Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

66
- Dat ze in aantocht waren: Faber op kop, met Van Hauwaert in tweede positie!
En nooit, ik kan gerust honderd jaar oud worden, vergeet ik dat oogenblik, toen
het lijk een donder over de piste rolde: ‘ze zijn daarl ze zijn daar!’
Een paar minuten later, een schallend klaroen. Dat wilde zeggen: nog 1 Klm. En
wij, die 't ons angstig afvroegen: of Van Hauwaert nog zijn achterstel zou ingeloopen
hebben?...
Opeens: beweging aan den ingang. Daar kwam de eerste renner de piste opgereden.
Maar hij zwijmelde, en viel. Stond weer op, en viel nog eens. Was dat Faber? Zooveel
sekonden later kregen we 't antwoord: want nu kwam Cyriel Van Hauwaert met volle
geweld de piste opgestormd. Faber voorbij! Die intusschen nog eens gevallen was.
Wij hebben nooit heel juist geweten hoe het kwam, dat Faber zoo dikwijls viel.
Bedronken?... Vermoeid?... Voor ons is 't een mysterie gebleven. Maar wat we nog
weten is, dat Van Hauwaert met een tempo van wel 45 per uur, de meet overbolde,
en zijne eerste Parijs-Robaais won!
En dan?... Dan zie ik nog altijd die duizendkoppige massa van Vlamingen, de
omheining overklauteren, de orde- en politiedienst omver loopende, om Cyriel Van
Hauwaert in triomf rond de piste te dragen. Terwijl een begeesterde en begeesterende
‘Vlaamsche Leeuw’ door de lucht dreunde!
Ik zat dat alles te bekijken, met ingehouden adem en stomme verbazing. Ik zou
niet mee zingen, niet mee huilen, niet rond springen, bleef op mijne plaats gezeten,
want ik moest alles zien en hooren. Genieten van 't spektakel en van die overheerlijke
overwinning!
Later, zelf vele keeren Parijs-Robaais gevolgd, van 't begin tot 't einde. Maar of
ik ooit nog zoo innig werd beroerd, als dien dag, toen de ‘Vlaamsche Leeuw’ door
de lucht dreunde, Van Hauwaert ter eere?...
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven