dpo_10434.pdf

ARtSENÜMËNGK; SCHËIKDNÖÉ. 75
ontleding van de pis door azijnzuurlood; doch
daar deze bereidingswijze van het phosphorzuur
uit de pis zelden meer voorkomt, zullen wij deze
maar onaangeroerd voorbijgaan. — In de beenderen
der dieren (zoo als wij § 128 reeds gezegd
hebben) is dit zuur overvloedig aanwezig, doch
in vereeniging met kalk tot phosphorzure kalk
(pbosphas calcis). Uit deze phosphorzure kalk
bekomt men nu het phosphorzuur door middel
van zwavelzuur, b. v. men verdunne twee ponden
zuiver zwavelzuur met zestien ponden zuiver
water ; dit mengsel brengt men in een tinnen of
koperen wel vertind bekken aan de kook, en doe
daar, bij gedeelten, onder gestadig omroeren,
vier ponden fijn gewrevene, van deszelfs geleistof
beroofde, cn tot wit wordens toe uitgebrande
beenderen bij , waarna mén het vocht ,
onder gestadig omroeren , een uur lang laat koken
, en daarna door een linnen filtreerzak laat
loopen. Al het doorgezegen en zeer zuiver vocht
brengt men nu verder met ammoniak (ammonia
liquida) hl aanraking, tot zoo lang zich geen nederplofsel
(praecipitaat) meer vertoont (*). Vervolgens
dampt men deze vloeistof (-{-) , na vooraf
gefiltreerd en van zijn feces gezuiverd te hebben ,
tot droogwordens toe uit, waarna men deze tot
droogwordens toe uitgedampte piiosphorzura
ammoniak, in een' zuiveren aarden kroes, aan
eene zeer groote hitte blootstelt , in welke hitte het
ammoniak gazvormig zal vervlugligen, en men
behoudt het phosphorzuur als vuurbestendig zijnde,
in den kroes zoo stil vloeijende als olie af-
zon-
(*) Dit praecipitaat is zwavelzurë kalk (sulphas sulcis)
( of, nog niet ontleed zijnde , phosphorzure kalk
(phosphas caici!.)
(