Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

92
de meet om hem te kloppen met wel 20 meter in den sprint!
- En morgen kom ik alleen toe te Parijs!
Zegde hij me persoonlijk ter aankomst.
Op 60 Km. van Parijs, een berg op de steenen. Hij demareert. Alleen Engel, die
Frankrijk's beste jonge renner is, kan zijn wiel houden. Maar Marcel Buysse kent
geen genade, en geen einde aan zijn macht. Hij demarreert juist zoo dikwijls als
noodig is, om Engel te lossen en alleen toe te komen in 't Prinsenpark, waar er
duizenden Vlamingen zijn, om den zedelijken overwinnaar der Ronde toe te juichen.
Op den eigensten dag dat Marcel Buysse Genève-Belfort won, bij de beklimming
van den Ballon d'Alsace, betwistte zijn jongere broeder Lucien den omloop van
België in een rit, zijnde 600 Km. Ten titel van inlichting: Lucien was toen pas 18
jaren oud.
Te Charleroi in den kontrool, verneemt Lucien van den inrichter Alban Collignon,
dat Marcel Genève-Belfort kwam te winnen.
- En straks doe ik hetzelfde,... antwoordde Lucien.
De aankomst van dien omloop had plaats te Namen, boven op den Citadel, een
berg die redelijk steil is. Zijn tegenstrevers waren: Berten Dejonge en Berten De
Belder.
- Twee venten lijk boomen, heeft hij dikwijls zelf verteld, op de sportavonden aan
de toehoorders.
- In den sprint? Ik wist niet of zij rap waren, maar 'k wist des te beter dat ik het
niet was. Dus? Dan maar mijn heil gezocht bij de beklimming van den berg der
Citadel. Zoo gezegd, zoo gedaan, en halfwege hoorde ik de laatste zucht van De
Belder, die laatst aan mijn wiel gebleven was, en ik won dien omloop van 600 Km.
met 40 meter voorsprong.
- Dat goê bloed niet liegen kan!...
't Was Lucien Buysse, die 't zei na afloop aan Alban Collignon.
* * *
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven