Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

59
mij. Omdat ik ‘dien leeuw’ reeds kende, eer hij zijn klauwen had gebezigd in
Parijs-Robaais.
Daarmee kent ge nu het moeilijk, het lastig, het pijnlijk begin van Cyriel Van
Hauwaert aan zijne loopbaan.
Het is met opzet dat we van zijne eerste koersen, de voornaamste bijzonderheden
hebben aangehaald. Om aan te toonen aan de jongere renners, die na hem gekomen
zijn, en nog zullen komen, wat er bij hem noodig was aan wilskracht, aan lichamelijke
en geestelijke vermogens om te geraken waar hij geland is.
Hij ging in de harde school van 't leven. En dat is hem te pas gekomen, vooral in
de koersen die volgden, lijk bijvoorbeeld in Bordeaux-Parijs van 't eigenste jaar 1907,
waar het regende dat het goot van bij den uitzet tot ter aankomst. Wat aan Van
Hauwaert den bijnaam gaf: ‘l'homme de la boue’. In 't Vlaamsch: de man die door
't slijk ploddert!
Dien Bordeaux-Parijs heeft hij gewonnen, en met klank. Maar die koers is hem
bij lange niet zoo lastig geweest als zijn Parijs-Robaais. Want toen reed hij reeds in
den dienst van ‘La Française’, al zegde Pierrard eerlijk tegen hem, bij den uitzet:
- Cyriel, we moeten mekaar goed begrijpen. Gij hebt misschien zooveel kans op
winnen als de Georget's, en 'k zal U niet uit het oog verliezen, maar?... Gij zijt algelijk
de laatste gekomen, en diensvolgens komt ge maar op den derden rang.
Maar eenmaal Tours achter den rug, bleek het dat Van Hauwaert meer kans op
winnen had dan de Georget's, en van af dat oogenblik werden de beste gangmakers
voor hem aangewend, en terzelvertijde de beste zorgen.
Dien Bordeaux-Parijs won hij tegen Ringeval en Garrigou. En de weerslag was
zoo groot in ons land, dat we 't nu, vijf en dertig jaren later, kunnen beamen: 't is het
uitgangspunt geweest eener hernieuwde en sterkere wielerbeweging!
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven