dpo_10434.pdf

ARTSENIJMENGK. SCHEIKUNDE. 171
uit dezelve zeer sterk aan, en verandert ook eindelijk
in eenen vloeistof, welke voorheen den
naam droeg van kei- of kiezelvocht (liquor silicum).
Vereenigt men , daarentegen , door middel
van eene hevige gloeihitte, 4 deelen kiezelaarde
met 1 deel potaseh , dan bekomen wij dat algemeen
bekend en hoogst belangrijk en onmisbaar
voortbrengsel, glas (vitrum) genoemd , > hetwelk
even min als de kei- of kiezelaarde, in water
of in zuren oplosbaar is; uitgenomen het vloeizuur,
doordien dit zuur het oplossingsmiddel der
kiezelaarde is, waardoor het glas ontleed wordt.
(2) De klei- of aluinaarde.
§ 274. De klei- of aluinaarde (alumina) wordt,
even als de andere aardsoorten, overvloedig in
het mrjnstoffelijk rijk aangetroffen ; doch ook niet
op zich zelve, maar in verbinding met metaaloxydes
zuren, andere aarden , enz. , bij voorb.
in de bij ons of in den wandel zoogenaamd voorkomende
klei f aluin, robijn, enz.
§ 275. Om de aluinaarde afzonderlijk of
zuiver daar te stellen, lost men eene genoegzame
hoeveelheid ruwen aluin (alumen crudum), eigenaardiger
, naar deszelfs bestaandeelen , overzuurde
zwavelzure aluinaarde en potaseh (supersulphas aluminae
et potassae, zie Pharm. Belgica fol. 20)
in water op. Vervolgens voegt men bij deze oplossing
zuivere potaseh, tot zoo lange er geen
nederplofsel meer gevormd wordt. Gedurende deze
bewerking verbindt zich het zwavelzuur van den
aluin met de jjotasch tot zwavelzure potaseh,
welke zich in het water opgelost houdt, en de
klei- of aluinaarde wordt uitgestooten , welke
laatstgenoemde men verder mét kokend water uitloogt
en droogt.
§ 276.