Opgave Nederlands (76Kb, pdf) - DUO

Tekst 1
Ik heb zelf ervaren dat het met een duwtje in de rug mogelijk is
erbovenop te komen en de armoede achter je te laten
Hans Spekman werd aan het eind van 2011 gekozen tot voorzitter van de PvdA.
Eerder was hij namens die partij lid van de Tweede Kamer. Hij ziet de
verzorgingsstaat niet als een statisch bouwwerk, maar vindt dat regelgeving telkens
aangepast dient te worden aan nieuwe maatschappelijke omstandigheden.
"De verzorgingsstaat beschouw ik als een vorm van beschaving waar ik niet zonder
zou willen. Er zijn talloze mensen die buiten hun schuld in moeilijke omstandigheden
verkeren. Pech bestaat in het leven. Wie dat erkent, zal het met me eens zijn dat we
met zijn allen moeten voorkomen dat die mensen wegzakken in de modder. We
moeten hun kansen bieden om op te klauteren, om weer mee te gaan doen.
Dat ik me hard maak voor de sociale zekerheid, komt ongetwijfeld door mijn jeugd.
Thuis hadden we het niet breed. Toen ik één jaar was, overleed mijn vader. Mijn
moeder bleef als weduwe achter met vier kinderen. Dat zij financieel door de
overheid werd gesteund, heeft mij als kind verder gebracht. Ik heb zelf ervaren dat
het met een duwtje in de rug mogelijk is erbovenop te komen en de armoede achter
je te laten.
In mijn ideale verzorgingsstaat laten we in principe niemand vallen. Het beleid moet
erop gericht zijn kwetsbaren sterker te maken en aan te zetten tot zelfstandigheid.
Dat leidt uiteindelijk tot algemene maatschappelijke vooruitgang.
Zorg voor mensen die het in het leven niet allemaal komt aanwaaien, is wat mij
betreft nog altijd een van de kernpunten van de sociaal-democratie. Maar waar we in
het verleden misschien wat laks in zijn geweest, is dat we niet streng genoeg
controleerden of het systeem werd misbruikt. In mijn tijd als wethouder in Utrecht heb
ik zelf gezien dat uitkeringstrekkers bijvoorbeeld zwart bijklusten. Dat is
ontoelaatbaar.
Om fraude te voorkomen moeten we de naïviteit uit de regelgeving halen. Zo
ingewikkeld is dat niet, want bestanden zijn eenvoudig te koppelen. Daarnaast moet
de steun natuurlijk terechtkomen waar deze hoort. Dat grootouders via de
kinderopvangtoeslag een zakcentje konden bijverdienen als oppas van hun
kleinkinderen, was ronduit belachelijk.
Of ik voorstander ben van krappe of ruime zorgregels? Daar kan ik geen simpel
antwoord op geven. Ik zie de verzorgingsstaat namelijk niet als een statisch
bouwwerk. De regelgeving dient telkens aangepast te worden aan de nieuwe
omstandigheden.
Neem nu dementie; dat is een groeiende volksziekte. In de komende jaren krijgen we
te maken met meer dementerende ouderen. Die zullen worden opgevangen in
verpleeghuizen. Maar ik kan me voorstellen dat hun kinderen de zorg helemaal niet
willen uitbesteden, dat zij deels zelf voor hun ouders willen zorgen. Die mogelijkheid
zou je mensen moeten bieden via zorgverloven.
5 Lees verder ►►►