Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

95
‘Alcyon’ was het laatst gestichte der rijwielmerken, maar veroverde in een zeer
gering getal jaren, zoo niet de voornaamste, dan op zijn minst genomen toch de
tweede plaats in de Fransche rijwielnijverheid, te zeggen onmiddellijk na ‘Peugeot’
komende.
En omdat ze, in verband met de overwinning in de Ronde van Frankrijk 1914,
zeker wilden spelen, getroostte men zich reuzensommen voor de aanwerving der
twee renners, ‘die niet te kloppen waren’ - zoo dacht ‘Alcyon’ en velen met hen.
Maar 1914 kwam, en 't is Filiep Thijs van ‘Peugeot’, die de overwinning behaalde.
Marcel Buysse werd weliswaar omver gereden bij den afzink van den Turbieberg,
wat zijn opgave voor gevolg had. Lijk Odiel Defraeye het liet steken, daags nadien
in Nizza-Grenoble, ter wille van zweren, die hem kwelden. Maar dat moeten we
eerlijkheidshalve bekennen: toen ze opgaven waren Buysse en Defraeye ‘geslagen
renners’, omdat ze alle twee van hun forme en kunde ingeschoten hadden. Ze verloren
wellicht een groot deel van hun atlethiek vermogen bij zooveel feesten en
huldebetoogingen, die op hun wederzijdsche prestaties van 1912 en 1913 volgden.
Dan is de wereldoorlog gekomen, en Marcel Buysse heeft eerst in Italië, en later
in Frankrijk nog beproefd, om de forme en de kunde van 1913 terug te vinden, maar
't ging hem min goed voor den boeg. Zoo dat hij het roer omsloeg en in de velodroms
ging zoeken, wat hij in de baankoersen niet meer vermocht te vinden.
Hij begon ten andere reeds vóór den oorlog en niettegenstaande het uitdrukkelijk
verbod van ‘Alcyon’, nam hij deel aan de Zes Dagen van Brussel, waarin hij aanzette
zonder de minste oefening. Geen wonder dan dat hij, met Van Lerberghe, die zijn
maat was, gedubbeld werd tijdens de eerste groote jacht.
Het vertrouwen in zijn kunnen en zijn meesterschap
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven