Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

77
schien wel daaruit dat hij zooveel kunnen en weerstandsvermogen haalde?
Van buiten-uit bekeken, had hij wat van het tengere in de gestalte van René Pottier
en Petit Breton. Van deze laatste het kleur van 't vel en de diepte der donkere oogen.
Misschien dat er wel Spaansch bloed te vinden is bij zijn voorouders. Hij heeft er in
elk geval het uitzicht van.
Ga nu maar niet denken dat hij slechts bekwaam was, om in den dienst te gaan
van Van Hauwaert. Want hij heeft ook zijn eigen klassieke overwinningen als daar
zijn: De Ronde van België in 1910, Parijs-Meenen, in 1912, meerdere ritten in de
Ronde van Frankrijk, om van zijn ontelbare eereplaatsen niet te spreken, in allerhande
Belgische en Fransche baankoersen.
Guido Devoghelaere had veel-gelijkenis met hem, vooral van voorkomen, al was
hij wel wat sterker aangelegd, naar buiten uit bekeken. Wel, Guido is blijven hangen
in de atmosfeer van straat- en pistekoersen, terwijl Masselis hooger klom. Waarom?
Omdat hij de helpende en steunende hand voelde van Van Hauwaert!
- Jules, kunt ge 't u nog herinneren toen Van Hauwaert en ik, bij u binnenkwamen,
op dien Novemberavond van 1908 in de ‘Koekuit’ te Ledegem?
En wie zou het op dien dag hebben durven voorspellen, dat gij nog de taxi-baas
van Moorslede zoudt worden?
Spijtig dat onze wagen van 't leven zoo snel den berg afloopt!...
* * *
René van den Berghe was de derde van de vijf.
Hij woonde langs de vaart te Roeselare, op een ‘klein boerendoeningske’, waar
zijn broeder Floren ter dage heer ende meester is.
Dikwijls ten zijnent geweest: moeder droeg de broek, en vader knikte om te zeggen
‘dat het wel was’.
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven