Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

14
geerte om te lezen en te vernemen. En met die wapens? Kan men gerust de ‘slag’
om 't bestaan aangaan!
Op voorwaarde, wel te verstaan, dat men zijn tijd niet verbeuzelt aan verwaterde
romanskens, en verwijfde vertellingen van verloopen meisjes en teleurgestelde
verloofden!
* * *
Ga nu maar niet denken dat ik een voorbeeldige leerling was, of een ‘kruidje roer
me niet’!
Naar het heet leerde ik gemakkelijk. Wellicht daarom dat ik des te min studeerde.
- Binnen drie maanden, zei de Onderpastoor tegen mijne moeder, gaat de wedstrijd
door, voor de jongens der lagere scholen van ons Kanton. En als je Karel wilt, slaat
hij er zich door!
Ik weet niet meer heel juist of ik gewild heb, maar op ‘Leopoldsdag’ van dat jaar,
moest ik met vader en moeder meê naar 't stadhuis, waar ik van den Burgemeester
een geschenk in ontvangst te nemen had: een woordenboek!
'k Zie mijn stiefvader nog altijd staan - hij moest er ook bij om een komplimentje
in ontvangst te nemen - maar dat boord om den nek, dat zoo spandel 't Verbroddelde
de heele boel!
Anders was 't met moeder die 't aan den Burgemeester zei:
- Braaf is hij niet, dat weet ik! Maar leeren, dat kan hij!
En zij die rondkeek, om te vernemen of ze 't allemaal hadden gehoord!
Ik had een meester die 't bijzonder goed met me meende: hij gaf me speciale lessen.
Op den duur vormde ik ‘eene klas apart’. Maar hij vergeve 't me als ik het uitbreng:
hij gebruikte me ook om hem in zijne afwezigheid te vervangen, en om ‘catechismus’
te geven!
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven