Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

51
Vooraleer het jaar 1907 aan te pakken, tijdens hetwelk Cyriel Van Hauwaert de vlag
ging dragen eener vernieuwde Wielersport, moeten we even een paar jaren terug,
om het verband te leggen tusschen onze nationale beweging in herwording, en de
internationale waarvan het zwaartepunt wel degelijk in Frankrijk lag, zoowel voor
wat betreft de baan-, als pistekoersen.
In Duitschland had men weliswaar enkele beroemdheden als daar waren: Willy
Arend, Walter Rutt, Huber en Seidl, of Robl en Gunther, maar van 1900 tot 1904
vond men er niet eens de noodige moreele en geldelijke kracht, om er de
pistenkampioenschappen in te richten.
Hetzelfde. verschijnsel in Italië. Terwijl Amerika het bijna uitsluitelijk hield bij
zijne Zes Dagen, die te veel van het spektakel hadden om genoeg van de sport te
kunnen hebben.
Weet ge dat er in 1900 vijf Zes Dagen werden betwist in de Vereenigde Staten?
Namelijk te New-York, Pitsburg, Boston, Buffalo en San Francisco.
Dit om te betoonen dat ook al, in die tijden, de Six Days meer van een circusvertoon
hadden dan van de sport. Waaraan ze ten anderen zijn dood gegaan. In Europa althans.
In Frankrijk echter vierde de Wielersport hoogtij, zoo wel in de velodroms als op
de baan.
Naast den bestaanden Buffalo-velodrom werd het Prinsenpark opgericht, waarvan
Henri Desgrange in hoogst eigen persoon de bezielende zanger was, in zijn pas
gesticht blad: Velo-Auto, dat later kort weg ‘L'Auto’ zou worden, waarmee hij ten
andere wonderen zou verrichten, van organisatorisch standpunt beschouwd, en
mirakelen van begeestering zou verwezenlijken.
* * *
Nog een paar bijzonderheden uit de periode van 1900 naar 1907.
Toen we zelf nog de straatkoersen van Vlaanderen afketsten, ik bedoel in 1902
en 1903, leerden we Arthur
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven