Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

58
- Jules?...
- Hier, Cyriel!
Hij geeft me teeken en zet zich op kop. Slechte steenen. Is iets naar mijn tand.
- Ga maar! Al wat ge kunt!
- We vliegen door Arras. Ik kijk om. Nog twee tegenstrevers: Passerieu en
Trousselier! Peugeot en Alcyon. De renners van ‘La Française’ zijn los, en dan eerst
komt de sportbestuurder bij me ‘om te vragen wat ik wel begeeren kon, en te zeggen,
dat al de gangmakers voor mij zijn’.
Te Douaais haper ik aan 't wiel van Trousselier, en verlies heel wat tijd en afstand.
Ik was razend om dien tegenslag, want 'k voelde 't: 'k zou al mijn tegenstrevers los
getrokken hebben op de slechte steenen van Arras naar Robaais. Maar daar was geen
tijd om te lamenteeren of te tempeesten. Ik moest vooruit. En al huilende en tierende
op mijn gangmakers, stormden we Robaaiswaarts, om de eene na de andere mijner
tegenstrevers in te halen, en te oversteken, uitzondering gemaakt voor Passerieu, die
'k wel zou gekregen hebben, ware de aankomst tien Km. verder geweest.
- Ik verloor die Parijs-Robaais met een minuut achterstel, maar die nederlaag was
de overwinning weerd, want onverminderd de premie in klinkende munt als belooning,
kreeg ik van de rijwielfabriek een aanlokkend aanbod om, mits een vast maandloon,
in de toekomst voor hen te rijden. Ik zei me te willen bedenken, en er van te willen
spreken met Mijnheer Lammertijn, mijn goeie baas en beste raadgever.
* * *
En 't is in verband met die koers dat we lazen, op dien dag te Oostende in ‘L'Auto’:
surprenante course d'un Belge.
Voor de Franschen was 't een verrassing. Niet voor
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven