Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

97
redeneering. En zoo kwamen we de laatste bocht uit, de rechte lijn in: ik aan de
leiding, Buysse aan mijn wiel, met Van de Velde en Persijn, die langs buiten om
kwamen aanvallen. Ik weerstond aan die aanvallen en redelijk gemakkelijk. 'k Heb
zelfs den indruk dat 'k zou gewonnen hebben, toen ik me almeteens aan de trui voel
trekken. 't Was Buysse, die van links was komen opzetten - wat verboden was - mij
heel kalmpjes naar achter duwde en zijn eigen persoontje naar voren, wat hem de
overwinning bezorgde... Op mijn kosten! En 't bewijs ligt in 't feit dat, niettegenstaande
ik naar achter werd getrokken, ik tegen Van de Velde en Persijn nog mijn tweede
plaats verdedigen kon!
Alhoewel ik mij stelde in den dienst van Buysse om te ‘trekken’, verdedigde ik
mijn eigen kans. Volgens Marcel mocht dat niet. Hij trok mij aan de trui. Dat mocht
evenmin. En daarmee was het geding opgelost. En kreeg ik van Buysse mijn deel in
de winst!
* * *
Die overwinning in de Ronde van Vlaanderen, is zeker wel de ‘zwanenzang’ geweest
van Marcel Buysse als baanrenner. In Mei betwistte hij weliswaar nog
Bordeaux-Parijs, en haalde er zelfs een tweede plaats. Hij heeft me altijd gezegd dat
hij die koers zou gewonnen hebben, zonder die samenloop van omstandigheden die
hem weeral eens plaatste, in regelrechte mededinging met Cyriel Van Hauwaert.
We laten Buysse zelf aan 't woord:
- Te Orleans kwamen we toe met 19 renners samen. Was te voren nooit gebeurd
in Bordeaux-Parijs. Maar dat kwam omdat de wind zoo geweldig vanuit de
tegenovergestelde richting blies. En elke deelnemer die 't zoo goed wist: wie de
aanval dierf blazen zou de kastanjes uit het
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven