Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

103
rollen als het ware opgeschept werd, door den aanstormenden motor van Schipke.
Een ontzettende kreet ging uit de menigte op. Schipke en zijn gangmaker ploften ten
gronde, ook in volle snelheid, maar kwamen er als bij mirakel met den schrik van
af.
Verbist integendeel, kreeg de volle lading van den aanstormenden motor op de
borst, en werd een tiental meter ver geslingerd, waar hij viel als een steen uit de lucht!
Twee geneesheeren waren ter plaatse om de eerste hulp toe te dienen, doch het
kon niet meer baten, want de arme Verbist had reeds opgehouden te leven.
Op den slag gedood! De verslagenheid onder het publiek was zoo groot, dat het
in stomme stilte bleef wachten en luisteren, naar het fatale nieuws, dat komen zou.
En dan?... De velodrom, die lijk opeens in een sterfhuis veranderd was, en het publiek
dat geruischloos, schier zonder spreken, zijn plaats verliet, in stillen eerbied en sterk
onder den geweldigen indruk dier ontzettende ramp.
Karel Verbist werd als een Koning begraven, want het heele sportieve België was
opgekomen, om een groet van eerbiedig afscheid te brengen. Meerdere bevoegde
sportkronijkers die van hem schreven: een der grootste stayers van alle tijden!
* * *
Dat soort koersen - achter zware motos - waren ten andere de meest gegeerde te dien
tijde, vooral in Duitschland en Frankrijk.
Persoonlijk heb ik er nooit veel van gehouden, omdat de renner te veel
‘gemekaniseerd’ is, om er niet van zijn athletieke weerde bij in te schieten. De
toeschouwers gingen ten andere meer naar die koersen om van sensatie te genieten,
dan om sport te zien naar een zuiverder zin van 't woord. De snelheid werd immers
van langs om hooger opgedreven, bij middel van windafweerders, die achteraan
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven