Begraven in de kerk, op het kerkhof of op de begraafplaats

8
De burgemeester en wethouders antwoordden een week later:
‘In antwoord op uw brief van den 9 dezer maand hebben wij de eer kenbaar te maken dat de gemeentelijke
begraafplaats voor het gebruik is opengesteld. Dat een deel daarvan is bestemd voor de Hervormde
gezindheid. Dat ieder het recht heeft om een plaats voor begraving te vragen van het lijk van
een ingezetene of van iemand die in de gemeente overleden is. Dat op dit ogenblik geen begrafenisrechten
hoegenaamd worden geheven, ook niet voor het openen en toemaken der graven. Dat iedere
gezindheid, op het voor haar bestemde deel der begraafplaats, vrij is in de uitoefening der gebruiken
zijner Eeredienst voor zover de staatswetten dit toelaten. Onze zorgen zijn beperkt tot de burgerlijke
Gemeente Zevenaar; wenst men voor anderen, die niet in de gemeente overleden zijn, van de gemeentelijke
begraafplaats gebruik te maken, dan zoude daarover in onderhandeling kunnen getreden
worden. Daarbij behoort in overweging genomen te worden of men betaling wil aanbieden voor lijken
van hen die buiten de gemeente overleden zijn.’
Leden van de Hervormde Gemeente die in Zevenaar woonden, werden voortaan op de begraafplaats
aan de Didamseweg begraven. De vraag deed zich al snel voor of de leden die in Groessen, Duiven
of Oud-Zevenaar woonden, er ook begraven mochten worden. In het verleden waren sommige van
die leden op de rooms-katholieke begraafplaats in Groessen en Oud-Zevenaar begraven (Duiven had
geen begraafplaats); andere leden waren begraven op het kerkhof in de stad. De gemeenteraad besloot
daarom op 6 september 1859:
‘Het wordt toegestaan, om op het voor de hervormde gezindheid bestemde deel der gemeentelijke
begraafplaats lijken te begraven van belijders van die gezindheid, welke bij hun leven tot de kerkelijke
gemeente Zevenaar behoorden en onder de tegenwoordige burgerlijke gemeente Duiven woonachtig
waren, mits voor elk lijk vóór de begraving aan de gemeente betaald worde een bijzondere retributie
van twee gulden, welke retributie geen invloed zal uitoefenen op de begrafenisrechten die later
algemeen voor het openen en toemaken der graven mogten worden vastgesteld. Zullende dit verlof
nimmer enig recht of aanspraak aan de burgerlijke gemeente Duiven om voor de begraving te zorgen,
kunnen wettigen, en ten allen tijde kunnen uitgetrokken worden zodra een burgerlijke begraafplaats
onder Duiven of een eigen Kerkgemeente van de hervormde gezindheid daar mocht worden opgericht.’
In 1871 kreeg Duiven een eigen begraafplaats en werd het oostelijk deel ervan bestemd voor de
hervormden.
Op 20 februari 1871 schreef de
heer J.D.J. van Wijhe die woonde in Groessen,
een brief aan de kerkenraad waarin hij
zich beklaagde over het feit dat het gemeentebestuur
van Zevenaar al enige jaren
moeilijk deed over het begraven. Hij vroeg
om een plek waar protestanten in de Liemers
ongehinderd ter aarde besteld konden
worden. De kerkenraad vroeg daarop het
gemeentebestuur
‘of leden der Hervormde Gemeente in
de Lijmers woonachtig bij voortduring
gebruik mochten maken van het gedeelte
van de algemene begraafplaats
aan de Didamseweg, voor de Hervormde
Gemeente bestemd.’
Het gemeentebestuur antwoordde dat
voortaan gemeenteleden die tot de burgerlijke
gemeente Duiven behoorden daar begraven
dienden te worden. De kerkenraad
verzocht op 4 mei 1871 het gemeentebestuur
van Duiven om een gedeelte van de
algemene begraafplaats voor de hervormden
te bestemmen. Het gemeentebestuur
besliste positief: het oostelijk afgesloten
gedeelte werd voor de hervormden be-