Toppers rond Parijs

Foto vorige
pagina’s: Glas-inlood
raam-rozet in
de Basiliek van Saint
Denis, Parijs-Noord.
Boven: 11 november
1918 werd in deze
restauratiewagon de
vrede getekend.
Eindelijk was de
Eerste Wereldoorlog
ten einde.
ComPiègne
Vredestrein
Verstopt in het Forêt de Compiègne staat een
treinwagon waar een klein museum omheen is
gebouwd. Het is een plek waar stof op ligt. Want,
wie zegt de datum 11/11 nog iets?
Toch was 11 november 1918 een date historique.
Op die dag werd in de treinwagon, die we zo gaan
zien, de vrede getekend. Een vreselijke oorlog was
eindelijk ten einde.
Spoorrails leiden naar het museum. Deur open en
kaartje kopen. Meteen staan we oog in oog met restauratiewagon
No. 2419 van de Compagnie Internationale
des Wagons Lits des Grands Express
Européens. Je mag het treinstel niet in, maar met
onze neuzen tegen de ruit gedrukt, zien we wel de
stoelen, de sfeervolle lampen en hét bureau. Hier
zaten de Franse maarschalk Foch en de Duitse delegatie
onder leiding van minister Erzberger op de
koude novemberochtend in 1918 tegenover elkaar.
Om 11.00 uur precies tekenden zij het wapenstilstandsverdrag.
La Grande Guerre, een loopgravenoorlog
die aan bijna tien miljoen soldaten het leven
had gekost, was voorbij.
Het kleine museum toont oude kranten, door viewmasters
kun je foto’s bekijken van de mobilisatie,
de loopgraven en van de Slag om Verdun. Op een
scherm zien we een doorlopende film: een rockband
zingt over vrede, waarna de verschrikkingen en het
zinloze bloedvergieten in zwart-wit voorbijtrekken.
Wij vergapen ons nog eenmaal aan de wagon, die
toch de hoofdrol speelt. In juni 1940 werd het treinstel,
op verzoek van de Duitse bezetter, weer naar
het bos gereden. Nu waren de rollen omgedraaid.
Generaal Pétain moest, onder toeziend oog van
Hitler, de overgave van Frankrijk tekenen.
Klein detail: de wagon waar je naar kijkt is niet de
originele vredeswagon. Die is, na de Franse over-
gave, naar Berlijn versleept en daar waarschijnlijk
door Britse bommen vernield, zo wil de geallieerde
geschiedschrijving. De glimmende wagon die er voor
doorgaat is hier in de jaren ’50 naartoe gereden en
heringericht. We stappen weer eens op, gaan terug
door het bos dat de historie stilzwijgend toedekt.
Adres: Clairière de l’Armistice, bij Compiègne a/d
N31/D546 (84 km v.a. Parijs-centrum).
Dagelijks geopend 10-18 u, entree € 4 p.p.
Info: www.musee-armistice-14-18.fr.
abdij van Chaalis
Roos van Picardië
‘I beg your pardon, I never promised you a rose
garden’. Ik kan het ook niet helpen dat ik het spontaan
sta te neuriën. De omgeving vraagt er om (voor
de wat jongere lezers: de Amerikaanse countryzangeres
Lynn Anderson zong dit nummer in 1970 de
Top 10 binnen).
Voor dag en dauw zijn we opgestaan, langs korenvelden
gereden en weer zo’n frisgroen bos ingedraaid,
tot aan de poort van Abbaye de Chaalis.
Wat zing je dan over een rozentuin, zult u zeggen?
Wel, die Roseraie is het paradepaardje van de
12de-eeuwse abdij, waarvan trouwens alleen nog
de kapel (hij is bijna gerestaureerd) intact is. Waar
Cisterciënzer monniken ooit het land bewerkten en
bijen hielden, staat nu een kloosterruïne op een
kortgeknipt gazon.
Terug naar de Roseraie. Zelf heb ik niet zoveel met
aangelegde tuinen, maar oh là là, deze rozentuin is
er een uit de buitencategorie. ‘Belle de Crécy,
Queen of the Dusk, Madame Hardy, dat zijn mijn
troetelkindjes’, vertrouwt tuinman Carlos ons toe.
Of we wisten dat de roos het symbool is van de
regio Picardië? We glimlachen naar Carlos. Hij heeft
dit geurparadijsje in 1988 eigenhandig aangelegd.
‘La rose heeft iets magisch, het is een geraffineerde
Pierrefonds: modelslot
Wel eens van de Pierrefonds gehoord? Hoog boven deze plaats, aan de
zuidrand van het Forêt de Compiègne gelegen, torent het gelijknamige
château op een heuvel. Pas eind 19de eeuw liet Napoleon III de tot ruïne
vervallen burcht door Violet le Duc als modelslot herbouwen. Het resultaat
is een Disney-achtig slot, in meerdere bouwstijlen opgetrokken, met kantelen,
een heus valkhek, pronkzalen en acht torens. Hoogtepunten vinden wij
de enorme Preuses- of balzaal met orkesttribune, en de waterspuwers in
de vorm van salamanders en krokodillen, op de cour.
Pierrefonds ligt 98 km v.a. Parijs-centrum. Kasteel is dagelijks open
(5/9 t.m. 30/5 op ma gesl.), entree € 7 p.p., info: pierrefonds-tourisme.net
bloem. Meer dan honderd soorten groeien hier,
merendeels oude, originele rassen.’
Dat was wat voor de monniken geweest. Ik zie ze
al voor me, huppelend achter de bijen aan (over de
bloemetjes hebben we het even niet).
Niet alle rozen doen het goed in de Roseraie.
Carlos: ‘We hadden een mooie dieprode roos, die
sloeg niet aan. Toen heb ik hem thuis in mijn
achtertuin geplant, et voilà.’
Abbaye royale de Chaalis et Roseraie, tussen
Fontaine de Chaalis en Ermenonville a/d N330,
t.o. Mer de Sable (58 km v.a. Parijs-centrum).
Van eind mei tot laat in juni is de tuin op zijn
mooist. Entree € 3 p.p. Info: www.chaalis.fr
13 toppers rond Parijs
Tuinman Carlos van
de Roseraie bij de
Abdij van Chaalis:
‘Wist je dat de roos
het symbool van
Picardië is?’
78 | | 79