Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

82
van Frankrijk in 1912, was een produkt van eene verzorgde kunde, de belooning
voor een leven van offerveerdigheid in den dienst van de wielersport.
En het huldebetoon dat hem na die glorierijke overwinning te Brussel te beurt viel,
deed denken aan den terugkeer van Koningen of Prinsen van zegevierende slagvelden.
Grootsch was de aanblik van die ontelbare menigte, die zich in de straten van
Brussel verdrong, om haren tol van hulde te betalen aan den kampioen, die de vlagge
van de zege ging dragen, tot op de hoogste toppen van de Alpen en de Pyreneeën!
Uit de vensters werden bloemen gestrooid! Van op de balcons braken orkanen van
jubelkreten los! Muziek speelde en in hooghartige redevoeringen werd de lof van
den overwinnaar bezongen!
Ik was er bij te Brussel, ook te Izegem, waar Defraeye woonachtig was, om er
mijn eigen woord van geluk en erkentelijkheid te spreken.
En 'k zie Odiel nog levendig voor me staan, als de weerdige overwinnaar van een
groote kamp: zonder aanstellerigheid, maar in het volle bewustzijn van zijn plicht:
dat vertrouwen en die hulde waardig te blijven in de toekomst.
Maar die toekomst?... Is nooit meer zoo heerlijk geweest. Wat dan was er gebroken
in het fijne raderwerk van dat prachtig organisme? Twee andere Ronden van Frankrijk
hebben gevolgd, maar de onoverwinbare Defraye van 1912?... Neen, die kregen we
niet meer terug!
Was die zege van 1912 terzelvertijde de zwanenzang geweest van den grooten
kunstenaar die hij was?... Negentien honderd dertien kwam, en negentien honderd
veertien. Maar geen overwinnende Defraeye. En dan?... De wereldoorlog, waarin
alles te gruizelen werd geslagen, en de grootste kampioen of sterkste athleet teloor
liep, in die
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven