden niet in vraag gesteld;
• afhankelijkheidsmodel met weinig ruimte voor inspraak van gebruikers van voorzieningen.
Als kritiek op de eenzijdige benadering van individuele modellen zijn sociale modellen tot ontwikkeling
gekomen. Door Oliver, één van de belangrijkste Britse voortrekkers van het sociale model, wordt
dit social opression model genoemd als tegenhanger van personal tragedy model. Vooral in navolging
van Nederland wordt gesproken over het burgerschapsparadigma.
Kenmerken:
• collectieve ervaring van discriminatie en onderdrukking;
• nadruk weg van het individuele;
• oorzaak wordt buiten het individu gesitueerd; men wordt beperkt door omgevingsfactoren
(onaangepaste infrastructuur, maar ook handicaperende attitudes);
• verantwoordelijkheid van de samenleving.
Verklaringen voor deze positie worden soms eerder cultureel dan wel structureel gesitueerd, maar dit
zou ons te ver leiden.
Wat zijn punten van kritiek op een sociale modelbenadering die mij overtuigen tot een meer integratieve
visie?
• Diversiteit binnen de categorie ‘personen met een handicap’. Aanpassingen in de omgeving
richten zich sterk naar mensen met een fysieke handicap: hellende vlakken bvb. Maar afhellende
voetpaden zijn nefast voor blinden. Gaat het om een aangeboren of verworven stoornis?
Ook hiërarchie binnen de hele categorie ‘handicap’: sommige mensen vinden dat zij geen
handicap hebben (bvb. sommige doven). Verstandelijke handicap staat nogal eens onderaan
de denkbeeldige ladder.
• Barrières zijn niet steeds weg te krijgen, cfr. veralgemeende gebarentaal?
• Sommige sociale modelbenadering aanhangers vergelijken mensen met een handicap met andere
minderheidsgroepen. Dit is sterk aanwezig in de Verenigde Staten van Amerika, waar
men een lange traditie van minderheden, streven naar burgerrechten kent. Men legt dan de
analogie met bvb. holebi’s. Men gaat echter voorbij aan het gegeven dat holebi’s geen functionele
beperkingen hebben, maar kinderen met ontwikkelingsstoornissen welk. Zola, een intussen
overleden socioloog die zelf een handicap had, benadrukte eveneens dat er wel een verschil
is met andere minderheidsgroepen: gay is good, black is beautiful dat kan je stellen,
maar kan ik zeggen ‘glad I had polio?’. Er blijft dus een kern van reële problemen en moeilijkheden
aanwezig ook al streef je naar een zo optimaal mogelijke inclusieve maatschappij.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 11

• Onvoldoende aandacht aan reële problemen en pijn en lijden. Frustraties die niet te reduceren
zijn tot factoren uit de omgeving.
Deze punten van kritiek betekenen echter geenszins dat er onder impuls van deze paradigma-shift geen
positieve evoluties zijn gebeurd. Denken we maar aan de inclusiebeweging die zich in Vlaanderen
vandaag doorzet. De aandacht voor de toegankelijkheid in ruimtes, maar ook tot de arbeidsmarkt.
Het diversiteitsdenken staat vandaag meer en anders op het menu in verschillende beleidsdomeinen.
Je zou je ten slotte de vraag kunnen stellen of een sociale modelbenadering en hulpverlening een paradox
vormen. Immers als we de oorzaak en oplossing van het probleem in de maatschappij situeren,
laten we hulpverlening dan buiten beschouwing?
Ik pleit om binnen voorzieningen ook aandacht te hebben voor een sociale modelbenadering en dit
omwille van verschillende redenen:
• Mensen worden niet alleen geconfronteerd met barrières in de samenleving, maar ook binnen
de hulpverlening;
• Aandacht hebben voor handicap als sociale constructie. Definities, categoriseringen zijn geen
neutrale aangelegenheid. Zijn diagnoses wel waardevrij?
• Sociale ongelijkheid: hoe zit het met de toegankelijkheid tot de RC van diverse categorieën
van mensen en hoe is de relatie doorheen het hulpverleningsparcours? Ouders zijn niet alleen
moeder of vader van een kind met een handicap, maar zijn ook rijk of arm, hebben een drukke
job of zijn werkloos;
• Attitudes van hulpverleners;
• Aandacht voor de context;
• Participatie van de doelgroep;
• Emancipatorische hulpverlening, empowerment (het weerbaarder maken van cliënten zodat
zij zelf op een adequate manier met problemen kunnen omgaan).
Bij deze twee laatste aspecten wil ik nog even nader stilstaan.
Uit mijn doctoraatsstudie bleek dat participatie van de ouders aan het revalidatiegebeuren, op sectorniveau,
nogal problematisch was. In één op vier van de gevallen lukte het niet of werd het als onvoldoende
beschouwd. Een hierbij aansluitend opmerkelijk gegeven was dat participatie van het gezinssysteem
in één derde van de gevallen als niet essentieel werd beschouwd.
Vandaag de dag wordt participatie en inspraak meer dan ooit in de verf gezet. Toch wordt soms gewaarschuwd
voor mogelijke problemen bij participatiegericht werken. Zo wijst Viaene, in een publicatie
van Louckx, op het volgende: overinformatie van de publieke opinie kan leiden tot angstinductie
en medicalisering. In het kader hiervan is ook het begrip protoprofessionalisering relevant: leken
gaan zich de taal en probleemdefinities van professionelen eigen maken met als gevolg dat aanmeldingen
vergezeld worden door zelfgestelde diagnoses.
Een hierbij aansluitend fenomeen is wat soms de ‘schoolpoortverwijzingen’ wordt genoemd. Ouders,
vooral moeders praten over de problemen van hun kind en treden voor anderen als het ware als doorverwijzers
of trajectbegeleiders op.
Mensen die zelf op zoek gaan, worden geconfronteerd met grote onzekerheid, die echter dikwijls ook
bij de professionelen aanwezig is, maar niet als dusdanig wordt gecommuniceerd. Om ware participatie
mogelijk te maken is het aldus Viaene wel noodzakelijk dat onzekerheden binnen de geneeskunde
worden onderkend. Dit kan leiden tot een betere informatie-uitwisseling, wat op zijn beurt leidt tot
hogere tevredenheid en therapietrouw.
Mensen die de informatie over individuele en sociale modellen, gekoppeld aan empirische gegevens
van de revalidatiesector eens rustig willen nalezen, verwijs ik graag naar een artikel dat ik hierover
heb gepubliceerd in Signaal. En voor de hele moedigen onder jullie kan ik verwijzen naar de hoofd-
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 12

stukken in mijn doctoraatsproefschrift, waarvan er op CD-rom een exemplaar hier in het centrum
aanwezig is.
Revalidatiecentra: functies, profilering, missie en visie
De revalidatiesector is een kind van gescheiden ouders. Het co-ouderschap met aan de ene kant het
RIZIV, de strenge vader, en aan de andere kant het Vlafo, de afwezige moeder, is geen eenvoudige situatie.
Co-ouderschap lukt maar mits duidelijke en goede afspraken. Extra complexiteit, uitdaging
ontstaat doordat moeder en vader tot een andere gemeenschap behoren.
Jullie zijn vertrouwd met het belang van de identiteitsontwikkeling van jonge kinderen. Op 10-jarige
leeftijd beschikt het centrum Overleie over een globale profilering van visie, missie. Dat het al terdege
is gesocialiseerd, blijkt verder uit het expliciteren van waarden die als fundamenteel naar voren worden
geschoven.
Laat ons even een aantal belangrijke punten uit jullie tekst naar voren halen.
Missie RC Overleie
Achtergrond:
Link naar de samenleving wordt gelegd: de kennismaatschappij. In jullie tekst lees ik dat het revalidatiecentrum
via gespecialiseerde therapie kansen van kinderen met stoornissen wil optimaliseren op
het verwerven van noodzakelijke kennis, vaardigheden en attitudes (= competenties)
Hierbij wil ik wijzen op de volgende paradox in onze samenleving:
• aandacht voor diversiteit: omgaan met verschil op een gewone manier
cfr. emancipatie van de vrouw, multiculturele samenleving, holebi: huwelijk, ouderschap, enz.
Treedt heel sterk als aandachtspunt naar voren binnen onderwijs.
Dus sterke inclusiebeweging wordt nagestreefd.
• kennismaatschappij; invloeden van globalisering, economisch systeem: hogere eisen, meer en
meer mensen dreigen uit de boot te vallen. België: hoge welvaart, maar wat met welzijn?
In de praktijk kennen we nog steeds (in toenemende mate?) sterke uitsluiting
Missie
• bieden van kwaliteitsvolle, wetenschappelijk gefundeerde revalidatie op maat
• richten naar de totale persoonlijkheid van de cliënt, met ruime aandacht voor communicatieveen
sociale vaardigheden, maximale zelfstandigheid en integratie
• therapie gestuurd vanuit een grote professionaliteit en een dynamische teamwerking
Visie
• streven naar een integrale aanpak op maat waarbij de revalidant in zijn totaliteit als persoon
en in zijn netwerk wordt bekeken
• regionaal hooggespecialiseerd onderzoeks- en behandelingscentrum
• alert voor nieuwe ontwikkelingen en continu gericht op verbetering
• dynamische teamwerking
• nauwe samenwerking met de revalidant en het netwerk (gezin, school, CLB, artsen, verwijzers,
werk)
• streven naar continu overleg met de persoon en zijn omgeving
• handelen wordt gekenmerkt door groot vertrouwen in elkaars professionele deskundigheid en
een duidelijke planmatigheid
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 13

Waarden
• respect voor het unieke van elk individu en zijn omgeving
• geloof in ontwikkelingsmogelijkheden van elk individu en zijn omgeving
• respect voor culturele, filosofische waarden van elk individu vanuit een brede pluralistische
kijk
• respecteren van privacy en inspraak van elke persoon en zijn omgeving
Punten gehaald uit luikje ‘objectieven ten aanzien van de doelgroepen’ en ‘geschreven referentiekader’(in
mindere mate dit laatste)
• gespecialiseerd multidisciplinair onderzoek om zicht te krijgen op de problematiek en om deze
duidelijk te definiëren; juist inschatten van de mogelijkheden; elke hulpvraag wordt ernstig
genomen (laatste twee puntjes geschreven referentiekader)
• opstellen handelingsplan in samenspraak met alle betrokkenen
• ambulante multidisciplinaire behandeling en begeleiding gericht op een zo goed mogelijk niveau
van functioneren.
• centraal in revalidatieproces staan:
- beperken van de gevolgen van stoornissen
- het op gang brengen van een positieve ontwikkeling
- leren handicap te aanvaarden en ermee omgaan
- streven naar integratie en een maximale vorm van zelfstandigheid
In het kader van het profileringsvraagstuk, wil ik ook graag een aantal punten destilleren uit de meest
recente profileringstekst voor de sector die door een vertegenwoordiging van NOK en PSY-centra samen
met Prof. Maes werd opgesteld.
Indicatiestelling
Onderscheid (Maes, 1999):
• indicatiestelling voor de diagnostische fase
• indicatiestelling voor de therapeutische fase
Indicatiestelling voor de diagnostische fase:
• interdisciplinaire diagnostiek bij personen bij wie er een vermoeden bestaat van een stoornis
die aansluit bij de beoogde doelgroepen van de centra
Indicatiestelling voor behandelingsfase:
• algemene voorwaarden:
- nood aan een interdisciplinair aanbod:
- complexe problematieken, betrekking hebbend op meerdere functionele systemen
of ontwikkelingsgebieden en die ook de omgeving voor heel wat uitdagingen stellen
- prognose van verbetering
- nood aan interdisciplinair aanbod moet controleerbaar zijn door externen
- tweedelijnshulp moet geïndiceerd zijn als de eerstelijnshulpverlening is uitgeput of
niet meer beantwoordt aan de hulpvragen
- ambulante hulp moet meest aangewezen zijn. Indien aangewezen wordt doorverwezen
naar (semi)residentiële hulpverlening. Als die in regio niet beschikbaar is, wordt toch
ingegaan op de hulpvragen van de betrokkenen, voor zover ze gesitueerd blijven in de
kernopdracht van de CAR.
- cliënten en/of hun omgeving moeten gemotiveerd zijn (indicatie hiervan: uit het formuleren
van de hulpvraag en tonen van minimale samenwerkings- en veranderingsbereidheid
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 14

• voorwaarden per doelgroep
- RC’s houden geen rekening met de etiologie van de stoornis
- geen leeftijdsbeperking; vaak vroegtijdige HV aangewezen
In het kader van diagnostiek wil ik ook nog heel even de aandacht vestigen op het concept ‘handelingsgerichte
diagnostiek’.
Wanneer je het begrip ‘handelingsgerichte diagnostiek’ tegenkomt, vind je meestal ook de verwijzing
naar de auteur Pameijer. (Pameijer, M. & Beukering, T. (1997). Handelingsgerichte diagnostiek.
Leuven/Amersfoort: Acco)
Op de dia heb ik de definitie opgenomen zoals door de auteurs geformuleerd.
‘… een besluitvormingsproces waarbij de diagnosticus onderwijsleer- en opvoedingsproblemen
onderkent, analyseert, zoekt naar mogelijke verklaringen voor die problemen en – in het verlengde
daarvan – oplossingen adviseert. De diagnosticus hanteert hierbij een interactionistisch referentiekader:
factoren van het kind, de onderwijsleeromgeving en van het gezinssysteem worden – indien
relevant – in de besluitvorming betrokken. Het gaat hierbij niet alleen om risicofactoren,
maar ook om protectieve factoren. In de verschillende fasen van het diagnostisch proces is er
steeds samenwerking en overleg met de cliënt (de hulpvrager en/of uitvoerder van het advies). Indicatiestelling
– de schakel tussen diagnose en advies – verhoogt de kans op een verantwoord en
bruikbaar advies.’
Ik bespreek enkele belangrijke kenmerken en uitgangspunten.
Handelingsgerichte diagnostiek verwijst naar die diagnostiek waarbij de klemtoon ligt op het ontwikkelen
van bruikbare adviezen m.b.t. de aanpak van de problemen. Het kan gaan om onderwijs, leer-
en/of opvoedkundige problemen. Er wordt gestreefd naar het verkrijgen van een totaalbeeld van een
kind met problemen.
Belangrijke uitgangspunten zijn verder:
• het interactionistisch referentiekader: factoren van het kind, de onderwijsleeromgeving en het
gezinssysteem worden bekeken
• expliciete aandacht voor positieve factoren van het cliëntsysteem
• continu overleg en samenwerking met de cliënt
Binnen het model van de handelingsgerichte diagnostiek wordt gewerkt met 5 procesvoorwaarden:
• intakefase
• strategiefase
• onderzoeksfase
• integratie- en indicatiestellingsfase
• adviesfase
We gaan kort in op de belangrijkste kenmerken van die fasen:
• Intakefase
Deze fase bestaat uit de aanmelding en het intakegesprek.
In handelingsgerichte diagnostiek is het de uitdrukkelijke bedoeling al vanaf de aanmelding de
wensen en verwachtingen van de cliënt uit te klaren. Er gebeurt een eerste screening van de
hulpvraag en er wordt zo nodig doorverwezen naar een andere dienst.
De sociale context wordt expliciet bevraagd!
Ook de hulpverleningsgeschiedenis wordt bekeken: wat is al gedaan en met welk effect.
Er wordt ook gebruik gemaakt van eerder verzamelde onderzoeksgegevens.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 15

De cliënt krijgt uitleg over het verloop van het onderzoek en er worden praktische afspraken
gemaakt voor verdere onderzoeken.
Heel herkenbare dingen dus.
• Strategiefase
Deze fase wordt in de praktijk nogal eens overgeslagen bij niet-handelingsgerichte diagnostiek.
Na de intake volgt dan een reeks onderzoeken, soms standaardonderzoeken die losstaan
van de vraag van de cliënt. In de strategiefase concretiseert de diagnosticus de klachten van
de ouders en/of de leerkrachten waarbij hij aandacht heeft voor de context.
Probleemgebieden én positieve of protectieve factoren worden geclusterd.
Per cluster wordt nagegaan wat de causale en instandhoudende kind- en omgevingsfactoren
zijn en de bevindingen worden geformuleerd in een hypothese.
Een hypothese wordt geselecteerd op basis van relevantie en handelingsgerichtheid: namelijk
die die implicaties hebben voor de advisering. Een multidisciplinair team overlegt welke hypothesen
een meerwaarde hebben in het licht van de hulpvraag en hulpverlening.
Hypothesen worden in de volgende fase de onderzoeksvragen.
• Onderzoeksfase
Hierin worden de hypothesen geoperationaliseerd en getoetst. Er wordt geen onderzoek verricht
naar mogelijke probleemgebieden die geen invloed hebben op de vragen van de cliënt.
Dus niet het routinematig toepassen van standaardonderzoeken. Er wordt gewerkt met ‘deugdelijke
methoden en middelen’.
• Integratie- en indicatiestellingsfase
Onderzoeksresultaten en informatie van derden worden samengebracht. De integratiefase
biedt het samenvattende beeld: wat moet er veranderen?
Indicatiestelling verwijst naar hoe verandering kan worden gerealiseerd. Het team rangschikt
aanbevelingen die in de adviesfase aan de cliënten worden voorgesteld en worden besproken.
• Adviesfase
Overleg met de cliënt en eventueel belangrijke personen.
Bij dit advies wordt uitdrukkelijk rekening gehouden met de mogelijkheden van de ouders en
leerkrachten. Pameijer stelt dat het advies niet opgelegd dient te worden, maar dat cliënten
geholpen moeten worden om een gemotiveerde en haalbare keuze te maken. Als er tussen het
team en de betrokkenen overeenstemming wordt bereikt, is sprake van het eindadvies. Let wel
in de toekomst wordt advies opnieuw geëvalueerd. Het is dus niet echt een eindpunt.
Handelingsgerichte diagnostiek is als begrip ook opgenomen in het leerzorgkader van Vandenbroucke.
Aangezien dit binnen het onderwijs zo’n grote implicaties met zich meebrengt en mijn inziens ook
rechtstreekse invloed kan hebben op het functioneren van een revalidatiecentrum, zal ik hier verder op
ingaan.
Leerzorgkader Frank Vandenbroucke
Leerzorg in het onderwijs. Een Kader voor zorg op maat van elk kind (december 2005)
http://www.ond.vlaanderen.be/gok/inclusief/051219-discussienota-leerzorgkader.pdf
Er werd door Frank Vandenbroucke een discussienota opgesteld met het oog op een nieuwe manier
van omgaan met leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften.
Het streefdoel is het bieden van zorg op maat in het gewoon en buitengewoon onderwijs.
Hoewel de minister beklemtoont dat het de bedoeling is het zorgaanbod beter te structureren en niet
de bestaande structuren (zoals gewoon – buitengewoon onderwijs) ingrijpend veranderen, gaat het
toch om grote ingrepen.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 16

Vandenbroucke verwijst naar een recente studie die uitwijst dat Vlaanderen samen met enkele andere
landen een koppositie inneemt in het onderwijs aan leerlingen met speciale noden in speciale scholen.
Het is de bedoeling het aantal doorverwijzingen te doen dalen mits:
• inschakeling expertise BO in gewoon onderwijs om zo de professionalisering van leerkrachten
in het gewoon onderwijs te bespoedigen
• ondersteuning en begeleiding van leerlingen met leer- of ontwikkelingsproblemen alsook hun
leerkrachten. De sterk uitgegroeide buitenschoolse therapie kan hier aldus Vandenbroucke
een rol in spelen.
Waarom verandering?
• spanningsvelden in het onderwijs over de rechten van de onderwijsgebruiker en taken van de
school; specifiek: vraag naar inclusief onderwijs bij ouders;
• knelpunten van de huidige typologieën voor leerlingen met specifieke noden en van het GON:
de types worden als eng en stigmatiserend gezien, wat ook met meervoudige problemen?
Vooral types 138 zijn problematische categorieën. Een ander opvallend gegeven is dat kinderen
met ASS attest type 7 krijgen omwille van de communicatieproblemen.
Het enige voordeel aan de huidige typologie is aldus Vandenbroucke de regeling van de toegang
tot BO.
• kloof tussen het ondersteuningsaanbod in het gewoon en buitengewoon onderwijs;
• gebrek aan spreiding scholen voor buitengewoon onderwijs;
• oneigenlijke verwijspraktijken naar buitengewoon onderwijs.
Kern voorgestelde wijzigingen
De organisatie van zorg dient een ‘onderwijsfinaliteit’ te hebben. Dit betekent dat het ten dienste staat
van de leertrajecten van de leerlingen.
Leerzorgkader bestaat heel concreet uit twee invalshoeken:
• zorgniveaus
Deze verwijzen naar kenmerken van het onderwijs: op welk aanpassingsniveau van het onderwijs
bevinden we ons?
Er wordt vertrokken van de vernieuwde visie op handicaps waarbij de wisselwerking tussen
een persoon met specifieke noden en zijn omgeving centraal staan. De ICF is één van de belangrijke
referentiekaders. Handelingsgerichte diagnostiek wordt hier gericht op het verbeteren
van het pedagogisch-didactische handelen, op leerkrachtondersteuning, op aangepaste
materialen.
• clusters van specifieke onderwijs- en opvoedingsbehoeften
Er wordt geopteerd voor vier ruime clusters die specifieke problematieken groeperen.
Om de clusters samen te stellen werd vooral vertrokken van drie algemene ontwikkelingsdomeinen:
- cognitieve
- fysieke
- socio-emotionele
- Doelgroep cluster 1: geen beperkingen
Leerlingen die geen beperkingen of ontwikkelingsstoornissen hebben.
Kunnen eventueel op een bepaald ogenblik wel problemen hebben, bvb. door echtscheiding of
achterstand omwille van de socio-economische en/of socio-culturele situatie thuis. Ook hoogbegaafdheid
vormt hierbinnen een aandachtspunt. Het is de bedoeling dat het zorgbeleid en
het gelijke onderwijskansenbeleid van de school dit opvangt.
- Doelgroep cluster 2: leerbeperkingen
Problemen in de cognitieve ontwikkeling die leiden tot leermoeilijkheden. Specifiek kinderen
met leerstoornissen of beperkte verstandelijke mogelijkheden. In feite de huidige types 1 en 8.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 17

Kinderen moeten worden voorbereid op een gewone leef- en arbeidsomgeving.
- Doelgroep cluster 3: functiebeperkingen
Hier gaat het om kinderen met ernstige verstandelijke, fysieke of zintuiglijke stoornissen.
De huidige types 2, 4, 6, 7 en leerlingen met meervoudige functioneringsproblemen.
Situatie noodzaakt specifieke tussenkomsten om het leerproces toegankelijk te maken (bvb.
technische aanpassingen, speciale leermiddelen, enz.)
- Doelgroep cluster 4: beperkingen in de sociale interactie
Leerlingen met gedrags- en emotionele problemen, ADHD, ASS.
Voor hen zijn structurerende opvoedingstechnieken nodig.
• zorgniveau
- Zorgniveau I
Gewone curriculum. Eindtermen en leerplandoelstellingen gelden voor alle leerlingen
- Zorgniveau II
Gewone curriculum. Eindtermen en leerplandoelstellingen gelden voor alle leerlingen,
maar er zijn faciliterende maatregelen. Men spreekt ook over compenseren en
dispenseren (niet essentiële programmaonderdelen die een hinderpaal vormen, worden
niet in rekening gebracht). Er kunnen ook bijkomende ontwikkelingsdoelen worden
geformuleerd.
- Zorgniveau III
Gewone curriculum wordt verlaten. Men werkt vanuit onwikkelingsdoelen.
Verworven competenties worden gehonoreerd via een alternatief certificaat.
Leerlingen op zorgniveau III krijgen een specifieke omkadering en werkingsmiddelen.
Er is ondersteuning vanuit het buitengewoon onderwijs die team-, leerkracht- en leerlinggericht
is. Op zorgniveau II blijft ze beperkt tot teamondersteuning.
Er is nood aan strenge controle voor overgang van zorgniveau II naar III.
- Zorgniveau IV
Nood aan blijvende gespecialiseerde therapie en verzorging, met residentieel of semiresidentieel
verblijf in een voorziening. Dit niveau is enkel uitvoerbaar in een aangepaste
setting, het buitengewoon onderwijs dus.
Sterke inbreng nodig van middelen vanuit Welzijn i.p.v. louter Onderwijs.
Let wel: het is niet de stoornis, maar wel de aanpak van de onderwijs- en opvoedingsbehoefte
die het zorgniveau gaat bepalen.
Als we de matrix bekijken, met in de rijen zorgniveaus en in de kolommen de clusters, zien we
dat omzeggens ieder zorgniveau in relatie wordt gebracht met de vermelde clusters. Toch zijn
er uitzonderingen: cluster 1 kan bvb. maximaal tot zorgniveau II gaan.
Volgens de discussietekst wordt een grote verantwoordelijkheid toegekend aan de CLB’s (indicatiestelling
zorgniveaus)
Profilering en netwerking
Uitdagingen, meerwaarde van netwerking:
• efficiënt besteden van beschikbare middelen;
• uitwisseling van expertise.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 18

Aandachtspunten:
• wederzijdse kennis en expertise kennen;
• inhoudelijke en praktische afbakening van de werking;
• grensdiscussies, grensgevallen;
• gemeenschappelijke taal en referentiekader.
Ieder revalidatiecentrum is ingebed in een lokale gegevenheid. We kunnen algemeen de positie van de
revalidatiesector gaan bekijken, omschrijven, expliciteren. Echter de lokaliteit van ieder centrum is
verschillend. Dat betekent dat alle individuele centra, naast vertrekken van een aantal algemene richtlijnen
die wellicht voor de hele sector gemeenschappelijk gelden en/of tot ontwikkeling kunnen komen,
er ook verschillen zullen zijn tussen centra, precies ingegeven door de specificiteit van de lokale inbedding.
Om een adequate regionale werking uit te bouwen en/of te onderhouden zijn twee bewegingen noodzakelijk
bij mogelijke netwerkpartners. Voor het revalidatiecentrum betekent dit een continue wisselwerking
tussen interne en externe profilering.
• interne profilering die continu bewaakt dient te worden: Waarvoor staan we, wat is onze visie
en missie? Wordt die voldoende gedragen door de hele personeelsgroep? Dient die bijgestuurd
te worden? Daarvoor zijn dagen als vandaag een belangrijke hefboom.
• in een tweede beweging maken we de overgang naar externe profilering. Hoe profileren we
ons naar netwerkpartners toe?
Vanuit een netwerkvisie dient deze dubbele profileringsbeweging steeds te gebeuren in voeling met het
ruimere netwerk en evoluties die zich daarbinnen voltrekken. Wie zijn de lokale partners? Wat doen
die? Wat zijn hun competenties? Hoe kunnen we mogelijke samenwerking, netwerkvorming structureren?
Het multidisciplinaire is en blijft een fundamentele meerwaarde van de centra. Vraag is wanneer deze
meerinvestering niet meer te verantwoorden is? (die vraag wordt vaak gesteld vanuit budgettaire
overwegingen)
Een aantal vragen die een revalidatiecentrum zich hierbij kan stellen zijn de volgende:
• rekening houdende met de specifieke regionale context. (cfr. geen COS in de buurt), is het
aangewezen zich te specialiseren in een beperkt aantal ‘stoornisgroepen’?
Aan de andere kant kan het een optie zijn om zich juist zo breed mogelijk open te stellen en in
het geval van expertisetekort te werken met kennistransfer vanuit andere centra. Professionelen
kunnen misschien makkelijker via moderne technologie, overleg en ontmoeting kennis
transfereren in de plaats van dat cliënten grote afstanden moeten overbruggen.
In de profileringstekst van Maes e.a. (1999) waar ik daarnet al naar verwees, wordt gesteld
dat niet elk centrum moet open staan voor alle doelgroepen en dat de volgende selectiecriteria
hierbij gehanteerd kunnen worden:
• deskundigheid centrum;
• spreiding revalidatiecentra;
• aanwezigheid van andere hulpverleningsvormen in de regio.
• bij mogelijke inperking van de doelgroep of het stellen van prioriteiten kan ook gedacht worden
aan een leeftijdsafbakening.
Aansluitend hierbij wil ik ook nog wijzen op een inventaris van mogelijke maatregelen die geïnventariseerd
werden door een stafmedewerker van het VVI- Afdeling Geestelijke Gezondheidszorg met het
oog op het omgaan met het probleem van wachtlijsten.
Ik wil hier wel bij vermelden dat sommige daarvan absoluut niet door de sector zelf ter harte werden
genomen.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 19

De volledige lijst is te vinden op internet, ik haal er de belangrijkste uit die ook mogelijk relevant is
voor de revalidatiesector.
L. DU LAING (2001) VVI stafmedewerker VVI-Geestelijke Gezondheidszorg
http://users.skynet.be/oase/hoorzart.html
1. Maatregelen tot productiviteitsverhoging (tijdsbesparingen en tijdverdeling over meer cliënten)
• Inperking van de gesprekstijd per therapiesessie en spreiding van de sessies in de tijd,
waardoor meer cliënten kunnen opgevangen worden
• Starten met een ondersteunende begeleiding in afwachting van de eigenlijke psychotherapeutische
behandeling
• Benutting van groepstherapie
• Kordaat optreden tegen patiënten die niet op een afspraak verschijnen.
• Samenwerking met en ondersteuning van de eerste lijn (bvb. supervisiegroep voor eerstelijnswerkers
opdat die zelf minder zware begeleidingen op zich kunnen nemen)
2. Prioriteiten stellen
• Voorrang geven aan cliëntgerichte hulpverlening, ten koste van andere opdrachten (samenwerking
met eerste en derde lijn, participatie aan overlegstructuren, teamwerking,
bijscholing, enz.)
• Doorverwijzing van begoede patiënten naar vrijgevestigde therapeuten
3. Invoeren van toegangsdrempels
• (betere) screening aan de telefoon om onterechte aanmeldingen te voorkomen
• striktere selectie van in therapie te nemen patiënten door verbetering van diagnostiek en
indicatiestelling
• zorgen voor een snel eerste contact met de hulpvrager met het oog op overleg over een
mogelijk alternatief voor behandeling
• verwijzers informeren over de wachttijden, zodat ze daarmee rekening houden
• invoering van een tijdelijke aanmeldingsstop bij te lange wachttijden
Integrale Jeugdhulp
Eind jaren ’90 waren er in het Vlaams Parlement een reeks hoorzittingen i.v.m. problemen in de bijzondere
jeugdbijstand. Hoewel ontstaan vanuit deze sector zijn de geïnventariseerde problemen ruimer
te kaderen en zijn ze herkenbaar voor het merendeel van de voorzieningen binnen de welzijns-
alsook de gezondheidssector. Eén van de discussies die vaak op de voorgrond treden en die in feite
rechtstreeks voeding geeft aan onze probleemstelling van vandaag is:
Moeten we om met de veelheid van problemen adequaat te kunnen omgaan:
• de capaciteit uitbreiden?
• meer en anders samenwerken?
Hangijzers geformuleerd in de Maatschappelijke Beleidsnota Bijzondere Jeugdzorg (1999):
• verkokering van de setoren: specialisatie, differentiatie, een eigen taalgebruik. Maar: cohesie
is zoek, gebrek aan coördinatie; men ziet door de bomen het bos niet meer. Er is daardoor ook
een sfeer van concurrentie.
• ondoorzichtig kluwen van hulpverlening voor de cliënt: het toeval bepaalt in grote mate waar
de cliënt terecht komt
• overlappingen (cliënten kunnen op verschillende plaatsen terecht komen, mét verschillende
spelregels) én tekorten (bepaalde voorzieningen, hulp die in bepaalde regio’s niet voor handen
is)
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 20

• aanbodgestuurde hulpverlening: hulp bepaald door het bestaande aanbod ipv de vraag van de
cliënt. Leidt ook tot oneigenlijke verwijzingen: cliënten worden soms in vakje gepast omdat er
daar op dat ogenblik ruimte is.
• geen eenvormigheid qua registratie van hulpvragen. Dit leidt ertoe dat er geen overzicht is
over welke hulpvragen er in het geheel zijn
Er werd gekozen voor een combinatie van top down én bottom-up benadering en dit a.h.v. 3 proefregio’s,
zijnde Antwerpen, Limburg en Gent.
In 2004 werd het decreet IJH bekrachtigd door de Vlaamse regering.
Het doel is te komen tot meer vraaggestuurde hulpverlening waarin de hulpvraag van de cliënt centraal
staat. De volgende werkingsprincipes staan hierbij centraal:
• toegankelijkheid: de hulp is maximaal bekend, bereikbaar, beschikbaar, begrijpbaar en betaalbaar;
• vraaggerichtheid: de hulp vertrekt van en sluit aan bij de vraag en de behoefte van de cliënt;
• subsidiariteit: de minst ingrijpende hulpverlening geniet de voorkeur;
• participatie: de cliënt is een volwaardige partner in de hulp en in de dialoog daarover;
• emancipatie: de hulp is gericht op het vergroten van de mogelijkheden van de cliënt om zelfstandig
te handelen;
• acceptatie: is vooral relevant in kader van bijzondere jeugdbijstand: hulp wordt enkel verricht
wanneer de cliënt ermee instemt, tenzij de jeugdrechter daar anders over denkt.
IJH wil een kader scheppen voor intersectorale samenwerking tussen:
• Kind en Gezin;
• Bijzondere Jeugdbijstand;
• Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van Personen met een Handicap;
• Geestelijke Gezondheidszorg;
• Algemeen Welzijnswerk;
• Onderwijs (vertegenwoordigd door de CLB’s).
Zoals je kan merken, vallen de revalidatiecentra hier buiten, maar ze kunnen wel op vrijwillige basis
aansluiten bij wat men noemt de ‘andere relevante partners’ of de ‘belendende sectoren’, waar ze in
het goede gezelschap vertoeven van bvb. de kinder- en jeugdpsychiatrie, de LOP’s, LOGO’s., Lokaal
Sociaal Beleid, RWR
De regio’s IJH zijn ten eerste provinciaal georganiseerd. Er zijn dus 6 regio’s:
• West-Vlaanderen
• Oost-Vlaanderen
• Antwerpen
• Limburg
• Vlaams Brabant
• Brussel-Hoofdstad
Daarbinnen worden nog eens regio’s onderscheiden. Voor West-Vlaanderen zijn dat:
• Brugge/Oostende
• Ieper/Veurne/Diksmuide
• Kortrijk/Roeselare/Tielt.
De huidige stand van zaken is dat de proefperiode voorbij is en er overgegaan wordt tot implementatie
in de regio’s.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 21

Vorige week (14 maart 2006) is men opgestart in de regio Brugge/Oostende.
Deze week (23 maart 2006) gaat men van start in Kortrijk/Roeselare/Tielt.
Er is een regioteam dat optreedt als facilitator, met stafmedewerkers IJH
Wat zijn belangrijke pijlers, instrumenten van het decreet m.b.t. de praktische realisatie van de doelstelling?
• Modulering
Is nodig vanuit de nood aan flexibeler werkkaders. Daartoe wordt het aanbod van voorzieningen
in kleine entiteiten gekapt. Hoe meer blokjes, modules er zijn, hoe flexibeler men kan werken.
Het bestaande aanbod wordt hierdoor wel in vraag gesteld, zowel door de voorzieningen
als door het beleid (sectorspecifieke regelgeving)
Een module is dus een afgelijnd ‘pakket’ van hulp, dat een cliënt bij een hulpaanbieder kan
verkrijgen. Om de modules te beschrijven, wordt gebruik gemaakt van een functie, opgesomd
in een functielijst. Een functie is een hulpactiviteit, zoals bvb. diagnose, verblijf, begeleiding,
training. Iedere sector moet met dezelfde spelregels aan de slag gaan om zo het hulpaanbod
op een uniforme manier te beschrijven.
Modules kunnen gecombineerd worden tot hulpprogramma’s die zich richten naar een bepaalde
doelgroep cliënten met een vergelijkbare hulpvraag. Let wel: de hulpprogramma’s
hoeven zich niet te beperken tot één voorziening.
Er wordt een onderscheid gemaakt tussen:
- typemodules: kernopdrachten, daaruit blijkt de eigenheid van de sector. Alle typemodules
van een sector samen beschrijven die sector.
- modules: zijn concreter en kunnen verschillen van voorziening tot voorziening binnen
een sector.
De volgende metafoor wordt gebruikt: een typemodule vormt het grondplan van de appartementen,
maar op moduleniveau zullen de appartementen anders ingericht worden.
Onder één typemodule passen verschillende modules. Het kan wel zijn dat er ook modules
worden ontwikkeld die niet binnen typemodules vallen en dit omwille van de grote diversiteit
op de werkvloer. Er moet ook ruimte bestaan om nieuwe projecten een kans te geven.
Modulering wordt dus niet gezien als een statisch gegeven, maar wel als een dynamisch gegeven.
De meerwaarde voor de cliënt moet hulp op maat zijn en voor de voorzieningen biedt het
de ruimte om het eigen profiel scherper te stellen en zich te situeren in een intersectorale context.
Modules komen terecht in een databank.
• onderscheid rechtstreeks en niet rechtstreeks toegankelijke hulp
In feite is dit echelonnering. Het onderscheid wordt gemaakt omwille van het subsidiariteitsprincipe.
Typemodules worden ofwel als rechtstreeks ofwel als niet rechtstreeks toegankelijk
beschouwd. Dit gebeurt op basis van 3 kwantitatieve wegingsfactoren:
- duur
- frequentie
- intensiteit
Daarnaast is er ook kwalitatieve afweging die bvb. rekening houdt met de geografische spreiding.
Indien het aanbod in Vlaanderen zeer schaars is, is dit een argument om de typemodule
niet rechtstreeks toegankelijk te maken.
Modules die onder typemodules vallen, volgen die logica m.b.t. toegankelijkheid.
Wat moet regionaal worden uitgeklaard: elkaar goed leren kennen. Uitklaren wie waarvoor
hulp kan bieden, hoe de toegangsregeling verloopt. De bedoeling is dat eens de netwerken
operationeel zijn, het er niet toe doet waar de cliënt het netwerk rechtstreeks toegankelijke
hulp binnentreedt. Dit zou er steeds moeten toe leiden dat de cliënt op dezelfde manier wordt
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 22

opgevangen. Hierbij aansluitend is ervoor zorgen dat de cliënt niet continu zijn of haar verhaal
moet vertellen.
Per regio dienen ook de sterktes en de zwaktes, de leemtes in kaart te worden gebracht.
• trajectbegeleiding
Een trajectbegeleider is iemand die de cliënt bijstaat, spelregels van de hulp uitlegt, enz.
Hij/zij bekijkt de hulp door de bril van de cliënt, maar is op de hoogte van de soorten hulp en
de regels die daar gelden. Het is een aanspreekpunt voor zowel cliënt als hulpverleners.
• toegangspoort
Bij niet rechtstreeks toegankelijke hulp heeft de cliënt een toegangsticket nodig. De bedoeling
is dat dit via de toegangspoort wordt geregeld. Dit moet echter ook nog ontwikkeld worden
(streefdoel: operationeel tegen 2008). Het is wel de bedoeling dat de toegangspoort wordt bevolkt
door mensen die niet verbonden zijn aan een hulpverlenende organisatie en aldus een
onafhankelijk orgaan vormt. Er zullen dus eerst diagnostische modules in het werkveld doorlopen
moeten zijn.
Bij de toegangspoort gebeuren: indicatiestelling en toewijzing. In de indicatiestelling komt
zowel de meest wenselijke hulp als de minimaal noodzakelijke. Dit wordt gekoppeld aan het
aanbod in de regio.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 23

AANZET TOT DE WERKGROEPEN
In het totaal zijn er een 20-tal stellingen geformuleerd. Deze werden thematisch geordend.
De grote blokken zijn:
• onderwijs
• wachttijden
• diagnostiek en indicatiestelling
• doorverwijzing en afbakening
• werking naar bijzondere doelgroepen toe
• netwerking
Daarnaast zijn er nog een paar stellingen die niet gegroepeerd onder gebracht zijn in een bepaald
blok.
Onderwijs
1. Bieden de actuele wijzigingen in het onderwijslandschap nieuwe uitdagingen voor de revalidatiecentra?
Hierbij kunnen jullie denken aan inclusie, maar ook GOK, leerzorgkader, enz.
Er is toch een trend zou je kunnen zeggen naar meer zorg, ‘therapie’? binnen de schoolmuren.
Moeten/kunnen centra leerkrachten en schoolinterne hulp ondersteunen?
2. Hoe verhoudt revalidatie zich tot inclusie? Stelt dit nieuwe eisen aan de werking van het revalidatiecentrum?
Is dit haalbaar? Eventueel in welke mate? Voor welke cliënten? Soms
wordt gesteld dat inclusief onderwijs veronderstelt dat therapeutische interventies niet in afzonderlijke
settings, maar in de natuurlijke omgeving van het kind (thuis, school) dienen te
gebeuren: integrated therapy.
Wachttijden
3. Zorgen wachttijden voor een algemeen toegankelijkheidsprobleem of zijn we daarin ook selectief?
Op basis van welke criteria is selectiviteit te verantwoorden (zoals leeftijd, pathologie,
ernst, omgevingsfactoren)? Houden we voldoende rekening met alternatieve mogelijkheden
in de regio?
4. Dienen we wachttijden tussen verschillende scharniermomenten (aanmelding, onderzoek,
adviesgesprek, start behandeling) te beïnvloeden? Welke dienen sterk beperkt te worden? Is
dit gelijk voor diverse cliënten?
5. Gegeven de lange wachttijden. Waar kan eerder op ‘bespaard’ worden: het aantal cliënten
dat wordt onderzocht en/of waarvoor therapie wordt opgestart? Of dient de therapieduur
verkort te worden? Andere mogelijkheden …
Inspiratie voor deze discussie kan worden geput uit overzicht maatregelen Geestelijke Gezondheidszorg.
Diagnostiek en indicatiestelling
6. Is het diagnosticeren van ‘stoornissen’ noodzakelijk om in aanmerking te komen voor revalidatie?
Welke kaders, modellen zijn het best geschikt om een beslissing te nemen voor het
al dan niet opstarten van revalidatie in het revalidatiecentrum? (denk bvb. aan ICD-10,
DSM-IV, ICF, enz.)
7. Hoe staan we tegenover handelingsgericht diagnostiek? Is dit ter vervanging van of complementair
aan andere benaderingen?
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 24

8. Vroegtijdige behandeling: hoe verhoudt zich dit tot de categoriale diagnostiek?
Categoriale diagnostiek is die diagnostiek die wordt gebruikt om mensen te plaatsen in zuivere
stoorniscategorieën zoals dit momenteel in de conventies aanwezig is. Kinderen waarvan
men vermoedt dat die leerstoornissen zullen ontwikkelen, moeten momenteel eerst een leerstoornis
hebben. Hoe rijm je dat met vroegtijdige hulpverlening?
Doorverwijzing en afbakening
9. Bij niet opgestarte revalidatie en/of stopzetting revalidatie: welke criteria worden dan gehanteerd
om de oriëntatie naar een andere voorziening te doen?
10. De volgende stelling gaat expliciet over echelonnering. Verwijzen we (of moeten we verwijzen)
naar de eerste lijn indien multidisciplinaire revalidatie niet langer noodzakelijk is. Zijn
we daarin consequent? Waarom wel of niet?
11. Hoe gaan we om met het onderscheid tussen en de indicatiestelling voor monodisciplinaire
en multidisciplinaire revalidatie? Welke criteria worden gebruikt? Dienen die herbekeken te
worden? Moeten we kost wat kost zoeken naar algemene richtlijnen, protocollen als het ware,
is dat mogelijk? Of moet dit case per case ingeschat kunnen worden?
12. Zijn er gevallen waarin we eerder kunnen doorverwijzen? Indien ja, welke, wanneer en
waarheen? Waarom gebeurt het nu soms niet? Zijn die redenen te rechtvaardigen? Hoe
kunnen we weerstand tegenover snellere doorverwijzingen ontkrachten?
Werking naar bijzondere doelgroepen toe
13. Moeten we als centrum aandacht hebben voor een werking naar bijzondere doelgroepen
toe? Hier wordt verwezen naar doelgroepen die niet parallel lopen met traditionele categoriseringen
op basis van handicap: zoals maatschappelijk kwetsbare gezinnen, dus kansarme gezinnen,
of allochtonen.
14. Hebben we voldoende expertise om ontwikkelingsstoornissen / taalstoornissen bij allochtone
kinderen te onderkennen en te behandelen?
Hier kan dus gereflecteerd worden omtrent diagnostiek, indicatiestelling en behandeling.
Denk ook even aan participatie van het gezinssysteem
15. Diverse studies melden een oververtegenwoordiging van kinderen uit maatschappelijk
kwetsbare gezinnen in het buitengewoon onderwijs. (25% terwijl ze 5% vertegenwoordigen
van de populatie). Hebben wij als revalidatiecentrum een rol te vervullen ten aanzien van
deze sociale ongelijkheid? Op welke manier doen we dit of kunnen we dit doen?
Netwerking
16. Zijn er doelgroepen, die gezien de lokale gegevenheid, beter aan een netwerkactor worden
toevertrouwd? En omgekeerd: zijn er doelgroepen die het best exclusief tot de bevoegdheid
van het revalidatiecentrum zouden worden gerekend?
17. Er zijn drie revalidatiecentra in het Kortrijkse. Biedt dit (nog meer) opportuniteiten in het
kader van een efficiënt omgaan met beschikbare middelen?
Bij deze cluster stellingen, kan zeker de informatie vanuit de Integrale Jeugdhulp als referentiekader
gebruikt worden. Je kan dus naast reflecteren over doelgroep en andere revalidatiecentra, ook nadenken
over takenpakketten, modules van hulp.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 25

EXTRA
18. Zijn we consequent om als tweedelijnsdienst aanmeldingen op eigen initiatief toe te laten?
Waarom wel / niet? Moeten we de echelonnering strikter toepassen? Onder welke voorwaarden
kan dit eventueel?
19. Zijn we selectief genoeg bij het beslissen tot het opstarten van multidisciplinaire behandeling?
Wat zijn de criteria waarover we het allemaal eens zijn? Of is het zoeken naar vaste criteria
niet de aangewezen weg en moeten we geval per geval evalueren?
20. Zijn er activiteiten die tijdens therapiesessies gebeuren die ouders zelf kunnen opnemen,
mits hierin begeleid, ondersteund te worden? Welke? Betekent dit winst qua tijdsinvestering?
21. Hoe organiseren we follow-up en nazorg in het kader van netwerking? Gebeurt dit niet of
onvoldoende? Gebeurt dit in het kader van individuele cases en/of krijgen we op die manier
ook zicht op de effectiviteit van interventies?
Het is de bedoeling te reflecteren over een mogelijke dubbele doelstelling van deze fase:
- in het kader van continuïteit voor de cliënt
- in het kader van zicht krijgen op effecten van revalidatie op langere termijn
NUTTIGE LITERATUUR EN INFORMATIEBRONNEN
DIAGNOSTIEK
• Pameijer, M. & Beukering, T. van (1997). Handelingsgerichte diagnostiek. Leuven/Amersfoort:
Acco
• Visietekst i.f.v. opstellen actieplan omtrent ‘Diagnose en indicatiestelling’
http://www.vlafo.be/diagnostiek/studiedag/visietekst.rtf
• Prof dr. Grietens, prof. Dr. Maes en prof; dr. De Cock. (2004) Inventaris en analyse van het diagnostisch
aanbod van de multidisciplinaire teams: een bijdrage aan de uniformering en protocollering
van de diagnostische praktijk. KUL, Centrum voor Orthopedagogiek
http://www.vlafo.be/nederlands/vlaams-fonds/onderzoek/rapport_diagnaanbod.pdf
ONDERWIJS
• Vandenbroucke (2005) Leerzorg in het onderwijs. Een kader voor zorg op maat van elk kind. (discussienota)
http://www.ond.vlaanderen.be/gok/inclusief/051219-discussienota-leerzorgkader.pdf
• Mackey S & J. McQueen (1998) Exploring the association between integrated therapy and inclusive
eduction. British Journal of Special Education, vol 15, nr. 1, 22-27
• Klasse (2004) De Eerste Lijn, Leerkrachten wijzen de weg (uitgebreide brochure met 20 dossiers).
INTEGRALE JEUGDHULP
• Webpagina met relevante informatie: http://www.jeugdhulp.vlaanderen.be/
• Verslaggeving van de proefregio Limburg. Interessant qua praktische toepassing decreet IJH
http://www.jeugdhulp.vlaanderen.be/ontwikkeling/regios/limburg/documenten/pubgepubliceerdeversieijh2008.pdf
of http://www.vlafo.be/nederlands/wetgeving/jur00285.html
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 26

REVALIDATIESECTOR en INDIVIDUELE/SOCIALE MODELLEN
• Desnerck, G (2005). Profiel van aangemelde kinderen in de Vlaamse Centra voor Ambulante Revalidatie.
Signaal, 51, p. 24-36.
• Desnerck, G. (2005). Individuele en Sociale modellen in verband met handicap: Een integratieve
visie, Signaal, 52, p. 18-34.
• Maes, B (red) (1999) Centra voor Ambulante Revalidatie in Vlaanderen … een profilering!
Signaal, 29, p. 2-20. http://www.revalidatie.be/content/nl/sector/profiel.htm
Signaal, 2005 nr. 52, Rond de tafel: Naar een kiwimodel voor leerstoornissen? (gesprek met Marina
Dackaerts)
• Scheiris & Rigole (2002) Multidisciplinaire revalidatie voor kinderen met leerstoornissen: een netwerkvisie.
Signaal 28, p. 4-12.
ANDERE
• Louckx, F. & C. Van Wanseele (eds.) (1998) De eerste lijn in beweging. Forfaitaire geneeskunde
als structureel alternatief voor prestatiegeneeskunde? VUBPress
• L. DU LAING (2001) Bijdrage vanuit het VVI tot de hoorzitting op 3 mei en 14 juni 2001 aangaande
de psychotherapeutische begeleiding van psychiatrische patiënten
http://users.skynet.be/oase/hoorzart.html
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 27

1.1.2.2 STELLINGEN - VERSLAG VAN DE BESPREKINGEN
Thema 1 : Onderwijs
22. Bieden de actuele wijzigingen in het onderwijslandschap nieuwe uitdagingen voor de revalidatiecentra?
De aanwezigheid van meer zorgcoördinatoren, GON, GOK is positief. Daardoor is er een beter overleg
met de scholen. Zorgcoördinatoren stellen veel meer vragen naar rapportering over de cliënten.
Dit impliceert wel een grotere tijdsinvestering van het centrum in overleg. Het is belangrijk dat het RC
zich hierin positief profileert. Dit houdt ook in dat het RIZIV deze tijd zou moeten voorzien of honoreren.
Intern is de dossiertijd van 5,5 u. per cliënt per jaar te krap.
Moet er niet gezocht worden naar manieren om deze 5,5 u. meer te differentiëren, want voor bepaalde
cliënten is meer teamoverleg nodig.
GOK uren kunnen gebruikt worden voor de sociaal zwakkeren. Daardoor is er meer tijd voor het ander
cliënteel. Er is ook overlapping met het aanbod vanuit het RC.
Er is momenteel te weinig informatie over de wijzigingen in het onderwijslandschap, met de vraag
hierover geïnformeerd te worden.
23. Hoe verhoudt revalidatie zich tot inclusie? Stelt dit nieuwe eisen aan de werking van het revalidatiecentrum?
Is dit haalbaar? Eventueel in welke mate? Voor welke cliënten?
Voor een goede inclusie is er in onderwijs meer deskundig personeel nodig. De zorgcoördinator is
een goede aanzet. De revalidatiecentra hebben de know how om de onderliggende problemen te kunnen
aanpakken. Dit vereist een verregaand overleg en akkoord tussen beide overheden: extra-muros
behandelingen moeten voor ons gefaciliteerd worden, de behandelingsuren tijdens de lesuren moeten
uitgebreid worden.
Thema 2 : Wachttijden
24. Zorgen wachttijden voor een algemeen toegankelijkheidsprobleem of zijn we daarin ook selectief?
Op basis van welke criteria is selectiviteit te verantwoorden? Houden we voldoende rekening
met alternatieve mogelijkheden in de regio?
Indruk dat de ouders de wachttijd tussen onderzoek en behandeling het moeilijkst vinden. De wachttijd
tussen aanmelding en onderzoek kunnen ze beter overbruggen.
De ouders zijn tevreden als de diagnose gesteld is maar ze willen zo snel mogelijk de problematiek
aanpakken. Als de wachttijd te lang is zoeken ze alternatieve mogelijkheden en haken zo soms af.
Er is bijgevolg geen vraag naar méér onderzoeken. De meningen hierover zijn wel verdeeld; sommige
therapeuten denken dat de wachttijd tussen aanmelding en onderzoek voor vele ouders ook te lang is;
sommigen haken dan ook reeds af voor onderzoek.
Alternatieve mogelijkheden: de mening is dat er weinig mogelijkheden zijn bovendien is het RC reeds
een emotioneel betrokken partij en doorverwijzen betekent opnieuw een lange wachttijd voor de mensen.
Vanuit het beleid moeten méér regels geformuleerd worden als strenger optreden als de therapie niet
regelmatig gevolgd wordt, te zware problematieken, allochtonen meer in vraag stellen, méér duidelijke
selectiecriteria opstellen. Er zou reeds moeten een filter zijn bij aanmelding doch het is toch een
vereiste de ouders te zien om een goed zicht te krijgen op de problematiek
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 28

25. Dienen we wachttijden tussen verschillende scharniermomenten (aanmelding, onderzoek, adviesgesprek,
start behandeling) te beïnvloeden? Welke dienen sterk beperkt te worden? Is dit
gelijk voor diverse cliënten?
- Er moet kordater beslist worden als cliënten onregelmatig aanwezig zijn.
- Bepaalde groepen, zoals gehoorgestoorde kleuters, hebben momenteel prioriteit. Het is niet
wenselijk te differentiëren. Eigenlijk moet de wachttijd voor iedereen kort zijn.
- Coördinatoren onderling hanteren andere criteria voor afwerking.
- Bepaalde criteria voor afwerking veranderen doorheen de tijd. Vroeger was het nederlands
spreken een criterium, nu niet meer.
- De wachttijd tussen aanmelding en onderzoek wordt door de ouders het best verdragen. Deze is
ook niet verder samendrukbaar omdat er nu al goed geselecteerd wordt.
- De wachttijd tussen de diagnose en de inschakeling is voor de ouders het moeilijkst. Ouders
verwachten vlug hulpverlening.
- Er moeten afbreeknormen ( = criteria voor afwerking ?) gehanteerd worden.
- De noodzaak van multidisciplinaire therapie moet bewaakt worden.
26. Gegeven de lange wachttijden. Waar kan eerder op ‘bespaard’ worden: het aantal cliënten dat
wordt onderzocht en/of waarvoor therapie wordt opgestart? Of dient de therapieduur verkort te
worden? Andere mogelijkheden …
Er zou heel wat kunnen bespaard worden bij de diagnose indien de verwijzingen naar hier gerichter
zouden gebeuren en de ouders voldoende zouden besef zouden hebben van de zware gezinsbelasting in
de periode van revalidatie. Dit veronderstelt dat de diagnose extern gesteld is en dat wij enkel onderzoek
verrichten in functie van de behandeling. Het CLB wil zich trouwens profileren als draaischijf.
Thema 3 : Diagnostiek en indicatiestelling
27. Is het diagnosticeren van ‘stoornissen’ noodzakelijk om in aanmerking te komen voor revalidatie?
Welke kaders, modellen zijn het best geschikt om een beslissing te nemen voor het al dan
niet opstarten van revalidatie in het revalidatiecentrum?
Het RIZIV legt regels op. Soms passen we de kinderen daarin en leggen we dit uit aan de ouders. De
diagnose kan trouwens dikwijls maar gesteld worden tijdens de therapie; het is een dynamisch proces.
Er is een noodzaak aan meer vaststaande kaders en modellen.
28. Hoe staan we tegenover handelingsgericht diagnostiek? Is dit ter vervanging van of complementair
aan andere benaderingen?
- Hoe dan ook zitten we met de beperkingen vanuit het RIZIV : cliënt moet in een stoornisgroep
geplaatst worden en multidisciplinaire therapie moet aangewezen zijn.
- Het voordeel van een uitgebreide diagnose is dat alles in kaart gebracht wordt, dus ook de positieve,
sterke kanten van de cliënten.
- Het nadeel is dat dit een grote tijdsinvestering betekent.
- Kan de verwijzing handelingsgericht gemaakt worden ?
- Handelingsgerichte diagnostiek en de huidige uitgebreide diagnostiek kunnen complementair
zijn.
- Er is het aanvoelen dat in het RC het inzicht groeit dat het kind en zijn probleem in zijn ruimere
leefcontext moet gesitueerd worden. Dit is positief.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 29

29. Vroegtijdige behandeling: hoe verhoudt zich dit tot de categoriale diagnostiek?
Vroegtijdige detectie is heel belangrijk in functie van vroegtijdige behandeling. De regelgeving laat
soms niet toe om tijdig te behandelen (vb leerstoornis pas na 1 jaar achterstand en stotteren voor 5
jaar kan niet).
In SIG lopen er initiatieven voor vroegtijdige detectie in kinderdagverblijven.
Thema 4 : Doorverwijzing en afbakening
30. Bij niet opgestarte revalidatie en/of stopzetting revalidatie: welke criteria worden dan gehanteerd
om de oriëntatie naar een andere voorziening te doen?
cfr bedenkingen bij 16.
Er zijn RIZIV criteria. Om door te verwijzen naar mono, BO, privé is er vaak tijd nodig.
Therapie wordt best niet opgestart in het RC als de ouders de frekwentie niet zien zitten. Coördinatoren
en therapeuten zijn het niet altijd eens over het stopzetten van de therapie; dit is persoonsgebonden.
Hier zouden duidelijker criteria moeten komen. Vb: kind kan GLO niet aan maar de ouders zijn
niet klaar voor BO ( wat is de regel?). Nazorg zou het probleem grotendeels oplossen.
Duidelijke criteria blijven de vraag; teveel mensen dragen de eindverantwoordelijkheid.
31. Verwijzen we (of moeten we verwijzen) naar de eerste lijn indien multidisciplinaire revalidatie
niet langer noodzakelijk is. Zijn we daarin consequent? Waarom wel of niet?
- We zijn hierin niet consequent. Het is afhankelijk van de behandelende therapeut.
- Het probleem stelt zich vooral in de afbouw van 3 naar 2 disciplines. Soms zijn 2 disciplines nog
nodig, maar strikt genomen kan dit niet volgens de voorschriften van de conventie.
- De huidige regels bieden geen ruimte tot het flexibel aanpassen van de therapie.
- Verwijzing is in bepaalde gevallen moeilijk of onmogelijk omdat er geen aanbod is in de hulpverlening.
- De opgebouwde relatie tussen therapeut en cliënt bemoeilijkt het afbreken van de therapie of de
doorverwijzing.
- Het is noodzakelijk afspraken te maken over wanneer we verwijzen (regels ?).
32. Hoe gaan we om met het onderscheid tussen en de indicatiestelling voor monodisciplinaire en
multidisciplinaire revalidatie? Welke criteria worden gebruikt? Dienen die herbekeken te worden?
Door onderbezetting van de psycho-sociale equipe komt deze discipline te weinig aan bod en moet er
soms ‘geregeld’ worden om op maandbasis de derde discipline te realiseren.
Monodisciplinaire logopedie is kostelijk en de CGG hebben ook wachtlijsten. Waar kunnen de cliënten
anders heen ? Oplossing: multidisciplinariteit anders omschrijven (vb per jaar) of een pakket
voorzien voor elke cliënt (x zittingen logopedie, y zittingen psychomotoriek, …).
De richtlijnen van de overheid zouden soepeler moeten kunnen toegepast worden. De menselijke factor
is immers zeer belangrijk.
Het stopzetten van de therapie zou vlugger kunnen gesuggereerd worden.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 30

33. Zijn er gevallen waarin we eerder kunnen doorverwijzen? Indien ja, welke, wanneer en waarheen?
Waarom gebeurt het nu soms niet? Zijn die redenen te rechtvaardigen? Hoe kunnen we
weerstand tegenover snellere doorverwijzingen ontkrachten?
Bij anderstaligen is er een probleem. Dikwijls komen ze om 2° taal te leren, waar moeten ze trouwens
anders naartoe? Therapie om te ondersteunen kan in feite niet.
Zo ook bij kinderen die naar BO moeten; deze worden gehouden omdat de ouders er niet van overtuigd
zijn.
Te complexe problematieken zouden beter ook door andere instantie moeten opgevangen worden.
Maar we zijn te weinig op de hoogte van wat andere instanties méér kunnen bieden.
School en CLB zouden moeten de taak op zich nemen om bepaalde beslissingen door te duwen.
Thema 5 : Werking naar bijzondere doelgroepen toe
34. Moeten we als centrum aandacht hebben voor een werking naar bijzondere doelgroepen toe
(zoals maatschappelijk kwetsbare gezinnen, allochtonen)?
- Het is de taak van het CLB cliënten te screenen en de vraag te filteren.
- We hebben als RC geen onderwijsfunctie.
- Allochtonen :
er bestaan veel verschillende meningen over het al dan niet op therapie nemen van
allochtonen
het is sterk afhankelijk van de coördinator
er zijn meer en meer aanmeldingen van allochtonen
kunnen andere RC ons vanuit hun ervaring met het werken met allochtonen meer informatie
geven hoe zij hiermee omgaan ?
- Anderstaligen :
Moet het beheersen van het Nederlands een criterium zijn voor behandeling ? Moet
er een inspanningsverbintenis zijn van de ouders om nederlands te spreken met hun
kinderen ? Dit is een vereiste indien er taalachterstand van het kind is.
Het niet beheersen van het Nederlands is vooral een belemmering in de gesprekken
met de ouders. Dit is zowel een belemmering in de diagnostiek, omdat onvoldoende
nuances kunnen aangebracht worden.
Nederlandstaligen begrijpen ook niet altijd ons technisch jargon.
Naast de taal is ook het referentiekader van de cliënt belangrijk.
- Er is in de hulpverlening of het onderwijs behoefte aan een plaats waar de problematiek van anderstaligheid
kan aan bod komen.
35. Hebben we voldoende expertise om ontwikkelingsstoornissen / taalstoornissen bij allochtone
kinderen te onderkennen en te behandelen?
Wij hebben het materiaal niet en zijn niet onderlegd om stoornissen te detecteren bij anderstaligen.
Op al ‘onze’ testen scoren ze zwak, omwille van de taal.
Behandelen geniet niet steeds de steun van de omgeving. Begrijpt men wat wij meedelen ? Past dat in
hun cultuur ?
Doorverwijzen is ook geen oplossing, want niemand kan hen opvangen.
Voor ons is het begeleiden van anderstaligen zeer tijdrovend.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 31

36. Diverse studies melden een oververtegenwoordiging van kinderen uit maatschappelijk kwetsbare
gezinnen in het buitengewoon onderwijs. Hebben wij als revalidatiecentrum een rol te vervullen
ten aanzien van deze sociale ongelijkheid? Op welke manier doen we dit of kunnen we
dit doen?
Als RC zijn we beperkt in onze rol ten aanzien van sociale ongelijkheid ; we kunnen hier geen oplossing
voor bieden ; we moeten zo goed mogelijk iedereen als gelijk zien.
Zwakke marginale gezinnen kunnen misschien geholpen worden om hier te geraken voor onderzoek;
vervoer organiseren? Idem voor anderstaligen.
In feite is de taak van het RC stoornissen te behandelen; sociale problemen oplossen is niet onze taak.
Ons systeem is ook te rigide om stevige hulp te bieden ; wij moeten ons beperken tot het geven van tips
en pedagogische stimulatie.
Thema 6 : Netwerking
37. Zijn er doelgroepen, die gezien de lokale gegevenheid, beter aan een netwerkactor worden toevertrouwd?
En omgekeerd: zijn er doelgroepen die het best exclusief tot de bevoegdheid van het
revalidatiecentrum zouden worden gerekend?
- We kennen onvoldoende de netwerk actoren. Het is een doolhof.
- Buitengewoon onderwijs :
er wordt nu therapie gegeven aan cliënten in afwachting van overgang naar het buitengewoon
onderwijs. Desondanks blijven kinderen die naar BO overgegaan zijn toch
op therapie komen om gevoelsmatige redenen.
Er is geen algemene lijn. Ook tegenstrijdig : kinderen uit “De Brug” en MPI Zonnebloem
krijgen wel therapie. Voor cliënten met autismespectrumstoornissen en gehoorgestoorden
en naar het buitengewoon onderwijs gaan wordt de therapie stopgezet.
- Cliënten met autismespectrumstoornissen en gehoorgestoorden zijn het exclusief terrein
van de RC.
- Er is behoefte aan meer psychotherapie.
38. Er zijn drie revalidatiecentra in het Kortrijkse. Biedt dit (nog meer) opportuniteiten in het kader
van een efficiënt omgaan met beschikbare middelen?
- De drie centra kennen elkaar te weinig. Wat mogen we van elkaar verwachten naar
specialisaties ?
- Samenwerken kan door specialisaties te verdelen of door naar het meest nabije centrum
te verwijzen.
- Kunnen de drie centra samengebracht worden en de vestigingen gespreid ?
- Voorwaarde van samenwerken: visie op diagnostiek en behandeling moet gelijklopend zijn.
EXTRA
39. Zijn we consequent om als tweedelijnsdienst aanmeldingen op eigen initiatief toe te laten?
Waarom wel / niet?
We houden ons niet aan ons 2° lijnsniveau zeker niet op LOS, misschien iets meer op TOK.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 32

40. Zijn we selectief genoeg bij het beslissen tot het opstarten van multidisciplinaire behandeling?
41. Zijn er activiteiten die tijdens therapiesessies gebeuren die ouders zelf kunnen opnemen, mits
hierin begeleid, ondersteund te worden? Welke? Betekent dit winst qua tijdsinvestering?
Voor de taalstimulering bij jonge kinderen is het belangrijk er zoveel mogelijk tijd in te investeren en
daarbij kunnen ouders wel nuttig ingeschakeld worden. Hiervoor kunnen ouders een behandeling
bijwonen, er kunnen teams met ouders georganiseerd worden. Het gevaar is wel dat ouders de therapeut
teveel ‘nadoen’, zelf oefeningen zoeken,… Ouders moeten ouders blijven.
Ouders kunnen een belangrijke rol spelen bij het automatiseren. Ouders moeten duidelijke instructies
krijgen over hoe er moet geoefend worden. De druk op de ouders mag soms verhoogd worden. Het
gevaar is dat de druk op het kind te groot wordt. Ouders moeten kiezen: therapie is niet vrijblijvend,
maar er moet ook voldoende vrije tijd zijn voor het kind.
Voor ouders en kinderen moet het haalbaar blijven.
42. Hoe organiseren we follow-up en nazorg in het kader van netwerking? Gebeurt dit niet of onvoldoende?
Gebeurt dit in het kader van individuele cases en/of krijgen we op die manier ook
zicht op de effectiviteit van interventies?
Er is geen follow-up gezien de regelgeving van het RIZIV . er moet dus doorverwezen worden.
Meestal krijgen we geen feed-back meer wat te betreuren is.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 33

1.1.3 VISIE TEN AANZIEN VAN OPNAME, VERWIJZING,
AFWERKING VAN CLIËNTEN
Bronnen:
Het Verslag over de stand van de revalidatiegeneeskunde in België
De inbreng van Greetje Desnerck op de interne studiedag van 21/03/2006
De tekst: Profilering door Bea Maes
Het verslag van de interne studiedag
Het reconversieplan van de sector
De conventie met het RIZIV
Kwaliteitshandboek en SMK’s
MDC: 1996/07 en 2002/10
Het therapeutisch contract punt 1.3.
Het verslag van de coördinatorenvergaderingen van 27/04/2005 en 22/03/2006
Individuele en sociale modellen in verband met handicap: een integratieve visie (artikel SIG 52, G.
Desnerck)
Profiel van aangemelde kinderen in de Vlaamse Centra voor Ambulante Revalidatie op basis van
een pilootregistratie (artikel SIG 51, G. Desnerck)
DEFINITIE
Definitie zoals omschreven door de werkgroep ‘filosofie en definitie van de revalidatiegeneeskunde’
van het college van geneesheren-directeurs en raad voor advies inzake revalidatie:
(1) Revalidatie omvat de gecoördineerde activiteiten welke gericht zijn op het bevorderen van activiteiten
en participaties bij personen met functiebeperkingen en dit met inachtname van de hierbij relevante
externe en persoonlijke factoren.
PRINCIPES
Specificiteit van de revalidatiegeneeskunde:
(2) - Revalidatie is voorbehouden aan de behandelingen van de gevolgen van een bepaalde ziekte of
aandoening, met name de stoornis, beperking in activiteiten en participatieproblemen die eruit voorvloeien
(ICF)
(3) - Revalidatie spant zich in om zowel de psychologische, sociaal-economische als fysieke gevolgen
van de functionele stoornis maximaal terug te schroeven
(4) - Revalidatie verzekert de cliënt van een holistische benadering die leidt tot een aanpak in zijn natuurlijke
omgeving.
(5) - De veelheid aan functies die de revalidatieprogramma’s kenmerken vereist de coördinatie van
multidisciplinaire teams. De multidisciplinariteit is onontbeerlijk voor revalidatie, maar volstaat toch
niet om het medisch specialisme te karakteriseren: overleg tussen de verschillende disciplines is daarbij
een vereiste.
(6) - De gemeenschappelijke doelstelling van de revalidatie is ertoe bijdragen om de cliënt met beperkingen
te begeleiden bij het overwinnen van de hinderpalen die hij tegenkomt, aanpassingen te ontwikkelen
en zijn toekomst uit te bouwen met het oog op een optimale levenskwaliteit.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 34

(7) - Het revalidatieproces maakt het noodzakelijk dat de cliënt actief deelneemt aan het hem voorgestelde
programma. Zonder de participatie van de cliënt en/of zijn omgeving kan het revalidatieprogramma
niet slagen.
Algemene principes:
(8) We geloven in de ontwikkelingsmogelijkheden van elk individu en zijn omgeving
(9) De cliënt moet de eerste stap zelf zetten en dus zelf contact opnemen met het revalidatiecentrum.
(10) Elke hulpvraag wordt ernstig genomen
(11) Niemand kan geweigerd worden op basis van etnische afkomst, nationaliteit, geslacht, seksuele
geaardheid, sociale achtergrond, ideologische, filosofische, godsdienstige overtuiging of financieel
onvermogen.
(12) Iedereen wordt benaderd met respect voor culturele, filosofische waarden en dit vanuit een brede
pluralistische kijk.
(13) Er is respect voor het unieke van elk individu en zijn omgeving
(14) De privacy en de inspraak van elke persoon en zijn omgeving moeten gerespecteerd worden.
(15) Er wordt op een deontologisch verantwoorde wijze omgegaan met de gegevens van de cliënten
(ook door stagiairs).
Specifieke principes:
(16) De eerstelijnshulp moet uitgeput zijn.
(17) Er moet rekening gehouden worden met de complementariteit tussen verschillende hulpverleningsvormen:
t.a.v. onderwijs en welzijn doordat de problematiek de deskundigheid van de instelling overstijgt
t.a.v. de nomenclatuur door de complexiteit van de stoornis
binnen Geestelijke Gezondheidszorg doordat een ambulante setting met een ontwikkelingsgericht
educatief handelingsmodel aangewezen is
(18) De cliënt moet in regel zijn met de mutualiteit
(19) De problematiek moet beantwoorden aan de criteria volgens de conventie.
(20) De noodzaak van een maandelijkse tussenkomst van minstens 3 verschillende personen van 3 verschillende
disciplines moet in elke fase van de therapie kunnen aangetoond worden.
(21) De cliënt moet bereid zijn tot twee doktersconsultaties per jaar.
1.1.4 VERVOLG
Op de interne studiedag van 2007 zullen verschillende situaties voorgelegd worden om te toetsen aan
de algemeen aanvaarde principes en om een beslissing te nemen. Het resultaat hiervan zou moeten
leiden tot een bruikbaar beslissingskader i.v.m. opname, doorverwijzing en afwerking.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 35

1.2 VORMING VAN DE MEDEWERKERS
1.2.1 Interne bijscholing
Datum onderwerp
07/03 Rekenzwakke kinderen begeleiden (deel 1)
Voorstelling Face Former therapie
21/03 Interne studiedag: “Revalidatiecentrum als 2 e lijnszorg” m.m.v. Greetje Desnerck
25/04 Voorstelling Nymeegse pragmatiek test
Rekenzwakke kinderen begeleiden (deel 2)
02/05 Materiaalbeurs
23/05 Voorstelling vernieuwde versie EWOC-programma
04/07 Kronkeldidoe
31/10 Voorstelling Peabody Test en DTVP 2 Test
1.2.2 Externe bijscholing
Aantal uren bijscholing en vorming:
Therapeutische equipe........................................................................................................................2083
Per voltijdse equivalent therapeut (2083/50,24) = 41,46
1.2.3 Externe werkgroepen
Onderwerp en organisatie deelnemers
Intervisiewerkgroep stotteren (S.I.G.)......................................................................................................2
Intervisiewerkgroep taaltherapie (S.I.G.) ................................................................................................1
Intervisiewerkgroep gehoor (S.I.G.).........................................................................................................2
Intervisiewerkgroep Hanen Oudercursus (S.I.G.)....................................................................................1
Intervisiewerkgroep neuropsychologie (S.I.G.)........................................................................................1
Intervisiewerkgroep rekenstoornissen (S.I.G.).........................................................................................2
Werkgroep logopedie bij ernstig en diep mentaal gehandicapten ...........................................................1
Werkgroep Stotteren.................................................................................................................................1
Intervisiewerkgroep leerstoornissen (S.I.G.)............................................................................................2
Intervisiewerkgroep grafo- en schrijfmotoriek.........................................................................................1
Intervisiewerkgroep Modem.....................................................................................................................2
Intervisiewerkgroep basale stimulatie......................................................................................................1
1.2.4 Opleidingen / langdurige cursussen
Cursus Authenticiteit (Relatiestudio Gent)...............................................................................................1
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 36

1.3 INITIATIEVEN GERICHT OP EXTERNE DOELGROEPEN
1.3.1 Studiebezoeken
Instelling deelnemers
Revalidatiecentrum Spermalie .................................................................................................................4
M.P.I. Sterrebos .....................................................................................................................................13
B.O. School Zonneburcht .........................................................................................................................7
Revalidatiecentrum Aartrijke ...................................................................................................................4
1.3.2 Informatie voor groepen
Datum onderwerp bezoekende instantie
10/02 Voorstelling Revalidatiecentrum ..............................................................Sint-Niklaasinstituut
21/02 Voorstelling resultaten follow-up onderzoek.............................................................................
11/04 Vooestelling Revalidatiecentrum ........................................................Thuiszorg Bond Moyson
1.3.3 Vertegenwoordiging in organisaties
PPG
Lid Algemene Vergadering PPG..............................................................................Etienne Compernolle
Werkgroep revalidatiecentra PPG.....................Etienne Compernolle, Luc Ghyselinck, Rudy De Coene
Vertegenwoordigingen vanuit de PPG-werkgroep revalidatiecentra
Discussieforum (alle werkgeversorganisaties + federatie)......................................Etienne Compernolle
Raad van Bestuur VSO Gezondheidszorg .........................................................................Luc Ghyselinck
Stuurgroep Vlaams Fonds van het PPG...................................................................Etienne Compernolle
Werkgroep R.I.Z.I.V.: Reconversie...........................................................................Etienne Compernolle
Werkgroep R.I.Z.I.V.: A posterioi controle ..............................................................Etienne Compernolle
Sociaal Overleg binnen V.S.O...........................................................................................Luc Ghyselinck
Sociale Maribel, kamer revalidatie ...................................................................................Luc Ghyselinck
Paritair Comité 305.02......................................................................................................Luc Ghyselinck
Steunpunt Expertisenetwerken (S.E.N):
Raad Van Bestuur ...............................................................................................Etienne Compernolle
Stuurgroep autisme .............................................................................................Etienne Compernolle
Wetenschappelijke Adviesraad SIG....................................................................... Jean-Pierre De Maître
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 37

PROVINCIAAL
R.O.G. (Regionaal Overleg Gehandicapten)
Lid Algemene Vergadering.......................................................................................Etienne Compernolle
Lid Stuurgroep..........................................................................................................Etienne Compernolle
SEN (Steunpunt Expertisenetwerken)
Provinciale Stuurgroep Autisme ..............................................................................Etienne Compernolle
Adviesraad voor personen met een handicap (Kortrijk) ...................................................Rudy De Coene
Wetenschappelijke adviesraad De Korbeel...................................................................Martine De Groef
SIG: AV en RVB .......................................................................................................Etienne Compernolle
IRSK: Bestuur ‘psychomotoriek’...................................................................................Veerle Langedock
Adviesraad thuisbegeleidingsdienst Spermalie .................................................................Rudy De Coene
Stuurgroep ter begeleiding van het onderzoek naar
diagnostisch aanbod in Vlaanderen ..................................................................................Rudy De Coene
Netwerkstuurgroep Integrale Jeugdhulpverlening............................................................Rudy De Coene
ONDERWIJS
Departementale Raad Gezondheidszorg KHBO ......................................................Etienne Compernolle
Centrumraad CLB Leieland ..............................................................................................Rudy De Coene
Subcommissie CABO.....................................................................Etienne Compernolle, Rudy De Coene
Participatieraad De Brug................................................................................................. Naïda Vanneste
1.3.4 Deelname aan externe projecten
Project Organisatie
Medewerking Normering Tedi-Math – A. Desoete......................................................................... R.U.G.
Medewerking Werkgroep ADHD ........................ Overlegplatform Geestelijke Gezondheidszorg W.-VL.
Medewerking Werkgroep Mentor “De wereld is van iedereen”.............................................vzw Mentor
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 38

DEEL 2
Personeelsbestand
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 39

2.1 ORGANOGRAM OP 31.12.2006
COMITE
P.B.
ONDERHOUD
LOGISTIEKE
ONDERSTEUNING
STATISTIEK &
FACTURATIE
ADMINISTRATIE
& RECEPTIE
ADMINISTRATIE
ALGEMENE
VERGADERING
RAAD VAN
BESTUUR
DIRECTIE-
COMITE
STAF
THERAPEUTISCHE
WERKING
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 40
INTERNE
DIENST P.B.
DIENST
TOK
DIENST
B.O.
DIENST
STOTTEREN
DIENST
ZONNEBLOEM
DIENST
GEHOOR
DIENST
L.O.S.
DIENST
AUTISME

2.2 BELEIDSORGANEN, RADEN EN COMITES
ALGEMENE VERGADERING
Leden Raad van Bestuur en Zr. Bernadette Beernaert, Dhr. P. Cokelaere,
Dhr. M. Derycke, Dhr. H. Gryp, Mevr. H. Malfrére en Dhr. M. Van Leynseele
RAAD VAN BESTUUR
Voorzitter Dhr. R. Honoré.
Leden:
Dhr. J. Callens, Dhr. L. De Bree, Dhr. C. Decaluwé,
Mevr. R. Dumolin-Petillion, Dhr. P. Parmentier, Mevr. E. Claeys
Dhr. C. Van den Bossche
DIRECTIECOMITE
Algemeen directeur: Dhr. E. Compernolle
Therapeutisch directeur: Dhr. R. De Coene
Medisch directeur: Dr. M. De Groef
Administratief directeur: Dhr. L. Ghyselinck
STAF
Leden van het directiecomité en diensthoofden J.-P. De Maître, K. Demyttenaere,
M. Detavernier, N. Vanneste, J.P. Vercaemer, L. Vercaemst, J. Honoré
COMITE P.B.
E. Compernolle, R. De Coene, Dr. M. De Groef, L. Ghyselinck,
M. Blancke, L. Dedeurwaerder, L. Eggermont, T. Vlaeminck
INTERNE DIENST P.B.
Preventieadviseur: I. Vaneeckhoutte
2.3 LOGISTIEKE ONDERSTEUNING OP 31.12.2006
ADMINISTRATIE
administratie en receptie:
G. Deweerdt, A. Lambaere,
M. Vandendriessche, A. Vanneste, J. Wyseur
statistiek & facturatie:
D. Christiaens, G. Masselis
ONDERHOUD
A. Beerland, L. Eggermont, J. Gerard, A. Reniers, F. Verhelle
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 41

2.4 THERAPEUTISCHE EQUIPE
2.4.1 PER DIENST OP 31.12.2006
DIENST L.O.S. DIENST ZONNEBLOEM DIENST T.O.K.
(leer- en ontwikkelingsstoornissen) (zonnebloem) (taal- en ontwikkelingsgestoorde kleuters)
Diensthoofd Diensthoofd Diensthoofd
De Maitre Jean-Pierre Vercaemst Leen Vercaemer Jean-Pierre
Dossiercoördinatoren Dossiercoördinator Dossiercoördinatoren
De Maitre Jean-Pierre Vercaemer Jean-Pierre
Halsberghe Catharina Devos Liliane
De Cock Charlotte
Stragier Mieke
Vercaemst Leen
Druart Kathleen
Pollet Mady
Vlaeminck Tom
Artsen Arts Arts
Dr. De Groef Martine
Dr. Vansteenbrugge Kristian
Dr. Claeys Ingrid Dr. Claeys Ingrid
Therapeutische equipe Therapeutische equipe Therapeutische equipe
Baudonck Myriam Claeys Ingrid Anckaert Hilde
Blancquaert Rita Claeys Kathleen Bossuyt Maaike
Christiaens Claudine Delabie Martine Claeys Ingrid
Cooman Sara Depuydt Elke Degroote Regine
Debusschere Ann Desmet Isabel Devos Liliane
De Cock Charlotte Dewulf Birgit D'Hulst Tina
De Groef Martine Furniere Marleen Druart Kathleen
De Maître Jean-Pierre Ingels Tiene Lambrecht Griet
Demeulenaere Heidi Mullebrouck Greta Leconte Sophie
Flypo Inge Terras Hilde Pollet Mady
Halsberghe Catharina Van den Berghe Ilse Rosseel Rijke
Samyn Françoise Van Loo Frances Saelens Ria
Sercu Katrien Vercaemst Leen Six Sabine
Stragier Mieke Vercaemst Vera Tack Lucy
Vanderginste Gudrun Van De Walle Begga
Vansteenbrugge Kristian Vandecasteele Catherine
Van Honacker Evie
Vercaemer Jean-Pierre
Verhaeghe Miet
Vlaeminck Tom
Windels Gratiana
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 42

DIENST AUTISME DIENST STOTTEREN
(autisme) (stotteren)
Diensthoofd Diensthoofd
Honoré Joke Demyttenaere Kristien
Dossiercoördinatoren Dossiercoördinator
Honoré Joke
Windels Lesly
Arts Arts
Dr. Claeys Ingrid
Therapeutische equipe Therapeutische equipe
Bollaert Greta De Groef Martine
Claeys Ingrid Demyttenaere Kristien
De Cuyper Krystle Gekiere Mieke
Debel Nele Langedock Veerle
Driesens Hilde Saveyn Veerle
Honoré Joke Stragier Lutgart
Vandemaele Gudrun Wulbrecht Geert
Windels Lesly
DIENST GEHOOR DIENST B.O.
(afasie, gehoor- en stemstoornissen) (B.O.)
Diensthoofd Diensthoofd
Detavernier Marijke Vanneste Naida
Dossiercoördinator Dossiercoördinator
Detavernier Marijke
Arts Arts
Dr. De Keyzer Eric
Demyttenaere Kristien
Dr. De Groef Martine
Vanneste Naida
Dr. De Groef Martine
Therapeutische equipe Therapeutische equipe
Bouckaert Linde Blancke Mieke
De Coene Rudy De Groef Martine
De Keyzer Eric Swaenepoel Hilde
Dedeurwaerder Linda Vandendriessche Maureen
Desmet Rieta Van Holder Johan
de Smit Martine Vaneeckhoutte Ivan
Detavernier Marijke Vanneste Naïda
Neirynck Ann Verfaillie Lieve
Poignie Yves Verstraete Bjorn
Pollet Mady Vervaeke Christine
Vanneste Dirk Witdouck Davy
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 43

2.4.2 PER DISCIPLINE OVER 2006
dokters
Dr. Claeys Ingrid
Dr. De Groef Martine
logopedisten
Baudonck Myriam
Blancke Mieke
Blancquaert Riet
Bollaert Greta
Christiaens Claudine
Cooman Sara
Dedeurwaerder Linda
Demeulenaere Heidi
Desmet Rieta
Detavernier Marijke
Dewulf Birgit
Furniere Marleen
Dr. De Keyzer Eric
Gekiere Mieke
Langedock Veerle
Poignie Yves
Rosseel Rijke
Saveyn Veerle
Sercu Katrien
Stragier Lutgart
Swaenepoel Hilde
Tack Lucy
Terras Hilde
Vandecasteele Catherine
Van De Walle Begga
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 44
Dr. Vansteenbrugge Kristian
Vandemaele Gudrun
Vanneste Dirk
Verfaillie Lieve
Verhaeghe Miet
Vervaeke Christine
Wulbrecht Geert
logopedisten - audiologen
de Smit Martine Leconte Sophie Neirynck Ann
ergotherapeuten
Bossuyt Maaike
Bouckaert Linde
Claeys Kathleen
Debusschere Ann
De Cuyper Krystle
Degroote Regine
Depuydt Elke
kinesitherapeuten
Anckaert Hilde
Debel Nele
Delabie Martine
Desmet Isabel
maatschappelijk werkers
De Cock Charlotte
Pollet Mady
Driesens Hilde
Flypo Inge
Ingels Tiene
Mullebrouck Greta
Saelens Ria
Six Sabine
Vanderghinste Gudrun
Lambrecht Griet
Samyn Françoise
Van den Berghe Ilse
Van Loo Frances
Vaneeckhoutte Ivan
Van Holder Johan
Vercaemst Leen
Verstraete Bjorn
Windels Gratiana
Vercaemst Vera
Witdouck Davy
Vlaeminck Tom Windels Lesly
psychologisch assistent
D’Hulst Tina Druart Kathleen Stragier Mieke
psychologen
De Coene Rudy
De Maître Jean-Pierre
Demyttenaere Kristien
directie
Compernolle Etienne
Dr. De Groef Martine
Devos Liliane
Halsberghe Catharina
Honoré Joke
De Coene Rudy
statistiek en facturatie
Christiaens Doreth Masselis Goedele
Van Honacker Evie
Vanneste Naida
Vercaemer Jean-Pierre
Ghyselinck Luc

administratie en receptie
Callens Jean-Marie
Deweerdt Gina
Lambaere Anais
medewerkers onderhoud
Beerland Annie
Eggermont Linda
Masselis Goedele
Nyssen Kathleen
Vanneste Ann
Gerard Jessie
Reniers Arlette
2.4.3 VASTE PERSONEELSLEDEN OVER 2006
Anckaert Hilde
Baudonck Myriam
Beerland Annie
Blancke Mieke
Blancquaert Riet
Bollaert Greta
Bossuyt Maaike
Bouckaert Linde
Christiaens Claudine
Christiaens Doreth
Claeys Ingrid
Claeys Kathleen
Compernolle Etienne
Cooman Sara
Daenekindt Johan
Debel Nele
Debusschere Ann
De Cock Charlotte
De Coene Rudy
Dedeurwaerder Linda
De Groef Martine
Degroote Regine
De Keyzer Eric
Delabie Martine
De Maître Jean-Pierre
Demeulenaere Heidi
Demyttenaere Kristien
Desmet Rieta
de Smit Martine
Detavernier Marijke
Devos Liliane
Dewulf Birgit
Driesens Hilde
Druart Kathleen
Eggermont Linda
Flypo Inge
Furniere Marleen
Gekiere Mieke
Gerard Jessie
Ghyselinck Luc
Halsberghe Catharina
Ingels Tiene
Lambaere Anais
Lambrecht Griet
Langedock Veerle
Leconte Sophie
Masselis Goedele
Mullebrouck Greta
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 45
Vandendriessche Maureen
Wyseur Jimmy
Verhelle Freddy
Neirynck Ann
Poignie Yves
Pollet Mady
Reniers Arlette
Saelens Ria
Samyn Françoise
Saveyn Veerle
Sercu Katrien
Six Sabine
Stragier Lutgart
Stragier Mieke
Swaenepoel Hilde
Tack Lucy
Terras Hilde
Vandecasteele Catherine
Vandemaele Gudrun
Vandendriessche Maureen
Vanderghinste Gudrun
Van De Walle Begga
Vaneeckhoutte Ivan
Van Holder Johan
Van Loo Frances
Vanneste Ann
Vanneste Dirk
Vanneste Naida
2.4.4 BIJKOMENDE EQUIPE IN EIGEN BEHEER OP 31.12.06
Honoré Joke (23,75u)
Dr. Claeys Ingrid (3u)
Windels Lesly (3,50u)
Van Honacker Evy (5u)
2.4.5 INTERIMS OVER 2006
interims logopedie
Rosseel Rijke (interim, combinatie van meerdere personen)
interims kinesitherapie
Desmet Isabel (interim Van Loo Frances – moederschapsrust + tijdskrediet)
Van den Berghe Ilse (interim Desmet Isabel – verlof zonder wedde)
Vansteenbrugge Kristian
Vercaemer Jean-Pierre
Vercaemst Leen
Vercaemst Vera
Verfaillie Lieve
Verhaeghe Miet
Verhelle Freddy
Verstraete Bjorn
Vervaeke Christine
Vlaeminck Tom
Windels Gratiana
Windels Lesly
Witdouck Davy
Wulbrecht Geert
Wyseur Jimmy

interim ergotherapie
De Cuyper Krystle (interim, combinatie van meerdere personen – tijdskrediet)
Depuydt Elke (interim Ingels Tiene – zwangerschapsverlof)
interim maatschappelijk assistent
Van Honacker Evie, orthopedagoge (combinatie van meerdere personen)
interim gegradueerde in de psychologie
D’Hulst Tina (interim Druart Kathleen - zwangerschapsverlof)
2.4.6 GECO - STATUUT
Nyssen Kathleen
Callens Jean-Marie
Deweerdt Gina
2.4.7 VERVANGING V.A.P. (Vrijstelling Arbeidsprestaties)
Desmet Isabel
Rosseel Rijke
Van Honacker Evie
Verstraete Bjorn
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 46

DEEL 3
Cliëntenbestand
Benaming van de diensten:
G e b r u i k t e a f k o r t i n g e n
AUT Autisme
STM Stemstoornissen
AF Afasie
GEH Gehoorstoornissen
BO B.O. De Brug
ZB Zonnebloem
TOK Taal- en Ontwikkelingsvertraagde Kleuters
LOS Leer- en ontwikkelingsstoornissen
STO Stotteren
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 47

3.1 BEWEGING
3.1.1 AANMELDINGEN PER MAAND / PER DIENST
2005 2006
DIENSTEN
aantal % aantal % * GEH BO ZB LOS STO TOK AUT
jan 44 9,54 51 9,32 6 0 0 0 18 3 17 7
feb 32 6,94 31 5,67 3 0 0 0 12 2 7 7
mrt 60 13,02 61 11,15 5 0 0 1 23 3 18 11
apr 35 7,59 37 6,76 4 0 0 1 19 0 11 2
mei 37 8,03 48 8,78 5 2 1 1 11 3 16 9
jun 64 13,88 61 11,15 8 0 0 0 32 0 8 13
jul 27 5,86 21 3,84 3 1 1 1 8 0 4 3
aug 15 3,25 20 3,66 2 1 1 0 4 2 6 4
sep 33 7,16 49 8,96 6 4 3 1 12 2 13 8
okt 32 6,94 49 8,96 7 2 0 0 16 1 16 7
nov 43 9,33 56 10,24 11 0 0 0 15 2 16 12
dec 39 8,46 63 11,52 12 0 0 1 19 1 25 5
TOT 461 100 547 100 72 10 6 6 189 19 157 88
% 13,16 1,83 1,10 1,10 34,55 3,47 28,70 16,09
• Het aantal aanmeldingen steeg met 86 eenheden, vooral door toename in het laatste kwartaal.
• Het aantal aanmeldingen “niet aan een dienst toegewezen” steeg met 17 eenheden.
• Verschuivingen per dienst:.
Dienst Autisme (AUT): 13 aanmeldingen meer dan 2005
Dienst Taal- en Ontwikkelingsvertraagde Kleuters (TOK):19 aanmeldingen
meer dan 2005
Dienst Stotteren (STO): 8 aanmeldingen meer dan 2005
Dienst Leer- en Ontwikkelingsstoornissen (LOS): 35 aanmeldingen meer dan 2005
Dienst BO (BO): 7 aanmeldingen minder dan 2005
Dienst Zonnebloem (ZB): status quo
Dienst Gehoorstoornissen (GEH): 1 aanmelding meer dan 2005.
14
12
10
8
%
6
4
2
0
AANMELDINGEN
PER MAAND / PER DIENST
jan feb mrt apr mei jun jul aug sep okt nov dec
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 48

3.1.2 AANMELDINGEN PER LEEFTIJDSGROEP
2005 2006
leeftijd aantal % aantal %
? GEH
DIENSTEN
BO ZB LOS
M V M V M V M V M V M V M V M V
0 -

3.1.3. AANMELDINGEN PER VERWIJZENDE INSTANTIE
2005 2006
aantal % aantal %
School 81 17,57 105 19,20
C.L.B. 174 37,74 216 39,49
Medische sector 59 12,80 53 9,69
Andere Hulpverlener 48 10,41 50 9,14
Nomenclatuur 0 0,00 5 0,91
Eigen initiatief 95 20,61 111 20,29
Onbekend 4 0,87 7 1,28
• CLB en school: 58,7%.
TOTAAL 461 100 547 100
VERWIJZENDE INSTANTIES
Eigen initiatief
20%
Nomenclatuur
1%
Andere
Hulpverlener
9%
Onbekend
1%
Medische sector
10%
C.L.B.
40%
School
19%
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 50

3.1.4 AANMELDINGEN: SITUATIE OP 31.12.2006
2005 2006 DIENSTEN
aantal % aantal % * GEH BO ZB LOS STO TOK AUT
geen onderzoek 79 17,14 88 16,09 63 0 2 0 12 1 7 3
aanmelding en onderzoek 162 35,14 244 44,61 8 0 1 1 95 6 82 51
geen therapie op RC 88 19,09 71 12,98 0 0 0 0 24 5 24 18
wachtlijst 42 9,11 39 7,13 0 0 0 0 24 2 7 6
behandeling op RC 86 18,66 100 18,28 0 8 3 5 31 5 37 11
therapie stopgezet 4 0,87 5 0,91 1 0 0 0 3 0 0 1
TOT 461 100 547 100 72 8 6 6 189 19 157 90
% 13,16 1,46 1,10 1,10 34,55 3,47 28,70 16,45
• Situatie:
"Geen onderzoek": een stijging met 9 eenheden.
"Geen therapie": een daling met 17 eenheden.
“Aanmelding en onderzoek”: een stijging met 82 eenheden
De “wachtlijst” is gedaald met 3 eenheden.
“Op therapie” is gestegen met 14 eenheden.
• Van de gedane onderzoeken leidt 71/215 of 33 % niet tot therapie op het centrum.
Dienst Autisme (AUT): 52,94 % leiden niet tot therapie op het centrum.
Dienst Leer- en Ontwikkelingsstoornissen (LOS): 29,26 % leiden niet tot therapie op het
centrum.
Dienst Taal- en Ontwikkelingsvertraagde Kleuters (TOK): 35,29 % leiden niet tot therapie
op het centrum.
• Op het totaal van de afgewerkte dossiers leidt 159/303 of 52,47% niet tot therapie op het centrum.
(= “geen onderzoek” én “geen therapie”)
Dienst Autisme (AUT): 56,76%
Dienst Leer- en Ontwikkelingsstoornissen (LOS): 38,29 %
Dienst Taal- en Ontwikkelingsvertraagde Kleuters (TOK): 41,33%
wachtlijst
7%
behandeling op
RC
18%
geen therapie
op RC
13%
VERLOOP INTAKE
therapie
stopgezet
1%
geen
onderzoek
16%
aanmelding en
onderzoek
45%
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 51

3.1.5 WERDEN PASSIEF IN 2006
3.1.5.1 REDEN
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 52
2005 2006 voor onderzoek na onderzoek na therapie
geen informatie 6 2 1 1 0
initiatief cliënt 127 127
om onbekende reden 29 27 26 0 1
omwille van mobiliteitsproblemen 8 9 3 3 3
cliënt is niet akkoord met voorstel RC 2 4 1 1 2
gebrek aan motivatie 26 24 10 3 11
cliënt kiest voor andere voorziening 51 33 9 9 15
te lange wachttijd 6 18 16 2 0
andere 5 12 6 1 5
initiatief revalidatiecentrum 225 213
cliënt is afgewerkt en geen verwijzing nodig 51 44 0 1 43
gebrek aan motivatie 4 6 1 0 5
geen enkele vorm van hulp noodzakelijk 25 14 2 10 2
problematiek vereist andersoortige hulp 142 147 5 84 58
andere 3 2 1 1 0
ten gevolge van regelgeving 84 95
aanvraag geweigerd 0 0 0 0 0
beantwoordt niet (meer) aan de criteria 17 13 0 6 7
maximum leeftijd bereikt 2 2 0 0 2
maximum voorziene periode uitgeput 28 36 2 0 34
niet te verantwoorden multidisciplinariteit 30 31 11 14 6
pathologiegroep niet voorzien in conventie 6 13 10 3 0
andere 1 0 0 0 0
andere: 13 9
familiale omstandigheden 3 1 0 0 1
langdurige ziekte 4 0 0 0 0
overlijden 0 0 0 0 0
verhuis 2 3 0 0 3
na overleg met BO De Brug 4 4 0 0 4
na overleg met MPI Zonnebloem 0 1 0 0 1
TOTAAL 455 446 104 139 203
% 100 100,00 23,32 31,17 45,52
• Passief geworden:
Voor onderzoek: een stijging met 4,4%
Na onderzoek: een daling met 3,6%
Na therapie: een daling met 0,8%
• Opmerkelijke cijfers:
Initiatief cliënt:
daling “cliënt kiest voor andere voorziening”
stijging “te lange wachttijd”
Ten gevolge van regelgeving: stijging “maximum voorziene periode uitgeput”
Initiatief revalidatiecentrum: daling “geen enkele vorm van hulp noodzakelijk”

3.1.5.2 DOELSTELLINGEN BEREIKT
JA NEEN niet van toepassing ? TOT. %
? ? 0 0 0 0 0 0,0
GEH gehoorstoornissen / afasie / stem 11 1 0 0 12 5,9
BO B.O. De Brug 9 0 0 0 9 4,4
ZB M.P.I. Zonnebloem 0 7 0 0 7 3,4
LOS leer- en ontwikkelingsstoornissen 51 10 3 0 64 31,5
STO stotteren 7 1 1 0 9 4,4
TOK taal- en ontw. vertraagde kleuters 65 24 0 0 89 43,8
AUT autisme 9 4 0 0 13 6,4
TOTAAL 152 47 4 0 203 100,0
% 74,9 23,2 2,0 0,0
• “Doelstelling bereikt”: gestegen met 12%
TOK
45%
DOELSTELLING BEREIKT
AUT
6%
?
0%
STO
4%
GEH
6%
BO
4% ZB
3%
LOS
32%
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 53

3.1.5.3 REDEN PER DIENST
2006 GEH BO ZB LOS STO TOK AUT
geen informatie 2 1 1
initiatief cliënt 83
om onbekende reden 2 1 1
omwille van mobiliteitsproblemen 8 1 4 1 1 1
cliënt is niet akkoord met voorstel RC 4 1 3
gebrek aan motivatie 23 8 1 10 4
cliënt kiest voor andere voorziening 33 4 13 9 7
te lange wachttijd 4 3 1
andere 9 5 2 2
initiatief revalidatiecentrum 206
cliënt is afgewerkt en geen verwijzing nodig 41 2 18 3 15 3
financiële redenen 0
doelstelling bereikt 0
gebrek aan motivatie 6 3 3
geen enkele vorm van hulp noodzakelijk 14 5 1 6 2
problematiek vereist andersoortige hulp 144 5 1 29 1 71 37
andere 1 1
ten gevolge van regelgeving 74
aanvraag geweigerd 0
beantwoordt niet (meer) aan de criteria 13 5 1 5 2
maximum leeftijd bereikt 2 2
maximum voorziene periode uitgeput 35 1 22 4 8
niet te verantwoorden multidisciplinariteit 21 13 4 4
pathologiegroep niet voorzien in conventie 3 3
andere 0
andere: 9
familiale omstandigheden 1 1
langdurige ziekte 0
overlijden 0
verhuis 3 3
na overleg met BO De Brug 4 4
na overleg met MPI Zonnebloem 1 1
TOTAAL 374 10 11 7 124 17 137 68
% 2,67 2,94 1,87 33,16 4,55 36,63 18,18
Van de 446 passief geworden waren er 72 niet aan een dienst toegewezen.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 54

3.1.5.3.1 DETAIL DIENST LEER- EN ONTWIKKELINGSSTOORNISSEN (LOS)
2005 2006
TOT % TOT % voor onderzoek na onderzoek na therapie
? 2 1,48 1 0,80 1
andere 1 0,74 0 0,00
initiatief revalidant 33 24,44 29 23,20 12 9 8
initiatief revalidatiecentrum 62 45,93 55 44,00 3 23 29
ten gevolge van regelgeving 37 27,41 40 32,00 1 12 27
TOTAAL 135 100 125 100,00 16 45 64
% 12,80 36,00 51,20
3.1.5.3.2 DETAIL DIENST TAAL- EN ONTWIKKELINGSVERTRAAGDE KLEUTERS (TOK)
2005 2006
TOT % TOT % voor onderzoek na onderzoek na therapie
? 1 0,78 0 0,00
andere 3 2,34 3 2,19 3
initiatief revalidant 28 21,88 26 18,98 7 3 16
initiatief revalidatiecentrum 84 65,63 95 69,34 1 37 57
ten gevolge van regelgeving 12 9,38 13 9,49 13
TOTAAL 128 100 137 100,00 8 40 89
% 5,84 29,20 64,96
3.1.5.3.3 DETAIL DIENST AUTISME (AUT)
2005 2006
TOT % TOT % voor onderzoek na onderzoek na therapie
? 0 0,00 0 0,00
andere 1 1,39 0 0,00
initiatief revalidant 6 8,33 16 23,53 9 5 2
initiatief revalidatiecentrum 58 80,56 43 63,24 34 9
ten gevolge van regelgeving 7 9,72 9 13,24 7 2
TOTAAL 72 100 68 100,00 9 46 13
% 13,24 67,65 19,12
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 55

3.1.5.4 PER VERWIJZING NAAR
2005 2006
TOT % TOT %
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 56
% van
verwezen
voor
onderzoek
na
onderzoek
na therapie
geen verwijzing 187 41,10 186 41,70 54 25 107
geen informatie 15 3,30 5 1,12 2 3 0
andere:
C.L.B. 19 4,18 21 4,71 8,47% 10 8 3
buitengewoon onderwijs 80 17,58 93 20,85 37,50% 3 31 59
M.P.I. 5 1,10 5 1,12 2,02% 0 0 5
ziekenhuis of arts 5 1,10 5 1,12 2,02% 3 2 0
psychiatrie of psychologische hulpverlening 43 9,45 52 11,66 20,97% 16 29 7
geconventioneerd revalidatiecentrum 7 1,54 14 3,14 5,65% 9 3 2
nomenclatuur
zelfstandig kinesist 4 0,88 5 1,12 2,02% 3 2 0
zelfstandig logopedist 90 19,78 60 13,45 24,19% 5 36 19
TOTAAL 455 100 446 100,00 105 139 202
% 100 100 23,54 31,17 45,29
Verwijzingen: stijging Buitengewoon Onderwijs met 3,5%
Pyschiatrie of psychologische hulpverlening: een stijging met 2,1%
Verwijzing naar zelfstandig logopedist: een daling met 6,3% (60 cliënten)
Het aantal verwijzingen “voor onderzoek”is gestegen met 4,4%
Het aantal verwijzingen “na onderzoek”is gedaald met 3,4%
Het aantal verwijzingen “na therapie”is gedaald met 1%
geconventioneerdrevalidatiecentrum
2%
zelfstandig
kinesist
2%
WERDEN VERWEZEN
psychiatrie of
psychologische
hulpverlening
17%
zelfstandig
logopedist
24%
M.P.I.
2%
C.L.B.
8%
ziekenhuis of arts
2%
buitengewoon
onderwijs
37%

3.1.5.5 REVALIDATIEDUUR (na therapie)
TOT % TOT %
1 hersenletsel 1 0,47 2 0,99 2
2 laryngectomie 1 0,47 1 0,49 1
3 gehoorstoornis jonger dan 6 jaar 2 0,95 7 3,45 2 1 4
5 gehoorstoornis tussen 6 en 19 jaar IPA > 40 dBA 1 0,47 0 0,00
6 cohleair inplantaat 2 0,95 2 0,99 2
7 mentale handicap 38 18,01 37 18,23 2 15 3 3 6 1 5 2
8 pervasieve ontwikkelingsstoornis 16 7,58 19 9,36 1 4 1 3 7 1 1 1
9 taal- en spraakstoornis 2 0,95 3 1,48 3
10A randbegaafdheid - harmonisch profiel 53 25,12 38 18,72 3 9 6 8 4 6 2
10B randbegaafdheid - disharmonisch profiel 17 8,06 29 14,29 5 6 3 4 4 7
11 ontwikkelingsstoornis v/d schoolse vaardigheden 38 18,01 27 13,30 8 2 13 1 3
12 hyperkinetisch syndroom 33 15,64 34 16,75 2 10 1 18 1 1 1
13 stotteren 7 3,32 4 1,97 4
TOTAAL
%
2005
0-6m
7-12m
211 203 13 56 17 58 24 18 9 8
100 100,00 6,40 27,59 8,37 28,57 11,82 8,87 4,43 3,94
• Het aantal cliënten waarvan de therapie na 1 jaar werd stopgezet is status quo.
• Het aantal cliënten waarvan de therapie na 2 jaar werd stopgezet is 1% gedaald.
• Na 18 maanden wordt er weinig stopgezet, hoewel toch een lichte stijging met 4%
3.1.6 WAREN ACTIEF IN 2006
passief geworden
actief op 31.12
2006
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 57
13-18m
19-24m
25-36m
37-48m
49-60m
2005 2006
465 446
664 731
TOTAAL 1129 1177
>60m

3.1.7 WACHTTIJDEN
3.1.7.1 TUSSEN AANMELDING EN ONDERZOEK (onderzoek is gestart)
2005 2006
mediaan mediaan < 2m % 2 - 4 m % 4 - 6 m % 6 - 9 m % 9 - 12 m % > 12 m TOT
GEH 0,26 0 6 12,00 6
BO 0,26 0 1 2,00 1 0,92 2
LOS 2,5 3,42 9 18,00 63 41,72 39 35,78 8 7,34 119
STO 2,04 2,37 6 12,00 7 4,64 2 1,83 15
TOK 4,18 3,39 13 26,00 60 39,74 35 32,11 10 9,17 1 119
AUT 5,3 4,44 9 18,00 21 13,91 32 29,36 9 8,26 2 1,83 73
ZB 0 0,2 6 12,00 5
TOT
%
50 151 109 27 2 1 339
14,75 44,54 32,15 7,96 0,59 100
3.1.7.2 TUSSEN ONDERZOEK EN THERAPIE (therapie is gestart)
2005 2006
mediaan mediaan < 2m % 2 - 4 m % 4 - 6 m % 6 - 9 m % 9 - 12 m % > 12 m TOT
GEH 0,07 0,36 8 7,62 1 20,00 9
BO 0,7 0,7 4 3,81 1 2,22 5
LOS 4,18 2,7 31 29,52 28 44,44 21 46,67 1 20,00 81
STO 2,3 0,66 4 3,81 2 3,17 6
TOK 2,34 1,91 43 40,95 24 38,10 18 40,00 1 20,00 86
AUT 3,26 2,53 10 9,52 9 14,29 5 11,11 2 40,00 1 100,00 27
ZB 0,03 0,03 5 4,76
TOT
%
105 63 45 5 1 214
49,07 29,44 21,03 2,34 0,47 102
3.1.7.3 TUSSEN AANMELDING EN THERAPIE
2005 2006
mediaan mediaan < 2m % 2 - 4 m % 4 - 6 m % 6 - 9 m % 9 - 12 m % > 12 m % TOT
GEH 1,32 1,32 6 31,58 1 8,33 1 3,03 1 0,99 9
BO 1,32 0,46 3 15,79 1 8,33 1 2,56 5
LOS 8,39 7,01 1 5,26 5 41,67 18 54,55 41 40,59 14 35,90 2 5,13 81
STO 5,56 3,91 2 10,53 1 8,33 2 0,66 1 0,99 6
TOK 7,6 7,83 2 10,53 2 16,67 10 30,30 46 45,54 18 46,15 8 20,51 86
AUT 9,38 8,68 1 5,26 1 8,33 2 6,06 12 11,88 6 15,38 5 12,82 27
ZB 1,71 0,89 4 21,05 1 8,33
TOT
%
19 12 33 101 39 15 214
8,88 5,61 15,42 47,20 18,22 7,01 102
• De mediaan “wachttijd tussen aanmelding en onderzoek” stijgt voor LOS en in beperkte mate voor
Stotteren. Voor alle andere diensten is deze gedaald.
• De mediaan “wachttijd tussen onderzoek en therapie” daalt voor alle diensten.
• De mediaan “wachttijd tussen aanmelding en therapie”daalt voor alle diensten, op TOK na. Hier
is een licht stijging van 0,23 maanden (+/- 1 week.)
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 58

3.2 SITUATIE OP 31.12.2006
3.2.1 AKTIEVE DOSSIERS
3.2.1.1 OVERZICHT
2005
2006
aantal % aantal %
aanmelding 122 18,37 195 26,68
onderzoek 47 7,08 45 6,16
wachtlijst 55 8,28 41 5,61
revalidatie 440 66,27 450 61,56
TOTAAL 664 100 731 100
• Een stijging te situeren bij “Aanmelding” ( van 122 naar 195 eenheden)
• Lichte daling in “Wachtlijst” (van 55 naar 41 eenheden).
revalidatie
61%
OVERZICHT AKTIEVE DOSSIERS
aanmelding
27%
onderzoek
6%
wachtlijst
6%
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 59

3.2.1.2 PER MUTUALITEIT
2005 2006 DIENSTEN
mutualiteit totaal % totaal % ? GEH BO ZB LOS STO TOK AUT
onbekend 32 4,82 108 17,34 3 0 0 0 46 1 37 21
100 357 53,77 366 58,75 28 18 17 131 12 116 44
200 12 1,81 14 2,25 3 1 0 3 0 6 1
300 143 21,54 139 22,31 9 18 6 27 5 57 17
400 21 3,16 18 2,89 1 0 1 3 0 9 4
500 92 13,86 79 12,68 6 4 3 33 3 17 13
600 1 0,15 1 0,16 0 0 0 0 0 0 1
900 6 0,90 6 0,96 2 1 0 3 0 0 0
TOTAAL 664 100 623 100,00 3 49 42 27 246 21 242 101
• 100 = Landsbond der Christelijke Mutualiteiten
• 200 = Landsbond van de Neutrale Ziekenfondsen
• 300 = Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten
• 400 = Landsbond van Liberale Mutualiteiten
• 500 = Landsbond van de Onafhankelijke Ziekenfondsen
• 600 = Hulpkas voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering
• 900 = Kas der Geneeskundige Verzorging van de N.M.B.S.
300
19%
400
2%
200
2%
500
11%
PER MUTUALITEIT
600
0%
900
1%
onbekend
15%
100
50%
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 60

3.2.2 OP THERAPIE
3.2.2.1 PER DIENST
2005 2006
aantal % aantal %
GEH gehoorstoornissen / afasie / stem 50 11,36 49 10,89
BO B.O. De Brug 43 9,77 41 9,11
ZB M.P.I. Zonnebloem 28 6,36 26 5,78
LOS leer- en ontwikkelingsstoornissen 111 25,23 126 28,00
STO stotteren 17 3,86 13 2,89
TOK taal- en ontw. vertraagde kleuters 163 37,05 153 34,00
AUT autisme 28 6,36 42 9,33
TOTAAL 440 100 450 100
• Dienst Gehoor (GEH): een daling van 1 cliënt
• Dienst BO (BO): een daling van 2 cliënten
• Dienst Zonnebloem: een daling van 2 cliënten
• Dienst Leer- en Ontwikkelingsstoornissen (LOS): een stijging met 15 cliënten
• Dienst Stotteren (STO): een daling met 4 cliënten
• Dienst Taal- en Ontwikkelingsvertraagde Kleuters (TOK): een daling met 10 cliënten
• Dienst Autisme(AUT): een stijging met 14 cliënten
TOK
34%
STO
3%
AUT
9%
PER DIENST
GEH
11%
LOS
28%
BO
9%
ZB
6%
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 61

3.2.2.2 PER PATHOLOGIEGROEP
2005
2006
aantal % aantal %
groep 1: afasie 2 0,45 2 0,44
groep 2: laryngectomie
gehoorstoornissen
1 0,23 0 0,00
groep 3 43 9,77 44 9,78
groep 5 0 0,00 0 0,00
groep 6 2 0,45 1 0,22
groep 7: mentale handicap 109 24,77 103 22,89
groep 8: pervasieve ontw. stoornissen 28 6,36 42 9,33
groep 9: taalontwikkelingsstoornissen
randbegaafdheid
11 2,50 8 1,78
groep 10 A 86 19,55 86 19,11
groep 10 B 41 9,32 33 7,33
groep 11: leerstoornissen 51 11,59 69 15,33
groep 12: hyperkinetische stoornissen 61 13,86 60 13,33
groep 13: stotteren 5 1,14 2 0,44
TOTAAL 440 100 450 100
• Groep 1 is status quo
• Groep 2: is gedaald met 1
• Groep 3 is gedaald met 1
• Groep 5: is status quo
• Groep 6: is gedaald met 1
• Groep 7 is gedaald met 6 eenheden.
• Groep 8 is gestegen met 14 eenheden
• Groep 9 is gedaald met 3 eenheden
• Groep 10A is status quo, 10B is gedaald met 8 eenheden.
• Groep 11 is gestegen met 18 eenheden.
• Groep 12 is gedaald met 1
• Groep 13 is gedaald met 3.
groep 11
15%
groep 12
13%
PER PATHOLOGIEGROEP
groep 13
0%
groep 10 A/B
31%
groep 1
0%
groep 2
0%
groep 9
2%
groep 3/4/5/6
10%
groep 7
24%
groep 8
9%
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 62

3.2.2.3 PER LEEFTIJDSGROEP
2005 2006
leeftijd aantal % aantal %
GEH BO ZB
DIENSTEN
LOS
M V M V M V M V M V M V M V
0

3.2.2.4 THERAPIEDUUR (op basis van datum eerste therapie)
2005
2006
DIENST TOT % TOT % 0-6m 7-12m 13-18m 19-24m 2-3j 3-4j 4-5j >5j
afasie (AF) 2 0,45 2 0,44 2
autisme (AUT) 28 6,36 42 9,33 14 9 5 3 6 2 3
stemstoornissen (STM) 1 0,23 0 0,00
gehoorstoornissen (GEH) 47 10,68 47 10,44 7 2 4 3 1 6 4 20
B.O. De Brug (BO) 43 9,77 41 9,11 4 1 9 3 10 7 3 4
MPI Zonnebloem (ZB) 28 6,36 26 5,78 2 3 3 1 7 4 6
leer- en ontw.stoornissen (LOS) 111 25,23 126 28,00 35 38 30 13 5 5
stotteren (STO) 17 3,86 13 2,89 4 2 3 2 1 1
taal- en ontw.vertr. Kleuters (TOK) 163 37,05 153 34,00 57 21 27 16 19 8 3 2
TOTAAL 440 100,00 450 100,00 123 76 81 40 43 35 18 32
% 100 100 27,33 16,89 18,00 8,89 9,56 7,78 4,00 7,11
• 201 cliënten zijn gestart in de loop van 2006, waarvan 125 in de laatste 6 maanden van 2005.
2-3j
10%
3-4j
8%
4-5j
4%
THERAPIEDUUR
>5j
7%
19-24m
9% 13-18m
18%
0-6m
27%
7-12m
17%
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 64

DEEL 4
Realisatieoverzichten
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 65

4.1 GEREALISEERDE ZITTINGEN
4.1.1 PER MAAND
gerealiseerde % %
aantal forfaits / saldo realisatie saldo
gerealiseerde uren aanwezige t.a.v. max. jaar- t.o.v.
raming forfaits bedrag therapeuten therapeuten raming capaciteit 90%-norm
JAN 3769 3769 325792 6061 0,622 0 8,26
FEB 4090 3924 339191 6584 0,596 -166 8,60
MRT 4330 4338 374977 7294 0,595 8 9,51
12189 12031 1039960,00 19939 0,603 -158 26,36 -0,376334
APR 2990 3051 263728 5457 0,559 61 6,69
MEI 4135 4365 377311 7318 0,596 230 9,57
JUN 4425 4424 382411 7154 0,618 -1 9,69
11550 11840 1023449,60 19929 0,594 290 25,94 0,690739
JUL 1813 1813 156716,00 3448 0,526 0 3,97
AUG 1587 1604 138650,00 3084 0,523 17 3,51
SEP 3910 4001 345846,00 6595 0,607 91 8,77
7310 7418 641212,00 13127 0,565 108 16,26 0,257241
OKT 4255 4267 380488,00 7025 0,607 12 9,35
NOV 3935 4015 358018,00 6539 0,614 80 8,80
DEC 2745 3234 288376,00 5207 0,621 489 7,09
10935 11516 1026882,00 18771 0,613 581 25,24 1,383861
TOT 41984 42805 3731503,60 71766,00 0,596 821 93,80 1,955507
5000
4500
4000
3500
3000
2500
2000
1500
1000
500
0
JAN
ZITTINGEN PER MAAND
FEB
MRT
APR
MEI
JUN
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 66
JUL
AUG
SEP
OKT
NOV
DEC

4.1.2 GEREALISEERDE ZITTINGEN PER MAAND / DIENST
TOT
tot % tot % tot % tot % tot % tot % tot % tot %
januari 3769 8 0,21 324 9,53 482 10,15 354 9,56 945 8,48 118 8,83 1220 8,38 318 8,21
februari 3924 6 0,15 334 9,82 483 10,17 308 8,32 1007 9,03 128 9,58 1333 9,16 325 8,39
maart 4338 9 0,23 315 9,26 537 11,31 377 10,19 1078 9,67 152 11,38 1505 10,34 365 9,42
april 3051 4 0,10 226 6,65 281 5,92 263 7,11 765 6,86 102 7,63 1107 7,61 303 7,82
mei 4365 10 0,26 332 9,76 514 10,82 408 11,02 1091 9,79 129 9,66 1531 10,52 350 9,04
juni 4424 8 0,21 353 10,38 492 10,36 391 10,56 1110 9,96 112 8,38 1544 10,61 414 10,69
juli 1813 0,00 185 5,44 104 2,19 159 4,30 456 4,09 66 4,94 672 4,62 171 4,42
augustus 1604 0,00 141 4,15 110 2,32 128 3,46 470 4,22 53 3,97 532 3,66 170 4,39
september 4001 0,00 318 9,35 436 9,18 329 8,89 1112 9,97 127 9,51 1319 9,06 360 9,30
oktober 4267 0,00 341 10,03 455 9,58 408 11,02 1127 10,11 129 9,66 1381 9,49 426 11,00
november 4015 0,00 294 8,64 499 10,51 322 8,70 1091 9,79 114 8,53 1325 9,11 370 9,55
december 3234 0,00 238 7,00 356 7,50 254 6,86 896 8,04 106 7,93 1083 7,44 301 7,77
TOT 2006 42805
% 100
TOT 2005 43097 9 3768 5001 3878 10499 1651 14720 3571
% 101
0,02 8,80 11,68 9,06
24,53 3,86 34,39 8,34
VERSCHIL -292
? GEH BO ZB
0,11 7,95 11,09 8,65
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 67
LOS STO TOK AUT
45 3401 4749 3701 11148 1336 14552 3873
26,04 3,12 34,00 9,05
36 -367 -252 -177 649 -315 -168 302
TOK
34%
PER MAAND / PER DIENST
AUT
9%
STO
3%
?
0%
GEH
8%
BO
11%
LOS
26%
ZB
9%

4.1.3 GEREALISEERDE ZITTINGEN PER MAAND / PER
PATHOLOGIEGROEP
P A T H O L O G I E G R O E P
TOTAAL ? 1 2 3 5 6 7 8 9 10A 10B 11 12 13
JAN 3769 5 14 7 274 0 16 1094 288 122 684 299 428 512 26
FEB 3924 15 16 5 282 0 14 1146 300 115 725 317 461 503 25
MRT 4338 9 17 5 266 0 13 1296 346 120 773 354 532 577 30
APR 3051 7 8 3 194 0 14 882 277 100 542 246 358 400 20
MEI 4365 13 11 4 281 0 24 1299 330 111 787 365 580 553 7
JUN 4424 15 11 4 296 0 24 1275 367 122 822 373 573 533 9
JUL 1813 13 6 0 166 0 3 518 150 54 310 141 232 214 6
AUG 1604 23 6 0 122 0 3 416 142 45 265 128 241 209 4
SEP 4001 17 12 2 287 0 3 1091 321 91 743 296 571 554 13
OKT 4267 10 16 0 308 0 3 1197 377 92 758 320 601 571 14
NOV 4015 6 13 0 263 0 3 1140 346 95 730 275 581 547 16
DEC 3234 10 14 0 217 0 3 871 300 105 596 211 446 441 20
TOT 2006 42805 143 144 30 2956 0 123 12225 3544 1172 7735 3325 5604 5614 190
% 100 0,33 0,34 0,07 6,91 0,00 0,29 28,56 8,28 2,74 18,07 7,77 13,09 13,12 0,44
TOT 2005 43097 142 207 82 2993 67 223 11914 3138 1048 9057 2988 5060 5743 435
% 100 0,33 0,48 0,19 6,94 0,16 0,52 27,64 7,28 2,43 21,02 6,93 11,74 13,33 1,01
groep 1 = afasie
groep 2 = laryngectomie
groep 3 = gehoorstoornissen
groep 5 = gehoorstoornissen
groep 6 = gehoorstoornissen
groep 7 = mentale handicap
11
13%
10B
8%
groep 8 = pervasieve ontwikkelingsstoornissen
groep 9 = taalontwikkelingsstoornissen
groep 10 a/b = randbegaafdheid
groep 11 = leerstoornissen
groep 12 = hyperkinetische stoornissen
groep 13 = stotteren
12
13%
ZITTINGEN PER
PATHOLOGIEGROEP
10A
18%
13 ?
0% 0%
2
0%
1
0%
9
3%
3
7%
6
0%
8
8%
5
0%
7
30%
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 68

4.1.4 VERHOUDING TIJDSBESTEDING TEGENOVER RECHTHEBBENDE
VERSUS FACTUREERBARE ZITTINGEN PER DIENST
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 69
2005% 2006%
AUT autisme 95,43 96,05
GEH gehoorstoornissen / afasie / stem 96,21 95,38
BO B.O. De Brug 97,33 97,50
ZB M.P.I. Zonnebloem 95,87 96,17
LOS leer- en ontwikkelingsstoornissen 97,81 97,67
STO stotteren 95,93 99,10
TOK taal- en ontw. vertraagde kleuters 98,29 98,36
TOTAAL (incl. artsen)
97,44 97,78
TOTAAL (excl. artsen)
99,18 99,42
• Weinig wijzigingen in vergelijking met 2005.
100
99
98
97
96
95
94
93
VERHOUDING TIJDSBESTEDING
AUT GEH BO ZB LOS STO TOK
4.1.5 BILANZITTINGEN IN 2006: 2837,5 (maximum toegestaan: 4090)

4.1.6 HALVE FORFAITS IN 2006
2005 2006
DIENSTEN
TOT TOT GEH BO ZB LOS STOT TOK AUT
januari 25 21 1 6 7 5 0 1 1
februari 21 22 1 4 6 4 1 3 3
maart 17 32 1 7 11 6 0 6 1
april 19 8 1 3 1 1 0 2 0
mei 19 24 2 10 7 1 0 1 3
juni 8 18 0 5 1 6 0 4 2
juli 12 4 0 0 0 2 0 2 0
augustus 4 5 2 0 0 2 0 1 0
september 36 26 4 9 7 2 0 3 1
oktober 25 23 4 2 8 2 0 3 4
november 17 22 0 8 4 3 0 5 2
december 28 15 2 5 3 1 0 3 1
TOTAAL 231 220 18 59 55 35 1 34 18
• Een daling met 11 eenheden (van 231 naar 220)
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 70

4.1.7 REDEN VAN NIET FACTUREREN VAN GEPRESTEERDE
ZITTINGEN
2005 2006
TOT % TOT % jan feb mrt apr mei jun jul aug sep okt nov dec
buiten beslissing 134 37,21 135,5 43,38 4,5 15 9,3 7 13 15 13 23 12 10 6 9,5
beslissing ongunstig 20 5,55 21 6,72 9 1,5 5 4 1,5
bilan niet multi 2 0,56 3 0,96 1,5 1,5
revalidatie niet multi 180,66 50,16 143,82 46,05 5,3 4 6 23 12 3,7 23 17 29 5 12 4,8
bilan zonder arts 23,5 6,52 9 2,88 1,5 3,5 4
TOTAAL 360,16 100,00 312,32 100,00 19 21 20 34 26 20 41 43 42 15 18 14
• Niet factureerbaar: gedaald van 360 naar 313 eenheden (= 47)
• Niet multi revalidatie: gedaald met 35 eenheden
REDEN NIET GEFACTUREERDE
ZITTINGEN
revalidatie niet
multi
46%
bilan zonder
arts
3%
4.2 TEAMBESPREKINGEN
bilan niet multi
1%
beslissing
ongunstig
7%
buiten
beslissing
43%
• In 2006 werden 2141 uren teambesprekingen geregistreerd. Per voltijdse equivalent therapeut
betekent dit 42,61 uren (2141/50,24) teambespreking over het jaar
4.3 TEN LASTE VAN HET VLAAMS FONDS
• Er werden in de loop van 2006 75 dossiers ingediend.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 71

jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 72

DEEL 5
Vooruitzichten 2007
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 73

jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 74

VOORUITZICHTEN 2007
Vorig jaar schreven we in de vooruitzichten voor 2006 dat we hoopten de nieuwe lokalen te kunnen
betrekken. Door allerlei vertragingen is dat niet mogelijk geworden. Toch durven we hopen dat we in
2007 zullen kunnen verhuizen.
Het project revalidatie als tweedelijnszorg wordt verdergezet. In de interne studiedag zal gezocht
worden om tot een beslissingskader te komen i.v.m. opname, afwerking en doorverwijzing.
Qua automatisering zullen verdere stappen gezet worden. De toegankelijkheid van de computers moet
verhogen en daarom is een uitbreiding van een tiental toestellen voorzien. Bovendien wordt het terrein
verder verkend i.v.m. de mogelijkheden van electronisch dossierbeheer. Het verfijnen en uitbreiden
van de registratie van de I.C.D.-10-codes en de I.C.F.-codes moet meer aandacht krijgen.
Tenslotte zal de reconversie ons helemaal in beslag nemen. In de loop van 2007 zal een nieuwe conventie
voorbereid en misschien zelfs gefinaliseerd worden. De invloed op de werking is nog niet te
voorzien, veel hangt af van de concrete omschrijving van de werkingsmodaliteiten. De kans is groot
dat het centrum er over een tweetal jaar, intern heel anders zal uitzien.
Zo blijven we ook in 2007 in beweging.
jaarverslag 2006 katern 1: activiteiten Blz 75