Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

37
de drijvende kracht van de beenen voortbewogen werd!
't Is in 1878 dat de Parijzenaar Sergent met een rijwiel voor den dag kwam, dat
bij middel van keten en tandwiel werd gedreven.
In 1899 won Cassignard het eerste Kampioenschap van Frankrijk: op Bicycle
waarvan het achterwiel zooveel kleiner was dan 't voorwiel. De zadel 1.20 m. hoog
van den grond.
In 1888 vervaardigde Dunlop zijn beruchte luchtband. Te voren reed men op volle
gummibanden. Maar Michelin die de luchtband van Dunlop verbeterde, in 1891,
door hem ‘démontable’ te maken; dat wil zeggen: gemakkelijker op en af de velgen
doen.
Want in 1891, tijdens Parijs-Brest en terug, had Jiel Laval 28 minuten noodig om
van band te veranderen. Met de Michelin ging het veel rapper en gemakkelijker.
Het rijwiel waarmee Terront in 1891 Parijs-Brest en terug won, zijnde 1200 Klm.
in 71 uren, woog 28 Klg. Eene foto ervan gezien: met lantaarn op, en allerhande
benoodigdheden voor onderwege.
Het is tijdens deze koers dat Jiel Laval overvallen werd, door de onweerstaanbare
begeerte om te slapen. Hij lag in leidende positie, maar het duurde 8 uren eer men
hem kon overhalen om op te staan, en weer te starten.
Het is in 1897 dat het vrijwiel (pion libre) op de wereldmarkt kwam, en 'n heele
revolutie te weeg bracht, niet alleenlijk in de nijverheid, maar ook en vooral in zake
snelheid en rekords.
In 1891 werd de eerste Bordeaux-Parijs betwist; in 1896 volgden Parijs-Brussel
en Parijs-Robaais, de drie klassieke wegwedstrijden waarmee Henri Desgrange de
Fransche sportmassa in rep en roer stelde, en ook in de omgevende landen
belangstelling verwekte.
De eerste overwinnaars van Bordeaux-Parijs waren Engelschen.
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven