BaO inpakken en wegwezen februari 2012 - DPB Brugge

More documents

Recommendations

Info

2. 2a Het gebed van de week – februari. Dit is een verdiepend moment voor alle onderwijsverstrekkers. Niet bedoeld dus om te gebruiken op de werkvloer van de klas. Wel bestemd voor persoonlijke overweging en gebed, tijdens personeelsvergaderingen, … . Dit gebed van de week wordt telkens opgebouwd vanuit het maandthema van leeftocht VSKO. Zie: www.dpbbrugge.be/schoolpastoraal. Rubriek: gebed van de week. 2b Enkele gebeden om te gebruiken met kinderen in de klas of tijdens een celebraties rond de gegeven thematiek. 3. Vijf rituelen voor een niet sacramentele verzoeningsviering 4. Aanzetten voor een celebratie rond verzoening . 4a eerste graad: ‘spons erover’ 4b tweede graad: ‘in de knoop raken’ 4c derde graad: ‘op zoek naar zeven sleutels’ 4d celebratie voor kleuters met pictogrammen 4e celebratie voor de derde graad rond de 10 beloftes 4f CELEBRATIE ROND TOUWEN (aan hetzelfde touw trekken) = thema broederlijk delen 2012 tweede en derde graad 5. Reeks verhalen rond verzoening en vergiffenis 6. “Het is meestal stil rond het sacrament van vergiffenis.” Een artikel voor persoonlijke overweging 7. nieuw Sterzingen-spel bij Missio aanbod DPB-Brugge secundair onderwijs veertigdagentijd 2012 VERZOENING en boete – fouten en VERGIFFENIS 2
1. Ver-zoen-en is zoveel meer dan “geef maar een zoen, dan is het weer goed”. “Ik probeer altijd goed overeen te komen met mijn broer, en toch maken we altijd weer ruzie.” “Mama moet zich zo dikwijls kwaad op me maken en ik wil dat eigenlijk niet.” “Ik wil het terug goed maken met mijn vriendin, maar zij wil niet”. Wie denkt dat kinderen zomaar over hun fouten, zwakheden, tekortkomingen heen stappen, heeft het mis. Sommige kinderen kunnen echt lijden onder wat verkeerd loopt bij zichzelf en rondom zich. Er zijn kinderen die zich zouden herkennen in Paulus die schrijft in de Romeinenbrief 7, 19: “Wat ik verlang te doen, het goede, laat ik na; wat ik wil vermijden, het kwade, dat doe ik.” Kinderen stoten op kwaad en fouten bij zichzelf, bij vrienden, bij de volwassenen om zich heen. Ze kennen spijt, schuldgevoelens, pijn omwille van hun onmacht een fout te herstellen. Kinderen beleven die schuldgevoelens, net zoals ze rouwen, op hun eigen manier. Dit wil zeggen dat ze er bij momenten hevig kunnen door verlamd zijn, en het volgend gewoon uitbundig weer aan het spelen zijn ‘alsof ze het vergeten zijn’. In heel wat basisscholen is er aandacht voor deze gevoelens bij kinderen “wanneer de gelegenheid zich voordoet”: er is ruzie in de klas, er was onenigheid in de turnles, er heerst een pestsfeer op de speelplaats. Naargelang de indringendheid van het gebeuren wordt hier kort of lang in een klasgesprek bij stil gestaan, wordt de zorgcoördinator of directeur erbij betrokken. Hierbij is het overduidelijk dat ‘geef elkaar een hand’ onvoldoende is om tot een goede verwerking te komen van een diepe kwetsuur. Dit gebaar doet immers geen recht aan de gevoelens van pijn, verdriet, ontgoocheling die het gekwetste kind met zich meedraagt. Ook kinderen mogen we wat tijd krijgen om “hun ziel” te laten herstellen. Net zoals volwassenen zijn niet alle kinderen even mondig of verbaal weerbaar. Een briefje helpen schrijven waarin de gevoelens verwoord worden, de kans geven een tekening te maken, aan de woede ook lichamelijk een uitweg geven… kunnen belangrijke kansen zijn. Op een speelplaats van een bepaalde basisschool in West-Vlaanderen vind je een boom waarrond matrassen zijn vastgemaakt. Kinderen kunnen er hun kwaadheid schoppend of kloppend kwijt. Op diezelfde speelplaats vind je ook een troostboom waarbij een bank staat. Kinderen gaan er zitten als ze even nood hebben aan een “time-out”. Als gelovigen weten we dat kwaad doen aan een medemens, afbreuk doet aan het goddelijke in mij. Het is onze opdracht om steeds meer te worden “het beeld van God” naar wie wij geschapen zijn. Het beleven van “wat is zonde” kende de voorbije eeuw een grote evolutie. Van “alles is zonde” kwamen we tot “kinderen hebben toch geen zonden”. Vorige generaties moesten de “pekelzondekes” bijna uitvinden om toch maar in de tweewekelijkse biecht iets te kunnen zeggen. Op die manier hoeft het inderdaad niet meer. Maar hebben we misschien niet al te vlug het kind met het badwater weggegoten? Een boeteviering met kinderen (en met volwassenen) kan zo helend, bevrijdend, levengevend zijn dat we het kinderen niet mogen ontzeggen! Vele jongere leerkrachten hebben het zelf niet meer meegekregen, of mochten nog geen positieve ervaringen met kinderen in een verzoeningsviering meemaken. “Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder last gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven”, zegt Jezus (Matteüs 11, 28). Op hun eigen kinderlijke wijze gaan kinderen soms gebukt onder schuldgevoelens bij de echtscheiding van hun ouders, bij de ruzie met hun beste vriendin, bij de dood van hun dier waarvoor ze beloofd hadden goed te zorgen… We mogen hen het vergevende woord van God niet ontzeggen! aanbod DPB-Brugge secundair onderwijs veertigdagentijd 2012 VERZOENING en boete – fouten en VERGIFFENIS 3
Page 1: DPB-Brugge jaarthema schoolpastoraa
Page 5 and 6: JONGE KLEUTERS bibliografie Konijn
Page 7 and 8: En toen zei Jezus… 2b. gebeden De
Page 9 and 10: 3. Vijf rituelen voor een niet sacr
Page 11 and 12: De kinderen brengen hun ‘schuldbr
Page 13 and 14: 4b. tweede graad: ‘in de knoop ra
Page 15 and 16: 4c. derde graad: ‘op zoek naar ze
Page 17 and 18: 4d. celebratie voor kleuters met pi
Page 19 and 20: aanbod DPB-Brugge secundair onderwi
Page 21 and 22: . . Woord van God: ................
Page 23 and 24: Duiding: buitenspel, over de grenze
Page 25 and 26: Kaïn en Abel 5. reeks verhalen ron
Page 27 and 28: In het hart leggen Over de dichter
Page 29 and 30: 6. “Het is meestal stil rond het
Page 31: 7. nieuw Sterzingen-spel bij Missio

BaO inpakken en wegwezen februari 2012 - DPB Brugge

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?