Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

27
Jacquelin en Major Taylor een match liepen. Te voren nooit van die twee menschen
gehoord. Ook nooit een velodrom gezien! Maar vanaf dien dag was ik voor de
Wielersport gewonnen!
Nooit er aan gedacht dat ik later papier zou zwart te maken hebben, om het den
menschen wijs te maken, dat er in de sport 'n ziele zit, die van opleidende kracht is,
precies lijk in 'n andere kunde. Maar dat ik coureur zou worden, daarvan was ik
zeker! Maar eerst aan die fiets gerocht?...
Ik weet het nog van dien Zondag morgen, dat ik uitzetten zou om ermee naar huis
te rijden: 25 Klm. ver. Twee dagen te voren leeren rijden, op den zeedijk.
't Ging alleen, en 48 uren later zou ik het avonturen naar huis!
Of ze zouden opkijken, de menschen! Want voor zoo ver ik wist, waren er nog
geen velos in ons dorp. En dan, dat kostuum met koperen knopen?... En die gouden
band rond mijne klak, waarop in zwarte letters: Scala!
Of mijn baas soms flamingant was?... Wist zeker niet dat dat dingen bestond?...
Mijne thuiskomst was 'n echte triomf: heel 't dorp was op de beenen! Al de jongens
wilden die fiets zien en moeder had de handen vol: om te vertellen dat ik het van
mijn drinkgeld gekocht had en algelijk nog een half fortuin naar huis bracht!
- Altijd gezegd dat hij het ver zou brengen!
't Waren de geburen die 't onder mekaar vertelden!
* * *
Oostende heeft zijn badseizoen lijk al de zeesteden. Dat loopt ten einde met 15
September, en dan sluiten al de groote Hotels. De Scala eveneens, zoo dat ik met
einde September naar huis keerde. Was niet zoo erg, omdat er
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven