Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

78
Hij was rap in den sprint - vader niet, maar René. In 1911 won hij de Ronde van
België, en vijf ritten van de zeven. Hij onderscheidde zich verder in meerdere groote
klassieke baankoersen, maar naar 't voorbeeld van Michel De Baets, verzeilde hij
ook op de piste.
Het levendigste dat we ons van hem herinneren, zijn die Zes Dagen van Brussel
op de Kroonlei in 1912, die hij won met Lapize als maat.
De voornaamste tegenstrevers waren Comès-Petit Breton. Deze reden voor
‘Peugeot’ die, bij gevalle van overwinning, 5000 frank aan premie uitloofde. Het
‘Huis’ van Lapize-Van den Berghe integendeel, betaalde niets uit. Zoo dat Lapize
in 't geniep en buiten weet van Van den Berghe om, een overeenkomst afsloot met
Comès-Petit Breton, met als akkoord: de overwinning voor u, de 5000 gouden baarden
- want toen had onze frank nog zijn goudweerde - zijn voor mij.
Maar Van den Berghe, en zijn toegedane verzorger Cyriel Billiet - nog een
Torhoutsche sportliefhebber - wisten algauw waar de hond gebonden was, en besloten
van niet bij de pakken te blijven zitten.
De twee ploegen stonden aan de leiding; op 'n avond was 't afgesproken: Petit
Breton en Comès zouden demarreeren, als Lapize op de piste was. Deze zou hen niet
nazetten, en eer dat Van den Berghe ooit zijn maat zou afgelost hebben, zouden ze
de ronde voorsprong nemen, die hen de zege moest verzekeren.
De piste had maar 125 meter omtrek. Met bochten die meer aan rechtstaande muren
geleken.
Zoo gezegd, zoo gedaan. Comès demarreert, neemt 'n halve ronde. De groep gaat
er achter, maar Lapize blijft lijdelijk toezien. Van den Berghe snapt 't gevaar, en op
't oogenblik dat Petit Breton aflost, neemt hij de plaats van Lapize in, en met razend
geweld stormt hij den Franschman achterna. Hij geraakt tot op 25 meter. Op dat
oogen-
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven