dpo_10434.pdf

ARTSENIJMENGK SCHEIKUNDE. i5i
(12) Het rattenkruid.
§ 235. Het rattenkruid (arsenicum) is een metaal
van eene doffe loodkleur; is niet zeer hard ,
maar zeer broos; laat zich tot poeder wrijven , en
verspreidt alsdan een' kuoflookachtigen reuk; hetzelve
bezit geen klank , en spat onder den hameiweg.
—- In de gewone dampkringslucht laat het
rattenkruid-metaal zich oxyderen ; bij eene vermeerderde
hitte verbrandt hetzelve met eene blaauwachtige
vlam, met uitstooting van eenen dikken
witten damp van een' knoflookachtigen reuk • welke
damp, bekoeld zijnde, den vasten staat aanneemt
, en niets anders is dan een rattenkrnidverzuursel
(oxydum arsenicum), zoo als wij hetzelve
in de natuur aantreffen , bekend onder den
naam van wit rattenkruid (arsenicum album). Het
rattenkruid vereenigt zich zeer gretig met zwavel ,
en naar mate het met eene meerdere of mindere
hoeveelheid daarmede vereenigd is , bekomen wij
het zoogenoemd rood rattenkruid (a. rubrum),
geel rattenkruid (a flavum s. citrinum), enz. liet
arsenicwn-metaal bezit die eigenschan van zich
met zoo veel zuurstof te vereenigen , om tot een
eigenaardig zuur,, rattenkruid-zuur (acidum arsenicum)
genoemd , over te gaan. Het eigendommelijk
gewigt van het rattenkruid is ruim 8 maal,
doch , volgens G. MORVKAÜ , 5 maal zwaarder dan
liet water.
(B) Metaalachtige zelfstandigheden of
metalioïden.
§ 206. In het laatste of nieuwste tijdvak der
scheikunde ontdekten eenige scheikundige Wijsgeeren,
aan wier hoofd DAVY staat, dat de loogen ,
benevens de aardsoorten, waren te zamengesteld
uit eene eigenaardige melallique zelfstandig-
K 4 beid,