Opgave Nederlands (76Kb, pdf) - DUO
Opgave Nederlands (76Kb, pdf) - DUO Opgave Nederlands (76Kb, pdf) - DUO
hen vooruit te helpen, houden de zorginstellingen de hulpbehoevendheid van hun bewoners dus maar in stand. Dat is toch te gek?! Om de hulpverlenersindustrie een halt toe te roepen, zie ik het als een enorme stap voorwaarts dat de zorgkantoren gaan verdwijnen. Die zorgkantoren regelden de uitvoering van de AWBZ, maar straks gaan zorgverzekeraars dat gewoon direct zelf doen. Dat er een bureaucratische laag verdwijnt, zal de transparantie en het maatwerk in de zorg verbeteren. Ik ben er diep van overtuigd dat we terug moeten naar de basis, willen we de solidariteit met zwakkeren op lange termijn behouden. Ga maar na: in 1998 gaven we 10 miljard uit aan de AWBZ, in 2008 was dat 20 miljard en inmiddels is dat 25 miljard per jaar. Een modaal gezin betaalt via de loonstrook jaarlijks 14000 euro aan zorgkosten. Je hoeft geen boekhouder te zijn om te constateren dat dit een zeer omvangrijk bedrag is." Bron: Pegtel, A. (2012, januari/februari). Zwakkeren wordt alle verantwoordelijkheid ontnomen. Maarten! p. 65. 8 Lees verder ►►►
Tekst 3 Onze verzorgingsstaat is gebaseerd op arbeidsmodellen uit de jaren vijftig Ewald Engelen is hoogleraar financiële geografie en bijzonder hoogleraar etnisch ondernemerschap aan de Universiteit van Amsterdam. Sinds 2008 is hij adviseur en lid van de redactieraad van het televisieprogramma 'Buitenhof' van de VPRO. Ook is hij vaste economiecolumnist voor 'De Groene Amsterdammer'. Een essentiële hervorming is dat er meer geld wordt uitgegeven aan onderwijs dan aan uitkeringen, vindt hij. "Onze verzorgingsstaat is gebaseerd op een economie en een samenleving die niet meer bestaan. Ga maar na: economisch uitgangspunt zijn arbeidsmodellen uit de jaren vijftig. Dat was de tijd waarin mannelijke kostwinners levenslang fulltime bij één werkgever werkten. Deze mannen onderhielden met hun ene salaris hun nietwerkende echtgenotes, met wie ze een leven lang getrouwd bleven, en hun kinderen. Inmiddels eindigt een op de drie huwelijken in een echtscheiding. Het traditionele kostwinnersgezin – man, vrouw, kinderen – is allang niet meer de enige samenlevingsvorm. Anderhalfverdieners, ongehuwd samenwonenden, eenoudergezinnen: onze samenlevingsvormen zijn divers, maar onze verzorgingsstaat is er niet op ingesteld. Hetzelfde geldt voor de toegenomen verscheidenheid in arbeidsvormen. Jobhoppers, zzp'ers of flexwerkers vallen grotendeels buiten het vizier van ons socialezekerheidsstelsel, maar mogen via belasting wel meebetalen aan de voorrechten van werknemers in vaste dienst. Onze verzorgingsstaat bedient een krimpende groep mensen en sluit de rest buiten. Dat is niet vreemd als je weet dat de verzorgingsstaat bedoeld was om burgers te beschermen tegen de gevolgen van werkeloosheid. Ons socialezekerheidsstelsel werd vanuit dat oogpunt halverwege de jaren zeventig uitgebouwd tot een hoogtepunt. Sindsdien is er vanwege de oplopende kosten steeds meer bezuinigd. Het blijft bij bijschaven van de regelgeving. Het cruciale probleem wordt niet aangepakt en dat is dat de koopkrachtlogica van de traditionele verzorgingsstaat niet is toegesneden op de nieuwe vormen van sociale onzekerheid en arbeidsonzekerheid. Werkloosheid is in de eenentwintigste eeuw niet langer onze grootste dreiging. Het risico is groter dat je inkomen verliest als gevolg van het krijgen van kinderen, van een scheiding of als gevolg van wisseling van baan naar baan. Al is onze maatschappij onomkeerbaar veranderd, toch bekommeren de grote politieke partijen zich nog altijd om het behoud van de klassieke verzorgingsstaat uit angst voor electorale schade. Dat is niet slim, want ik denk dat we de verzorgingsstaat slechts kunnen redden als we grondig moderniseren. 9 Lees verder ►►►
- Page 1 and 2: Nederl Tijdvak 1 Woensdag 15 mei 13
- Page 3 and 4: Onderwerp 1 Inleiding De verzorging
- Page 5 and 6: Tekst 1 Ik heb zelf ervaren dat het
- Page 7: Tekst 2 Zwakkeren wordt alle verant
- Page 11 and 12: Onderwerp 2 Inleiding De jeugd grij
- Page 13 and 14: Tekst 1 Jeugdige vernieuwing in de
- Page 15 and 16: Tekst 2 Tegen: Emanuel van Praag (2
- Page 17 and 18: Tekst 3 Voor: Sywert van Lienden (2
hen vooruit te helpen, houden de zorginstellingen de hulpbehoevendheid van hun<br />
bewoners dus maar in stand. Dat is toch te gek?!<br />
Om de hulpverlenersindustrie een halt toe te roepen, zie ik het als een enorme stap<br />
voorwaarts dat de zorgkantoren gaan verdwijnen. Die zorgkantoren regelden de<br />
uitvoering van de AWBZ, maar straks gaan zorgverzekeraars dat gewoon direct zelf<br />
doen. Dat er een bureaucratische laag verdwijnt, zal de transparantie en het<br />
maatwerk in de zorg verbeteren.<br />
Ik ben er diep van overtuigd dat we terug moeten naar de basis, willen we de<br />
solidariteit met zwakkeren op lange termijn behouden. Ga maar na: in 1998 gaven<br />
we 10 miljard uit aan de AWBZ, in 2008 was dat 20 miljard en inmiddels is dat 25<br />
miljard per jaar. Een modaal gezin betaalt via de loonstrook jaarlijks 14000 euro aan<br />
zorgkosten. Je hoeft geen boekhouder te zijn om te constateren dat dit een zeer<br />
omvangrijk bedrag is."<br />
Bron: Pegtel, A. (2012, januari/februari). Zwakkeren wordt alle verantwoordelijkheid ontnomen.<br />
Maarten! p. 65.<br />
8 Lees verder ►►►
Change language